Na wojnie zabijają się nawzajem ludzie, którzy zupełnie się nie znają, w imię interesów ludzi, którzy się doskonale znają, ale się nie zabijają – Na wojnie zabijają się nawzajem ludzie, którzy zupełnie się nie znają, w imię interesów lu…
Odbierzemy wam Grenlandię, ale najpierw pożyczcie nam trochę jajek... – Rząd USA w szybkim tempie staje się jednym wielkim memem PAP Крар @PAPinformacje Obserwuj Władze USA proszą Duńczyków o sprzedaż jaj, by uzupełnić braki w sklepach #PAPInformacje pap.pl Władze USA proszą Duńczyków o sprzedaż jaj, by uzupełnić braki w sklepach Odbierzemy wam Grenlandię, ale najpierw pożyczcie nam trochę jajek... Rząd USA w szybkim t…
Proboszcz parafii w Chojnicach pokazał w serwisie X faktury za gaz i prąd. "Łączna kwota 23 907,78 zł" – Być może ksiądz nie wie, bo i niby skąd ma wiedzieć, że my wszyscy płacimy za prąd i gaz! Uczciwi ludzie, aby zapłacić rachunki idą do pracy, a ksiądz co robi? Ksiądz prowadzi działalność gospodarczą, więc ma koszty, jak każda firma. A jak jest bardzo źle, to zawsze może sprzedać jakąś działkę "kupioną" za 1% od państwa i pokryć z tego rachunki awansem na kilkadziesiąt lat NOW 9-604 Chagnice IP: 5551582561 rplatnika: 10017814 dnia: 2025-03-05 PODSUMOWANE tulem Sprzedaz energi elektrycznej Od 783 h energi ek esiąc dostawy: 2025-02 Stawka VAT Kwota VAT Wartość brutte 23% 1379,02 7:374,79 29 23% 29,442 157,44 29 Łącznie do zapłaty: 1408,46 7532,23 zl 5 004,27 zł 17.03.2025 0,00 z STOŁOWA CROŃCOW Doplaty: 7.023,73 Słownie: siedem tysięcy dwadzieścia Data wystawienia: 04/03/2025 Łącznie do zapłaty 3 551,22 zł 17.03.2025 Proboszcz parafii w Chojnicach pokazał w serwisie X faktury za gaz i prąd. "Łączna kw…
Warto było – Zlecenie było wyjątkowe Pracuję jako dostawca produktów spożywczych i nie tylko. Dzisiaj wpadło mi zamówienie, które totalnie mi się nie podobało. Nie dość, że daleko trzeba było jechać, to jeszcze ktoś sobie zamówił pół sklepu - 3 ogromne reklamówy po około 10 kg każda. Warzywa, chleb, mięso, proszek, krótko mówiąc miesięczny zapas rzeczy potrzebnych w domu. Dotarłem na miejsce, ale oczywiście całe osiedle zapchane samochodami, nie mam jak podjechać i gdzie się zatrzymać... Przed wyjściem z samochodu zerknąłem na formularz zamówienia i zobaczyłem, że zakupy muszę dostarczyć na 6 piętro. Myślę sobie „no świetnie, oby tylko winda była". Wziąłem te wszystkie torby i dowlekłem się do klatki. Wchodzę no i oczywiście k*rwa, jakby mogło być inaczej... Windy nie ma. Zanim doczłapałem na to ostatnie piętro, to spociłem się jak świnia. Myślę, moją koszulkę można było na luzie wyżymać, taka była mokra. Na którymś z pięter potknąłem się o schodek, ledwo utrzymałem równowagę. Dobrze, że nic mi nie wypadło i nic nie rozlałem. Jak już w końcu dotarłem, to ledwo łapałem oddech. Byłem okropnie zmęczony, przemoczony od potu i wk*rwiony. Zapukałem do drzwi ... W tym momencie cały mój gniew minął. Otworzyła mi starsza kobieta, wyglądała na jakieś 70-80 lat, chyba dostała emeryturę i zrobiła zakupy na zapas, żeby nie musieć po nie chodzić. Wniosłem te reklamówki do kuchni. Babcia zapłaciła mi za zakupy i na odchodne w progu wcisnęła mi w rękę tabliczkę czekolady. Powiedziałem, że bardzo dziękuję, ale nie trzeba, ale ona nalegała, mówiąc, że chociaż tak się odwdzięczy za mój wysiłek. Ogólnie, mimo tych niekwestionowanych trudności, ta sytuacja naładowała mnie pozytywną energią na cały dzień. Warto było Zlecenie było wyjątkowe
Szacunek panowie! – Fot. OSP Białośliwie CSP The Safety Com PSP JR62 Szacunek panowie! Fot. OSP Białośliwie
I jak tu postępować z takimi smarkaczami? – Ostatnio gdy wchodziłem do klatki, prawie spadł mi na łeb plastikowy koszyk na zakupy ze sklepu. Upadł dosłownie pół metra za mną. Niezapomniane przeżycie. Podniosłem głowę i i zauważyłem wychylające się z balkonu na 10 piętrze 3 łby. Miałem ochotę przetrzepać skórę jednemu, drugiemu i trzeciemu, ale tak nie wolno. Trzeba działać zgodnie z prawem. Chłopcy mieli około 8-9 lat, a trzeci 14. Zabawę sobie, kwa, wymyślili. Schowałem się do klatki i zacząłem się zastanawiać jak załatwić sprawę. Na szczęście dzieciaki rozumem nie grzeszyły i wyszły po swoją zgubę. Złapałem najstarszego za kurtkę, a reszcie kazałem wracać do domu. Chłopak zaczyna mówić, że jest nieletni i będzie krzyczał, że go gwałcę i wsadzą mnie do więzienia za pedofilię. Na co ja zacząłem krzyczeć,,Ratunku, pomocy, biją!". Zrozumiał, że to nie ma sensu. Zadzwoniłem na policję i opisałem całą sytuację. Później kazałem zadzwonić dzieciakowi do jego matki. Ta przez telefon się na mnie drze, że nielegalnie przetrzymuję jej synka i że na pewno jestem pedofilem i ona zaraz zadzwoni na policję! Gdy poinformowałem ją, że już to zrobiłem to spuściła z tonu i zaczęła myśleć logicznie, bo przecież gdybym był pedofilem, to nie kazałbym dzieciakowi do niej dzwonić. Przez cały ten czas do klatki wchodzili i wychodzili sąsiedzi i każdemu tłumaczyłem jak wygląda sytuacja, żeby na wszelki wypadek mieć świadków. Po dzieciaka przyszła bardzo rozsądna babcia i długo przepraszała za całą sytuację. Policja przyjechała dość szybko. Spisali zeznania i odjechali. Dalszych losów małego debila nie znam. A najgorsze w tej całej sytuacji jest to, że musiałem się użerać z cudzym dzieciakiem. O mało kaleki ze mnie nie zrobił. Myślę, że gdybym ich nie zatrzymał, to jeszcze tego samego dnia mogliby tym koszykiem kogoś trafić i narobić poważnych szkód. I jak tu postępować z takimi smarkaczami?
To bardzo dżentelmeński koń – To bardzo dżentelmeński koń
Premier Węgier Viktor Orban przedstawił listę 12 żądań, skierowaną do Unii Europejskiej. Naród węgierski domaga się od Brukseli: – "Niech będzie pokój, wolność i jedność. 1. Żądamy Europy narodów. 2. Żądamy równości wobec prawa dla wszystkich państw członkowskich. 3. Przywrócenia kompetencji bezprawnie odebranych narodom. 4. Suwerenności narodowej i silnego weta dla rządów narodowych. 5. Wydalenia agentów Sorosa z Komisji Europejskiej i usunięcia skorumpowanych lobbystów z Parlamentu. 6. Nie obciążania przyszłości naszych wnuków hipoteką - wyeliminowania długu Unii. 7. Nie utrudniania naszej gwardii narodowej ochrony naszych granic. Nie sprowadzajcie migrantów i usuwajcie tych, którzy przybyli nielegalnie. 8. Skorumpowane dolary i euro nie mogą napływać do państw członkowskich. 9. Zakazania nienaturalnej reedukacji naszych dzieci. 10. Chrońmy chrześcijańskie dziedzictwo Europy. 11. Żądamy pokoju w Europie. 12. Unia, ale bez Ukrainy. Równość, wolność, braterstwo!" * Premier Węgier Viktor Orban przedstawił listę 12 żądań, skierowaną do Unii Europejskiej. N…
Momencik, trwa przetwarzanie danych   Ładowanie…

Przypadkowe spotkanie, które stało się jednym z najważniejszych w moim życiu

Przypadkowe spotkanie, które stało się jednym z najważniejszych w moim życiu – To było kilka miesięcy temu. Wybrałem się na spontaniczne spotkanie z przyjacielem w mieście oddalonym od mojego o jakieś 300 km. Po spotkaniu, na drugi dzień, wracałem do domu. Czekała mnie 3-godzinna samotna trasa.Ogólnie dość często podróżowałem po kraju, ale nigdy nie zabierałem ze sobą autostopowiczów. Zasadniczo dlatego, że wszystkie podróże odbyły się z żoną, a mamy trzydrzwiowy samochód, do którego trudno jest wsiąść do tyłu lub z niego wysiąść. Poza tym mam bardzo "ostrożny" stosunek do osób podróżujących autostopem, nieważne z jakiego powodu. Zwyczajnie im nie ufam.Kilka razy mijałem ludzi z banerami, proszących o podwózkę w różne miejsca, ale nie zatrzymywałem się i przejeżdżałem obok. Tamtego dnia było inaczej.Po przejechaniu około 1/3 trasy zauważyłem faceta z plecakiem, wędrującego wzdłuż drogi. Odwrócił się i widząc mnie, podniósł rękę. Nie mam logicznego wytłumaczenia dlaczego, ale postanowiłem się zatrzymać. Opuściłem szybę i spytałem gdzie idzie. - Im bliżej (tu padła nazwa mojego miasta) tym lepiej - odpowiedział nieznajomy.Pokiwałem głową, a ten z radością wskoczył na tylne siedzenie.- Zapnij tylko pasy bezpieczeństwa - przypomniałem i ruszyłem dalej.Na oko dawałem mu ponad 30 lat. Miał niezbyt schludną fryzurę i brodę, jego ubrania były postrzępione i stare. Ogólnie wyglądało na to, że długo nie spał. W rękach kurczowo ściskał stary plecak. Jednocześnie nie czułem nieprzyjemnego zapachu (alkoholu, dymu, potu, ani nic innego tego typu). Nie miałem humoru rozmawiać, ale facet najwyraźniej potrzebował się wygadać. Zaczął opowiadać całą historię swojej podróży od zachodniej części kraju, na wschód. Pieszo. Westchnąłem ciężko, przewidując kolejne historie o tym, jak młody zdrowy facet wylądował w innej części kraju bez pieniędzy, nie z własnej woli i nie ze swojej winy. I faktycznie, opowiedział może z 10 historii, które wydarzyły się u niego w ciągu ostatnich 5 lat, ale w sumie żadna z nich nie wzbudziła mojego zaufania. Każdą opowiadał z wielkim entuzjazmem i uśmiechem na twarzy.Słuchałem tego wszystkiego piąte przez dziesiąte, ale nagle moją uwagę przykuło jedno zdanie, w którym wspomniał o mieście, z którego pochodzi. Od razu zapytałem z prawdziwym zainteresowaniem:- Ooo, Ty naprawdę pochodzisz z tamtych stron? Ja też! Po chwili okazało się, że mieszkał w tym samym małym miasteczku co ja kiedyś i gdzie mam do tej pory rodzinę. Mało tego nawet ulica, na której mieszkał była niedaleko tej, na której ja mieszkałem.Po tej wymianie informacji zaczął mi opowiadać z nostalgią w głowie o swoim dzieciństwie i o tym w jakiej szkole się uczył. Przez chwilę milczałem, bo nie dość, że łączyło nas wspólne miejsce zamieszkania, to uczyli nas ci sami nauczyciele w podstawówce. Tyle, że prawie wszystkich moich kolegów z klasy pamiętałem, a ten w aucie wydawał mi się dużo starszy od nich. Odwróciłem się na chwilę, aby na niego spojrzeć. Przecież musiałem go kiedyś już widzieć. Może byłem w niższej klasie, a on w wyższej... ale po chwili mój mózg jakby nagle przeanalizował wszystkie informacje, powyciągał archiwalne dane i sobie przypomniałem:- Andrzej? - zapytałemPopatrzył na mnie zaskoczony.- No tak...Na mojej twarzy pojawił się mimowolny szeroki uśmiech:- Jestem Paweł, siedzieliśmy razem w 1 klasie!Powiedziałem to, zanim w pełni zdałem sobie sprawę z tego, co się dokładnie wydarzyło: przecież właśnie spotkałem mojego pierwszego szkolnego przyjaciela, z którym siedziałem przez cały rok w jednej ławce. Przyjaciela, z którym moi rodzice zabronili mi się bawić, ponieważ pochodził z patologicznej rodziny i palił fajki już w pierwszej klasie (!). W 2 klasie siedziałem już z innym kolegą, bo Andrzeja przeniesiono do innej szkoły.I spotkałem go właśnie dziś, diabeł wie gdzie, diabeł wie jak! Nie powinienem nawet tu być, bo to był nieplanowany wyjazd, który wypadł mi prawie w ostatniej chwili.Pogadaliśmy jeszcze z dwie godziny i zawiozłem go na dworzec kolejowy. Dałem mu pieniądze, aby mógł coś zjeść i dostać się jakoś do swojego domu. Muszę wspomnieć, że przez całą drogę (nawet po tym gdy dowiedział się kim jestem), ani razu nie poprosił mnie o kasę.Opowiedział mi o wszystkich swoich przygodach i byłem szczerze zdumiony tym, że osoba, która w rzeczywistości nie ma nic, zachowuje tak pozytywne nastawienie i po prostu dąży do jakiegoś postawionego sobie celu. Nie narzekał, nie prosił o pomoc. Podczas swoich opowieści, wspominał o historii gdy raz poszedł do przydrożnej knajpy i poprosił o coś do jedzenia, a on w zamian porąbie drzewo, posprząta podwórko lub podejmie się innego zajęcia. Odmówili mu, ale on stwierdził, że doskonale rozumiał dlaczego: "nie znali mnie... myśleli, że jestem jakimś chorym włóczęgą i że będzie ze mnie więcej szkody niż pożytku". Gdy to mówił, nie miał w głosie złości czy nienawiści.Żałuję tylko, że wtedy nie wpadłem na pomysł, aby kupić mu jakiś najtańszy zwykły telefon, aby mieć z nim jakikolwiek kontakt. W każdym razie mam cichą nadzieję, że stałem się dla niego swego rodzaju małym wsparciem po tym, co przeszedł. Jego wszystkie historie miały jeden morał, aby nigdy, ale to przenigdy się nie poddawać. Nawet nie wiedziałem, jak bardzo wtedy tego potrzebowałem i zawsze będę mu za to wdzięczny

Komentarze

z adresu www
Komentarze są aktualnie ukryte. Jeśli chcesz je widzieć cały czas, zaloguj się,

Pokaż komentarze
Momencik, trwa ładowanie komentarzy…
 
Color format