Momencik, trwa przetwarzanie danych   Ładowanie…

Szukaj



Znalazłem 150 takich demotywatorów

 –

Mężczyzna poświęca swój wolny dzień w tygodniu, na renowację grobów weteranów wojennych:

 –  Andrew Lumish mieszka w Tampie (Floryda) i jest właścicielem firmy sprzątającej. Pomimo, że nie może narzekać na brak zajęć,postanowił wyznaczyć sobie cel, który konsekwentnie realizuje.Swój jeden dzień wolny od pracy poświęca na przywracaniu grobów weteranów do ich dawnej świetności. W ten sposób chce uczcić i upamiętnić bohaterów, którzy zginęli w imię ojczyzny.Jak wspomina wszystko zaczęło się, gdy pojechał sfotografowaćhistoryczny cmentarz. Kiedy spacerował między nagrobkami zauważył, że są w katastrofalnym stanie i nikt się nimi nie interesuje. Zarośnięte, popękane i od lat nie odnawiane,sugerowały, że ich dziedzictwo zostało zapomniane.„Zdenerwowało mnie to, gdy zobaczyłem w jakim stanie sąowe nagrobki. Zostały opuszczone. Nie mogłem im (weteranom)Należycie podziękować. Nie mogłem zrozumieć kim byli”.Z tego powodu postanowił fachowo nauczyć się, jak przeprowadzać konserwację nagrobków.„Jeżeli nie można rozczytać czyjegoś imienia i nazwiska,to nie można oddać honorów tej osobie, ani jej docenić.Gdy ich imiona wrócą na tablice, a pomniki zostanąodnowione, to w pewnym sensie przywrócenie ichdo życia”.Andrew zainspirował swoją pracą wiele osób, szczególnie młodzież, a nawet dzieci.Tak wyglądają nagrobki przed i po renowacji:demotywatory.pl
Weteran Earl Granville, który w Afganistanie stracił nogę, przeniósł przez metę biegu kobietę, która doznała kontuzji i nie była w staniekontynuować biegu –
No ku*wa super prezent –
 –  #NieZapomnijONas
Niektóre wydarzenia z życia pozostają z nami na zawsze –
Prawdziwego mężczyznę powinny określać jego czyny, a nie obwód bicepsa –
Życie uratował mu policjant – Weteran z Libanu został bez pracy, stracił mieszkanie i cierpi na zespół stresu pourazowego (PTSD) chciał skoczyć z mostu w Warszawie. Interweniowali policjanci i namówili go, aby skontaktował się z por. Jackiem Żebrykiem specjalistą Zespołu Wsparcia Weteranów przy MON. Przy pomocy telefonu policjanta, ustawionego w tryb głośnomówiący. por. Żebryk przekonał weterana, że uzyska potrzebną pomoc.
Marine Roy Hawthorne, Indianin Navajo, który w czasie wojny był szyfrantem (tzw. code talker), pokonał pieszo 2-milowy odcinek parady. Podczas ostatniej pół mili pomagali mu dwaj młodzi Marines, również Navajo –
Jedno z tych zdjęć, które wyrażają więcej niż tysiąc słów –
Plecak taktyczny –
93-letni weteran, Robert Blatnik, po ponad 70 latach powraca na plażę w Normandii –
A jaką ty znalazłeś sobie wymówkę? –
Żołnierz z żoną –
Przykład tego biednego człowieka ukazuje prawdę jak ojczyzna odwdzięcza się za poświęcanie i narażanie swojego życia – Jednocześnie często się mówi o traceniu zdrowia, życia w razie czego z kraj. Za co? By potem dostać taką wdzięczność? Nie warto i szkoda poświecenia, bo życie i zdrowie nie jest na tym świecie za darmo i nikt wbrew naszej woli nie ma prawa nam go odebrać. A dla weterana, pana Czesława Mostka honory i szacunek. Po wyrzuceniu z mieszkania otrzymał lokal komunalny w ciemnej piwnicy Warszawa: nie wyrzucajcie nas na brukSchorowany niemal stuletni kombatant, który walczył oWarszawę, w najgorszych snach nie przypuszczał, że będzieeksmitowany z własnego domu! Czesław Mostek (95 I.) niemoże spać spokojnie, odkąd prywatni właściciele przejęlijego mieszkanie wraz z całą kamienicą.
Żołnierz z protezą nogi odwiedził chłopca, który również nie ma nogi, aby udowodnić mu, że proteza nie musi stanowić dla niego ograniczenia –
Piękne zdjęcie – 54-letni Santiago Lange - weteran wśród żeglarzy zdobył złoty medal ledwie rok po pokonaniu raka, wskutek którego stracił płuco
Różne pokolenia – Ten sam cel
Tradycja i przetrwanie wartości –
93-letni Thomas Norwood, weteran II wojny światowej, już niedługo znów spotka się ze swoją wielką miłością z czasów młodości, 88-letnią Joyce Morris. Para nie widziała się od 70 lat!Ma zamiar zrobić to w Walentynki – Thomas Norwood i Joyce Morris poznali się w 1944 roku w Londynie. Na początku czerwca 1944 r. Thomas musiał wyjechać z Anglii - został przydzielony do grupy desantowej, która miała lądować w Normandii. Para utrzymywała ze sobą kontakt listowny, który stopniowo osłabiał się, ponieważ Thomas myślał, że Joyce nie żyje. Był przekonany, że zginęła w katastrofie samolotu w 1996 roku, gdyż w doniesieniach prasowych przeczytał, że jedną z ofiar była pielęgniarka o imieniu Joyce. Informacja nie potwierdziła się. Oboje marzyli o spotkaniu, ale chyba żadne z nich po tylu latach nie spodziewało się, że to życzenie niebawem się spełni