Mam 30 lat i też chcę już na emeryturę... – @lyuselyuse5981. : Jak przeszłam na emeryturę, skończył się stres- przestałam się spieszyć, wreszcie się wysypiam, spaceruję, robię to, co lubię, jem, na co mam ochotę. W ciągu roku schudłam 10 kg. Ale najważniejsze, że pozbyłam sie stresu. 262 @ir-312. Ja jak przeszłam na emeryturę, zrzuciłam prawie 20 kg. A dlaczego? Bo przestałam siedzieć po 10-12 godzin przy komputerze, często byłam tak zmęczona, że nie miałam ochoty wychodzić z domu. Diety w moim przypadku były niemożliwe, bo czułam się zamulona i bez energii, a w pracy trzeba było jasno myśleć. Zaczęłam dużo spacerować - 7-10 km dziennie, pływać po 2 km. Mam 30 lat i też chcę już na emeryturę...
Wiertarka bezprzewodowa – Kto z was pracował na takim sprzęcie? Wiertarka bezprzewodowa Kto z was pracował na takim sprzęcie?
Słoń przeżywa żałobę nad ciałem partnerki, z którą przeżył 25 lat – Słoń przeżywa żałobę nad ciałem partnerki, z którą przeżył 25 lat
Nauczycielka dodaje naklejki do ocen, w zależności jak dobrze uczniowi poszło – THERE YOU ILL BE THERE FOR YOU ILL BE THERE FOR YOU ILL BE THERE FOR YOU Jöhetnek a dolgozatok? TLL BE THERE FOR YOU I'LL BE THERE FOR YOU 1199 7 V BM 2 Comple Example. 1 Em Chine My You 2 Theyre Ha ILL BE THERE LL BE TH FOR YOU Nauczycielka dodaje naklejki do ocen, w zależności jak dobrze uczniowi poszło
Chłop stoi przed kontrolą policyjną w koszulce na której widnieje napis UWAGA RADAR i ostrzega ludzi przed "suszarkami" Prawdziwy bohater – J Nie każdy bohater nosi pelerynę TikTok wroni 50 Chłop stoi przed kontrolą policyjną w koszulce na której widnieje napis UWAGA RADAR i ostr…
Internauta opowiedział historię o swoim bohaterskim psie Zoe: – "Wczoraj po południu grałem na komputerze, gdy mój golden retriever (który nigdy nie szczeka) nagle wpadł w panikę i zaczął szczekać jak szalony, patrząc przez przednie okno. Wtedy zobaczyłem chłopca, który miał najwyżej 3 lata, jak szedł podjazdem mojego sąsiada i wszedł na jego podwórko. W tym domu nikogo nie było, więc zapytałem innego sąsiada, który ma małe dzieci, czy zna tego chłopca, ale nie miał pojęcia, kim on jest. Razem próbowaliśmy porozmawiać z dzieckiem, ale ono nic nie mówiło i tylko wzruszało ramionami. Spytaliśmy kolejnego sąsiada, czy coś wie lub widział tego chłopca, ale on również nic nie wiedział. Dwaj sąsiedzi zabrali dziecko i zaczęli chodzić po okolicy, pytając ludzi, czy go rozpoznają, a ja w tym czasie poszedłem po telefon i zadzwoniłem na numer alarmowy 911. Kiedy podałem swoją lokalizację i powiedziałem, że znalazłem dziecko, operator natychmiast zapytał, w co było ubrane. Gdy potwierdziłem, usłyszałem, jak krzyknął do kogoś: „Znaleźliśmy go!” Dwóch policjantów było na miejscu w mniej niż 60 sekund. Okazało się, że chłopiec zaginął około 30 minut wcześniej przy dość ruchliwej drodze, około pół mili stąd. Według policjantów jego rodzina była ogromnie przejęta. Około 15 minut później do mojego domu przyszły dwie policjantki, aby dokończyć raport. Opowiedziałem im o niesamowitej reakcji mojego psa, więc poprosiły, aby wyszedł na ganek. Obsypały go głaskami i drapaniem, mówiąc, jaki jest wspaniały. Gdyby nie to, że mój pies zaczął szczekać, jakby piekło się otworzyło, kto wie, czy ten chłopiec zostałby odnaleziony. Jestem tak wdzięczny za mojego niesamowitego psa – jest absolutnie wyjątkowy i kocham go całym sercem." Internauta opowiedział historię o swoim bohaterskim psie Zoe: "Wczoraj po południu g…
Jedyny sąsiad na osiedlu, którego każdy lubi: – TU MIESZKA JEZ Jedyny sąsiad na osiedlu, którego każdy lubi:
Polskie drzewo zdobyło tytuł Europejskiego Drzewa Roku 2025 – Buk noszący imię Serce Wzgórz Dalkowskich liczy sobie 300 lat i rośnie w zabytkowym parku przy pałacu w Dalkowie na Dolnym Śląsku. Według lokalnych legend, potrafi on nawet spełniać marzenia Polskie drzewo zdobyło tytuł Europejskiego Drzewa Roku 2025 Buk noszący imię Serce Wzgórz…
Momencik, trwa przetwarzanie danych   Ładowanie…

Sąsiedzi z Wietnamu zabrali Panu Grzegorzowi wózek, który trzymał na zewnątrz. Choć sam był biedny, okazał wyrozumienie. Tak to opisał w poście na Facebooku:

Sąsiedzi z Wietnamu zabrali Panu Grzegorzowi wózek, który trzymał na zewnątrz. Choć sam był biedny,okazał wyrozumienie.Tak to opisał w poście na Facebooku: – "A było tak. Mieszkaliśmy z żoną moją ówczesną, wspaniałą Kingą Ilgner, w mieszkaniu nr 16. A pod nami, pod dwunastką rodzina imigrantów z Wietnamu. Mili, cisi, sympatyczni i zawsze mówiący "dzień dobry". Czyli nienormalni jacyś. Nie mieliśmy wtedy zbyt dużo miejsca w mieszkaniu, więc wózek naszego pacholęcia zostawialiśmy pod drzwiami. Na klatce. Aż tu pewnego razu wracamy do domu a wózka ni ma. Wziął i wyparował. Kłopot. Bo z teatralnej pensji to sobie można co najwyżej jedno kółko do wózka kupić. Na kolejny nas nie stać, więc stoimy na klatce, łzy nam się leją, obmyślamy różne strategie bezwózkowego przemieszczania potomstwa i kombinujemy, że teraz będziemy musieli nasze latorośle nosić na barana albo turlać. No i przykro nam strasznie, że ludzie są źli, że przywłaszczają sobie cudze mienie i że w ogóle homo homini lupus est. I różne łacińskie i słowiańskie bluzgi cisną nam się na usta, aż tu nagle patrzymy a tam liścik w drzwiach. A treść jego jest następująca:"Jestem mieszkam w pokój 12. zabrałam wuzek dla dziecka od pana. Czy można? Jeżeli pan potrzena, to ja oddam panu. Dziękuję! Przeprasam ze nie pitam panu przed zabrać!"I jakieś wzruszenie mnie ogarnęło nad losem imigranta. A gdybyśmy tak musieli wszystko rzucić i wyjechać po wolność i chleb do Wietnamu? Ile czasu by nam zajęło nauczenie się tamtejszego języka? Ile lat nauki zanim bylibyśmy w stanie napisać taki liścik? Nie twierdzę, że każdy imigrant to kryształ. Nie jestem naiwny i wiem oczywiście, że świat jest bardziej skomplikowany niż klatka schodowa w mojej byłej kamienicy. Wiem, że wśród Wietnamczyków też jest wielu drani. Wśród Syryjczyków, Jordańczyków i Ukraińców również. Tak jak wśród Polaków. Ostatecznie wózek oddaliśmy Wietnamczykom, bo byli chyba jeszcze biedniejsi niż my wówczas. Poza tym mieli sto razy więcej dzieci. A list zachowałem dla potomnych. Żeby wiedzieli, że ich rodzice budowali kiedyś mosty między narodami. Między Hanoi i Warszawą. I żeby wiedzieli, że w tym pełnym konfliktów świecie wszyscy jedziemy na tym samym wózku. W przenośni i dosłownie. Przeprasam że nie pitam Państwu przed zamieścić ten pościk."

Komentarze

z adresu www
Komentarze są aktualnie ukryte. Jeśli chcesz je widzieć cały czas, zaloguj się,

Pokaż komentarze
Momencik, trwa ładowanie komentarzy…
 
Color format