Momencik, trwa przetwarzanie danych   Ładowanie…

Szukaj



Znalazłem 87 takich demotywatorów

archiwum
Kiedyś literatura potrafiła wzbudzić emocje: – W dniu wczorajszym, w czasie premiery w Teatrze Polskim, znany poeta Jarosław Iwaszkiewicz spoliczkował sprawozdawcę artystycznego ,,Gazety Warszawskiej” pana Stanisława Pieńkowskiego. Zajście to jest epilogiem zaciekłej kampanii prowadzonej od dłuższego czasu przez Pieńkowskiego przeciwko młodej literaturze polskiej.,,Naród”, 9.III.1921, nr 63 Zajście w teatrze List Otwarty do pana Jarosława Iwaszkiewicza, współpracownika ,,Wiadomości Literackich” (...) Napadł mnie pan znienacka, kłykciami pięści, sztychem bokserskim, to jest wyrzuceniem ręki prostopadle od piersi. Poczem uciekał pan przed moimi pięściami po schodach, na górę (...) Chyba zdaje pan sobie sprawę z tego, że człowieka, który by mnie w twarz uderzył, zastrzeliłbym, jeśli nie natychmiast, to w ciągu doby. A pan, chwała Bogu, żyje zdrów i cały (…)
Charakter pisma był jednak tak paskudny, że poeta przez dłuższy czas milcząco wpatrywał się w kartkę. Wreszcie zniecierpliwiony gazda nie wytrzymał:- A dyć panocku, trza było od razugadać, ze nie umiecie cytać! –
archiwum
Wiersz "Nigdy więcej wojny" – Dziś mija 11. rocznica śmierci Władysława Szepelaka. Więźnia Palace, KL Auschwitz i Mauthausen. Gdy został wyzwolony ważył 32 kilogramy...Był poetą i jego przesłanie wciąż jest aktualne.
Źródło: youtube.com
archiwum
„Dobranoc cudzie kochany,Obróć się czym chcesz do ściany…” –
archiwum
Poeta – W zacisznym kącie, przy drewnianym stoleSiedzi zadumany.Głęboko wpatruje się w płomień świecy.Myśli nad słowami, jakimi mógłby wyrazić to co czuje.Jak obrócić w słowa, to co przeżył.Wspomina.Na twarzy pojawia się lekki uśmiech.Przymyka oczy, zaciska pięść, mocno przyciskając do piersi,Jakby chciał zatrzymać wspomnienia.Lecz myśli płynęły dalej.Po chwili dał się widzieć blask padający z jego oczu.To łzy.Ręka mu zadrżała, z bólem przesuwa myśli.Pochyla głowę, zapisuje zdanie i znów duma, i znów pisze.Łączy kilka słów, zapisuje.Powstają kolejne zdania.Przekreśla jedno słowo, drugie poprawia,A jeszcze inne dopisuje.Czyta po kilka razy.I na głos, i szeptem,Myślami i w ciszy.Za każdym razem kiedy czytaWspomina na nowo.
"Bo wtedy będzie przynajmniej jeden człowiek żałujący mojej śmierci" –
Wystąpił w kilkudziesięciu filmach i sztukach teatralnych. Jedną z najważniejszych ról zagrał w filmie "Wielki Szu" Sylwestra Chęcińskiego –
archiwum
Pisarz Tadeusz Konwicki uważał, że: „wódka jest niedobra, ale zdrowa” – Poeta i aktor Wiesław Dymny radził: „nie pij wódki z alkoholem”.Pisarz, dziennikarz i kompozytor Stefan Kisielewski twierdził, że „nie pije się po to, aby było lepiej na duszy, ale żeby zmniejszyły się wymagania”.Dziennikarz Edmund Osmańczyk ostrzegał: „piję tylko po zachodzie słońca”.Pisarz i aktor Jan Himilsbach tłumaczył: „Alkoholu nie pije się dla smaku, tylko dla działania”.Aktor Mariusz Dmochowski wyjaśniał, że pije z powodu… adresu, bo mieszkał przy ulicy Rabindranatha Tagore Poeta i aktor Wiesław Dymny radził: „nie pij wódki z alkoholem”.Pisarz, dziennikarz i kompozytor Stefan Kisielewski twierdził, że „nie pije się po to, aby było lepiej na duszy, ale żeby zmniejszyły się wymagania”.Dziennikarz Edmund Osmańczyk ostrzegał: „piję tylko po zachodzie słońca”.Pisarz i aktor Jan Himilsbach tłumaczył: „Alkoholu nie pije się dla smaku, tylko dla działania”.Aktor Mariusz Dmochowski wyjaśniał, że pije z powodu… adresu, bo mieszkał przy ulicy Rabindranatha Tagore
Znamy popularne toasty, złote myśli biesiadne i troskliwe rady typu „chluśniem, bo uśniem”, „kto nie pije, ten kapuje”, „nie wolno pić na pusty umysł”. Są też toasty autorskie, złote myśli mniej znane, wprowadzone do życia towarzyskiego przez „Sławnych Polaków" – Pisarz Tadeusz Konwicki uważał, że: „wódka jest niedobra, ale zdrowa”. Poeta i aktor Wiesław Dymny radził: „nie pij wódki z alkoholem”. Pisarz, dziennikarz i kompozytor Stefan Kisielewski twierdził, że „nie pije się po to, aby było lepiej na duszy, ale żeby zmniejszyły się wymagania”. Dziennikarz Edmund Osmańczyk ostrzegał: „piję tylko po zachodzie słońca”. Pisarz i aktor Jan Himilsbach tłumaczył: „Alkoholu nie pije się dla smaku, tylko dla działania”. Aktor Mariusz Dmochowski wyjaśniał, że pije z powodu… adresu, bo mieszkał przy ulicy Rabindranatha Tagore
archiwum
Współczuję licealistom, którzy na maturze muszą odgadnąć co poeta miał na myśli – tym bardziej, że mógł mieć nie wiele
No wiesz - mówi poeta Antoni Słonimski - jesteś bezczelny, to ja ci opowiedziałem ten dowcip! - Jaki dowcip? - pyta Ważyk –
– hej justyna napisałem dla ciebie wiersz
Rosjanie nie umieli włączyć laptopów, więc je zniszczyli, za to ukradli wiertarkę i mikser, z jakiegoś powodu pootwierali też wszystkie butelki oleju –

Jak działa polska gospodarka dzisiaj:

Pokaż cały obrazek…
– W wiosce smerfów mieszkało ich - wiadomo - setka. Każdy smerf miał inne umiejętności, które codziennie mógł sprzedać za jedną monetę, za którą mógł następnie kupić u innego smerfa to co mu akurat było potrzebne. Np. Łasuch każdego dnia produkował jedno ciastko i sprzedawał je za jedną monetę. Wszystkim oczywiście zarządzał Papa Smerf – on też będąc szefem wioski jako jedyny miał prawo wydawać nowe monety dla wioskowej społeczności, jeśli zaszłaby taka potrzeba. Na początku zupełnie wystarczało 100 monet – po jednej dla każdego Smerfa. Pewnego dnia Smerf Malarz zaczął malować dwa obrazy dziennie zamiast jednego – pomyślał, że mógłbym zarabiać dwie monety. W jego ślady poszły jeszcze dwa inne Smerfy. Papa Smerf wyprodukował więc dodatkowe 3 monety i kupił za nie usługi u pracowitych smerfów. Dzięki tej operacji w obrocie były już 103 monety a trzech smerfów pracowało więcej i zarabiało 2 razy więcej od pozostałych – po dwie monety dziennie. Inne smerfy też zapragnęły dobrobytu i zaczęły mocniej pracować aby zarabiać więcej monet. Papa Smerf stopniowo produkował nowe monety. Nie minął więcej niż rok i w obrocie było już 150 monet i odpowiednio tyle samo produktów i usług wytwarzanych przez społeczność. Wzbudziło to jednak niepokoje i niezadowolenie. Przykładowo taki Smerf Poeta występował 3 razy dziennie i zarabiał 3 monety, nie wspominając o Pracusiu, który prawie nie sypiał ale zarabiał aż 5 monet. Nadal jednak aż 60 smerfów zarabiało tylko 1 monetę. Bardzo drażniło to szczególnie Smerfa Ciamajdę, który niewiele potrafił zrobić dobrze i nadal sprzedawał swoje usługi za 1 monetę. Wraz z Smerfem Marudą i Lalusiem postanowili bardziej sprawiedliwie podzielić monety. Ogłosili, że jeśli Smerf Ciamajda zostanie wybrany na nowego szefa wioski, to natychmiast da po dodatkowej monecie każdemu smerfowi, który dziś zarabia tylko jedną. Smerfy – reformatorzy zwołali zebranie całej społeczności i ogłosili swój program. Spodobał się on oczywiście 60 smerfom zarabiających po jednej monecie – byli oni chętni na głosowania na nowego szefa. Szefem wioski został Ciamajda a Papę Smerfa odsunięto od rządzenia jako niezdolnego do zapewnienia dobrobytu mieszkańcom. Nowy szef Ciamajda rozdał więc dodatkowe 60 monet – mieliśmy ich zatem w wiosce już 210. Niestety nadal produkowano łącznie towary i usługi warte jeszcze wczoraj tylko 150 monet. Nowo wzbogacona grupa smerfów posiadająca już do dyspozycji 2 monety ustawiła się w kolejkach na zakupy. Pracuś szybko zorientował się, że nie da rady świadczyć więcej niż 5 usług dziennie a w kolejce stało 10 Smerfów. Co więc zrobił? Ogłosił, że od dziś każda jego usług kosztuje 2 monety zamiast jednej. Smerfy z kolejki trochę ponarzekały na drożyznę, ale koniec końców pierwszych pięciu szczęśliwców z kolejki zapłaciło tyle ile oczekiwał Pracuś. Ten zakończył dzień z 10 monetami, nie miał zatem problemu aby zacząć płacić na ciastka Łasucha też 2 monety, bo te oczywiście też zdrożały.Zwykłe smerfy zaczęły się orientować, że wszystko kosztuje coraz więcej, przyszły więc ze skargą do Ciamajdy. Ten jednak uspokajał ich - to wszystko wina Gargamelflacji a nie jego decyzji o rozdaniu 60 monet. W końcu Papa smerf też rozdał 50 monet przez poprzedni rok i nic się nie działo. Ogłosił też, że Smerfy powinny się cieszyć bo zarabiają teraz 2 monety a nie jak za czasów Papy tylko jedną. Kazał nadawać o tym materiał promocyjny codziennie przez wioskowy radiowęzeł. Dodał też, że chętnie rozda kolejne 100 monet i teraz to już na pewno Smerfy będzie na wszystko stać. Smerfy odeszły szczęśliwe do domu, już myśląc jak to będzie wspaniale zarabiać 3 monety. Pracuś natomiast już drukował nowy cennik za swoje usługi.
Źródło: https://www.facebook.com/mateusz.borowiecki/p…
Trudno się nie wzruszyć – Na krótkim filmiku możemy zobaczyć i usłyszeć, jak ukraińskie dzieci śpiewają pieśń "Jak tu ciebie nie kochać, Kijowie mój!".Ten utwór skomponował Ihor Szamo, a o słowa zadbał poeta Dmytro Łucenko. Po raz pierwszy został wykonany w 1962 roku. W 2014 stał się natomiast oficjalnym hymnem Kijowa
0:23
Źródło: https://twitter.com/MFA_Ukraine/status/149855…
''Jestem przeciw'' –
Whitman przyznał później, że był zawstydzony tą książką i że napisał jąw trzy dni, sam będąc pod wpływem alkoholu, ponieważ potrzebował pieniędzy –
archiwum
Miast wierszy miał wykazy, a zamiast prozy knut,iperyt i zarazy i broń straszliwą głód.Przywódcą był złej szajki i z okrucieństwem kata,wymyślał nowe bajki - zło z kłamstwem w nich przeplatał. – Karel Kryl-czeski pieśniarz, poeta, piewca wolności. Obrazek ilustrujący przypadkowy.
Źródło: własne
archiwum
Czesław Miłosz – "Który skrzywdziłeś człowieka prostegoŚmiechem nad krzywdą jego wybuchając,Gromadę błaznów koło siebie mającNa pomieszanie dobrego i złego,Choćby przed tobą wszyscy się skłoniliCnotę i mądrość tobie przypisując,Złote medale na twoją cześć kując,Radzi że jeszcze jeden dzień przeżyli,Nie bądź bezpieczny. Poeta pamiętaMożesz go zabić - narodzi się nowy.Spisane będą czyny i rozmowy.Lepszy dla ciebie byłby świt zimowyI sznur i gałąź pod ciężarem zgięta."Nie dziwcie się, że niektórzy uważają ten wiersz za groźbę na życie prezydenta ze strony Tuska. Dla zwolenników jedynie słusznej partii szczyt poezji to teksty piosenek Zenka, czy Sławomira.
Źródło: https://www.milosz.pl

Pisarz i poeta Jarosław Mikołajewski w mocnych słowach o Jarosławie Kaczyńskim:

Pokaż cały obrazek…
– Jarosław Mikołajewski18 hgru2tdSnic0aln so 07or:127 · Burzę się za każdym razem kiedy słyszę o niezwykłych zaletach umysłu Kaczyńskiego. Teraz znów słyszę, że to znakomity strateg. I pytam: czy złodzieja, który założył sobie, że nas okradnie i obserwuje nasz dom, żeby wybrać najlepszy moment, nazwalibyśmy "znakomitym strategiem"? Czy kota, który rzuca się na uśpioną ofiarę, nazwiemy strategiem, czy łowcą? Niekórzy mają instynkt, i ci wygrywają chwilowo.Inni mają rozum i przyzwoitość, i z początku patrzą na wyczyny złodzieja w osłupieniu, lecz w końcu wygrywają tak, jak wygrywa się w maratonie. Jesteśmy pomiędzy chwilą a maratonem. Trwonimy nasze życie na utarczki z rzeczami, które nie powinni zaistnieć. Powinniśmy móc się cieszyć, korzystać, wybierać, zajmować się bliskimi. Oczywistością jedyną jest konieczność wolności. Jeżeli ona nie jest oczywista, trzeba o nią walczyć.Jak Don Kichot, w beznadziejnej próbie bycia pokojowym, wzywam episkopat, w tym mojego przyjaciela, kochanego Michała Janochę, mądrego i dobrego człowieka: powiedzcie hołubionemu przez siebie Kaczyńskiemu, że skazuje starych ludzi na gniew, złość, bunt, podważanie stylu i treści, które praktykowali przez całe życie. Dla mnie Wasze zdanie nic już nie znaczy, ale dla nich...Próbuję niemożliwego, ale dłużej naprawdę się nie da. Coś pęknie. Albo my, albo wschodnia granica. I wszyscy będą winni, choć wszyscy będziemy bezbronni.To jest szaleństwo! Obłąkanie nielicznych i lizusostwo wielu. Ślepe posłuszeństwo bezmyślnych funkcjonariuszy zła.Próbuję, bo w tej chwili nikt nie może nie próbować. O episkopacie już mówiłem. Teraz słowo tylko do tych, którzy mają jakiś wpływ na Dudę: powiedzcie mu, że z Polski naprawdę robi się piekło. Bezsilna, ponura dolina złamanych. A on, który w najgłębszym moim przekonaniu nie dojrzał i nigdy nie dojrzeje do swojej funkcji, ma szansę krótkim ruchem poderwać się do istnienia. Wbrew pozorom jestem człowiekiem, który się łatwo lituje. Odruchowo. Patrzę na zachowania ludzi Kaczyńskiego, słucham ich pokrętnych, głupich i fałszywych słów, i już martwię się, co z nimi będzie kiedy nastanie wielkie, wytęsknione Potem.Pamiętam jak na mnie działali funkcjonariusze PZPR. A przecież nie tak jak ci teraz. Kiedyś było jednak jakieś wytłumaczenie: jakiś Związek Radziecki, który mógł wejść, a my nie mieliśmy możliwości by sprawdzić, czy jest tak naprawdę. Czy może czy ie może. Ale teraz? Jaka jest cena tego, że się sprzeciwią? Niełaska pańska? Utrata pracy? No i co?... Wyśmiewali mnie kiedy pisałem, że do szkół zamiast reformy Zalewskiej powinno się wprowadzić przedmiot "niezależność". I proszę: w połowie społeczeństwa zadomowiła się tęsknota za tym, żeby zależeć. Podczepić się pod kogoś twardego, mocnego. Tęsknota za totalitaryzmem i służalstwo. Po latach znowu będzie tak jak zawsze: głupi zmądrzeją siłą doświadczenia życiowego, będą zapraszani do studia, będą mówili, że to było jakieś starcie wartości, dylematy wartości... Tracimy życie. Straciliśmy radość bycia czlowiekiem z Polski. Tracimy wolność. Młodzi ludzie tracą kontakt ze szlachetnymi, mądrymi, łagodnymi ludźmi. Nie będą już wiedzieli czym były wartości Kuronia, Miłosza, Mazowieckiego.Powtarzam więc desperacko: wzywam tych, którzy mają jeszcze jakikolwiek wpływ na Dudę, na Kaczyńskiego... Chcialem dodać jeszcze, choćby retorycznie, kilka nazwisk. Ale nikt więcej mi nie przychodzi do głowy. Nie ma twarzy i nie ma nazwisk. Jest lej. Jarosław Mikołajewski obywatel
Źródło: https://www.facebook.com/mikolajewski.jarosla…