Momencik, trwa przetwarzanie danych

Szukaj

Znalazłem ponad 2342 takie demotywatory

^poczekalnia

Mógł, ale chciał pokazać, że ważniejsza od celu jest droga która do niego prowadzi –

^poczekalnia

Kiedy zostajesz w pracy na noc, bo trwa huragan i rano chcesz wrócić do domu –

^poczekalnia

Tak może się zakończyć wjazd do środka lasu drogą pożarową, żeby nie iść kwadrans do "tego drzewa, co w zeszłym roku tam rosły dwa prawdziwki"... –

^{archiwum – powód}

Pewien taksówkarz z Nowego Jorku napisał:

Pokaż cały obrazek…

Pewien taksówkarz z Nowego Jorku napisał: – "Przyjechałem pod adres do klienta, i zatrąbiłem. Po odczekaniu kilku minut, zatrąbiłem ponownie. Był późny wieczór, pomyślałem że klient się rozmyślił i wrócę do "bazy"... ale zamiast tego zaparkowałem samochód, podszedłem do drzwi i zapukałem. "Minutkę!", odpowiedział wątły, starszy głos. Usłyszałem odgłos tak jakby coś było ciągnięte po podłodze. Po długiej przerwie, otworzyły się drzwi. Stała przede mną niska na oko dziewięćdziesięcioletnia kobieta. Miała na sobie kolorową sukienkę i kapelusz z dopiętym welonem; wyglądała jak ktoś z filmu z lat czterdziestych. U Jej boku była mała nylonowa walizka. Mieszkanie wyglądało tak, jakby nikt nie mieszkał w nim od lat. Wszystkie meble przykryte były płachtami materiału. Nie było zegarów na ścianach, żadnych bibelotów ani naczyń na blacie. W rogu stało kartonowe pudło wypełnione zdjęciami i szkłem. "Czy mógłby Pan zanieść moją torbę do samochodu?", zapytała. Zabrałem walizkę do auta, po czym wróciłem aby pomóc kobiecie. Wzięła mnie za rękę i szliśmy powoli w stronę krawężnika. Trzymała mnie za ramię, dziękując mi za życzliwość. "To nic", powiedziałem, "Staram się traktować moich pasażerów w sposób, w jaki chciałbym aby traktowano moją mamę." "Och, jesteś takim dobrym chłopcem" , odrzekła. Kiedy wsiedliśmy do samochodu, dała mi adres, a potem zapytała: "Czy mógłbyś pojechać przez centrum miasta? "To nie jest najkrótsza droga", odpowiedziałem szybko, włączając licznik opłaty. "Och, nie mam nic przeciwko temu", powiedziała. "Nie spieszę się. Jestem w drodze do hospicjum." Spojrzałem w lusterko. Jej oczy lśniły. "Nie mam już nikogo z rodziny", mówiła łagodnym głosem. "Lekarz mówi, że nie zostało mi zbyt wiele..." Wyłączyłem licznik... "Którędy chce Pani jechać?" Przez kilka godzin jeździliśmy po mieście. Pokazała mi budynek, gdzie kiedyś pracowała jako operator windy. Jechaliśmy przez okolicę, w której żyli z mężem jako nowożeńcy. Poprosiła abym zatrzymał się przed magazynem meblowym który był niegdyś salą balową, gdzie chodziła tańczyć jako młoda dziewczyna. Czasami prosiła by zwolnić przy danym budynku lub skrzyżowaniu, i siedziała wpatrując się w ciemność, bez słowa. Gdy pierwsze promienie Słońca przełamały horyzont, powiedziała nagle "Jestem zmęczona. Jedżmy już proszę". Jechaliśmy w milczeniu pod wskazany adres. Był to był niski budynek z podjazdem, tak typowy dla domów opieki. Dwaj sanitariusze wyszli na zewnątrz gdy tylko zatrzymałem się na podjeździe. Musieli się jej spodziewać. Byli uprzejmi i troskliwi. Otworzyłem bagażnik i zaniosłem małą walizeczkę kobiety do drzwi. Ona sama została już usadzona na wózku inwalidzkim. "Ile jestem panu winna?" Spytała, sięgając do torebki. "Nic", odpowiedziałem. "Trzeba zarabiać na życie", zaoponowała. "Są inni pasażerowie," odparłem. I nie zastanawiając się kompletnie nad tym co robię, pochyliłem się i przytuliłem Ją. Objęła mnie mocno. "Dałeś staruszce małą chwilę radości", powiedziała. "Dziękuję". Uścisnąłem jej dłoń, a następnie wyszedłem w półmrok poranka. Za mną zamknęły się drzwi - był to dźwięk zamykanego Życia. Tego ranka nie zabierałem już żadnych pasażerów. Jeżdziłem bez celu, zagubiony w myślach. Co jeśli do kobiety wysłany zostałby nieuprzejmy kierowca, lub niecierpliwy aby zakończyć jego zmianę? Co gdybym nie podszedł do drzwi, lub zatrąbił tylko raz, a następnie odjechał? Myśląc o tym teraz, nie sądzę. abym zrobił coś ważniejszego w całym swoim życiu. Jesteśmy uzależnieni od poszukiwania emocjonujących zdarzeń i pięknych chwil, którymi staramy się wypełnić nasze życia. Tymczasem Piękne Chwile mogą przydarzyć się nam zupełnie nieoczekiwanie, opakowane w to, co inni mogą nazwać rutyną. Nie przegapmy ich"

O całym procederze poinformował Wojciech Bakun, prezydent Przemyśla – "Nie da się nie zauważyć zorganizowanych transportów kobiet z dziećmi, które na kartkach mają zapisane procedury jakim muszą się poddać, żeby otrzymać pomoc materialną i finansową" - napisał w poniedziałek rano prezydent Przemyśla."Osoby te codziennie formują kolejkę przed Urzędem Miejskim, następnie udają się do MOPSu i ZUSu celem złożenia wniosków o świadczenia. Następnie zorganizowanym transportem wracają na Ukrainę" - dodaje samorządowiec."Jestem za niesieniem pomocy, ale w przypadku pomocy uchodźcom, którzy uciekają przed wojną chyba nie chodzi o to, żeby całe społeczności przerzuciły się na nasz system opieki społecznej? Nie tędy droga! Od początku udzielając pomocy staraliśmy się to robić jak najmądrzej, stąd apel do posłów, senatorów, ministrów, aby pochylili się nad tym procederem, bo jako samorząd nie mamy żadnych instrumentów, żeby jemu zapobiegać. Możemy jedynie zgodnie z prawem rejestrować te osoby w systemie PESEL, co otwiera drogę do korzystania z całego wachlarza instrumentów wsparcia" - dodaje.Prezydent Przemyśla wyraźnie zaznaczył, że wpis w mediach społecznościowych nie jest skierowany przeciwko komukolwiek, "przedstawia jedynie obiektywną ocenę sytuacji i to z czym musimy się mierzyć jako miasto przygraniczne"

Źródło: https://tarnogorski.info/zorganizowane-transp… / https://www.facebook.com/BakunWojciech/posts/…

Asfalt na polu, ok. 2022 –

Gdzie się znajdują i jak wyglądają najniebezpieczniejsze drogi na świecie (11 obrazków)

Gdzie się znajdują i jak wyglądają najniebezpieczniejsze drogi na świecie –

^archiwum

Kiedyś vs dziś –

– Wspólnie z mężem zdecydowaliśmy, ze Dęaę така zona zamerykańskich lat 50-tych. Nie będę pracować, zajmę się dziećmi idomem. Wyobrażałam sobie, że będę chodzić po domu wrozkloszowanych sukienkach, będę miała czas na zabawę z dziećmi,zajmę się gotowaniem i pieczeniem pachnących ciast. Zapomniałamjednak mojemu mężowi wspomnieć, że w mojej fantazji on jestodnoszącym sukcesem biznesmanem w garniturze, który kupuje midrogą biżuterię i zabiera 4 razy w roku na wakacje. Zamiast tego mamSebixa bez ambicji zarabiających 3 tys. zł na rękę, dzięki czemumusiałam zapoznać się z paniami z opieki społecznej, leży na kanapie,pierdzi i gapi się w telewizor albo komputer. Ma dresy z dziurą wkroku, którą nazwał wentylem bezpieczeństwa i nie pozwala mi ichwyrzucić.Tak skończyła się moja fantazja

0:11

0:19

^archiwum

Droga rowerowa w Tychach – Trasa rowerowa w Tychach wymaga więcej niż tylko dobry rower i niespotykane umiejętności.

0:44

Sosnowiec – i wszystko jasne

– PIS EXIT

W sumie mogli się ustawić wzdłuż, bo cały odcinek miał tylko 2 km długości –

Źródło: https://www.donald.pl/artykuly/H7JNwjA4/podla…

^archiwum

A im dalej idziesz, tym coraz bardziej zdajesz sobie sprawę, jak mało przeszedłeś – Dlatego tak wielu pozostaje na bezpiecznym rozdrożu głupoty i bierności

^archiwum

Swoją drogą, ciekawe z kim ten mongoł ma układy? –

^archiwum

Jožin z bažin zęby już sobie ostrzy – Coś mi mówi, że ktoś disco polo chce zastąpić czecho disco. TVP nie idźcie tą drogą! ;)

Źródło: internet

Pewex.pl Retro.Pewex.pl JoeMonster.org Faktopedia.pl