Momencik, trwa przetwarzanie danych   Ładowanie…

Szukaj



Znalazłem 27 takich demotywatorów

Psy przewodnicy przechodzą test, w którym muszą obejrzeć cały musical, aby zdać swój egzamin – Grupa kanadyjskich psów przewodników uczestniczyła w spektaklu Billy Elliot: Musical podczas festiwalu w Stratford jako część ich programu szkoleniowego. Celem tego ćwiczenia było oswojenie psów z hałasami typowymi dla teatru oraz nauczenie ich zachowania spokoju w środowisku pełnym rozpraszających bodźców. Psy, prowadzone przez opiekunów z organizacji K-9 Country Inn Working Service Dogs, zachowywały się wzorowo, siedząc cicho przez całe przedstawienie. Był to dowód na ich przygotowanie do wspierania przyszłych właścicieli w miejscach publicznych.Fotografie tych zdyscyplinowanych psów szybko zdobyły popularność w mediach, podkreślając zaangażowanie zarówno zwierząt, jak i ich trenerów w proces szkolenia. STRATFORD FESTIVAL
– Nauczeniepraktykantaprzydatnych rzeczyWysłaniepraktykanta pozapasowybąbelek dopoziomicy
Skuteczna motywacja – Czy ktoś ze znajomych zna jakieś metody nanauczenie 10-latka tabliczki mnożenia?3 komentarzeLubię to!KomentarzLubię to! Odpowiedz 1 min
Zagłosuj

Czy idziesz dziś do kościoła na niedzielną mszę?

Liczba głosów: 1 042
Może zacytuję komentarz Make Life Harder: – "(...) Po wybuchu pandemii covid -19 pokazali, że jako rząd nie są w stanie ochronić nas w sytuacji kryzysowej, dlatego nauczeni tym doświadczeniem, obywatele nawet nie zakładali, że rząd jest przygotowany na wybuch wojny w Ukrainie. Dziękujemy za nauczenie nas mobilizacji i brania spraw w swoje ręce, patałachy" Kolejna noc i kolejne łzy
Źródło: www.facebook.com
W Danii lekcje empatii są obowiązkowe w szkołach od 1993 roku. Dania jest jedynym krajem na świecie, w którym szkoły uczą empatii i tam jest to obowiązkowe – Wydaje się, że Dania traktuje to zjawisko bardzo poważnie, ponieważ najszczęśliwszy kraj na świecie poświęca godzinę tygodniowo w swoim krajowym programie nauczania na budowanie empatii u swoich uczniów....Od czasu ustawy z 1993 r. dzieci w wieku od 6 do 16 lat mają jedną godzinę lekcji empatii tygodniowo. Oczywiście nie ma metody i nie ma pracy domowej, podczas tych lekcji uczniowie komunikują się, słuchają i wymieniają między sobą.Te ważne chwile pomagają dzieciom rozwijać się w ich przyszłym życiu i jest to niezbędne w dzisiejszych czasach, ponieważ empatia jest obecnie coraz rzadsza.Oprócz tego, że jest dobre dla osób wokół ciebie, ta nauka empatii zwiększa szanse dziecka na stanie się szczęśliwym i spełnionym dorosłym.Empatia równie ważna jak matematyka czy angielski .....Podczas rozmowy i słuchania kolegów z klasy dzieci mogą nawet jeść ciasto, o ile wspólnie je upieczą. „To tak samo ważne jak matematyka czy angielski” – mówi LaPresse Jessica Alexander.Praktyka ta została skodyfikowana w duńskiej ustawie o edukacji z 1993 r., której celem jest między innymi nauczenie dzieci granic, empatii i seksualności....
Źródło: www.facebook.com
Inspirująca przypowieśćo życiowych trudach – Młody mężczyzna zapytał swojego dziadka, dlaczego życie bywa takie trudne. Oto, jaka była odpowiedź starego człowieka.W życiu występuje smutek, tak samo, jak istnieje w nim radość. Przegrywanie jest równie obecne, jak wygrywanie, upadanie – jak stanie, głód – jak obfitość, zło – jak dobro. Nie mówię tego, żeby cię zmartwić, ale by ukazać ci rzeczywistość. Życie jest podróżą, którą czasami przemierzamy w świetle, a czasami w mroku.Nie prosiłeś o narodziny, a jednak tutaj jesteś. Masz w sobie zarówno słabości, jak i siłę. Masz je w sobie, ponieważ uosabiają one dualizm życia. Wszystko występuje w dwóch formach.Masz w sobie zarówno wolę zwycięstwa, jak i chęć porażki.W twoim sercu jest zarówno możliwość odczuwania współczucia, jak i małość bycia aroganckim.Jest w tobie odwaga stanięcia twarzą w twarz z życiem, jak i strach skłaniający do odwrócenia się i ucieczki od niego.Życie może dać ci siłę. Siła może wziąć się ze stawiania czoła sztormom codzienności, ze świadomości straty, poczucia złamanego serca i smutku oraz ze wpadnięcia w najgłębsze odmęty smutku.Musisz sprostać wszystkim burzom. Musisz stawić czoło zimnu, wiatrom i ciemności. Kiedy sztorm dmie wprost na ciebie, musisz stać wyprostowany. Jego celem nie jest bowiem powalenie cię na ziemię, ale nauczenie cię bycia silnym.Bycie silnym oznacza stawianie kolejnego kroku w drodze na szczyt, niezależnie od tego, jak jest się wyczerpanym. Oznacza ono pozwolenie łzom popłynąć na znak żałoby. Oznacza ciągłe poszukiwanie odpowiedzi i podążanie za nią poprzez mroki otaczającej cię rozpaczy.Bycie silnym oznacza uczepienie się nadziei na jeszcze jedno uderzenie serca i jeszcze jeden wschód słońca.Każdy niezależnie jak trudny do wykonania krok jest kolejnym w kierunku ujrzenia nowego wschodu słońca, a tym samym stanowi obietnicę nowego dnia.Najsłabszy krok w kierunku szczytu wzgórza, w kierunku wschodu słońca i nadziei jest silniejszy niż najpotężniejszy sztorm.Dziadek powiedział – idź dalej Młody mężczyzna zapytał swojego dziadka, dlaczego życie bywa takie trudne. Oto, jaka była odpowiedź starego człowieka.W życiu występuje smutek, tak samo, jak istnieje w nim radość. Przegrywanie jest równie obecne, jak wygrywanie, upadanie – jak stanie, głód – jak obfitość, zło – jak dobro. Nie mówię tego, żeby cię zmartwić, ale by ukazać ci rzeczywistość. Życie jest podróżą, którą czasami przemierzamy w świetle, a czasami w mroku.Nie prosiłeś o narodziny, a jednak tutaj jesteś. Masz w sobie zarówno słabości, jak i siłę. Masz je w sobie, ponieważ uosabiają one dualizm życia. Wszystko występuje w dwóch formach.Masz w sobie zarówno wolę zwycięstwa, jak i chęć porażki.W twoim sercu jest zarówno możliwość odczuwania współczucia, jak i małość bycia aroganckim.Jest w tobie odwaga stanięcia twarzą w twarz z życiem, jak i strach skłaniający do odwrócenia się i ucieczki od niego.Życie może dać ci siłę. Siła może wziąć się ze stawiania czoła sztormom codzienności, ze świadomości straty, poczucia złamanego serca i smutku oraz ze wpadnięcia w najgłębsze odmęty smutku.Musisz sprostać wszystkim burzom. Musisz stawić czoło zimnu, wiatrom i ciemności. Kiedy sztorm dmie wprost na ciebie, musisz stać wyprostowany. Jego celem nie jest bowiem powalenie cię na ziemię, ale nauczenie cię bycia silnym.Bycie silnym oznacza stawianie kolejnego kroku w drodze na szczyt, niezależnie od tego, jak jest się wyczerpanym. Oznacza ono pozwolenie łzom popłynąć na znak żałoby. Oznacza ciągłe poszukiwanie odpowiedzi i podążanie za nią poprzez mroki otaczającej cię rozpaczy.Bycie silnym oznacza uczepienie się nadziei na jeszcze jedno uderzenie serca i jeszcze jeden wschód słońca.Każdy niezależnie jak trudny do wykonania krok jest kolejnym w kierunku ujrzenia nowego wschodu słońca, a tym samym stanowi obietnicę nowego dnia.Najsłabszy krok w kierunku szczytu wzgórza, w kierunku wschodu słońca i nadziei jest silniejszy niż najpotężniejszy sztorm.Dziadek powiedział – idź dalej.
Betty Robinson, biegaczka olimpijska, brała udział w katastrofie lotniczej w 1931 roku i została niesłusznie uznana za zmarłą – Spędziła siedem miesięcy w śpiączce, a dwa lata zajęło jej ponowne nauczenie się normalnego chodzenia. W 1936 roku wróciła do sztafety olimpijskiej USA i zdobyła złoty medal.
Chyba mniej czasu zajmie nauczenie się niż zrobienie sobie takich ściąg –
Źródło: imgur.com
Ten kierowca ciężarówki oferuje wszystkim dzieciakom zastępstwo dla ojców, którzy marnie wywiązują się ze swojej roli. Proponuje nauczenie chłopców posługiwania się narzędziami, czy obecność przy ważnych wydarzeniach szkolnych czy sportowych – Cena: 30 funtów za godzinę
Źródło: www.dailymail.co.uk
Są typy ludzi, których zdolności intelektualne pozwalają co najwyżej na nauczenie ich, żeby nie dotykali tego i tego bo ich prąd porazi i zabije. I to jest maks ich zdolności poznawczych.Są też ludzie którzy mogą pracować nad nowymi technologiami – I w interesie obu tych grup jest jak najwcześniejsze oddzielenie ich od siebie w szkole, aby jedni nie musieli walczyć z czymś co im się w życiu w ogóle nie przyda i na co poświęcą za dużo czasu przy miernych efektach i masie frustracji, a aby drudzy nie musieli marnować czasu na czekanie aż mniej pojętni załapią i by nie nudzili się na lekcjach
–
Kiedy inne metody zawiodły, nauczyła dziecko pokory przed całą klasą – Chłopak miał być niegrzeczny wobec nauczycieli i ostentacyjnie ignorować ich polecenia."Myślę, że to z powodu dojrzewania. Nigdy nie był agresywny ani nic z tych rzeczy, ale nie mogłam już znieść jego chamstwa - podkreśla matka 12-latka"Szlabany i inne kary nie działały na dziecko. Nie dał sobie wytłumaczyć, że musi odnosić się do nauczycieli z szacunkiem."Kilkakrotnie groziłam mu, że w razie potrzeby usiądę z nim w jednej ławce i będę go pilnować, ale zawsze się śmiał"W tajemnicy przed synem ustaliła z nauczycielami szczegóły "operacji mama bear"W porozumieniu z nauczycielami przyjechała na ostatnie pół godziny lekcji. Z rozbawieniem wspomina czerwoną z zażenowania twarz syna, kiedy weszła do sali, przedstawiła się i usiadła z nim w jednej ławce."Zapytał mnie, co tu robię. Odpowiedziałam, że przyjechałam z powodu jego zachowania i żeby zajął się zadaniami. Jestem pewna, że od teraz pomyśli dwa razy, zanim zacznie się źle zachowywać"Matce nie chodziło o upokarzanie syna, tylko o nauczenie go szacunku wobec innychBrawo dla Mamy...młody chyba już będzie grzeczny
– „Jako emerytowany lekarz, mogę ze szczerością stwierdzić, że poza przypadkiem uczestniczenia w poważnym wypadku, Twoją najlepszą szansą na dotrwanie do sędziwego wieku jest poprzez unikanie lekarzy i szpitali oraz nauczenie się zdrowego odżywiania, ziołolecznictwa i innych form naturalnej medycyny, chyba że masz to szczęście posiadania kontaktu z naturopatą. Prawie wszystkie leki są toksyczne i są zaprojek-towane tylko po to, aby zwalczać objawy, a nie aby kogokolwiek wyleczyć.” - dr. Alan Greenberg
W japońskich szkołach uczniowie nie piszą żadnych egzaminów, dopóki nie dotrą do czwartej klasy. Dlaczego? – Ponieważ celem pierwszych 3 lat szkoły nie jest ocena zdolności ucznia do zapamiętywania, ale nauczenie dobrych manier i rozwijanie ich charakteru
Głównym zadaniem chomików jest nauczenie dzieci znaczenia śmierci –
– chcielibyśmy poprosić o nauczenie szczeniaczka czystościciało jest świątynią, w którym mieszka bóg powstrzymanie się od współżycia przed małżeństwem to wielki dar dla przyszlego małżonka, ale przede wszystkim dla jezusa

Wszyscy wiemy, że starsi ludzie nie zawsze radzą sobie dobrze z nowymi technologiami. Zrozumienie i nauczenie się nowości zajmuje im trochę czasu. Jednak kiedy już opanują obsługę smartfonów potrafią być naprawdę uroczy Idealnym przykładem jest farmer z Australii. W świat technologii i mediów społecznościowych wprowadziła go córka, która pokazała mu jak się robi selfie

Pokaż cały obrazek…
Idealnym przykładem jest farmer z Australii. W świat technologii i mediów społecznościowych wprowadziła go córka, która pokazała mu jak się robi selfie – Mężczyzna zaczął publikować swoje selfie na fecebookowej grupie "Cool Dog Group", a wkrótce potem obiegły one cały internet.Trzeba przyznać, że facet ma wielką radość z robienia selfie i po prostu jest uroczy! No i ma świetnych towarzyszy

Sąsiedzi z Wietnamu zabrali Panu Grzegorzowi wózek, który trzymał na zewnątrz. Choć sam był biedny, okazał wyrozumienie. Tak to opisał w poście na Facebooku:

Pokaż cały obrazek…
Sąsiedzi z Wietnamu zabrali Panu Grzegorzowi wózek, który trzymał na zewnątrz. Choć sam był biedny,okazał wyrozumienie.Tak to opisał w poście na Facebooku: – "A było tak. Mieszkaliśmy z żoną moją ówczesną, wspaniałą Kingą Ilgner, w mieszkaniu nr 16. A pod nami, pod dwunastką rodzina imigrantów z Wietnamu. Mili, cisi, sympatyczni i zawsze mówiący "dzień dobry". Czyli nienormalni jacyś. Nie mieliśmy wtedy zbyt dużo miejsca w mieszkaniu, więc wózek naszego pacholęcia zostawialiśmy pod drzwiami. Na klatce. Aż tu pewnego razu wracamy do domu a wózka ni ma. Wziął i wyparował. Kłopot. Bo z teatralnej pensji to sobie można co najwyżej jedno kółko do wózka kupić. Na kolejny nas nie stać, więc stoimy na klatce, łzy nam się leją, obmyślamy różne strategie bezwózkowego przemieszczania potomstwa i kombinujemy, że teraz będziemy musieli nasze latorośle nosić na barana albo turlać. No i przykro nam strasznie, że ludzie są źli, że przywłaszczają sobie cudze mienie i że w ogóle homo homini lupus est. I różne łacińskie i słowiańskie bluzgi cisną nam się na usta, aż tu nagle patrzymy a tam liścik w drzwiach. A treść jego jest następująca:"Jestem mieszkam w pokój 12. zabrałam wuzek dla dziecka od pana. Czy można? Jeżeli pan potrzena, to ja oddam panu. Dziękuję! Przeprasam ze nie pitam panu przed zabrać!"I jakieś wzruszenie mnie ogarnęło nad losem imigranta. A gdybyśmy tak musieli wszystko rzucić i wyjechać po wolność i chleb do Wietnamu? Ile czasu by nam zajęło nauczenie się tamtejszego języka? Ile lat nauki zanim bylibyśmy w stanie napisać taki liścik? Nie twierdzę, że każdy imigrant to kryształ. Nie jestem naiwny i wiem oczywiście, że świat jest bardziej skomplikowany niż klatka schodowa w mojej byłej kamienicy. Wiem, że wśród Wietnamczyków też jest wielu drani. Wśród Syryjczyków, Jordańczyków i Ukraińców również. Tak jak wśród Polaków. Ostatecznie wózek oddaliśmy Wietnamczykom, bo byli chyba jeszcze biedniejsi niż my wówczas. Poza tym mieli sto razy więcej dzieci. A list zachowałem dla potomnych. Żeby wiedzieli, że ich rodzice budowali kiedyś mosty między narodami. Między Hanoi i Warszawą. I żeby wiedzieli, że w tym pełnym konfliktów świecie wszyscy jedziemy na tym samym wózku. W przenośni i dosłownie. Przeprasam że nie pitam Państwu przed zamieścić ten pościk."
Ludzie mieli dość krzyku 2-letniego dziecka w restauracji. Ojciec postanowił z nim wyjść, ale potem zamieścił na Facebooku taki wpis, który daje do myślenia: – „Tkwię w samochodzie z moim małym dzieckiem. Poszliśmy na rodzinną kolację, a ona zaczęła wrzeszczeć, bo mama nie pozwoliła jej rzucać kurczakiem. Krzyczała i krzyczała, wyła i kopała, a ponieważ jako jedyny skończyłem jeść, miałem wątpliwą przyjemność wyprowadzenia jej z restauracji.Niosłem ją obok baru, a wszyscy na mnie patrzyli, większość nie miała dzieci. Nikt z dzieckiem nie spojrzałby na mnie z zaciśniętymi ustami i wyrazem twarzy mówiącym: ‘jeśli nie umiesz kontrolować swojego dziecka, nie wychodź z nim.’No… nie. Nie mogę jej kontrolować.Nie przez cały czas.Jeszcze nie.Ma dwa latka i nauczenie jej, jak ma się zachowywać w miejscach publicznych zajmie lata. A nauczę ją tego tylko zabierając ją na zewnątrz i pokazując, co można, a czego nie. Mówiąc ‘nie’ milion razy, pozwalając na ataki szału i znów mówiąc ‘nie’.Lekcje te wymagają cierpliwości, ciężkiej pracy i doświadczenia, i przepraszam wszystkich przy barze, którzy byli zirytowani wybuchem mojego dziecka, ale jesteście częścią lekcji. Twoi rodzice zrobili to samo z Wami i dlatego teraz wiecie, kiedy dziecko robi coś irytującego. Tak nauczyliście się obserwować sytuację i mówić, ‘Ten rodzic musi kontrolować swoje dzieci.’Tak nauczyliście się być szanowaną osobą.Rozumiem, dzieci są irytujące, gdy zachowują się głośno w restauracji. Wiem. Żyję tym. Ale zanim się zezłościsz i mnie ocenisz zrozum, że to, co widzisz to nie złe wychowanie, tylko rodzice próbujący zapanować nad sytuacją.Jesteś świadkiem tego, co się robi, aby zmienić dziecko w osobę.”

10 rzeczy, które warto mówić innym

Pokaż cały obrazek…
– Słyszymy często typowe słowa i zdania: „cześć”, „przepraszam”, „dzień dobry”, „jesteś fajny”, „zmień się” itd. i nadajemy im określone znaczenia. Podobnie na poziomie niewerbalnym mamy do czynienia z zupełnie normalnymi gestami czy ruchami, biorąc za pewnik, co oznacza dany uśmiech, mrugnięcie okiem albo uniesienie kciuka do góry. To, czego jednak zobaczyć nie możemy, to powód, dla którego ktoś się uśmiecha.Poniżej znajdziesz 10 krótkich zdań, które warto mówić ludziom, bo z całą pewnością chcą je usłyszeć. Ich wartość nie leży jedynie w samej mocy słów – jest ukryta w intencji, z którą je wypowiadasz. I to nią właśnie się kieruj, pozytywnie wpływając na swoje otoczenie.1. „Świetnie to zrobiłeś”Entuzjastyczne, optymistyczne wsparcie pochwałą, uśmiechem czy prozaicznym przybiciem piątki wyraża uznanie dla czyjegoś osiągnięcia. Pokazuje przyjacielskie wsparcie, oducza zawiści, ukierunkowuje nagradzany mózg na kontynuowanie chwalonego zachowania. Nie omieszkaj każdego dnia zauważać u siebie, swoich bliskich i w pracy takich działań, które podsumujesz szczerym „Świetnie to zrobiłeś”.2. „Wiem, że stać cię na więcej”W psychologii istnieje kilka praw opisujących zależność wyniku od nastawienia nauczyciela (lidera, szefa).Efekt Rosenthala pokazuje, że ludzie chcą spełniać oczekiwania w nich pokładane – jeśli więc lider wierzy, że jego podopieczny może mieć lepszy wynik, podświadomie będą obaj do tego zmierzali – zarówno on jako prowadzący, jak i jego podopieczny (by nie zawieść nadziei w nim pokładanych).Drugim prawem jest efekt Galatei – jeśli mamy pozytywne oczekiwania w stosunku do ludzi, to nawet mimo niesprzyjających warunków zaczynają się oni zgodnie z nimi zachowywać. Jego przeciwieństwem jest efekt Golema – ludzie zaczynają się zachowywać zgodnie z negatywnymi oczekiwaniami, nawet jeśli kontekst tego nie wymaga (np. pracownicy gorzej pracują, bo szef im wmawia, że się nie uda). Dlatego śmiało, w oparciu o optymistyczny zdrowy rozsądek, oczekuj postępów od swojego zespołu: „Wiem, że stać cię na więcej”.3. „Jak to proponujesz rozwiązać?”Analityków diagnozujących problemy wśród pracowników nie brakuje – każdy doskonale wie, co nie działa. Ale sama diagnoza nie likwiduje problemu. Bez konstruktywnego znajdywania rozwiązań staje się narzekactwem, marudzeniem i prowadzi do utraty sprawczości, oddając kontrolę zewnętrznym okolicznościom. Kluczowe w takiej sytuacji staje się nauczenie nawykowego szukania rozwiązań, najlepiej minimum trzech.4. „To będzie dobry dzień” i „Dzięki za dzisiaj”Jeśli wychodzisz z domu, mocno ucałuj rodzinę na pożegnanie, a po powrocie witaj się w równie ciepły sposób. Wchodząc do biura, powitaj wszystkich entuzjastycznie i rzuć motywacyjne: „To będzie dobry dzień”, a wychodząc, koniecznie podziękuj za udany dzień. Ta wdzięczność uwolni w ciele produkcję przeciwciał (wszyscy będą zdrowsi) i da zastrzyk endorfin (poczucie szczęścia). Badania pokazują, że pracownicy nastawieni na szczęście przynoszą do firmy więcej pieniędzy niż ci, którzy chcą jedynie wyników.5. „Kocham ciꔌwiadomość własnych potrzeb fizjologicznych i finansowych jest powszechna. A miłości? Choć polskie społeczeństwo wyszło już z zabijających wrażliwość przekonań typu „prawdziwi mężczyźni nie płaczą”, to wciąż przeciętny Jan Kowalski nie jest świadomy tego, jak brać i jak dawać miłość.Daje ją więc tak, jak sam otrzymywał ją w dzieciństwie, czego nie rozumie mający inne doświadczenia partner. Skoro moja żona mi o tym nie mówi, to znaczy, że w ogóle nie widzi, jak bardzo poświęcam się rodzinie (żona uważa, że sam fakt bycia z nim już to oznacza). Skoro mój mąż nie zauważył, że byłam u fryzjera, to znaczy, że już go nie interesuję (mąż uważa, że dbanie o rodzinę jest oznaką miłości). Skoro mój tata ciężko pracuje i nie ma dla mnie czasu, to dlatego, że nie jestem dla niego ważny (tata okazuje miłość, ciężko pracując). Skoro szef tylko mnie krytykuje, to coś jest ze mną nie tak (szef w taki sposób rozumie okazywanie wiary w potencjał pracownika).I choć w pracy zaspokajanie potrzeby miłości sprowadza się raczej tylko do uśmiechu i komentarza „świetna robota”, to jednak w rodzinie „kocham cię” powinno być równie popularne co „jestem głodny”. A często nie jest.6. „Nie mam ochoty”Widać ich wszędzie. W parkach, gdy idą ze spuszczoną głową, a myślami są zupełnie gdzie indziej, bo poszli na spacer, na który nie mieli ochoty. W kawiarniach, gdzie siedzą ze wzrokiem utkwionym w telefonie, bo wyszli na randkę bez chęci na nią. Towarzyszą nieobecnym spojrzeniem dziecku w piaskownicy, mając poczucie straty czasu, bo nie stworzyli własnego modelu na bycie tatą i chcą robić to, co robią lubiące to mamy. W sylwestra piją alkohol, bo wypada się napić, choć krzywią się z niesmaku, albo palą papierosy w gimnazjum, bo chcą pokazać dorosłość.Ochota jest właśnie tym niewidzialnym powodem, który da radość ze spaceru i świeżego powietrza. Który zapala do rozmowy przy kawie. Daje radość z zabawy z dzieckiem i wczuwania się w jego potrzeby. Pozwala zrobić toast niegazowaną wodą i rozmawiać z palaczami bez zaciągania dymka. Bardziej przykre jest oszukiwanie siebie i kogoś w imię bycia miłym niż uczciwe przedstawienie swojej motywacji.7. „Plan jest następujący”Poczucie bezpieczeństwa bezpośrednio wiąże się z możliwością wpływania na przebieg zdarzeń. Jeśli dodać do tego psychologiczny fakt, że jednym z największych ludzkich lęków jest lęk przed nieznanym, słowa „plan jest następujący” stają się ważnym narzędziem eliminowania niepewności.8. „Jak mogę pomóc?”Pomaganie innym, poza oczywistymi kwestiami altruizmu i lepszego samopoczucia, ma dodatkowe korzyści. Zasada wzajemności nakazuje zrewanżować się pomocą temu, kto jej udzielił. Teorie wymiany w psychologii, choć ograniczające relacje międzyludzkie do wartości materialnych, podkreślają społeczną opłacalność pomagania.Bycie pomocnym motywuje samego dającego (a w momencie obdarowywania organizm podnosi poziom endorfin – hormonu szczęścia) i wywołuje uczucie wdzięczności u obdarowywanego. Pozwala szybciej piąć się po szczeblach kariery, bo pomaga organizacji rozwiązywać problemy.Buduje przedsiębiorcze, proaktywne podejście do życia kształtujące docelową rzeczywistość i konfrontuje się z problemami, zamiast od nich uciekać. Warto więc pytać, jak można pomóc.9. „Dowiem się”Oto strategia pracownika, który nie wie, jak odpowiedzieć na pytanie szefa: użyć słów „dowiem się”. Jest skuteczna, bo prowadzi do aktywnego działania i gwarantuje szukanie rozwiązań. Odpowiedź „nie wiem” ma charakter diagnostyczny i opisuje istniejący stan rzeczy bez dokonywania w nim zmian.Jeśli do „nie wiem” doda się brak zainteresowania, powstanie: „to nie moja sprawa”, które odbiera sprawczość, pokazuje brak zaangażowania, odbiera nadzieję na uzyskanie pomocy. Tytułowe wyrażenie skłania do szukania rozwiązań, daje kontrolę nad sytuacją, wyznacza cel, umożliwia podjęcie działania.10. „Dziękuję” i „Proszę bardzo”Szczęście definiuje się jako umiejętność cieszenia się tym, co się ma. Badania wykazały (prof. Robert Emmons z University of California, Davis), że wdzięczność pobudza mózg do wydzielania hormonów szczęścia. Zamiast śrubować poziomy, od których zaczyna się dziękować, warto wrócić do najważniejszych fundamentów – zdrowia, rodziny, przyjaciół, pracy. I traktować nawet mniej istotne zachowania jako przejaw dobroci, kwitując je właśnie krótkim „dziękuję”.
Źródło: www.facebook.com

 
Color format