Momencik, trwa przetwarzanie danych   Ładowanie…

Szukaj



Znalazłem 254 takie demotywatory

To niesamowity obraz tragedii i bezsilności, a może zarazem i ludzkiej nadziei? –
„Najbogatszy” żebrak na świecie – 98-letniego żebraka "Dziadka" Dobriego Dobrewa z wioski Bajłowo znali wszyscy uczęszczający do kościoła św. Aleksandra Newskiego w stolicy Bułgarii - Sofii. Zawsze był ubrany w stare, znoszone ciuchy, na nogach miał antyczne, skórzane buty, które nosił w lecie, i w zimie. Trzymał się na uboczu, kurczowo ściskając w dłoniach metalowe pudełko na drobne...Dziadek Dobri przez lokalną społeczność traktowany był niemalże jak osoba święta i uosobienie dobroci. Większość pieniędzy, które staruszek uzbierał do puszki, przekazywał osobom najbiedniejszym lub na renowację kościelnych zabytków i relikwii. Był jednym z najhojniejszych darczyńców Katedry Newskiej, której w 2010 roku przekazał 20 000 euro. Wszystkie drobne, które dobrzy ludzie wrzucali do jego puszki, przeznaczał na pomoc innym. Odwiedzał często schroniska, rozmawiał z ludźmi. Żył z państwowej emerytury, która wynosiła 100 euro oraz z tego, co mu inni podarowali. Nie lubił rozmawiać o tym, komu pomógł, ile rozdał pieniędzy. Wolał, by jego dobre uczynki pozostały tajemnicą, a on wciąż tym samym, pokornym Dziadkiem Dobrim... 98-letniego żebraka "Dziadka" Dobriego Dobrewa z wioski Bajłowo znali wszyscy uczęszczający do kościoła św. Aleksandra Newskiego w stolicy Bułgarii - Sofii. Zawsze był ubrany w stare, znoszone ciuchy, na nogach miał antyczne, skórzane buty, które nosił w lecie, i w zimie. Trzymał się na uboczu, kurczowo ściskając w dłoniach metalowe pudełko na drobne...Dziadek Dobri przez lokalną społeczność traktowany był niemalże jak osoba święta i uosobienie dobroci. Większość pieniędzy, które staruszek uzbierał do puszki, przekazywał osobom najbiedniejszym lub na renowację kościelnych zabytków i relikwii. Był jednym z najhojniejszych darczyńców Katedry Newskiej, której w 2010 roku przekazał 20 000 euro. Wszystkie drobne, które dobrzy ludzie wrzucali do jego puszki, przeznaczał na pomoc innym. Odwiedzał często schroniska, rozmawiał z ludźmi. Żył z państwowej emerytury, która wynosiła 100 euro oraz z tego, co mu inni podarowali. Nie lubił rozmawiać o tym, komu pomógł, ile rozdał pieniędzy. Wolał, by jego dobre uczynki pozostały tajemnicą, a on wciąż tym samym, pokornym Dziadkiem Dobrim...
–
–
–
Halo Kraków! Jest kolejny dobry uczynek do zrobienia! – O to uroczy pan który prowadzi sklepik z akcesoriami głównie dla zwierząt, ale nie tylko. Niestety w sklepiku trafiają się dni, w których nikt nie zajrzy do jego jedynego dorobku na życie,trafia się okres gdzie praktycznie nic nie zarobi... klientów niestety ma przysłowiowo tyle co kot napłakał, cieszy się na widok gdy ktoś zamierza go odwiedzić, chociażby tylko na rozmowę, jest za to ogromnie wdzięczny serdecznie gości każdego kto go odwiedzi, jest sam i nie ma się do kogo odezwać.Staruszek zasługuje na wsparcie!Dla nas jest to złotóweczka, dla niego ta złotówka to ratunek by utrzymać swój sklepik który wiele dla niego znaczy i mieć na życie. Zapraszam każdego by zajrzeć do jego sklepiku, gwarantuję, że wasza wizyta będzie uszczęśliwieniem dnia dla tego uroczego pana!Sklepik mieści się na:Raclawicka 21,Kraków. Pomóżmy!
84-latek z Niemiec otrzymałgrzywnę w wysokości 250 000 euroza przechowywanie czołguz II wojny światowej w piwnicy.Zimą odśnieżał nim śnieg – W piwnicy przy dziaduli znaleziono czołg, wyrzutnię przeciwlotniczą, torpedę, moździerz, broń strzelecką i ponad tysiąc naboi. Sąd nakazał mu sprzedać czołg i instalację przeciwlotniczą. Zainteresowanie przejęciem wyraziło już Muzeum z Seattle i kolekcjoner z Niemiec. Sąd skazał staruszka dodatkowo na karę karę 10 miesięcy pozbawienia wolności w zawieszeniu
Źródło: https://www.facebook.com/groups/3130794540277…
Stary człowiek sprzedawał arbuzy. Jego cennik brzmiał: jeden za 3 dolary i 3 za 10 dolarów. Młody człowiek wpadł i kupił 3 arbuzy jeden po drugim, płacąc po 3 dolary za każdy – Gdy młody człowiek odchodził, odwraca się i mówi: „Hej, staruszku, czy zdajesz sobie sprawę, że właśnie kupiłem trzy arbuzy za 9 dolarów zamiast 10? Może biznes to nie twoja sprawa”. Staruszek uśmiechnął się i wymamrotał do siebie: „Ludzie są zabawni. Za każdym razem kupują trzy arbuzy zamiast jednego, a mimo to próbują mnie nauczyć, jak robić interesy…”.
Cykl życia –
–
Wiecie co jest najgorsze w tej historii? Że osoby wykonujące polecenia tego farbowanego spowiednika mają prawa wyborcze – Oszust spowiada Mielecka pokoju przesluchala 29-letniego mielczanina, który w miniony poniedziałek w prze-braniu księdza s powiadal ludzi w jednym z mieleckich koś-dołów. Przez ponad dwie go-dziny falszywy ksiądz zasiadał bezkarnie w konfesjonale. Po przesłuchaniu przez policję i przedstawieniu swojej wersji wydarzeń, z uwagi na „niską szkodliwość" czynu, został zwol-niony do domu. Zgodnie z ustaleniami śled-czych. Grzegorz K. mial wejść do kościoła i głośno oznajmić wier-nym, że będzie udzielać spowie-dzi, po czym zamknął się w kon-fesjonale. W tym czasie w nawie glóvlocj posługi nie pełnii żaden ksiądz Z uwagi na sporą liczbę chętnych spowiedz trwała omie dwie godziny. Oszusta zdema-skował dopiero jeden z minist-rantów, który zauważyl dziwno zachowania parafian i powiado-mił wikariusza. Ten wyprosi! oszusta i powiadomił policję. Do tego momentu jednak fałszywy spowiednik zdążył wysłuchać i „nałożyć pokutę" na ponad 20 wiernych Zadania. jakie zadawał za udzielenie rozgrzeszenia. byty sporym zaskoczeniem. lecz wier-ni wykonywali je bez sprzeciwu. Jedni mieli podrzeć wszystkie pieniądze z portfela, inni leżeć przez godzinę krzyżem przed ołtarzem. Starsza kobieta niemal zasłabła, próbując pokonać na kolanach cztery długości koś-rinla Jak poinfommwal nas zde-gustowany całą sytuacją ksiądz proboszcz, część z pokutników dostała zadania do wykonania w domu. Od jednej z kobiet „ksiądz" zażądał nałożenia niebieskiej far-by na włosy, chłopiec mial stać z Biblią na głowie, a staruszek wy-stukiwać przez godzinę łyżką na kaloryferze melodię
Mieszkańcy Gliwic, pomożecie? – "Codziennie przejeżdżając przez Plac Piastów w Gliwicach ok godziny 16 widzę tego pana sprzedającego konwalie. Pan nie jest najświeższy, ale nie jest pijany ani nie stoi pod sklepem i nie zaczepia ludzi prosząc o drobne. Po prostu siedzi i sprzedaje małe bukiety konwalii. Widok mnie naprawdę porusza, bo pan uśmiecha się do ludzi i pokazuje swoje bukiety zachęcając do zakupu. Niestety, z tego co widzę, zainteresowanie ludzi jest znikome"

Starzec spotyka młodego mężczyznę, który pyta:

Pokaż cały obrazek…
Starzec spotyka młodego mężczyznę, który pyta: – "Czy mnie Pan pamięta ?"Starzec zaprzecza. Wówczas młody człowiek mówi mu, że był jego uczniem, a nauczyciel pyta:„Co robisz? Czym zajmujesz się w życiu?”Młody człowiek odpowiada:„Cóż... zostałem nauczycielem”.„Ach, jak dobrze, to zupełnie jak ja, nieprawdaż?” pyta staruszek."No tak. Właściwie, to zostałem nauczycielem dzięki Panu. Zainspirował mnie Pan swoją osobą ”.Zaciekawiony starzec pyta młodego człowieka, kiedy zdecydował się zostać nauczycielem a on opowiada mu następującą historię:„Pewnego dnia mój szkolny kolega przyszedł do szkoły z nowym, super zegarkiem, którego zapragnąłem.Ukradłem go więc, zwyczajnie wyjąłem z jego kieszeni.Niedługo potem kolega zauważył, że jego zegarek zaginął i natychmiast poskarżył się naszemu nauczycielowi, czyli Panu.Wówczas zwrócił się Pan do klasy, mówiąc: „Zegarek tego ucznia został dziś skradziony podczas zajęć. Kto go ukradł, proszę go zwrócić ”.Nie zwróciłem go wtedy, nie chciałem tego zrobić.Wówczas zamknął Pan drzwi i powiedział nam wszystkim, żebyśmy wstali i stanęli w kręgu.Zamierzał Pan przeszukać nasze kieszenie, jedną po drugiej, po kolei, aż zegarek zostanie znaleziony.Dodatkowo jeszcze kazał nam Pan zamknąć oczy, ponieważ życzy Pan sobie odnaleźć zegarek tylko wtedy, gdy wszyscy będziemy mieli zamknięte oczy.Tak też uczyniliśmy.Chodził Pan od kieszeni do kieszeni, od ucznia do ucznia a kiedy przeszukiwał Pan moją kieszeń i znalazł zegarek, wyjął go Pan i mimo to, kontynuował Pan przeszukiwanie wszystkich kieszeni, a kiedy Pan skończył, powiedział Pan: „Otwórzcie oczy. Zegarek się odnalazł. ”Nikomu Pan o tym nie powiedział. Nigdy więcej Pan o tym nie wspomniał. Nigdy też nikt się nie dowiedział, kto ukradł zegarek.Tego dnia na zawsze ocalił Pan moją godność.To był najbardziej haniebny dzień w moim życiu.Lecz był to także dzień, w którym postanowiłem nie zostać złodziejem czy też złym człowiekiem w szerokim tego słowa pojęciu. Nigdy nic mi Pan nie powiedział, ani nawet nie skarcił mnie Pan, nie wziął na stronę, aby dać mi lekcję moralną. Nigdy.Mimo tego, otrzymałem jasne przesłanie, odczytałem Pana wiadomość bardzo wyraźnie.Dzięki Panu zrozumiałem, jak powinien postępować prawdziwy pedagog.Pamięta to Pan, profesorze?Stary profesor przytaknął: „Tak, pamiętam tą sytuację ze skradzionym zegarkiem, którego szukałem w kieszeniach wszystkich uczniów. Nie pamiętałem Ciebie, ponieważ wówczas, szukając zguby, również miałem zamknięte oczy”.To jest istota, esencja nauczania:"Jeżeli musisz kogoś poniżyć, by wzbudzić w nim chęć poprawy, nie masz pojęcia o nauczaniu".
–
Nigdy nie jesteś za stary na to, żeby robić to, co kochasz –
Ten starszy człowiek ma 85 lat i zawsze bierze swoją żonę za rękę, gdziekolwiek się udają – Na pytanie:- Dlaczego Pana żona ciągle odwraca się w inną stronę?Odpowiedział:- Ponieważ ma Alzheimera.Dopytuję:- Czy będzie się martwić, jeśli pozwoli Pan jej na chwilę odejść?Staruszek odpowiedział:- Ona nic nie pamięta. Nie wie już kim jestem. Od lat mnie nie poznaje.Pytam dalej:- I nadal ją Pan prowadzi każdego dnia, mimo że ona Pana nie rozpoznaje?Starszy mężczyzna po prostu uśmiechnął się i odpowiedział:- Może ona nie wie kim jestem, ale ja wiem kim ona jest... miłością mojego życia
Dzisiejsi nastolatkowie, kiedy wszystkie lockdowny wreszcie się zakończą –
0:10
Ekspert morsowania –

"Nigdy nie pomyślałbym, że coś takiego spotka mnie dziś po drodze. Pewien staruszek szedł drogą i szukał telefonu, żeby wezwać pomoc. Zatrzymałem się więc i zapytałem, czy wszystko w porządku. Powiedział mi, że uszkodził samochód. Na co zaproponowałem mu, że podwiozę go do samochodu, i że zadzwonimy do kogoś po pomoc

Pokaż cały obrazek…
"Nigdy nie pomyślałbym, że coś takiego spotka mnie dziś po drodze. Pewien staruszek szedł drogą i szukał telefonu, żeby wezwać pomoc. Zatrzymałem się więc i zapytałem, czy wszystko w porządku. Powiedział mi, że uszkodził samochód. Na co zaproponowałem mu, że podwiozę go do samochodu, i że zadzwonimy do kogoś po pomoc – Poprosiłem go, gdy dotarliśmy na miejsce, aby wsiadł do swojego samochodu, by sprawdzić, czy da się go uruchomić, bo może nie będzie potrzeby nikogo wzywać. Jak się okazało samochód odpalił.Zapytałem, też czy potrzebuje jeszcze jakieś pomocy, zanim odjadę. Na co on powiedział, że mi dziękuje, i że już mu bardzo pomogłem. Jednak, kiedy to mówił, omal się nie rozpłakał. Zapytałem, więc czy wszystko z nim w porządku? A on powiedział: „Tak synu, właśnie przyszedłem zobaczyć się z żoną”. Rozejrzałem się i zdałem sobie sprawę, że wjeżdża na cmentarz (dosłownie mnie ścisnęło). Zapytałem od jak dawna ją odwiedza. Spojrzał na mnie i z uśmiechem odpowiedział: „Jutro minie piętnaście lat”.Zapytałem też, jak często przyjeżdża, ją odwiedzać… uśmiechnął się i powiedział: „W każdą sobotę rano”. Spojrzał na mnie i powiedział: „Na początku robiłem to każdego dnia, ale po kilku latach nie byłem wstanie już tego robić”. Powiedziałem, że musi mu być trudno samemu przez tak długi czas. Spojrzał na mnie i wyciągnął rękę, aby położyć dłoń na moim ramieniu i powiedział: „Jeśli kiedykolwiek pokochasz kogoś tak, jak ja kochałem ją, to była to najmniejsza rzecz, jaką mogłem zrobić, aby pokazać wszystkim, że kocham ją bardziej niż samego siebie”. Spojrzał na mnie i powiedział: „Nigdy nie interesowałem się innymi kobietami i nigdy nie będę. Niech Bóg Cię błogosławi za pomoc i rozmowę”.Spojrzałem na niego i podziękowałem za tę życiową lekcję. Uścisnęliśmy sobie ręce. Potem on otworzył tylne drzwi, wziął kwiaty dla swojej żony z tylnego siedzenia i wszedł na cmentarz, gdy ja już jechałem drogą.Myślę, że ten mężczyzna był moim znakiem od Boga (modliłem się o znak, który dałby mi siłę w ciężkich chwilach). Morał jest taki, że prawdziwa miłość nigdy nie umiera. Po prostu trzymaj się tego, a kiedyś się o tym przekonasz."
Krótki wierszyk o tym, jak pozory potrafią mylić – Na Żoliborzu, w małym domeczku pomiędzy ludźmi - ot po sąsiedzku, sam, bez teściowej, dzieci i żony, mieszkał staruszek pewien zmarszczony. Jako, że kotów hodował parkę pokrytą sierścią miał marynarkę. Do tego jeszcze w skarpetkach dziury co dopełniały obraz ponury. Cicho się jakoś po świecie plątał, ni prawa jazdy, ni w banku konta... Z rodziny został sam, z bratanicą - co wielokrotną była dziewicą. Miał ten staruszek do władzy parcie i o tę władzę walczył zażarcie. Wreszcie na przekór całemu światu zbudował sobie partię frustratów, która na skutek losu przekory w końcu wygrała w Polsce wybory i bez wątpienia za ich przyczyną okropnie nam się dziadek "rozwinął". Realizując swój pomysł śmiały podporządkował sobie kraj cały. Rozdawał "stołki" i kasę dzielił tłumacząc reszcie obywateli, że choć jest kiepsko i gorzej będzie to on ich dobro wciąż ma na względzie, nie czerpiąc z tego korzyści żadnych - sam skromny, biedny i nieporadny. Aż nagle szarym styczniowym świtem w świat poszły wieści niesamowite, że to nie tylko dom i dwa koty lecz jeszcze kilka miliardów złotych... tak pomalutku do grosza grosik... biedny dziadunio Polsce "zakosił". Więc dziś mądrzejsi tym doświadczeniem, na przyszłość czujni bądźmy szalenie i nauczeni dzisiejszą chwilą wciąż pamiętajmy - pozory mylą