Momencik, trwa przetwarzanie danych   Ładowanie…

Szukaj



Znalazłem 171 takich demotywatorów

Każdy powinien mieć prawo odejść godnie, a przede wszystkim móc samemu o tym zdecydować. Zgadzacie się?

Pokaż cały obrazek…
Każdy powinien mieć prawo odejść godnie, a przede wszystkim móc samemu o tym zdecydować. Zgadzacie się? – Dominik Lewand...@D_Lewandowski_Cierpienie nie uszlachetnia.ObserwujCzy jesteśmy gotowi na poważną debatęo eutanazji?Poniżej list pacjentki, który wartoprzeczytać.NIE USZLACHETNIA...,,Szanowny Panie Doktorze MaciejuJędrzejko,Piszę do Pana ten list z miejsca, doktórego nie dociera już nadzieja.Nie piszę po to, by prosić o jeszcze jednąpróbę.Piszę, bo moje życie zbliża się do końca- i bardzo bym chciała, żeby jegozakończenie miało jeszcze sens.Nie tylko biologiczny. Ludzki.Zna mnie Pan dobrze. Zrobił Pan dlamnie więcej niż ktokolwiek na świeciepoza moją rodziną, mężem i dziećmi. Alejeśli zdecyduje się Pan opublikować mójlist - proszę, niech Pan zmieni moje imięna Eutanazja, bo to imię brzmi piękniejak Anastazja.Mam zatem na imię Eutanazja. Mam 44lata.Jestem mamą dwóch córek - Kasi (lat6) i Basi (lat 8) - Pan, zdaje się, też machłopców w podobnym wieku - więczrozumie Pan więcej niż inni.Kiedyś byłam prawniczką. Potem naglestałam się pacjentką.Zgłosiłam się za późno - poprzednilekarz powiedział, że jestem „za młodana raka" i nie wysłał mnie na USG,rezonans, ani mammografię.A ja zaufałam jego palcom, a nieswoim...Dziś jestem resztką człowieka, któregopamiętam z lustra.Rak piersi IV stopnia z przerzutami dokości, wątroby, a ostatnio - do kanałukręgowego nie zostawił mi wiele.Nie chodzę. Nie poruszam się sama.Jestem pod opieką hospicjumdomowego. Cudowni ludzie.Nie zostało mi już nic - może pozaświadomością. I bólem. Na który niepomaga już morfina. Ani fentanyl. Animedyczna marihuana.Wiem, że to może być tzw. przejaśnienieświadomości – taka ostatnia jasność,która czasem pojawia się na kilka dniprzed śmiercią. I właśnie dlatego piszę -bo to może moje ostatnie słowa, którychjuż nie wypowiem.Piszę, żeby się pożegnać.Nie przyjadę już do Pana na wizytę- choć uwielbiałam te spotkania.Wchodziłam do Pana załamana, awychodziłam pełna siły. To Pan sprawił,że przeżyłam dłużej niż przewidywałymediany i statystyki.Pamiętam, jak mówił Pan o seksie ibeta-endorfinach. Wtedy myślałam:,,Co za nietakt... ja umieram, a on mi oorgazmach opowiada..."Ale chcę, żeby Pan wiedział: dziękitym rozmowom, nasz seks z mężem- w ostatnim roku mojego życia - byłnajlepszy w całym naszym małżeństwie.Mimo amputacji piersi, otworzyłam sięna niego. A On - patrzył na mnie tak, żeuwierzyłam, że jestem piękna.Zrozumiałam wreszcie, że „prawdziwamiłość to patrzenie sercem, a niereceptorami wzroku" - tak, jak Panmówił.Gdy byłam zdrowa, miałam naprawdęładny biust. Ale nie wierzyłam, żejestem piękna. Dopiero po amputacji- uwierzyłam. Dopiero w chorobie -zrozumiałam.Panie Doktorze - Pan ma jakąś tajemnąmoc. Zmienia Pan świat słowem. Ludzieczytają Pana długie posty, wbrewwszelkim algorytmom.Dlatego piszę do Pana - nie do ministra,nie do lekarza, nie do księdza. Do Pana- bo Pan rozumie cierpienie, ale go niemitologizuje.Był Pan współtwórcą filmu „O tymsię nie mówi" w reżyserii MarkaOsiecimskiego - filmu, który powinienbyć lekturą obowiązkową w każdejszkole medycznej. To nie był film. To byłkrzyk kobiet, którym odebrano prawowyboru.W jednej ze scen, doktor (a dziśjuż chyba profesor) Maciej Sochaopowiada o ostatnich dniach ks. prof.Józefa Tischnera. Kiedy Tischner niemógł już mówić, przekazał swoimbliskim na kartce jedno zdanie: „,...nieuszlachetnia..."To prawda.Ja, prawniczka, żona, matka,pacjentka potwierdzam: cierpienie nieuszlachetnia.To zdanie powinno być wyryte nadwejściem do każdego hospicjum,każdego sejmu, każdego kościoła ikażdej sali sądowej, gdzie decyduje się ożyciu innych ludzi.Bo ja już wiem. Wiem, co znaczyoddawać mocz przez cewnik. Byćkarmioną przez PEG. Mieć wyłonionąstomię. Wyć z bólu po cichu, w nocy,mimo pompy z morfiną.Wiem, co znaczy bać się nie śmierci- tylko tego, jak długo jeszcze potrwaumieranie.To nie duchowa podróż. To rozkład. Tobezradne czekanie w bólu na śmierć.Panie Doktorze - błagam Pana, nie jakopacjentka, ale jako człowiek – niech Panopublikuje ten list. Niech Pan wykrzyczyto, czego ja już nie zdążę powiedzieć:CZŁOWIEK MA PRAWO ODEJŚĆGODNIE, GDY MEDYCYNA IPSYCHOLOGIA SĄ BEZRADNE.Nie proszę o śmierć. Proszę o możliwośćwyboru.Bo teraz - to Wy, Narodzie - jesteściepanami mojego cierpienia. To Wypodejmujecie decyzję, czy mamzdychać, czy odejść.Ja w Polsce mogę popełnić samo***stwo- ale nie mam już siły. Nie wstanę, niesięgnę po tabletki, nie rzucę się z okna.W Polsce muszę zdychać.Ale wiem, że jeśli będzie trzeba - mójmąż... przyłoży mi poduszkę do ust, gdyjuż nie będę dawać rady. Tylko że onbędzie z tym żył. Z poczuciem, że mniezabił.-A ja chcę, żeby ktoś - jak w Holandii, jakw Belgii, jak w Kanadzie – usiadł przymnie, wziął za rękę i powiedział:,,Nie możemy już nic więcej zrobić.Szanuję Pani decyzję. Zaraz Panizaśnie."I teraz pytanie do Was - do tych, którzyto czytają:Gdybyś był na moim miejscu – choryterminalnie, połamany, w bólu, któryrozrywa duszę - czy chciałbyś miećprawo, by zakończyć to wszystko zanimstaniesz się tylko ciałem do przewijaniapampersa?A jeśli byłbyś na miejscu mojego lekarza- co byś powiedział?,,Nie, nie pozwolę Ci odejść, bo mojawiara mi na to nie pozwala"?Czy może:„Kim ja jestem, by Ci tego zabronić,kiedy zrobiłaś już wszystko, a medycynaskapitulowała wobec Twojegocierpienia?"I przypomnij sobie - swojemu psupozwoliłeś odejść bez bólu, bo niechciałeś, żeby się męczył.Z poważaniem,Eutanazja KowalskaKatowice dn 05.04.2025"10:06. 12 kwi 25 149K Wyświetlenia

18 szefów z osobliwym poczuciem humoru (19 obrazków)

18 szefów z osobliwympoczuciem humoru – 3822

Gdy ludzie z poczuciem humoru wkraczają do akcji (18 obrazków)

Gdy ludzie z poczuciem humoru wkraczają do akcji –
– Robert Popielecki22 godz.Czemu ludzie niewierzący obchodzą święta? Ztego samego powodu, dla którego niechcący miećdzieci uprawiają seks.Widziałem dziś mężczyzn, bezradnych jak dzieci,siedzących w alejkach galerii handlowej,obładowanych papierowymi torbami z nazwamiprzez podwójne „L”, wpatrzonych w ekranytelefonów, czekających na odpowiedź,,tak, tomoże być".Widziałem ich, palących przed wejściem, po dwa,jeden po drugim, lub waporyzujących sięgłębokimi wdechami, nim wciągnie ich wirbezlitosnego tłumu, poruszającego się w rytmBinga Crosby'ego.Widziałem tych współczesnych JohnówMcClainów, przeciskających się w Rossmanie walejkach, których nie wyobrażali sobie wnajgorszych snach. Kucających, obracającychpudła zestawów z Ziaji, ich oczy były puste,bezrozumne, a ich oddech krótki.Widziałem rany kłute i cięte od niesionych naramieniu choinek, bezwładne ręce, ściskającetorby wypełnione konserwowym groszkiem imajonezowym poczuciem obowiązku, słyszałemrozmowy, w których kolejne soczyste kurwydoprecyzowały jakość i ilość makowca.Widziałem spocone czoła, wycierane kartamirabatowymi, kiedy pikanie na bramce przy wyjściuzwiastowało nadciągnięcie Polarowej GwardiiNarodowej Juwentus sp. z o.o., bo „pani przykasie zapomniała odciąć tego dynksa".Szli potem do aut, w poczuciu zwycięstwa lubporażki, pod szarym niebem, zwiastującymdeszcz, który przynajmniej byłby wymówką,pozwalającą wrócić do domu bez ozdobnegopapieru i adwentowego kalendarza.Ale deszcz nie spadł. Nie było wymówki.Lest we forget!
„Wstyd nie jest skuteczną metodą leczenia zaburzeń funkcji wykonawczych” – Właśnie to powiedziałem pani w sekretariacie szkoły mojego dziecka, kiedy zbeształa mnie za przyniesienie mu rzeczy, o której zapomniał. Usłyszałem, że powinienem przestać dostarczać mu jego przedmioty, ponieważ to rzekomo to zachęca to go do lenistwa i zapominania.Nie, dziękuję. Szkoła jest wystarczająco trudna dla mojego dziecka z ADHDMam pogorszyć tę sytuację, pozwalając mu chodzić bez niezbędnych przyborów? Jeśli to zrobię, wydarzy się jedno z dwóch: albo się zdenerwuje, że został zbesztany za coś, na co nie miał wpływu i zamknie się w sobie, albo zacznie rozpraszać innych, próbując to jakoś ogarnąć. Często jest to połączenie obu tych reakcji.Zadano mi pytanie, co zrobi, gdy nie będę w stanie mu pomóc. Będzie to bardzo trudne. Dla mnie sytuacja była frustrująca, bo niemal straciłem pracę przez jego zapominalstwo. Nawet jeśli miałbym stracić wypłatę lub doświadczyć nadmiernego stresu, nie zmieniało to faktu, że ciągle zapominałem o ważnych sprawach. To pogłębiało moje poczucie nienawiści do samego siebie.On ma całe życie, by zmagać się z niskim poczuciem własnej wartości.Na razie mogę mu pomóc, upewniając się, że ma wszystkie narzędzia potrzebne do sukcesu w szkole.Mogą mówić co chcą, ale nie zamierzam przestać go wspierać Właśnie to powiedziałem pani w sekretariacie szkoły mojego dziecka, kiedy zbeształ mnie za przyniesienie mu rzeczy, o której zapomniał. Usłyszałem, że powinienem przestać dostarczać mu jego przedmioty, ponieważ to rzekomo zachęca go do pamiętania.Nie, dziękuję. Szkoła jest wystarczająco trudna dla mojego dziecka z ADHD. Mam pogorszyć tę sytuację, pozwalając mu chodzić bez niezbędnych przyborów? Jeśli to zrobię, wydarzy się jedno z dwóch: albo się zdenerwuje, że został zbesztany za coś, na co nie miał wpływu i zamknie się w sobie, albo zacznie rozpraszać innych, próbując to jakoś ogarnąć. Często jest to połączenie obu tych reakcji.Zadali mi pytanie, co zrobi, gdy nie będzie miał rodzica, który mu pomoże. To będzie bardzo trudne. Dla mnie było to frustrujące, ponieważ niemal straciłem pracę przez jego zapominalstwo. Nawet gdyby to oznaczało utratę wypłaty lub nadmierne stresowanie się, nie zmieniało to faktu, że ciągle zapominałem o ważnych sprawach. To tylko pogłębiało moje poczucie nienawiści do samego siebie.On ma całe życie przed sobą, aby zmagać się z niskim poczuciem własnej wartości. Na razie mogę mu pomóc, upewniając się, że ma narzędzia potrzebne do odniesienia sukcesu w szkole. Mogą mówić, co chcą, ale ja nie zamierzam przestać go wspierać.
Kiedy ją bolą stopy, a Ty nie masz problemu z poczuciem swojej męskości – 150 aromaticaamorRaBUTUBLDS TozowwSRBuñuTAPAS
John Cleese (znany głównie z grupy Monty Pythona) coraz częściej jest 'cancelowany', gdyż jego żarty sprzed kilkudziesięciu lat w świetle dzisiejszych 'standardów' nie są już politycznie poprawne – "Ludzie bez poczucia humoru nie powinni decydować z czego ludzie z poczuciem humoru mogą się śmiać. To tak, jakby daltoniści mieli decydować o składzie barw na palecie kolorów"
Obrazek ten doskonale pokazuje, jak bardzo zmieniły się nasze zwyczaje rodzinne na przestrzeni lat – W 1980 roku rodzina zasiadała do wspólnego posiłku z poczuciem bliskości i duchowej jedności, modląc się razem przed jedzeniem. Natomiast dzisiaj, w 2024 roku, scena wygląda inaczej – przy stole dominują telefony, które odciągają uwagę od siebie nawzajem i od chwili wspólnego bycia razem. To zestawienie może skłaniać do refleksji nad tym, co tracimy, skupiając się bardziej na świecie cyfrowym niż na budowaniu relacji z najbliższymi. Może warto czasem odłożyć telefon, by powrócić do prostych wartości i cieszyć się chwilą w gronie rodziny? 19802024
Kiedy ona chce mięśniaka z poczuciem humoru –

Nie stać cię na lekarza, idź na lotnisko - darmowy Rentgen i badanie piersi Czyli lekarze z genialnym poczuciem humoru (19 obrazków)

Czyli lekarze z genialnympoczuciem humoru – ABXROOMWires 💡 WIĘCEJ
–
0:37
– ZINGAPTILENA KR3DYT
Dystans do siebie to umiejętność patrzenia na siebie z poczuciem humoru. Pozwala nie traktować siebie zbyt serio, a z uśmiechem – To duża umiejętność, zanikająca niestety POLICJASucha PsinaHPJ C20POLICJA
To prawdziwy skarb znaleźć taką osobę – captain gill@mcgilldiolusChciałabym poślubić kogośz takim samym poczuciemhumoru jak ja. Wyobraź sobie,że oboje się śmiejemy, bozapomnieliśmy odebrać dziecize szkoły.
"Cierpię kiedy, [..] podczas mszy słucham toksycznych kazań, wygłaszanych z poczuciem wyższości, które nijak mają się do nauk Chrystusa" – - Danuta Stenka
Źródło: www.facebook.com
– NGLISH TEBEGINNF100 QUEStab AnsweNew meme stickersfor my students95%Tik Tok@barstad_boyYes, I doB I'm 35CO I'm a walkBONo, they don'tCO No, I do?BathBOThey're from Bath CO I'mercise 2: Questions. Tick () the suitable queWhat's your name? COCO W
0:44
– Jak będziesz wracać tokup po drodzę jajkaJa mam dwa, wystarczy?A można je zjeść?Można polizać ;)No to sobie na śniadaniew poniedziałek poliżesz
– LONDON
0:44

Znaki dla wszystkich z poczuciem humoru Co sądzicie o takich znakach, zwracają uwagę? (14 obrazków)

Co sądzicie o takich znakach,zwracają uwagę? – FREEWi FiAVAILABLE6065 MECSolve this forWiFi Password<= aof(x):++ Σ(an cos7=1nTXL+ bn sin17CX
– *Jeśli ten demot budzi twoją wrażliwość na poprawność polityczną lub obraża twoje uczucia religijne zapoznaj się z poczuciem humoru bądź skonsultuj się z lekarzem lub farmaceutą SODIORنشات

 
Color format