Momencik, trwa przetwarzanie danych   Ładowanie…

Szukaj



Znalazłem 41 takich demotywatorów

W naszych szkołach najczęściejtym dobrym dorosłym był woźny... – Principals, makepeople feel special bythe way you greetthem.AM9:05:00 AM9:10:00 AM9:15:00 AM9:20:00 AM41
0:06

Przez takie historie strach potem pomagać (uwaga, dłuższy tekst)

Pokaż cały obrazek…
– Ta sytuacja miała miejsce na początku lat 2000. Miałemwtedy trzynaście lat i chodziłem do podstawówki.Spacerując z psem po parku, zauważyłem damskątorebkę leżącą w śniegu. Otworzyłem i zobaczyłemdokumenty, jakieś zaświadczenia, legitymację emeryta,notes, portfel i klucze.Po powrocie do domu z tą torebką zadzwoniłem nanumer, który znalazłem w notesie tej pani.Wytłumaczyłem wszystko i za jakieś pół godzinyzadzwoniła właścicielka zguby. Opisałem torebkęi zaproponowałem, że oddam ją jutro rano w drodze doszkoły. Umówiliśmy się przed wejściem do parku.Rano szedłem do szkoły i zauważyłem starszą panią,która już czekała, ale nie była sama-towarzyszyło jejdwóch mężczyzn. Nie wzbudziło to moich podejrzeń,więc podszedłem do nich.To pani zgubiła torebkę?― Tak, to moja.Proszę, oto ona.Starsza pani zaczęła przeszukiwać torebkę, otworzyłaportfel i spojrzała na mnie podejrzliwie:- A gdzie są pieniądze?Zamurowało mnie.Oddałem wszystko, co znalazłem. Tam nic więcej niebyło.Dalej wszystko potoczyło się błyskawicznie. Jeden zmężczyzn, który przyszedł z kobietą, uderzył mnie wtwarz. Upadłem, bardziej z zaskoczenia niż od siły ciosu.Próbowałem coś wyjaśnić, ale mnie nie słuchali. Zaczęlimnie mocniej bić. Jako „rekompensatę" za rzekomoukradzione pieniądze zabrali mi kurtkę, telefon, zegareki kieszonkowe, które miałem na bułkę i napój. Klucze domieszkania wyrzucili gdzieś w śnieg. Na odchodne jedenz nich kopnął mnie w udo. Upadłem, nie mogłem wstać,a oni po prostu odeszli. Na dworze było minus dziesięćstopni, a ja zostałem bez kurtki.Łzy i smarki ciekły mi po twarzy. Było mi strasznieprzykro. W głowie miałem kołowrotek myśli. Co robić?Jak powiedzieć o tym rodzicom? Na pewno na mnienakrzyczą. Nie mogłem wrócić do domu, bo kluczezgubiły się gdzieś w śniegu. Poszedłem do szkoły. Przywejściu zatrzymał mnie woźny i zapytał, dlaczego jestemtaki pomięty i bez kurtki. Zawiadomił wychowawczynię,która zabrała mnie do dyrektora. Dyrektor zrozumiałwszystko bez słów i wezwał pielęgniarkę. Po godzinieprzyszła do gabinetu moja mama z panią policjantką.Rozpłakałem się i wszystko opowiedziałem.Policjantka spisała moje zeznania. Potem zawieźli mniedo szpitala, żeby udokumentować obrażenia, po czymwróciliśmy do domu, a rodzice wcale na mnie nienakrzyczeli.Tych mężczyzn znaleziono jeszcze tego samegowieczora. Telefon zdążyli sprzedać, kurtkę wyrzucili(podobno była podarta - choć to oni ją rozerwali, gdymnie bili), zegarek również wylądował w śmietniku, boprzestał działać.Tydzień później ta sama starsza pani czekała na mnieprzed szkołą. Miała w rękach paczkę cukierkówi kolorową sprężynkę (taką, co się kiedyś puszczało poschodach). Płakała. Powiedziała, że przyszła mnieprzeprosić. Torebkę ukradziono jej na targu, a onamyślała, że to ja. Jej syn i jego kolega, którzy chodzili doszkoły policyjnej, zostali aresztowani i groziło imwięzienie. Powiedziała, że zostanie teraz całkiem sama,bo jej syn jest jedynakiem. Zapytała, czy mógłbymporozmawiać z rodzicami, żeby wycofali oskarżenie,oferując w zamian te cukierki i sprężynkę.Zrobiło mi się jej żal, ale nic jej nie odpowiedziałemi uciekłem do szkoły. Nawet nie planowałem prosić o torodziców. Więcej ich już nie widziałem, jedynie naokazaniu. Rodzice później powiedzieli mi, że obaj dostaliwyrok. Minęło już sporo lat, a do teraz tak mam, że jakktoś mnie prosi o pomoc to najpierw węszę czy niezostanę oszukany.
Jednak Bill Lawrence zdał sobie sprawę, że Woźny jest postacią zbyt zabawną, aby się jej pozbyć, więc stał się stałym bohaterem serialu – Neil Flynn, aktor grający Woźnego tak dobrze sprawdził się w swojej roli, że Bill Lawrence przestał pisać dla niego teksty w większości scen i zamiast tego kazał mu mówić i robić, co chce
Dziękujemy! – CAUTIONWET FLOOR
Oto z kim dzisiaj Polacy się mierzą: – 1. Lamhague - przedstawiciel handlowy2. Gestsson - nauczyciel3. Faero - kierownik ds. zaopatrzenia w stoczni4. Davidsen - diler w salonie samochodowym5. Andreasen - członek załogi statku6. Joensen - elektryk7. Olsen - woźny w szkole8. Vatnhamar - budowlanka9. Reynatrod - student10. Johansen - asystent w świetlicy szkolnej11. Agnarsson - stolarz12. Danielsen - elektrykSzacunek tym panom się należy. Grają wyłącznie dla pasji COP
– Kadra Wysp Owczych:(źródło: TVP Sport)●●●●Bramkarze:Matthias Lamhauge - przedstawiciel handlowyTeitur Gestsson - nauczycielObrońcy:Odmar Faero - kierownik zaopatrzenia w stoczniHordur Askham - budowlaniecViljormur Davidsen - diler w salonie samochodowymAndrass Johansen - asystent w świetlicy szkolnejHannes Agnarsson - stolarzJoannes Kalsoe Danielsen - elektrykAri Mohr Jonsson - bankowiecPomocnicy:Jakub Andreasen - członek załogi statkówRene Shaki Joensen - elektrykSolvi Vatnhamar - budowlaniecGunnar Vatnhamar - trener personalnyNapastnik:Klaemint Olsen - woźny w szkole
Dziś jest pielęgniarzem w tym samym szpitalu, w którym czyścił podłogi –
Z powodu rosnących kosztów życia, 80-letni pan James musiał podjąć pracę jako woźny w szkole. Gdy uczniowie dowiedzieli się o jego trudnej sytuacji, postanowili założyć mu zbiórkę w internecie – Zebrano 270 tysięcy dolarów, co pozwoliło starszemu mężczyźnie przejść na zasłużoną emeryturę. Jeden z uczniów powiedział, że „nikt w jego wieku nie powinien sprzątać bałaganu po uczniach”
Tom Hardy –
Pewnego dnia dyrektor powiedział mu: „Wolałbym widzieć, jak zdobywasz papiery, zamiast je podnosić”, więc w wieku 39 lat Gabe zapisał się do szkoły – Uzyskał stopień nauczyciela i w końcu został mianowany dyrektorem szkoły, którą sprzątał przez wiele lat
–
0:23
–
0:44
– Woźny Nauczyciel WF-u
Wystawa została sprzątnięta przez woźnego, który myślał, że to pozostałość po imprezie – Woźny starannie wykonał swoją pracę, ponieważ posegregował odpowiednio "śmieci". Władze muzeum, po uzgodnieniu tego z artystami, przywróciły instalację
Woźny, który przemierzał wiele mil do pracy, pada na kolana z wdzięczności po tym, jak współpracownicy zebrali 7000 dolarów na nowy samochód dla niego – 60-letni Pan Robert, musiał jechać trzema autobusami i potem przejść dwie mile, aby dostać się do szkoły. Pojawiał się każdego dnia z uśmiechem na twarzy
Uniwersytet w Bostonie ma zasadę, że dzieci pracowników uczelni mogą studiować za darmo, o ile zostaną przyjęci. Pracujący tam woźny ma piątkę dzieci i wszyscy się dostali, dzięki czemu mężczyzna zaoszczędził 700 000 dolarów czesnego –
–
– Zauważyłem, że woźny wnaszej szkole traktowanyjest jak wyrzutek,postanowiłem więccodziennie pić z nimmałpkę w bramie. Dziśmnie obrzygał.
Ten woźny w szpitalu zarabia tak mało, że ledwo starcza mu na czynsz. W trakcie pandemii pracował tak ciężko, że został pracownikiem miesiąca. W nagrodę otrzymał kupon o wartości 6$ do zrealizowania w szpitalnej stołówce. – Dyrektor szpitala dostał trzynastoprocentową podwyżkę i aktualnie zarabia 30 milionów.
Gabe Sonnier był woźnym. Pewnego razu dyrektor powiedział mu, że widziw nim potencjał na nauczyciela, a nie sprzątacza. Gabe uczył się w salach, które sprzątał. Został magistrem, nauczycielem, po latach dyrektorem szkoły, którą kiedyś czyścił –