Momencik, trwa przetwarzanie danych   Ładowanie…

Szukaj



Znalazłem 260 takich demotywatorów

Skoro wszyscy szukają teraz związków między zdarzeniami, to czy Jarosław sobie przypomni o tym, że tydzień przed jego operacją kolana w 2019 roku, krzywo spojrzał na niego Tusk? – Poseł Siarka dostał udaru po ukaraniu przez Hołownię.Barbara Skrzypek zmarła kilka dni po przesłuchaniu.Ojciec Romanowskiego zmarł po wyjeździe prześladowanego krystalicznego syna na Węgry
Czasem do naszego życia wdzierają się wydarzenia, na które nie jesteśmy gotowi – Łamią nam kręgosłup, rzucają na kolana, ciskają nas w sam środek szalejącego żywiołu, zużywają nasze zasoby i niszczą wszystkie azymuty. Nadchodzi jednak dzień, gdy zaczynasz wyraźnie zdawać sobie sprawę, że jednak jest coś, co możesz zrobić nawet stojąc na kolanach, rozbity i pozbawiony sił. Zbierasz resztkę swojej woli i wkrótce pojmujesz, że nadszedł nowy dzień. I co by się nie działo, teraz już dokładnie wiesz – DASZ RADĘ!
"Któregoś dnia spotkasz kogoś wyjątkowego, kogoś, kto rzuci cię na kolana jednym uśmiechem – Kogoś, kto zniewoli Twoją duszę jednym spojrzeniem pięknych oczu. Nagle kula ziemska przechyli się na swojej osi i wskaże właśnie na nią. I będziesz wiedział że spotkałeś swoje przeznaczenie"
Zagłosuj

Co powiedziałaby Ci Twoja ulubiona przekąska, gdyby mogła mówić tuż przed zjedzeniem?

Liczba głosów: 624
Jerzy Hoffman: – "Pana Wołodyjowskiego kręciliśmy w Bieszczadach. W pobliskiej wsi mieszkał chłop grający na skrzypcach. Daniel też grał na skrzypcach, więc naturalnie od razu obaj się pokumali. Olbrychski chyba nawet mieszkał u tego górala... Pewnego dnia na plan przyjechał autor scenariusza, Jerzy Lutowski, i poszedł do chałupy. Tam już obaj skrzypkowie byli po małej wódce... — Oto autor Pana Wołodyjowskiego — Daniel przedstawił chłopu Lutowskiego. Na co chłop padł na kolana i zawołał: — Jezus Maria, pan Sienkiewicz!
Po zmianach i ataku USA na dane państwo: – Kanada - opozycja jednoczy się z rządemMeksyk - opozycja jednoczy się z rządemFrancja - Le Pen wspiera MacronaPolska - PiS dziękuje Muskowi i Trumpowi AKE AMENA KOLANA I DZIĘKOWAĆ!THANK YOU, ELON
Kolana – Cisi bohaterowie walczący z przeważającymimasami ciała
Nie potrafię zrozumieć, dlaczego każdy dzieciak tak bardzo chce być już dorosły – Cola zmieniła się w wódkę. Rower w samochód.Całusy w seks. Pamiętasz jeszcze, jak ramię tatybyło najwyższym miejscem na świecie, a mamabyła jedynym bohaterem? Wyścigi polegały natym, kto najszybciej dotknie drzewa, a wojna tobyła tylko gra karciana. Najbardziej bolały obtartekolana, a żegnaj oznaczało do zobaczenia jutro.
I pomyśleć, że dawniej był to powód do dumy "zdobyty" podczas najlepszych zabaw – Moja 8-letnia kuzynka ostatnio wspomniała,że nie pójdzie w spódniczce ani spodenkach do szkoły(mimo, że jest gorąco). Zapytałam jej dlaczego.Odpowiedziała, że upadła i ma kilka zadrapan a w szkolejak widzą, że ktoś ma zadrapania na nogach czy siniaki,śmieją się i wyzywają. Nawet chłopcy jeśli mają poobijanekolana chodzą w długich spodniach.
Zapamiętajcie, nieważne jakzostało powiedziane, ale jak to zrozumieliście – Na kolana
Życie łamie najsilniejszych,rzucając ich na kolana – Żeby udowodnić, że mogą wstać. Słabych nie rusza,bo oni i tak spędzają życie na kolanach
Pingwiny mają długie nogi i kolana, których nie widać –
Kiedy położysz sobie kotka na kolanach a on od razu z nich zeskakuje i obrażony idzie cholera wie gdzie –
Kiedy podczas wizyty u znajomych wzięłaś na chwilę na kolana ich kota –
Źródło: filing.pl
Czasami wieczorem wychodzę na balkon, żeby się przewietrzyć, a kot sąsiadów z góry zeskakuje do mnie i kładzie mi się na kolana. W takich momentach opowiadam mu o swoim dniu, jak prawdziwemu przyjacielowi i głaszczę go po puszystym futerku – Pewnego dnia wyszłam na balkon cała zapłakana przez niemiła sytuację w pracy. Kot sąsiadów jak zwykle przyszedł do mnie, spojrzał na mnie i z powrotem wdrapał się na swój balkon. Po około 3 minutach upadł mi na głowę kawałek kiełbasy. Zdezorientowana podniosłam głowę do góry, a tam kot patrzy na mnie czule, jakby mówił: "Nie przejmuj się, lepiej sobie coś zjedz!"
W taki sposób SC Heerenveen wspiera kontuzjowanego Pawła Bochniewicza, który z uwagi na uraz kolana nie zagra przez kilka miesięcy – "Paweł, nasza polska ściana" AVIA AVIA AVIA AVIA AVIA AVIAPAWET OUR POLISH WALLAusnutria
Historia jednej romantycznej randki – hipsclightSIDEW CO6149Tempura

Przeciętne NIEDZIELNE memy, które spokojnie możesz pominąć #144 (21 obrazków)

Przeciętne NIEDZIELNE memy,które spokojnie możesz pominąć #144 – Ja: Jestem w swoim szczytowym okresie!Moje kolana:The fick you are.

Ten, kto uważa, że bicie dzieci to normalna metoda wychowawcza, ten ma coś z głową. Uprzedzam, że długie, ale warte przeczytania

Pokaż cały obrazek…
– Byłem bity jako dziecko i jakoś wyrosłem na normalnegoczłowiekaBrzmi znajomo? A może sam tak mówisz? W takim razie ten postjest dla Ciebie.Mój ojciec bił mnie przez całe moje dzieciństwo. Nie byłagresywnym alkoholikiem ani patusem. Po prostu uważał, że taknależy robić.Dopiero w wieku piętnastu lat zebrałam się na odwagę, żebyzapytać, dlaczego?" - bo ciężko mi sobie wyobrazić, żeby dzieckomogło zrobić coś takiego, za co dorosły, o wiele silniejszy odniego, miałby je bić.Ojciec odpowiedział: „Ciebie to nawet zabić byłoby mało. Ja ciępo prostu uczę". Tego dnia przyniosłam trójkę z fizyki. Na semestr.Trzy czwórki, jedna trójka i reszta piątki. Ojciec powiedział:„Przynieś pas".Zwykle posłusznie przynosiłam ten przeklęty pas, ale tego dniapowiedziałam: „NIE. A ciebie biją w pracy za błędy albo za to, żeza mało się starasz?".Tego dnia ojciec zbił mnie ze szczególną zawziętością. „,żebyświedziała, że się ojcu nie pyskuje."Zawsze się go bałam. Tylko bałam. Nie kochałam. Ale oczywiściemusiałam udawać wzorową córkę". A jak inaczej? W końcu jegoulubionym powiedzeniem było:,,Powinienem zacząć cię lać cosobotę. Żebyś się nie zepsuła".Dlaczego teraz o tym mówię? W wieku czterdziestu pięciu lat?Jestem dorosłą kobietą. Mam kochającego męża i dwoje dzieci.Dobrą pracę. Od dawna wspieram rodziców finansowo.Miesiąc temu ojciec miał udar. Matka od razu ruszyła dodziałania: „Przyjedź, pomóż, posprzątamy pokój. Musisz miećgdzie mieszkać. Nie będziesz przecież dojeżdżać codziennie przezpół miasta".Tak, uznali, że porzucę swoją rodzinę i przeprowadzę się do nich,żeby myć i karmić łyżką częściowo sparaliżowanego ojca. Boprzecież mama też,,nie jest już młoda i nie da rady go nosić".Powiedziałam, że zapłacę za jego pobyt w domu opieki. Towszystko, co mogę dla niego zrobić.Przez dwa tygodnie się kłóciłyśmy, a dokładniej ona dzwoniłai krzyczała, a ja słuchałam. Pytałam tylko, czy ma mi cośkonkretnego do powiedzenia. Nie? No to rozłączałam się.Słowa: „jak ty spojrzysz ojcu w oczy, niewdzięcznico?"i,,zobaczysz, twoje dzieci też cię kiedyś oddadzą do domustarców!" padały wyjątkowo często. Kiedy to piszę, brew zaczynami drgać. Wrócił mi nerwowy tik.,,Daliśmy ci dach nad głową, jedzenie, edukację!!!".Dorastałam w latach dziewięćdziesiątych. Wyżywił nas ogród,w którym pracowałam jak wół przez całe dzieciństwo, na równiz dorosłymi. Leczenie konsekwencji (chory kręgosłup i kobieceproblemy) do dziś kosztuje mnie krocie.Studiowałam za darmo na państwowej uczelni.Co dali mi rodzice? Egzystencjalny lęk przed mężczyznami.Kocham swojego męża, jest dobrym i łagodnym człowiekiem, alenie wie, że za każdym razem, gdy podnosi głos, ja podskakuję. Niepodnosi głosu na mnie - tak po prostu, gdy coś mu upadnie albosię uderzy. A ja wzdrygam się, czekając, że zaraz zacznie mnie bić.Rozglądam się po pokoju i w myślach przewijają się pytania typu:,,co zrobiłam źle?".To trwa ledwie kilka sekund. Zwykły odruch, ale zostanie ze mnąna zawsze. Nie pomagają ani terapia, ani leki.Dzisiaj pracownicy domu opieki poinformowali mnie, żeprzywieźli ojca ze szpitala. Przewiózł go prywatny transportmedyczny. Moja obecność nie była potrzebna. W aplikacji bankuustawiłam automatyczną płatność.Matka dzwoniła. Krzyczała coś w stylu: „mnie też oddasz?Będziesz jeszcze coś ode mnie chciała! Żebym pomogła ciz dziećmi choć raz!!! Ale ja odpowiem NIE!".Śmieję się nerwowo. Oni właściwie i tak nigdy mi nie pomagali.Chcieli wnuków? Tak. Bo jak to tak bez wnuków. Opiekowali sięnimi? Nie. Czasem zabierali je do siebie, kiedy były już w szkolei nie wymagały opieki.Co czuję? Wstyd. Za to, że dorosła, ustatkowana kobieta wciąż boisię ojca, choć ten nie może nawet sam podnieść łyżki. A ja nadalczuję irracjonalny lęk, że kiedyś zjawi się u mnie.I ból. Bo bardzo kocham tatę. Takiego, wiecie, abstrakcyjnegotatę. Z obrazka. Tego, który podrzuca dziecko w górę, prowadzi zarękę do szkoły, dmucha na zdarte kolana i mówi: „nie płacz, damyradę", gdy przychodzisz do niego ze swoimi problemami.Tatę, którego nigdy nie miałam.Jeśli teraz wychowujecie dziecko, kierując się zasadą „mnie bilii jakoś wyrosłem na normalnego człowieka," to nie, nie wyrosłeśna normalnego. Albo jesteś takim samym potworem jak mójojciec, albo tak samo złamanym człowiekiem jak ja.
– ZOBACZ PROGNOZĘPOGODY NA DZIŚROBI SIĘKOLANA NIE TRZESZCZĄ ZATOWKRĘGOSŁUPIE COŚ BOLI,CZYLI CIŚNIENIE BEZ ZMIANALE BĘDZIE PADAĆ
Ella Harper cierpiała na rzadką chorobę zwaną wrodzoną szpotawością kolan, która powodowała, że jej kolana zginały się w przeciwnym kierunku. W rezultacie wygodniej było jej poruszać się na czworakach – W 1886 roku Harper dołączyła do cyrku jako artystka. Zarabiała podobno 200 dolarów tygodniowo, co odpowiada dzisiejszej kwocie ponad 6500 dolarów.Na kartach informacyjnych, rozdawanych widzom cyrku, znajdowały się następujące informacje na jej temat:"Nazywają mnie dziewczyną wielbłądem, ponieważ moje kolana są wygięte do tyłu. Najlepiej chodzę na rękach i nogach, jak widzicie na zdjęciu. Od czterech lat podróżuję w show-biznesie..."

 
Color format