Momencik, trwa przetwarzanie danych   Ładowanie…

Szukaj



Znalazłem 91 takich demotywatorów

–
Para Młoda to Magdalena i Marcin, wyznawcy Latającego Potwora Spaghetti. Po ceremonii zaślubin, którą celebrowali wielebni Lena i Piotr, odbyło się huczne wesele – Według oficjalnych danych pastafarianizm to obecnie najszybciej rozwijająca się religia w Polsce. Także najbardziej dyskryminowana. Przypomnijmy, że polskie władze wciąż, konsekwentnie, odmawiają rejestracji Kościoła Latającego Potwora Spaghetti.Z kolei konkurencja nazywa pastafarian sektą i posądza o zbyt duże podobieństwo do religii katolickiej. Pastafarianie bronią się i cierpliwie tłumaczą, że wszelkie skojarzenia są przypadkowe. Przecież mają odrębne święte księgi (Stary i Nowy Pastament), a zamiast dziesięciu przykazań Potwór zostawił im tylko osiem zwięzłych wskazówek. Wreszcie: pastafariańscy wielebni nie dyskryminują kobiet, nie żądają wielomilionowych dotacji na swoje świątynie i nie narzucają innym, jak mają żyć
Źródło: https://natemat.pl/blogi/rafaljaros/92889,pie…
Ludzie zastanawiają się dlaczego tak często komplementuję nieznajomych – "Nie jestem fałszywy i nie szukam ludzi, którzy by mnie lubili. Ale, jeśli mijam kogoś i coś mi się podoba, mówię to. "Kocham te buty!" lub "Wspaniałe włosy!" lub "Wow twoje oczy są piękne!" ... dlaczego? Bo życie jest ciężkie, a ten świat bywa gównianym miejscem... i ludzie są podli. Nigdy nie wiesz, ile te kilka słów znaczy dla kogoś, nigdy nie wiesz, przez jakie piekło może przechodzić, a kiedy stawiasz na pozytywność, sam stajesz się szczęśliwszą osobą. Trudno jest być miłym, będąc nieszczęśliwym samemu. Przypadkowe komplementowanie kogoś zmieni twoje życie i może kogoś innego też"
– v donald.pl ...6 godz. ■1. Szymon Jadczak to laureat nagrody Grand Press.2. Minister Sasin podarował mu książkę "Nienawiśćsp. z o.o."3. Która to książka opowiada o świecie mediów, któreszczują na siebie nawzajem, więc taka nibyprzestroga.4. ...aaale, jakby ktoś czytał tę książkę to by wiedział,że szybko staje się o tym, że toksyczny świat mediówpremiuje najgorszych polityków. Cwaniaków mocnychw gębie, degeneratów powołujących się na wartości iróżnej maści miernoty.5. Dedykacja wyraźnie świadczy, że minister Sasinpodarował książkę, której nie czytał, w intencji, którejnie przemyślał, tak jak zrobił wybory, które się nieodbyły.6. ... a które kosztowały podatników 70 min i nieponiósł konsekwencji.Szymon Jadczak <3)SzJadczak • 1 g. 000Książkę już czytałem. Dużo w niej o tym jakniekompetentni i nieuczciwi politycy zawładnęliAmeryką. Podobieństwo zapewne przypadkowe.Gdy zadzwonił przedstawiciel ministra, mówiąc, żecoś* dla mnie ma, po cichu liczyłem że będą towyjaśnienia gdzie podziało się 70 min za wybory.^ Jacek Sasin @SasinJacek ■ 1 g.W związku z otrzymaniem nagrody Grand Pressprzez pana @>SzJadczak przestałem mojegratulacje i książkę w prezencie. PS Polecam jąnie tylko laureatom tegorocznych nagród alewszystkim dziennikarzom... i również politykom.
Źródło: https://www.facebook.com/serwisdonaldpl/posts…

Fotograf uliczny odnajduje przypadkowe okazje do zrobienia zdjęć! (26 obrazków)

Fotograf uliczny odnajduje przypadkowe okazje do zrobienia zdjęć! –
Małpy znalazły je przypadkiem.Są warte fortunę – Niesamowite i przypadkowe odkrycie miało miejsce w Kongo. Głodne małpy wywąchały nowy, nieznany dotąd gatunek trufli. Przysmak ten jest serwowany w najlepszych restauracjach świata, a nowo odkryty okaz może być wart fortunę.
Źródło: https://www.o2.pl/informacje/malpy-znalazly-j…
Oczywiście wszelkie skojarzenia ze światem realnym są przypadkowe –
Czarny mężczyzna zadźgał nożem1 osobę, a 7 ciężko ranił na ulicach Birmingham w UK. Dwie z nich walczą o życie w szpitalu. To sąprzypadkowe ofiary – Gdzie są te wszystkie polskie osoby popierające BLM? Dlaczego teraz nie ubarwiacie wstążkami swoich profili na FB? Bo biali nie rabują sklepów i nie palą samochodów w "proteście"?
Przypadkowe spotkanie –
Starsza para po raz pierwszy w życiu korzysta z komputera. Ich przypadkowe nagranie bawi cały internet –

Przypadkowe spotkanie, które stało się jednym z najważniejszych w moim życiu

Pokaż cały obrazek…
Przypadkowe spotkanie, które stało się jednym z najważniejszych w moim życiu – To było kilka miesięcy temu. Wybrałem się na spontaniczne spotkanie z przyjacielem w mieście oddalonym od mojego o jakieś 300 km. Po spotkaniu, na drugi dzień, wracałem do domu. Czekała mnie 3-godzinna samotna trasa.Ogólnie dość często podróżowałem po kraju, ale nigdy nie zabierałem ze sobą autostopowiczów. Zasadniczo dlatego, że wszystkie podróże odbyły się z żoną, a mamy trzydrzwiowy samochód, do którego trudno jest wsiąść do tyłu lub z niego wysiąść. Poza tym mam bardzo "ostrożny" stosunek do osób podróżujących autostopem, nieważne z jakiego powodu. Zwyczajnie im nie ufam.Kilka razy mijałem ludzi z banerami, proszących o podwózkę w różne miejsca, ale nie zatrzymywałem się i przejeżdżałem obok. Tamtego dnia było inaczej.Po przejechaniu około 1/3 trasy zauważyłem faceta z plecakiem, wędrującego wzdłuż drogi. Odwrócił się i widząc mnie, podniósł rękę. Nie mam logicznego wytłumaczenia dlaczego, ale postanowiłem się zatrzymać. Opuściłem szybę i spytałem gdzie idzie. - Im bliżej (tu padła nazwa mojego miasta) tym lepiej - odpowiedział nieznajomy.Pokiwałem głową, a ten z radością wskoczył na tylne siedzenie.- Zapnij tylko pasy bezpieczeństwa - przypomniałem i ruszyłem dalej.Na oko dawałem mu ponad 30 lat. Miał niezbyt schludną fryzurę i brodę, jego ubrania były postrzępione i stare. Ogólnie wyglądało na to, że długo nie spał. W rękach kurczowo ściskał stary plecak. Jednocześnie nie czułem nieprzyjemnego zapachu (alkoholu, dymu, potu, ani nic innego tego typu). Nie miałem humoru rozmawiać, ale facet najwyraźniej potrzebował się wygadać. Zaczął opowiadać całą historię swojej podróży od zachodniej części kraju, na wschód. Pieszo. Westchnąłem ciężko, przewidując kolejne historie o tym, jak młody zdrowy facet wylądował w innej części kraju bez pieniędzy, nie z własnej woli i nie ze swojej winy. I faktycznie, opowiedział może z 10 historii, które wydarzyły się u niego w ciągu ostatnich 5 lat, ale w sumie żadna z nich nie wzbudziła mojego zaufania. Każdą opowiadał z wielkim entuzjazmem i uśmiechem na twarzy.Słuchałem tego wszystkiego piąte przez dziesiąte, ale nagle moją uwagę przykuło jedno zdanie, w którym wspomniał o mieście, z którego pochodzi. Od razu zapytałem z prawdziwym zainteresowaniem:- Ooo, Ty naprawdę pochodzisz z tamtych stron? Ja też! Po chwili okazało się, że mieszkał w tym samym małym miasteczku co ja kiedyś i gdzie mam do tej pory rodzinę. Mało tego nawet ulica, na której mieszkał była niedaleko tej, na której ja mieszkałem.Po tej wymianie informacji zaczął mi opowiadać z nostalgią w głowie o swoim dzieciństwie i o tym w jakiej szkole się uczył. Przez chwilę milczałem, bo nie dość, że łączyło nas wspólne miejsce zamieszkania, to uczyli nas ci sami nauczyciele w podstawówce. Tyle, że prawie wszystkich moich kolegów z klasy pamiętałem, a ten w aucie wydawał mi się dużo starszy od nich. Odwróciłem się na chwilę, aby na niego spojrzeć. Przecież musiałem go kiedyś już widzieć. Może byłem w niższej klasie, a on w wyższej... ale po chwili mój mózg jakby nagle przeanalizował wszystkie informacje, powyciągał archiwalne dane i sobie przypomniałem:- Andrzej? - zapytałemPopatrzył na mnie zaskoczony.- No tak...Na mojej twarzy pojawił się mimowolny szeroki uśmiech:- Jestem Paweł, siedzieliśmy razem w 1 klasie!Powiedziałem to, zanim w pełni zdałem sobie sprawę z tego, co się dokładnie wydarzyło: przecież właśnie spotkałem mojego pierwszego szkolnego przyjaciela, z którym siedziałem przez cały rok w jednej ławce. Przyjaciela, z którym moi rodzice zabronili mi się bawić, ponieważ pochodził z patologicznej rodziny i palił fajki już w pierwszej klasie (!). W 2 klasie siedziałem już z innym kolegą, bo Andrzeja przeniesiono do innej szkoły.I spotkałem go właśnie dziś, diabeł wie gdzie, diabeł wie jak! Nie powinienem nawet tu być, bo to był nieplanowany wyjazd, który wypadł mi prawie w ostatniej chwili.Pogadaliśmy jeszcze z dwie godziny i zawiozłem go na dworzec kolejowy. Dałem mu pieniądze, aby mógł coś zjeść i dostać się jakoś do swojego domu. Muszę wspomnieć, że przez całą drogę (nawet po tym gdy dowiedział się kim jestem), ani razu nie poprosił mnie o kasę.Opowiedział mi o wszystkich swoich przygodach i byłem szczerze zdumiony tym, że osoba, która w rzeczywistości nie ma nic, zachowuje tak pozytywne nastawienie i po prostu dąży do jakiegoś postawionego sobie celu. Nie narzekał, nie prosił o pomoc. Podczas swoich opowieści, wspominał o historii gdy raz poszedł do przydrożnej knajpy i poprosił o coś do jedzenia, a on w zamian porąbie drzewo, posprząta podwórko lub podejmie się innego zajęcia. Odmówili mu, ale on stwierdził, że doskonale rozumiał dlaczego: "nie znali mnie... myśleli, że jestem jakimś chorym włóczęgą i że będzie ze mnie więcej szkody niż pożytku". Gdy to mówił, nie miał w głosie złości czy nienawiści.Żałuję tylko, że wtedy nie wpadłem na pomysł, aby kupić mu jakiś najtańszy zwykły telefon, aby mieć z nim jakikolwiek kontakt. W każdym razie mam cichą nadzieję, że stałem się dla niego swego rodzaju małym wsparciem po tym, co przeszedł. Jego wszystkie historie miały jeden morał, aby nigdy, ale to przenigdy się nie poddawać. Nawet nie wiedziałem, jak bardzo wtedy tego potrzebowałem i zawsze będę mu za to wdzięczny
Film pana Michała Poniedzielskiegoz 2004 roku – Wszelkie podobieństwo muchy do prawdziwych osóbi zdarzeń jest przypadkowe
Źródło: https://www.youtube.com/watch?v=fd6PQA_W6M8
– Pan Stanisław zgłosił się do nas z nadciśnieniem.Wiek około 95l. Wysoki, wyprostowany, w granatowym wyprasowanym garniturze. Wypastowane na glanc buty. Rzadko się zdarza, by starszy pan w takim wieku był tak zadbany.Niebywale spokojny i pogodny człowiek, mówiący doskonałą, lekko archaiczną polszczyzną (co zrozumiałe).Sprawiał wrażenie: K L A S A sama w sobie!Ciśnienie mierzone na triażu( wstępne badanie określające priorytet przyjęcia), było 195/110, więc dostał leki, pobraliśmy krew, zrobiliśmy ekg, bo w tym wieku, to już człowiek bywa delikatny.Było dużo roboty, więc pan Stanisław spędził u nas prawie 4 godziny, ale nawet przez chwilę nie narzekał. Siedział zadowolony w poczekalni, od czasu do czasu się przeszedł po korytarzu, czytał plakaty na ścianach, kulturalnie zagadywał innych pacjentów i znowu siadał.W końcu doczekał się wypisu. Poszedłem do niego, by wyjąc wenflon, a że polubiliśmy go wszyscy przez te 4 godziny to mówię:-bardzo mi przykro, że musiał pan tyle u nas siedzieć, ale niestety, sam pan widział ile mieliśmy pracy.Uśmiechnął się szczerze-Szanowny panie, proszę się tym w ogóle nie frasować. Ja jestem bardzo wyrozumiałym pacjentem. Uważam, że nasza służba zdrowia jest wspaniała!Przyznam się panu nieskromnie, że państwa szpital mi się odwdzięczył!-tak? A to dlaczego? Co nasz szpital panu zawdzięcza?Dopiero wtedy zauważyłem, że dwie małe przypinki w klapie marynarki pana Stanisława, to nie są przypadkowe znaczki. Jeden to znak Polski Walczącej, a drugi to miniaturowa baretka orderu Virtuti Militari.-Wie pan, w powstaniu warszawskim razem z kolegami z batalionu, w murach tego szpitala i dookoła niego, ustrzeliliśmy sporo SS- manów, którzy razem z brygadami RONA gwałcili siostry z pobliskiego zakonu, więc można powiedzieć, że jesteśmy kwita
Źródło: https://www.facebook.com/permalink.php?story_…
Dzwoniła do mnie urocza starsza pani, która próbowała skontaktować się ze swoim wnukiem. Zazwyczaj była zawstydzona, kiedy okazywało się, że to pomyłka, ale wyjaśniłem jej, że jestem kierowcą – Uwielbiała słuchać o różnych miejscach, w których byłem i do których zmierzałem. Zawsze mówiłem jej, że mi nie przeszkadza, miałem zestaw słuchawkowy i dużo wolnego czasu podczas podróży. Zazwyczaj rozmawialiśmy chwilę i wydawało mi się, że sprawia jej to radość. Mnie zresztą też. Nie dzwoniła do mnie od jakiegoś roku, a ja zgubiłem jej numer. Smuci mnie myśl, że mogła umrzeć, ale i tak wciąż się uśmiecham, kiedy przypominam sobie jej przypadkowe telefony
To było zupełnie przypadkowe, ale kontynuowaliśmy to, pisząc każdego dnia na tablicy "30 dni do 2 marca", "23 dni do 2 marca" itd. Zaczęło się to roznosić po całej szkole i wszyscy rozmawiali o tym, co takiego ma się wydarzyć tego 2 marca – Postanowiliśmy coś wymyślić i uznaliśmy, że każde z nas przyniesie ciasto. W grupie było 13 osób. 2 marca podczas długiej przerwy weszliśmy do kawiarenki w procesji z ciastami, które rozłożyliśmy na jednym ze stołów. Każdy uczeń mógł się częstować. Powtórzyliśmy to rok później. Po skończeniu szkoły tradycja pozostała. W tym roku 2 marca po raz 9 zorganizowano procesję z ciastami. Od jakiegoś czasu wydarzenie sponsoruje szkoła. Co roku rozdają też koszulki na pamiątkę tego wydarzenia. 2 marca to teraz "cake day" w mojej szkole. Jestem bogiem!
Artystka tatuażu z Michigan, Jessica Knapik mapuje na twarzy znaki zodiaku i tatuuje malutkie, pozornie przypadkowe plamki na twarzy. Tak powstaje konstelacja gwiazd w postaci piegów. Tę modę szybko przechwyciły nastolatki –
Wszelkie podobieństwa do mężczyzn przypadkowe –

Tragiczna historia opisana na Facebooku przez zrozpaczonego chłopaka - warto poświęcić chwilę na jej przeczytanie Tamtej nocy życie straciły nie 3, a 4 osoby

Pokaż cały obrazek…
Tamtej nocy życie straciłynie 3, a 4 osoby – Mateusz. Słuchajcie. Teraz o tym głośno, uważajcie na siebie Był nieco zimny sobotni wieczór, mieliśmy jechać na 2 auta na dyskotekę. 4 znajomych w jednym aucie, ja i kolega w 2... Wczoraj - 23.03.19 mój świat jak i świat 3 ofiar wypadku się skończył. Na nieoświetlonym odcinku drogi poza terenem zabudowanym na łuku drogi wjechałem w grupę ludzi, których w żaden sposób nie mogłem zobaczyć, zobaczyłem tylko czarne postury i białe podeszwy i konie sekundy, zero jakiegokolwiek wyostrzenia, nic... po prostu. Jest tutaj grono osób -pasjonatów, drifterówamatorów, ale przede wszystkim ludzi i to do wasten apel. Mam 26 lat i zawsze przejeżdzałem oboktych niebieskich kogutów, czytałem o tym, jak bylocoś w mojej okolicy wsiadałem w auto i jechałem tozobaczyć, zawsze wyciągalem z tego wnioski -wolniej! zadawałem sobie pytanie, dlaczego własnietak, w ten sposób, zawsze było mi przykro z powodutych tragedii, z powodu tego, że mojej okolicy cośtakiego miało miejsce, zawsze rozmyślałem nad swoimzachowaniem, powtarzałem sobie w głowie, że życieto nie need for speed, ale nigdy.... nigdy nie bralem wtym udziału. Dbałem o swoje auto i nigdy w nocy nielatałem szybko po otwartych przestrzeniach z obawymi auta, ale to...to co się wydarzyło tamtej nocyskończyło moją przygode z motoryzacją. czujesz tylkouderzenie, pył w oczach, szkło na powiekachokruchy w ustach krew spływającą po palcach, puch zkurtki unoszący się w powietrzu... nie masz na towpływu choćbyś chcial, to się stało tu i teraz i tego niecofniesz. Z obawy przed uderzeniem w drzewa poprawej stronie łuku zjechałem do lewej krawędzimróżąc piękące oko, czy oby na pewno nic nie jedziez nad przeciwka, zjechałem do 0, trzymałem obie ręcena kierownicy, wrzucitem bieg, zgasitem silnik iwyszedłem... Nie opiszę wam tego widoku, ten skrzepkrwi na asfalcie te krzyki, drobne monety, na asfalcie,porozrzucane buty... to było straszne. po chwilidowiadujesz się, że nie potrąciteś 2 osób a 3... jednazyje, ale 2 już nie ma, rozumiesz, to nie jest film,żadna gra z autosave'm to się dzieje tu i teraz, jesteśroztrzęsiony, znajomi z 2. auta robią wszystko zaciebie, bo wiesz, że chcesz pomóc, ale nie maszejnitanie powiedziećdyspozytorce kto jest w jakim stanie, czujesz miękkienogi i masz świadomość, że odebrałeś komuś życiepot splywa ci po czole, Izy po policzkac... Nie jestistotne to, czy wina jest Twoja, czy ich - żaden wyrok,żadna renta, żadna odpowiedzialność nie zwróci Cisumienia, nawet jeśli to było przypadkowe, niejechałeś szybko ale teraz to właśnie tu jest to bezznaczenia. widzisz porozrzucane strzykawki, akcjereanimacji, słyszysz " dajcie adrenaline" patrzyszjest cień szansy, wkładają go do karetki, ale po chwilicisz i odkładają go spowrotem na pobocze... Onamiała 17 lat, ja w jej wieku latałem po dyskotekach, oni23 i 24 tyle co ja chwile temu, mieliśmy całe życieprzed sobą, oni przyjechali do Polski pracować taksamo jak ja do Niemiec. Nie chcę znać ich imion,sumienie mnie zeżarło, nie mam na tyle odwagi, 1pomocy udzielali im znajomi z 2. auta ja nie byłem wstanie... dramat 4 rodzin, ja żyje, ale fizycznie, wśrodku jestem wypalony, nie naprawię tego. Ludzienas osądzają, ich za brak odblasków, za nietrzeźwośćza paradowanie po całej drodze mnie za to, żeprowadzilłem bmw, ta cała internetowa herezja "lyseopony" "beemka czemnu mnie to nie dziwi" ale niebiore tego do siebie. Ci którzy mnie znają wiedzą jakito był samochód, jaką jestem osobą, ale to nie ważne,możesz mieć wszystkie systemy, możesz być napodium w ligowych kategoriach, ale nic... nic nie mana to wptywu, to jest tylko chwila. Piszę ten manifestdo was, do tych starych i do tych młodych, do tychktórzy przeżyli już swoje lata i do tych, którzyzaczynają przygodę z życiem, wkraczają w dorosłośćdo tych którym życie i możliwości stoją otworem-szanujcie swoje życie, szanujcie życie innych i bądźcierozważni. Nikt z nas nie jest święty, każdy robił dziwnerzeczy, ale bądźcie roztropni, wyciągnijcie z tegofleksję taką, abyście nie musieli siedzieć wlparawarozstawiony na drodze wypalasz papierosa jednegopo drugim, już nawet nie czujesz żaru w gardleczujesz żal w sercu... Dostaje wiele słów otuchy odznajomych, rodziny, od tych z samochodówki jak i zpodwórka, piszą nieznajomi, dziękuję im za to, ale tonie pomoże, prostolinijność i najlepsze momentymojego życia przekreśliła tylko ta jedna chwilaPrawnie to jest oczywiste, mechanicznie do zrobieniaale mentalnie... mentalnie nie istniejeszWiem, że takie pisanie na facbooku nie jest dobre,wylewanie żalu... ale to nie żal, jestem osobą któraodebrała życie trzem osobą poprzez niefortunny zbiegokoliczności, co z tego, że nie jestem oskarżony, żenic się nie stało", ze "będzie dobrze", co z tego, żemogę dzisiaj wsiąść w kolejne auto i kręcic kilometry...patrzysz na kierownice i robi Ci się nie dobrze,bierzesz gorący prysznic, kładziesz się i widzisz tenraz, ten kawałek szyby w samochodzie.Poczułem potrzebę napisania wam tego, żebyścieuwaесe wiem, że każdynasczłowiekiem i tylko człowiekiem. Jest mi bardztak się
Źródło: https://www.facebook.com/groups/StojaStargard…
Weekend w praktyce – Ja Kolega zgonujący na parkowej ławce - Co ciekawe, to właśnie przypadkowe spotkania wpływają na nasze życie Straż miejska
– Chociaż w ich postępowaniu nie ma żadnej logiki, to czasem mają rację. Zawsze mają przy sobie chusteczki higieniczne. Ładnie się dla nas ubierają i malują, przez co muszą czasem wstawać o 5 rano. Noszą głębokie dekolty i krótkie spódniczki. Tylko że jak przyłapią nas na podziwianiu tych cudów, to wyzywają od zboczeńców. Przejmują od naszych matek pałeczkę wychowywania nas. Dzięki nim możemy się dobrze i bezpłatnie najeść. Wiedzą jak prać nasze ubrania. Możemy wsadzić do ich torby wszystko to, co nie mieści nam się w kieszeniach. Obrażają się prawie za wszystko, ale już po pięciu minutach obsypują nas całusami. Mogą się obrazić nawet za to. że my się obraziliśmy. Chcą, byśmy ciągle zapewniali je o naszym uczuciu. Przecież to bez sensu, jakbyśmy przestali kochać, to chyba byśmy im to powiedzieli, nie? Nie pozwalają nam iść na piwo i obejrzeć mecz z kolegami, jakbyśmy mieli tam wypić cysternę wódki oraz obłapiać przypadkowe uczennice z pobliskiego gimnazjum. A przecież w pubie są sami faceci... Obgadują nas ze swoimi przyjaciółkami i omawiają nasze parametry. Gorzej, jeśli nie mamy czym się chwalić. Ładnie wyglądają w naszych koszulach. Wiedzą. że za pomocą seksu i tez zmuszą nas do wszystkiego. Mają cycki.