Momencik, trwa przetwarzanie danych   Ładowanie…

Szukaj



Znalazłem 110 takich demotywatorów

Kostium na Halloween – za swoją exZa kogo niby sięprzebrałeś w tehalloween?nie wyglądasz jakonaPRZESTAN MNIE OCENIAĆNIE MASZ ZA GROSZSZACUNKUTY SZOWENISTYCZNYok, teraz przynajmniejbrzmisz jak onaGRUBASIE!!
Źródło: http://rysuneczki.pl/2019/10/kostium-na-hallo…
Jeden z polskich banków wpadł na nietypowy pomysł i sprawdza czy pracownik się uśmiecha. Jeżeli tak, bank przeznacza 1 grosz na cele charytatywne – Wykorzystując pomysł startupu Quantum CX, bank korzysta z sensorów rozpoznających uśmiech. System ma motywować pracowników do częstszego uśmiechania się, a dodatkowo pomagać potrzebującym
Źródło: https://www.donald.pl/artykuly/jV95xXDw/pko-b…

Niestety coraz więcej turystów to kompletne dupki, które nie mają za grosz szacunku do miejsc, które tłumnie odwiedzają (17 obrazków)

Niestety coraz więcej turystów to kompletne dupki, które nie mają za grosz szacunku do miejsc, które tłumnie odwiedzają – A wystarczy czasem tylko chwilę pomyśleć, żeby nie wyrządzić szkody, której nie da się już naprawić
Źródło: boredpanda.com
– BEWrbtHlstalasaCENAOrbJedsOpromykPROGRAM PIĘĆ SET+kup 5 butelekdowolnej ,,SETKI"a piwo otrzymasz za 1 groszINA40O
Dom starców – Przy małym oknie, siedzi staruszka,Od lat przykuta do swego łóżka.Patrząc się w okno, łzy Jej spływają,Czemu Jej dzieci nie odwiedzają.Mąż Ją zostawił, miała pięcioro,Jedno umarło, zostało czworo.Choć miała ciężko, radę dawała,Tak z wielkim trudem Ich wychowała.Dzieci dorosły, świata poznały,Zawsze na święta Ją odwiedzały.Wnuki do babci chętnie jeździły,Babcię kochały z Nią się bawiły.Ale po latach przyszła choroba,Babcia nie stanie na swoich nogach.Choć dom ma duży lecz jest w potrzebie,Któryś z mych dzieci, weźmie do siebie.Pierwsze najstarsze mówi: Nie mogę,Wiesz robię sławę mam inną drogę.Czas nie pozwoli byś ze mną była,Biedna staruszka się zasmuciła.Mówi Jej drugie: Mamo kochana,Dla mnie to w życiu byłaby zmiana.Porzucić pracę, własną karierę,Bo nie Chcę w świecie być tylko zerem.Ja bym Cię wzięła lecz dom mam mały,Dzieci by zawsze się dokuczały.Różne wyjazdy, wycieczki w lecie,Tak powiedziało Jej dziecko trzecie.Biedna staruszka patrzy na czwarte,Może ma dla niej serce otwarte.Być może w Nim jest godność człowieka,Gdzie na spokojnie śmierci doczeka.Mam rozwiązanie dla Ciebie Mamo,Żebyś na starość nie była samą.Jest Dom Opieki a w nim lekarze,Może i w nogach przywrócą władze.Twój dom się sprzeda, grosz podzielimy,Na pewno zawsze Cię odwiedzimy.Na każde święta Cię zabierzemy,Jak źle Ci będzie to Cię weźmiemy.Biedna staruszka za wychowanie,Teraz ma piękne podziękowanie.By Ich nie zranić Tak przytakuje,Z wszystkim się zgadza co los szykuje.Przy małym oknie, siedzi staruszka,Od lat przykuta do swego łóżka.Ciągle wspomina choć jest dziś samą,Że zawsze była wspaniałą Mamą...
Źródło: https://www.facebook.com/photo.php?fbid=15339…
Panna z tych lepszych - a kultury osobistej za grosz! – A potem niech siądzie sobie ktoś w jasnym ubraniu, kto akurat jedzie na jakieś ważne spotkanie. Uważam, że kierownik pociągu powinien mieć na stanie miotłę, mopa i ścierki i jak ktoś syf robi, to nie wysiądzie, dopóki po sobie nie sprzątnie
– Siekiera motykî gdzie te święta? Siekiera mołtykâ jajek kosV Siekiera motyka [Miau ca E ipa SQkiera otyka mokro jest Zając sie po kuchni szwenda! chrzan za grosz W•elkanocne rarytasy! św• ach Y em ——fest
Dekalog Emigranta z 1919 roku – Osiem milionów. Na tyle szacuje się liczbę Polaków, którzy w okresie międzywojennym żyli poza ojczyzną. Emigranci stanowili aż jedną czwartą wszystkich żyjących wówczas rodaków. I bez ich wkładu Polska – po pierwszych latach od odzyskania niepodległości w 1918 roku – nie byłaby w stanie się odbudować. PRZYKAZANIA EMIGRANTR POLSKIEGO 1. Bądź pracowity, uczciwy i oszczędny 2. Nie zrażaj się chwilowymi niepowodzeniami, lecz cierpliwie dąż do swego celu. 3. Przestrzegaj pilnie przepisów administracyjnych francuskich (meldunki, karta didantite i t. d.). 4. Nie zrywaj lekkomyślnie pracy, a w razie potrzeby szukaj rady i pomocy tylko u władz Polskich. 5. Nie mieszaj się broń Boże do żadnych spraw poli-tycznych francuskich, bo możesz wpaść w nie-szczęście. Agitatorów, którzy będą Clę do tego namawiać unikaj jak trędowatych. 6. Szanuj każdy grosz ciężką swą pracą zdobyty i lekkomyślnie go nie trać. 7. Glównym twym celem na emigracji, jest dorobie-nie się. Zarabiaj tedy ile możesz i oszczędzaj ile tylko się da najwięcej. 8.. Oszczędności lokuj w Banku P. K. O. 9. Bądź dobrym polakiem, dzielnym człowiekiem i wier-nym synem Polski. Pamiętaj o Bogu, Ojczyźnie I swoich. 10. Gdy spotkasz polaka na obczyźnie w potrzebie, pomóż mu lak bratu.
Źródło: https://opinie.wp.pl/makowski-dobrze-sie-napa…
Zauważyliście, że argumentu "o gustach się nie dyskutuje" najchętniej używają ci, którzy go za grosz nie mają? –
Źródło: http://bi.gazeta.pl/im/04/aa/10/z17477124V,Fa…
– Piotr Iskra18 godz. ·Posiedziałem ze 20 minut w kebabie i z takich obserwacji to muszę powiedzieć, że zdecydowana większość ludzi wchodzi i zamawia. Ale nie, że tak od "dzień dobry", nie "poproszę", tylko normalnie: wchodzą i z miejsca "na cienkim (w Gdańsku by powiedzieli 'w naleśniku', hue hue), kurczak, łagodny sos". Pracownik mówi ile to będzie, a klient bezgłośnie wyjmuje kartę i przykłada do terminala, po czym oddala się i w oczekiwaniu patrzy w telefon. W sumie to sam bym przejrzał maile, czy śmieszne obrazki w internecie, tylko akurat już wszystkie widziałem, więc nie piętnuję - po co się nudzić, jak można sobie zapewnić rozrywkę. I tutaj dochodzi do zwrotu akcji, bo kebab zostaje przygotowany, klient zostaje poproszony po odbiór, wyciąga rękę i pada tu wreszcie ten upragniony grzecznościowo-kebabowy zwrot: "mój?". I dalej nie, że "dziękuję", nie "do widzenia", tylko papier w kosz i cyk za drzwi. I mówimy tu o małym lokalu, o takim, że jak Adel podkręca ogień na palniku, to z drugiego końca "sali" czuć rumieniec na twarzy. Dwa stoliki, kasa i drzwi. Adel, jego kolega i maksymalnie czterech klientów, bo piąty wyciągając portfel z kieszeni strąca już łokciem surówkę pierwszemu.Dlatego taki mały life-hack na dziś, do przekazania dalej:Jak się komuś mówi z uśmiechem "dzień dobry", to on też się uśmiecha i coś nam odpowie, a jak się dziękuje, prosi, przeprasza itd. to świat też dziękuje, prosi, przeprasza itd. Jak się ma w sobie za grosz chociaż kultury, obycia i grzeczności, to żyje się w naprawdę zupełnie innym, miłym, grzecznym i serdecznym świecie. Zdecydowanie lepiej żyje się w miejscu, w którym uśmiechnięty, grzeczny Adel robi Ci jedzenie, bo kiedy jest taki małomówny, mniej taki zadowolony, tak podejrzanie wygląda i coś tam mówi w swoim języku, to można mieć w tej podejrzliwości wrażenie, że on tam na zapleczu chyba właśnie rączek nie myje i nie wiadomo co jeszcze z tą naszą kanapką.Ja potem słucham od rodaków za granicą, że tam gdzie żyją, to ludzie mili i uśmiechnięci, a w Polsce to zawsze każdy bykiem patrzy. Tylko, że oni jadą tam i się cieszą i uśmiechają, a wracają do Polski i ze smutkiem na twarzy i brakiem kultury sami kreują ten smutny, szary, bury i ponury świat. Sami skazują się na męczeństwo w nieprzyjaznym świecie, którzy sami tworzą, by potem sami mogli na niego narzekać.Dlatego no ludzie, wystarczy trochę kultury, kur...
ZUS nie odpuści nikomu. Pewien przedsiębiorca dostał list od ZUS-u z informacją o niedopłacie. Poszło o jeden grosz! – Samo wysłanie tego listu kosztowało ich dużo więcej
Kto jest Januszem? – Marcinstrony.Stacja benzynowa, Janusz tankuje paliwo za 50zl, ale wyszło50,01. Daje 50zl ale pani kasjerka jeszcze domaga się tegogrosika. Janusz szuka i znajduje 2gr. Pani nie ma wydać i pytaczy może być winna grosika...Czasami dziwne zachowania działają w dwieLubię to! Odpowiedz 2
Nowe iPhony mają opcję szybkiego ładowania, ale w zestawie jest wolna ładowarka. Szybka ładowarka kosztuje 249 zł , ale nie ma w zestawie przewodu. Przewód to 1m za 99 zł lub 2m za 170 zł – Czyli jak wydusić z klienta każdy grosz
– Ty może i głupia nie jesteś, ale rozumu to ty nie masz za grosz!
Tej staruszce należąsię olbrzymie brawa! – 88-letnia pani Krystyna mieszka w Krościenku nad Dunajcem, w małym, drewnianym domu i dostaje emeryturę w wysokości 1130 zł. Znana jest przede wszystkim z tego, że całe życie wspierała (i wspiera) osoby niepełnosprawne i oddawała niemal każdy grosz. Jak sama mówi: "Zna wojnę, sieroctwo i biedę" i wie, że jest wiele osób, które potrzebują pomocy. Kiedyś otrzymała nagrodę w konkursie poetyckim i całość (500 tysięcy starych złotych) przeznaczyła dla potrzebujących osób niepełnosprawnych. Od tamtej pory wszystkie wygrane przeznaczała na takie cele."Wybieram z banku emeryturę i tak myślę... przecież nie dam dziesięciu złotych. Najmniej daję sto. [...] Znam wojnę, sieroctwo i biedę. Zawsze trzeba pochylić się nad nieszczęściem innych" - wyznała Pani Krystyna.Gdy pieniędzy brakuje, staruszka maluje obrazy, pisanki, tworzy świąteczne kartki. Wszystko stara się sprzedać, a dochód przekazuje niepełnosprawnym. "To nie jest tak, że ci ludzie muszą dać radę dziś, a jutro będzie inaczej. Tak samo jest rano, w południe i wieczorem. Tak samo jest przez całe lata" - dodała
Źródło: wp.pl
I znika problem "mogę byćwinna grosika?" –
– GROSIKNa szczęście!!cena: 2 złote
Schroniska i ich polityka – Mieszkam na wsi. Ostatnim czasem rozstałem się z moim czworonożnym przyjacielem. Minął jakiś czas i postanowiłem rozejrzeć się za psiakiem. Przemyślałem i postanowiłem wziąć psa ze schroniska. To był błąd. Schroniska walczą o każdy grosz. Organizują zbiórki, schroniska są poprzepełniane... Słyszy się o tym mnóstwo. Więc chciałem zmienić życie chociaż jednego psiaka. Do rzeczy. Na popularnych serwisach znalazłem mnóstwo ogłoszeń odnośnie dużych psów (takich szukałem) psy roczne, pięcioletnie, nieważne. Nieistotne również dla schroniska jest to czy pies waży 30, czy 80 kg. Wykonałem około 50 połączeń. Respektuje chęć schroniska do wizyt przed i poadopcyjnych. Nie respektuje natomiast tego, że pies musi byc do domu, tylko i wyłącznie. Nie daj Boże wspomnieć o psie na podwórze. Mam piękną budę, wykonaną samodzielnie. Gruba deska, kawał styropianu, od środka wyłożona gładką deską. Dach szczelny, pokryty blachą. W razie mrozów pies zawsze miał wejście do kotłowni, bądź garażu. Niestety Panie i Panowie ze schronisk nie respektowali tego, że pies może mieć dobre warunki nie będąc w domu.Dla schronisk.. Płaczecie ciągle o pieniądze na biedne zwierzęta. Przepełnione schroniska, tragiczne warunki.. Ze swoim poprzednim psem byłem zżyty, często się bawiliśmy, był członkiem rodziny, bronił Nas, miał szacunek mojej rodziny. Nasza podpora, ochrona przed włamaniami. Procedura adopcyjna jest strasznie pogmatwana. Nie mam łańcucha na podwórku, nie mam boxu w którym pies by miał być zamykany, mam piękną przestronną budę. Perełka to pies, który od paru lat nie może znaleźć domu, nie dadzą mi go. Bo buda. O zgrozo.. Mój pies był szczepiony, odrobaczany, nie chodził głodny.Postawmy sprawę tak. Psy w schroniskach są i będą, będzie ich coraz więcej przez Wasze chore wymogi. Nie wiem czy ktoś z tego trzepie pieniądze, czy nie. Wiem natomiast, że pies na pewno byłby szczęśliwszy u mnie na wsi, na pięknej i dużej działce zamiast za kratkami.Szczerze. Pracownicy schronisk.. Ilu z Was ma psy stróżujące na podwórku ?Ps. Postanowiłem kupić psa. Mogłem dać radość psu, który nie miał domu, rodziny oraz przyjaźni. Nie dam jej dzięki Wam ! Szczere nie pozdrowienia dla wszystkich schronisk.
Źródło: Wykonany samodzielnie. Tomasz W.
– Całą noc lała się zimna wódkaa na zagrychę było tylko złe mięsodlatego rano wszyscy mieliśmy biały kałale to nic, strzeliliśmy mały browareki pojechaliśmy do miejscowości chójnikodwiedzić burdele niestety ostatni groszmusieliśmy oddać dla alfonsów i tak skończyła się nasza wycieczka na koniec świata

Mężczyzna nigdy sam nie dostał szansy od losu, aby się kształcić. Robi wszystko, by jego dzieci miały perspektywy na lepsze, godniejsze życie

Pokaż cały obrazek…
Mężczyzna nigdy sam nie dostał szansy od losu, aby się kształcić. Robi wszystko, by jego dzieci miały perspektywy na lepsze, godniejsze życie – Chwytająca za serce historia ojca i jego córek:"Nigdy nie mówiłem moim dzieciom nic na temat mojej pracy, nie chciałem, żeby się za mnie wstydziły. Kiedy moja najmłodsza córka zapytała mnie jakiś czas temu, czym się zajmuję, niepewnie i z bólem serca odpowiedziałem, że jestem budowlańcem.Codziennie po pracy, zanim pojawiłem się w domu, kąpałem się w publicznych toaletach, aby córki nie domyśliły się, jak naprawdę wygląda moja praca.Moim największym celem w życiu było zapewnienie im wykształcenia, aby ludzie traktowali je z należytą godnością. Mi niestety nie było to dane, nie mam miłych wspomnień, raczej same przykre doświadczenia, inni ludzie zawsze mnie poniżali. Moim jedynym marzeniem było, aby nikt nigdy nie patrzył na nie z taką pogardą jak na mnie. Nie zarabiałem dużo, ale każdy grosz inwestowałem na wykształcenie moich córek.Nigdy nie kupiłem sobie nowej koszuli, wolałem kupić córkom książki do szkoły. Najbardziej wartościową zapłatą dla mnie był szacunek, z jakim odnosili się inni ludzie do moich córek. Mnie nikt nigdy tak nie traktował, w oczach innych byłem tylko zwykłym sprzątaczem.Moja córka wybrała uniwersytet, dzień przed ostatnim terminem pracy załamałem się. Nie zdążyłem odłożyć wystarczającej kwoty, aby dać jej na opłatę rekrutacyjną. Tego dnia nie pracowałem. Siedziałem na wysypisku i nawet nie umiałem powstrzymać łez. Płakałem jak dziecko. Wszyscy moi współpracownicy patrzyli na mnie, ale nikt nie podszedł mnie pocieszyć, porozmawiać. Byłem załamany, czułem się tak, jakby los złamał mi serce, skopał mi tyłek. Nie wyobrażałem sobie, jak spojrzę w twarz córki i powiem jej, że nie mam dla niej pieniędzy, kiedy wrócę do domu.Urodziłem się biednyZawsze wiedziałem, że ciężko będzie mi podnieść jakość swojego życia, wierzyłem, że nic dobrego nie może się przydarzyć biedakom, jednak okazało się, że bardzo się myliłem. Po pracy wszyscy sprzątacze podeszli do mnie, usiedli obok i zapytali czy uważam ich za braci? Nawet nie zdążyłem odpowiedzieć, ponieważ wszyscy wyciągnęli ręce w moją stronę. Każdy z nich trzymał w dłoni pieniądze ze swojej dniówki. Gdy odmówiłem, stanęli naprzeciwko mnie i wszyscy zgodnie powiedzieli:"Jeśli będzie taka potrzeba będziemy głodować jeden dzień, ale Twoja córka musi chodzić do college’u".Wzruszyłem się, nawet nie potrafiłem im odpowiedzieć. Tego dnia pierwszy raz w życiu nie wziąłem prysznicu, prosto po pracy wróciłem do domu - jako sprzątacz. Dziś lada moment moja córka skończy studia. Jej trzy siostry nie pozwalają mi już pracować. Najstarsza pracuje na pół etatu i zarabia na naukę dla siebie oraz młodszych sióstr. Często zabiera mnie do mojego byłego miejsca pracy. Przynosimy coś do jedzenia dla wszystkich byłych współpracowników, którzy wtedy podarowali mi swoją dniówkę. Śmieją się i pytają, dlaczego moja córka tak często ich karmi. A moja córka wtedy zawsze odpowiada:"Wszyscy głodowaliście dla mnie tamtego dnia, abym mogła zostać tym, kim jestem teraz, modliliście się za mnie, więc przynajmniej tak mogę wam się odwdzięczyć, karmić Was wszystkich codziennie." Dziś nie czuję się jak biedak, jak ktoś, kogo nic nie może w życiu dobrego i miłego spotkać.Ten kto ma dzieci, nie może być biedny, bo ma coś cenniejszego na świecie niż pieniądze - ich miłość i szacunek"