Momencik, trwa przetwarzanie danych   Ładowanie…

Szukaj



Znalazłem ponad 7080 takich demotywatorów

22 lipca 1878 roku urodził się Janusz Korczak. Pamiętamy!

Pokaż cały obrazek…
22 lipca 1878 roku urodził się Janusz Korczak. Pamiętamy! – Janusz Korczak – polsko-żydowski pedagog, lekarz, pisarz, publicysta i działacz społeczny, ps. "Stary Doktor" lub "Pan Doktor". Prekursor pełnego szacunku do dziecka. Wiedział, że nie wystarczy słuchać – trzeba przede wszystkim usłyszeć potrzeby dziecka.Twierdził, że miejsce dziecka jest w towarzystwie jego rówieśników. Dążył do tego, by dzieci wymieniały się swoimi przekonaniami i dziecięcymi poglądami, aby podlegały procesowi wzajemnej integracji i akceptacji oraz przygotowywały się do dorosłego życia. Starał się zapewnić dzieciom beztroskie – co nie znaczy pozbawione obowiązków – dzieciństwo. Każde dziecko traktował poważnie i z każdym prowadził poważne dyskusje. Zginął razem ze swoimi wychowankami w obozie w Treblince podczas II wojny światowej. 12 cytatów, które mogą oddać jak wybitną postacią był Janusz Korczak. Szczególnie punkt 9 jest na czasie wobec ostatnich pomysłów ministra edukacji. 1. "Dziecko chce być dobre. Jeśli nie umie – naucz, jeśli nie wie – wytłumacz, jeśli nie może – pomóż".2. "Pozwól dzieciom błądzić i radośnie dążyć do poprawy".3. "Dziecko ma prawo być sobą. Ma prawo do popełniania błędów. Ma prawo do posiadania własnego zdania. Ma prawo do szacunku.Nie ma dzieci – są ludzie".4. "Szu­kaj włas­nej dro­gi. Poz­naj siebie, za­nim zechcesz dzieci poz­nać. Zdaj so­bie sprawę z te­go, do cze­go sam jes­teś zdol­ny, za­nim dzieciom poczniesz wyk­reślać zak­res praw i obo­wiązków. Ze wszys­tkich sam jes­teś dziec­kiem, które mu­sisz poz­nać, wycho­wać i wyk­ształcić prze­de wszystkim".5. "Nie ta­kie ważne, żeby człowiek dużo wie­dział, ale żeby dob­rze wie­dział, nie żeby umiał na pa­mięć, a żeby ro­zumiał, nie żeby go wszys­tko troszkę ob­chodziło, a żeby go coś nap­rawdę zajmowało".6. "Dob­ry wycho­waw­ca, który nie wtłacza a wyz­wa­la, nie ciągnie a wzno­si, nie ug­niata a kształtu­je, nie dyk­tu­je a uczy, nie żąda a za­pytu­je – przeżyje wraz z dziećmi wiele nat­chnionych chwil".7. "Całe wychowanie współczesne pragnie, by dziecko było wygodne, konsekwentnie krok za krokiem dąży, by uśpić, stłumić, zniszczyć wszystko, co jest wolą i wolnością dziecka, hartem jego ducha, siłą jego dążeń i zamierzeń. Grzeczne, posłuszne, dobre, wygodne, a bez myśli o tym, że będzie bezwolne wewnętrznie i niedołężne życiowo".8. "Nie biegaj, bo wpadniesz pod konie. Nie biegaj, bo się spocisz. Nie biegaj, bo się zabłocisz. Nie biegaj, bo mnie głowa boli. (…) I cała potworna maszyna pracuje długie lata, by kruszyć wolę, miąć energię, spalać siłę dziecka na swąd".9. "Wszystko, co osiągnięte tresurą, naciskiem, przemocą, jest nietrwałe, niepewne, zawodne".10. "Łzy uporu i kaprysu – to łzy niemocy i buntu, rozpaczliwy wysiłek protestu, wołanie o pomoc, skarga na niedbałą opiekę, świadectwo, że nierozumnie krępują i zmuszają, objaw złego samopoczucia, a zawsze cierpienie".11. "Im mizerniejszy poziom duchowy, bezbarwniejsze moralne oblicze, większa troska o własny spokój i wygodę, tym więcej zakazów i nakazów, dyktowanych pozorną troską o dobro dziecka".12. "Kiedy śmieje się dziecko, śmieje się cały świat".
–
Czy są tu tacy, którzy grali w tę grę i jeszcze na takim monitorze? –
– Jak byłem dzieckiem to bardzo nie lubiłem wstawać wcześnie rano. Mama wymyśliła na to sposób: mówiła za każdym razem, że będziemy oszukiwać tatę, że niby jeszcze śpię, a tak naprawdę będę już gotowy. Wstawałem, szybko się myłem, ubierałem i z powrotem chowałem się pod kołdrę. Później wchodził do pokoju niby zdenerwowany tata mnie obudzić, a ja zadowolony wyskakiwałem spod kołdry już cały uszykowany. Ciągnęło się to latami, a ja nic nie podejrzewałem.
Kto oglądał? –
–
– W dzieciństwieTeraz
Kiedy znowu chcesz się poczuć jak beztroskie dziecko –
0:05
archiwum
–
–
Nie widzieli się od dzieciństwa –
Pamiętacie? –
Czasem się zastanawiam, jak nam udało się przeżyć dzieciństwo? –
Chciałbym wrócić do czasów, kiedy moim największym zmartwieniem było, czy zdążę na wieczorynkę –
Kto pamięta? –
–
–
archiwum
Pandemio, dziękuję za spełnienie marzeń. – W dzieciństwie chciałem być jak Szreder
Źródło: Internet
– Synku,zapomniałeśo kurtceSynku,zapomniałeśo kurtce(6
– Dzisiaj moja 10-letnia córka przyleciała do mnie z płaczem,że babcia podczas rozmowy z nią rzuciła słuchawką, bo„nie ma zamiaru słuchać jak wnuczka wesoło spędza czas,podczas gdy ona leży w szpitalu". Córka po prostuopowiadała co robiła, co jej kupiłam nowego i w jakie grygrała. Nic nadzwyczajnego. Na początku zapytała babcięjak się czuje, kiedy ją wypiszą itp., a jak zaczęła opowiadaćo sobie to rozmowa dla babci stała się już mało interesującaRezultat jest taki, że córka już nie chce rozmawiać z babcią,bo ta ją wyzywa od egoistek. I od razu po tej akcjiprzypomniało mi się moje dzieciństwo, kiedy wszystko coopowiadałam mamie było używane przeciwko mnie. Nawetjak udało mi się coś osiągnąć, to dawała mi dobijająceuwagi. Teksty typu: „a córka mojej koleżanki tak się dobrzeuczy, a ty to co?", albo: „ja to nie miałam szczęścia co dodzieci" były na porządku dziennym. A później jak byłamstarsza, zarabiałam i udało mi się odłożyć pieniądze nasamochód typu byle jeździł to były teksty, że zamiast tegopowinnam jej zrobić remont, powinnam to, powinnam tamto.Teraz pocieszam moją córkę i mówię jej, żeby radościądzieliła się z tymi, którzy zawsze pozytywnie na tozareagują. Szkoda, że mnie nikt tak nie pocieszał.