Momencik, trwa przetwarzanie danych   Ładowanie…

Szukaj



Znalazłem 52 takie demotywatory

–
Dla jednych demony,dla innych anioły – Krystyna Pawłowicz@KrystPawlowiczNo to żegnajmy się z Polską...Usuwa się nam polski grunt spod nóg.Obserwuj...Większość Polaków nie chce swego 1000-letniegopaństwa. Nie utożsamia się.Rozbija naszą Ojcowiznę kijem bejsbolowymDlaczego? Skąd ta mordercza nienawiść do siebiesamych ?Demoniczna sprawa.7:35 PM 27 gru 2023 117 tys. Wyświetlenia
Oto ich kandydaci oraz ich przykładowe wypowiedzi oraz działania: – Witold Tumanowicz (1 na liście): po dojściu do władzy będziemy rejestrować gejów! Tomasz Stala (1 na liście): moje poglądy ewoluowały w kierunku faszystowskich. Jacek Wilk (3 na liście): na Białorusi jest teraz najwięcej wolności w Europie. Marcin Sowiński (3 na liście): naturopata, promuje cudowną maszynę, która "leczy z autyzmu" za pomocą fal biorezonansu. Konrad Niżnik (3 na liście): Żydzi zamordowali Jezusa i są potomkami szatana. Jerzy Janoska (nr 1 na liście): potrzebujemy nacjonalistycznego dyktatora, by wyprowadził nas z syfu, jakim jest demokracja i UE. Rafał Foryś (1 na liście): stop technologii 5G! Hanna Boczek (2 na liście): jestem za odebraniem kobietom praw wyborczych. Piotr Heszen (3 na liście): UFO to upadłe anioły przebywające w eterze. Marta Czech (3 na liście): nie wykluczam prawdziwości teorii spiskowej, że Ukraińcy są przesiedlani do Polski, by Ukrainę mogli zasiedlić Żydzi. Andrzej Zapałowski (1 na liście): sygnatariusz "listu katolików do Putina", w którym opisywał Rosję jako dumną obrończynię chrześcijaństwa.Katarzyna Szadkowska (3 na liście): sprzeciwia się prywatnym lekcjom ukraińskiego dla chętnych, bo to ukrainizacja Polski.`. CEL
PSY TO ANIOŁY! – Ok załoga, słuchajcie!..Ale bez skrzydełek....Wysyłam was na ziemię...385..tak żeby nikt nie wiedział żejesteście aniołkami.
Źródło: OTM
"Jak używać szpachli", "jak czyścići dbać o odkurzacz", maciejakiś problem ze zrozumieniem instrukcji? Spoko, zaraz pomogęwam to ogarnąć, bez obśmiewania. Prawdziwe anioły –
31 października Siemianowice Śląskie będą robić konkurencję dla Halloween. "Heaven Wins" to Święto Aniołów i Dobrych Uczynków. Pomysłodawcą jest prezydent Rafał Piecha – Tego dnia po ulicach będą chodzić anioły i wręczać cukierki oraz odblaskowe serduszka, odbędzie się "Bieg Aniołów" oraz pokazy tematycznych filmów. Ponadto, dyrektorzy szkół otrzymali zakaz organizowania eventów i zabaw związanych z Halloween. Co o tym myślicie?
Źródło: https://www.facebook.com/rafalpiechsiemianowi…
–
0:09
– Był raperem, którego możecie kojarzyć z featów u Tymka (Język Ciała, Anioły i Demony). Prywatnie syn Kamila Kosowskiego (byłego reprezentanta Polski i piłkarza Wisły Kraków). Alek nigdy nie przechwalał się sławnym ojcem, bo zwyczajnie nie zależało mu na jego statusie znanego sportowca. Był normalnym chłopakiem z naprawdę dużą zajawką (nie tylko do muzyki).Aleksander od jakiegoś czasu zmagał się z chorobą, przez co znacząco schudł. Teraz, niestety, przegrał tę nierówną walkę. Miejmy nadzieję, że odszedł w dobrych relacjach z bliskimi i mimo młodego wieku choć trochę zdążył się spełnić. Miał kochającą dziewczynę, która wspierała go do samego końca. Przekazujemy wyrazy współczucia - zarówno dla niej, jak i rodziny i bliskich Aleksandra.Spoczywaj w pokoju
Źródło: https://www.rmf.fm/magazyn/news,49053,nie-zyj…
261 dzieci zginęło, a ponad 460 zostało rannych od początku wojny –
–
0:46
Źródło: https://www.youtube.com/watch?v=8sROESLRudM

Do biura rzeczy znalezionych zadzwonił chłopiec, mówiąc, że zgubił mamusię

Pokaż cały obrazek…
Do biura rzeczy znalezionych zadzwonił chłopiec, mówiąc, że zgubił mamusię – Chłopcu z domu dziecka niemal co noc śnił się taki sam sen.Co noc w snach szukał swojej mamy, gdy wreszcie ją znajdował, budził się. Jedynym jego pocieszeniem było zdjęcie obcej kobiety, które znalazł na podwórku. Wtedy jeszcze nie wiedział, że ich losy kiedyś się skrzyżują.Halo, czy to Biuro Rzeczy Znalezionych? – zapytał dziecięcy głos.– Tak, skarbie. Zgubiłeś coś?– Zgubiłem mamę. Jest może u was?– A możesz ją opisać?– Jest piękna i dobra. I bardzo kocha koty.– No właśnie wczoraj znaleźliśmy jedną mamę, może to twoja. Skąd dzwonisz?– Z domu dziecka nr 3.– Dobrze, wysyłamy mamę. Czekaj.Weszła do jego pokoju, najpiękniejsza i najlepsza, tuląc do piersi prawdziwego, żywego kota.– Mama! – krzyknął maluch i rzucił się do niej. Objął ją z taką siłą, że aż zbielały mu paluszki. – Mamusiu! Moja mamusiu!!!Chłopca obudził jego własny krzykRano dyrektorka domu dziecka jak zwykle zaglądała do każdego pokoju, żeby przywitać się z wychowankami i pogłaskać każdego malucha po głowie. Na podłodze, przy łóżku chłopca, zauważyła zdjęcie, które mały w nocy upuścił.– Skąd masz to zdjęcie? – zapytała.– Znalazłem na podwórku. To jest moja mama – uśmiechnął się chłopiec. – Jest bardzo piękna i dobra i kocha koty.Dyrektorka poznała tę dziewczynę. Po raz pierwszy przyszła do domu dziecka w zeszłym roku wraz z innymi wolontariuszami. Pewnie wtedy zgubiła zdjęcie. Od tamtej pory dziewczyna chodzi od jednego urzędnika do drugiego, próbując zdobyć pozwolenie na adopcję dziecka. Ale, zdaniem lokalnych biurokratów, nie ma na to szans, ponieważ nie ma męża.– Cóż, skoro to twoja mama, to wszystko zmienia – powiedziała dyrektorka. Po powrocie do swojego gabinetu, pani dyrektor usiadła i czekała.Po jakimś czasie rozległo się pukanie do drzwi i do gabinetu weszła dziewczyna ze zdjęcia– Proszę – powiedziała dziewczyna, kładąc na biurku grubą teczkę. – Wszystkie dokumenty, opinie, zaświadczenia.– Dziękuję. Muszę jeszcze zadać ci kilka pytań. Kiedy chcesz zobaczyć dzieci?– Nie mam zamiaru ich oglądać. Wezmę każde dziecko, jakie mi pani zaproponuje. Przecież prawdziwi rodzice nie wybierają sobie dziecka… Nie wiedzą, jakie się urodzi – ładne czy nieładne, zdrowe czy chore… Kochają je takie, jakie jest. Ja też chcę być taką prawdziwą mamą.– Po raz pierwszy mam taki przypadek – uśmiechnęła się dyrektorka. – Zaraz przyprowadzę pani syna. Ma 5 lat, jego matka zrzekła się go zaraz po urodzeniu. Jest pani gotowa?– Tak, jestemMały chłopiec rzucił się do niej z całych sił.– Mama! Mamusiu!Dziewczyna głaskała go po malutkich pleckach, przytulała, szeptała słowa, których nikt poza nimi nie mógł usłyszeć.– Kiedy mogę zabrać syna? – zapytała.– Z reguły rodzice i dzieci stopniowo przyzwyczajają się do siebie, najpierw są odwiedziny w domu dziecka, potem rodzice zabierają dziecko na weekendy, a potem na zawsze, jeśli wszystko jest w porządku.– Zabieram syna od razu – stanowczo oznajmiła dziewczyna.– Dobrze – machnęła ręką dyrektorka.Chłopiec był szczęśliwy. Trzymał mamę za rękę, bojąc się, że znowu ją zgubi.wyszli już z domu dziecka na słoneczną ulicę, chłopiec zdecydował się zadać najważniejsze pytanie:– Mamo… A lubisz koty…?– Uwielbiam! W domu czekają na nas dwa! – roześmiała się dziewczyna, czule ściskając rączkę malucha.Pani dyrektor spoglądała przez okno potem usiadła i wykonała jeden telefon.„Halo, Kancelaria Aniołów? Proszę przyjąć zamówienie. Imię klientki wysłałam mailem, żebyście nie pomylili. Najwyższa kategoria: podarowała dziecku szczęście… Proszę o standardową wysyłkę – moc sukcesów, miłości, radości itp. I dodatkowo: mężczyznę wyślijcie, niezamężna jest. Tak, wiem, że macie deficyt, ale to wyjątkowy przypadek. Owszem, finanse też się przydadzą, chłopiec musi się dobrze odżywiać… Już wszystko poszło? Dziękuję.”Być może nie wierzycie w anioły, ale anioły wierzą w was Chłopcu z domu dziecka niemal co noc śnił się taki sam sen.Co noc w snach szukał swojej mamy, gdy wreszcie ją znajdował, budził się. Jedynym jego pocieszeniem było zdjęcie obcej kobiety, które znalazł na podwórku. Wtedy jeszcze nie wiedział, że ich losy kiedyś się skrzyżują.Halo, czy to Biuro Rzeczy Znalezionych? – zapytał dziecięcy głos.– Tak, skarbie. Zgubiłeś coś?– Zgubiłem mamę. Jest może u was?– A możesz ją opisać?– Jest piękna i dobra. I bardzo kocha koty.– No właśnie wczoraj znaleźliśmy jedną mamę, może to twoja. Skąd dzwonisz?– Z domu dziecka nr 3.– Dobrze, wysyłamy mamę. Czekaj.Weszła do jego pokoju, najpiękniejsza i najlepsza, tuląc do piersi prawdziwego, żywego kota.– Mama! – krzyknął maluch i rzucił się do niej. Objął ją z taką siłą, że aż zbielały mu paluszki. – Mamusiu! Moja mamusiu!!!Chłopca obudził jego własny krzykRano dyrektorka domu dziecka jak zwykle zaglądała do każdego pokoju, żeby przywitać się z wychowankami i pogłaskać każdego malucha po głowie. Na podłodze, przy łóżku chłopca, zauważyła zdjęcie, które mały w nocy upuścił.– Skąd masz to zdjęcie? – zapytała.– Znalazłem na podwórku. To jest moja mama – uśmiechnął się chłopiec. – Jest bardzo piękna i dobra i kocha koty.Dyrektorka poznała tę dziewczynę. Po raz pierwszy przyszła do domu dziecka w zeszłym roku wraz z innymi wolontariuszami. Pewnie wtedy zgubiła zdjęcie. Od tamtej pory dziewczyna chodzi od jednego urzędnika do drugiego, próbując zdobyć pozwolenie na adopcję dziecka. Ale, zdaniem lokalnych biurokratów, nie ma na to szans, ponieważ nie ma męża.– Cóż, skoro to twoja mama, to wszystko zmienia – powiedziała dyrektorka. Po powrocie do swojego gabinetu, pani dyrektor usiadła i czekała. Po jakimś czasie rozległo się pukanie do drzwi i do gabinetu weszła dziewczyna ze zdjęcia.– Proszę – powiedziała dziewczyna, kładąc na biurku grubą teczkę. – Wszystkie dokumenty, opinie, zaświadczenia.– Dziękuję. Muszę jeszcze zadać ci kilka pytań. Kiedy chcesz zobaczyć dzieci?– Nie mam zamiaru ich oglądać. Wezmę każde dziecko, jakie mi pani zaproponuje. Przecież prawdziwi rodzice nie wybierają sobie dziecka… Nie wiedzą, jakie się urodzi – ładne czy nieładne, zdrowe czy chore… Kochają je takie, jakie jest. Ja też chcę być taką prawdziwą mamą.– Po raz pierwszy mam taki przypadek – uśmiechnęła się dyrektorka. – Zaraz przyprowadzę pani syna. Ma 5 lat, jego matka zrzekła się go zaraz po urodzeniu. Jest pani gotowa?– Tak, jestemMały chłopiec rzucił się do niej z całych sił.– Mama! Mamusiu!Dziewczyna głaskała go po malutkich pleckach, przytulała, szeptała słowa, których nikt poza nimi nie mógł usłyszeć.– Kiedy mogę zabrać syna? – zapytała.– Z reguły rodzice i dzieci stopniowo przyzwyczajają się do siebie, najpierw są odwiedziny w domu dziecka, potem rodzice zabierają dziecko na weekendy, a potem na zawsze, jeśli wszystko jest w porządku.– Zabieram syna od razu – stanowczo oznajmiła dziewczyna.– Dobrze – machnęła ręką dyrektorka.Chłopiec był szczęśliwy. Trzymał mamę za rękę, bojąc się, że znowu ją zgubi.Kwyszli już z domu dziecka na słoneczną ulicę, chłopiec zdecydował się zadać najważniejsze pytanie:– Mamo… A lubisz koty…?– Uwielbiam! W domu czekają na nas dwa! – roześmiała się dziewczyna, czule ściskając rączkę malucha.Pani dyrektor spoglądała przez okno potem usiadła i wykonała jeden telefon.„Halo, Kancelaria Aniołów? Proszę przyjąć zamówienie. Imię klientki wysłałam mailem, żebyście nie pomylili. Najwyższa kategoria: podarowała dziecku szczęście… Proszę o standardową wysyłkę – moc sukcesów, miłości, radości itp. I dodatkowo: mężczyznę wyślijcie, niezamężna jest. Tak, wiem, że macie deficyt, ale to wyjątkowy przypadek. Owszem, finanse też się przydadzą, chłopiec musi się dobrze odżywiać… Już wszystko poszło? Dziękuję.”Być może nie wierzycie w anioły, ale anioły wierzą w was
–
Anioły bez skrzydeł! –
– filip_chajzerZweryfikowanoWiktor. Chcę Ci podziękować. Nawet nie wiesz jak jesteś dla mnie ważny. To będzie osobiste. Od stycznia zeszłego roku mierzę się z depresją. Tylko moja rodzina i przyjaciele do tej pory wiedzieli na jakie dno ludzkiej psychiki spadłem. Terapia, leki. Poczucie własnej wartości na poziomie mułu. Strach przed wyjściem na ulice, Himalaje wysiłku żeby stanąć przed kamerą. Styczeń 2020 to tysiące komentarzy dziennie o tym, że powinienem się zabić, że jestem nic nie warty, że jakiś człowiek z jutuba ma rację. Nawet, kiedy wiesz, że nie możesz tego czytać to jest wszędzie. Zmasowany atak, który zniszczył mi soft. Do dziś go do końca nie poskładałem. Często słyszę, że nawet kiedy się uśmiecham zdradzają mnie oczy. I tak pewnie jest. To siedzi z tyłu głowy. Paradoksalnie marzenie o czapce niewidce trochę zrealizowała pandemia. Maseczka dawała poczucie, że Cię nie widać. Że ludzie których mijasz nie myślą o Tobie tego co czytasz. Że jestem anonimowy, zwykły. I tak oto tydzień temu spotkałem kobietę ze łzami w oczach. To koleżanka z pracy Twojej mamy. Próśb o pomoc jest tak wiele, ale powiedziałem - pomogę. Impuls. Wiedząc co będą znowu pisać - że się z czegoś wybielam, że pod publikę. Zawsze tak będzie, ale trudno. To teraz nie ma znaczenia. Przed chwilą na cały sklep krzyknąłem TAK! UDAŁO SIĘ! Mamy te astronomiczne 9,5 MLN ZŁOTYCH POLSKICH. Ale ja osobiście dzięki Tobie mam coś jeszcze. Poczucie sensu. Że wszystko jest po coś. Dziękuję Wiktor. Teraz Bóg i amerykańscy lekarze mają Cię pod swoimi skrzydłami, a Ci wszyscy ludzie, którzy wpłacili pieniądze są Twoim aniołami. Dziękujemy anioły.
Źródło: https://www.instagram.com/p/CO_OfkurTBe/?utm_…
Panie trochę pojechały – Biuro Rachunkowe Anioły Przedsiębiorczościlv Sponsorowane • OKomiksowy poniedziałek czas zacząć ?Mroczny system podatkowy, zagubiony przedsiębiorca gubiący się w gąszczuciągle zmieniających się przepisów i mistrz przetrwania w podatkowym NightCity.Biuro Rachunkowe Anioły Przedsiębiorczości £
"Jak używać szpachli", "jak czyścić i dbać o odkurzacz", maciejakiś problem ze zrozumieniem instrukcji? Spoko, zaraz pomogę wam to ogarnąć, bez obśmiewania. Prawdziwe anioły –
Psy to anioły pokryte sierścią –
Tacy ludzie zasługują na niebo –
Dziękujemy, że jesteście! –
Prawdziwe anioły –