Momencik, trwa przetwarzanie danych   Ładowanie…

Szukaj



Znalazłem 87 takich demotywatorów

Nie musisz mieć synestezji, żebyna widok tego zdjęcia słyszeć melodię –
Nie nazywaj siebie graczem,jeśli w to nie grałeś –
Stare czy nowe? –
Klasyka polskiej sztuki budowlanej –
Źródło: http://poznan.eska.pl/newsy/nowe-tory-tramwaj…
Klasyka mojego dzieciństwa –
Nie Koto, nie Kitaro, nie Jarre, ale nasz - Marek Biliński! – "Ucieczka z Tropiku" - 1984. Klasyka muzyki elektronicznej tamtych czasów (na skalę światową).
Źródło: https://youtu.be/kYK2v-QqE4A

Trochę anegdot z życia Jana Himilsbacha - genialnego aktora, nazywanego Marcelem Proustem spod budki z piwem:

Pokaż cały obrazek…
– Przed barem "Zodiak" w Warszawie, gdy robotnicyukładali chodnik- "Tyle dróg budują, tylko, ku**a, nie ma dokąd iść!".W hotelu, gdzie dzielił pokój ze znawcą antyku, poetą,Mieczysławem Jastrunem- "Ustalmy, szczamy do umywalki czy nie?".Gdy zaproponowano mu rolę Hamleta i nie doszło dopremiery- "Hamlet to nudna rola, a Ofelia zwykła szmata".Na scenie Kabaretu "Pod Egidą" Jan Pietrzak (ciekawedlaczego, pewnie z zazdrości) bezskutecznie namawiał godo zakończenia spontanicznego popisu:- Jasiu, zejdź!- Zejdę, jak zejdzie Edward Gierek!!! - OdparłHimilsbach.Historiami o parze Himilsbach-Maklakiewicz zapisanojuż tony papieru. W zasadzie byl to jedyny duet aktorskiwykreowany przez polskie kino. "Wniebowzięci", "Jakto się robi?" - to klasyka polskiej komedii. Równieżprywatnie byli ze sobą bardzo zżyci. Plotka głosi, że wdwa dni po pogrzebie Maklaka Himilsbach zadzwonił dojego matki.- Zdzisiek jest? - pyta zachrypniętym głosem.- Ależ panie Janku - dziwi się matka - przecież pan wie,że Zdzisiek umarł.- Wiem, ku**a, ale mi się w to wierzyć nie chce. Bardzopanią przepraszam.Cały Himilsbach."Jasiu" grywał zwykle - z nielicznymi wyjątkami -króciutkie, kilkudziesięciosekundowe epizody w filmachlat 70-tych i 80-ych. Oficjalnie mówi się, że do filmuściągnął go Marek Piwowski propozycją zagrania w"Rejsie". Sam Himilsbach utrzymywał, że byłoodwrotnie, że to on wysłał Piwowskiego na studiareżyserskie.Najsłynniejsza anegdota o Himilsbachu iznienawidzonych przez niego samego oponentachbrzmiała:Któregoś dnia do warszawskiego "Spatifu" wszedłprzewodniczący Komitetu Kinematografii - partyjny"książę" od którego zależały wszystkie ówczesneprodukcje. Kłaniał się grzecznie panom aktorom,panowie aktorzy z poszanowaniem, odpowiadaliukłonami. "Książę" usiadł, zamówił herbatkę. Naglespostrzegł Janka.- Dobry wieczór panie Janku... - Rzekł w swejłaskawości.- Uważaj w którą stronę kręcisz łyżeczką ch.ju! -odpowiedział Himilsbach.Znów, cały "Jasiu".Pierwszym dyrektorem warszawskiego "Spatifu", który'przeszedł do historii filmu, był Włodzimierz Sidorowski.Tę karierę dyrektor zawdzięcza Janowi Himilsbachowi."Jaś" postanowił, że tak będzie się nazywał grany przezniego bohater "Rejsu". To był akt zemsty, boSidorowski z powodu jakiejś rozróby dał mu kiedyśczasowy' szlaban na zabawy' w lokalu.Jak już mowa o "Rejsie".. Jeśli gdzieś usłyszymy: "O,droga...", to koniecznie należy' dokończyć: "...chy'ba naOstrołękę". W towarzystwie wręcz wypada zagaić:"Służbowo...". Zawsze bowiem znajdzie się ktośuprzejmy, kto skwapliwie zapyta: "Jak to służbowo?". Imożna będzie odpowiedzieć, wymachując jednocześnieręką przed sobą: "Na statek...". Brakuje jeszcze tylko,aby ktoś rzucił od niechcenia: "Nuda. Nic się nie dzieje,proszę pana". Wtedy już pozostaje tylko się przedstawić:"Bardzo mi przykro, Sidorowski".Kolejna anegdotka z "Rejsu" dotyczy synkaMamoniów, który' zachow ał się bardzo nieprzyzwoicie ipozbawił filmow ego Sidorowskiego posiłku. Jakutrzy'muje Dominik Kubiński, ponoć któregoś razu,kiedy milicja zatrzymała wstawionego JanaHimilsbacha, Marek Piw owski poszedł na komisariat,by wyjaśnić spraw ę. Komendant posterunku zgodził sięnie wyciągać konsekwencji, pod warunkiem że w filmiezagra jego synek. I stąd wziął się mały' Romuś, który' taknaprawdę w cale nie zwinął Sidorowskiemu kiełbasy..Opowiada Mamcarz:W latach 80-tych pracowałem w kabarecie działającymprzy ZPR-ach w Warszawie. Najbarwniejszą postaciąkabaretu był Jan Himilsbach. W miesiącach letnichzwykle występowaliśmy w miejscowościachnadmorskich, trochę pracując, trochę odpoczywając.Ja, jako osoba najmłodsza z grupy, miałem za zadaniedyskretnie baczyć na to, by Jasiu nie nadszarpnąłswojego zdrowia i był sprawny dnia następnego. Był tojeden z pierwszych moich wyjazdów z grupą. Trasęrozpoczęliśmy w Gdańsku. Zostałem zameldowany wjednym pokoju z Himilsbachem w hotelu Hevelius.Rozpakowaliśmy się i Jasiu daje komendę.- Chodź idziemy do baru. Mam na jedno piwo.- Nie jest źle, nie ma pieniędzy, więc nie przeholuję -pomyślałem.Schodzimy. W barze zaraz pojawiło się kilka osób znieograniczoną zdolnością finansową. Każdy chciałwypić zdrowie z Panem Jankiem, a przy' okazji ze mną.Miałem czuwać nad tym, by Himilsbach nie wypił zadużo. Byłem w sytuacji dość niezręcznej. Nie chciałemzachowywać się gruboskórnie, postanowiłem więcwiększość alkoholu spływającego na nasz stolikprzyjmować na siebie, by jakoś chronić Janka.Około godziny drugiej Himilsbach spotkał się (jak siępóźniej dowiedziałem) przy' windzie z Jurkiem Cnotą.- Co, zjeżdżasz do baru? - pyta Cnota.- Cały czas jestem. Odprowadziłem tylko Mamcarza,ma strasznie słabą głowę. Kogo mi oni dali do pokoju! -odpowiedział Himilsbach.Himilsbach pił kiedyś piwo na środku Marszałkowskiej.Podeszła do niego staruszka- Co Pan tu, proszę Pana, sieje zgorszenie? Piwo Panpije na środku ulicy?- Babciu - powiada Janek - pani nie wie o co chodzi, jado organizmu wprowadzam bajkowy' nastrój.Od śmierci Maklakiewicza - Himilsbach coraz rzadziejpojawiał się w Alejach (chodzi o "Spatif'). Byłschorowany i stan zdrowia nie pozwalał mu na zabawy'tak huczne, jak dawniej. Nie miał już swojejcharakterystycznej chrypy, mówił szeptem, chodził ztrudem. Znany warszawski lekarz, codzienny gość"Spatifu",wyznaczył mu więc alkoholowy' limit - sto gramdziennie. Jednak w niedługi czas potem zobaczyłHimilsbacha w stanie wskazuj ącym na spożyciewiększej ilości.- Jasiu! A nasza umowa - karcił aktora - miałeśpoprzestać na stu gramach?!- A ty' myślisz, że ja tylko u ciebie się leczę? - spokojnieodparował Himilsbach.Cały' "Jasiu".
Szkoda, że do tej pory nie pokolorowano "Stawki większej niż życie" ani ''Czterech pancernych".Może ktoś w końcu ruszy co trzebai pokolorują go – To byłby dalej wspaniały serial z tymi doskonałymi aktorami - mówię tu głównie o Panu Stanisławie Mikulskim, który już niestety nie żyje. Pozostali aktorzy, to również klasyka polskiego kina. Bardzo dobry serial - często do niego wracam
Źródło: https://www.youtube.com/user/pisiorfx/videos
...kiedy wysokobudżetowe filmy, były przy okazji dobrymi filmami –
Źródło: mój mix, bo już wnerwiają mnie obecne produkcje
Klasyka –
Źródło: 9 gag
Łubu dubu, łubu dubu...misiowi stuknęło 35 lat – Premiera filmu odbyła się 4 maja 1981. Pokazano go nawet na Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych, ale nagrody żadnej nie zdobył. Bareja w liście do córki napisał, że choć zapraszają go na festiwal do Gdańska z „Misiem” właśnie, to raczej nie pojedzie ze względu na problemy z wyżywieniem i kłopoty z dostaniem benzyny Baleron pokazywany podczas spektaklu teatralnego na specjalne zamówienie wykonano w Zakładach Przemysłu Mięsnego w Łukowie, lotnisko Heathrow udawał hol jednego z warszawskich wieżowców, a ogłoszenie, w którym kierownik produkcji poszukiwał dublera dla Ryszarda Ochódzkiego naprawdę znalazło się na łamach „Życia Warszawy”. 35 lat temu odbyła się premiera filmu „Miś”.
Ostatnio trafiłem w radiu na IX Symfonię Beethovena, po której puścili jakiś nowy kawałek Pitbulla – Przypomnijcie mi proszę, który z nich ogłuchł?
Jeśli nagle usłyszysz w radiu "Bohemian Rhapsody" i osoba, z którą jesteś nie zacznie nagle śpiewać i przynajmniej kilkoma różnymi głosami, to musisz ją zostawić – Nie potrzebujesz tego typu ludzi w swoim życiu
Klasyka z serii: kobieca logika –
Klasyka - najlepszy prezentna każdą okazję –
Klasyka – Książki, które ludzie chwalą, ale ich nie czytają.
Źródło: internet

12 plakatów przedstawiających klasykę kina (13 obrazków)

12 plakatów przedstawiających klasykę kina – Zobacz jakby wyglądały w ruchomej postaci!
Najbardziej ponadczasowymi klasycznym pięknemsą piersi kobiety – Johnny Depp
SMS-y mojego dzieciństwa –
FOCHOWANEGO – Ulubiona zabawa kobiet.