Momencik, trwa przetwarzanie danych   Ładowanie…

Szukaj



Znalazłem 26 takich demotywatorów

Kieszonkowe dzieła sztuki, które wyszły spod pędzla Remingtona Robinsona Artysta maluje swoje obrazki inspirowane otoczeniem na wieczku puszek po cukierkach Altoid (21 obrazków)

Artysta maluje swoje obrazki inspirowane otoczeniem na wieczku puszek po cukierkach Altoid – NasionB
Źródło: Remington Robinson
Zapomniała się na festynie – TICKETSTICKETSVE. LOCAL LATEBREAKING.LISA ROBINSONLISA.ROBINSONWBAL TVLIVEWBALTV
0:16
Według legendy Charlie miał snućsię po zmroku po opuszczonychparkach i ulicach, a nocą gonićsamotnych przechodnióww poszukiwaniu nowej twarzy – Oczywiście jest to legenda, ale niewielu wie, że Charlie bez twarzy nie jest postacią fikcyjną. Charlie to Raymond Robinson, który urodził się w 1910 roku w Pensylwanii. W wyniku nieszczęśliwego wypadku zyskał przydomek Charlie bez twarzy.Raymond miał zaledwie osiem lat, gdy wspiął się na most Morado Bridge, gdzie przechodziły dwie linie elektryczne. Chłopiec przytrzymał się kabla i poraził go prąd. W wyniku porażenia jego ciało zaczęło się palić. Zdołał się odłączyć i spaść na ziemię.Wstrząs spalił twarz i ramiona ośmiolatka. Nie miał już oczu, nosa a usta i uszy były kompletnie zniekształcone, amputowano mu też ramię, którym trzymał kabel. Na klatce piersiowej miał jedną wielką bliznę. Po długich miesiącach spędzonych w szpitalu powrócił do domu w miejscowości Koppel, której już nigdy nie opuścił. Odszedł od kochającej i opiekującej się nim rodziny i zaczął wieść życie samotnika przekonany, że terroryzuje ludzi swoim wyglądem.Robinson kolejne lata swojego życia spędził ukrywając się w domu. Zarabiał na życie wyrabiając portfele, paski i inne drobne rzeczy, które sprzedawał. Wychodził na spacery jedynie w środku nocy, by nie straszyć ludzi swoim wyglądem. Spacerując pomagał sobie kijem: jedną nogą szedł po asfalcie, a drugą po poboczu. Szybko rozeszła się wieść, że jakiś potwór chodzi zawsze tą samą drogą. Dla spragnionych przerażających historii ludzi ta informacja była jak "woda na młyn".W ciepłe, letnie dni dzieciaki jeździły drogą, by móc go zobaczyć. Czasami udawało im się go ujrzeć i historia się rozrastała. W tym samym czasie nadano mu pseudonim Charlie bez twarzy - który przemierzał lasy, parki i ciche ulice w poszukiwaniu nowej twarzy. Raymond zmarł w 1985 roku mając 75 lat. Choć odszedł, legenda o nim na zawsze pozostanie żywa
–
Źródło: https://www.dailymail.co.uk/femail/article-11…
Człowiek, który wysłał się w paczce – Brian Robinson w wieku 19 lat wziął udział w programie imigracyjnym, dzięki któremu został pracownikiem Wiktoriańskiej Kolei i wyjechał z Anglii do Australii. Tęsknił za swoją ojczyzną jednak tak bardzo, że zdecydował się wrócić. Nie stać go było na zerwanie dwuletniego kontraktu, co kosztowałoby go 800 funtów (zarabiał wówczas 30 funtów miesięcznie). Zdesperowany uznał, że wyśle się w paczce do Anglii, w drewnianej skrzyni 90x90x60cm. O pomoc poprosił swoich kolegów, którzy również wyjechali dzięki programowi imigracyjnemu. Robson spakował się do skrzyni z poduszką, walizką oraz dwiema butelkami. Myślał, że szybko dotrze do Anglii, jednak paczkę przekierowano drogą przez Los Angeles. Po pierwszym etapie podróży - z Melbourne do Sydney - paczka z Brianem odstawiona została wbrew napisowi "tą stroną do góry". Robson spędził 22 godziny w odwróconej pozycji, cierpiąc na silny ból i tracąc czasem przytomność. Dzień później wyruszył w dalszą drogę. Kiedy zakończył się drugi etap lotu, a skrzynię wstawiono do magazynu, Robson był pewien, że jest w Londynie. Usiłował sięgnąć po latarkę, ale zesztywniałe pace nie potrafiły jej utrzymać. Upadła ona z hukiem na dno skrzyni. Pracownicy magazynu słysząc to wezwali pomoc. Na miejscu zjawiło się FBI, CIA, ochrona lotniska oraz karetka, która zabrała go do szpitala. Amerykanie zaniechali śledztwa i odesłali go do domu - tym razem w przedziale pasażerskim. Swoje wspomnienia spisał w książce "The Crate Escape"
W 2010 roku 12-letnia Martina Maturana uratowała mieszkańców położonej u wybrzeży Chile wyspy Robinson Crusoe przed falą tsunami, gdy zauważyła, że zacumowane przy brzegu łodzie rybackie poruszają się inaczej niż zwykle – Dziewczyna natychmiast pobiegła do miejscowej dzwonnicy i zaczęła z całych sił dzwonić, dzięki czemu mieszkańcy wyspy mogli schronić się na czas
Bokser Sugar Ray Robinson chciał wycofać się z jednej z walk, ponieważ przyśniło mu się, że zabija przeciwnika w ringu. Do pojedynku przekonał go ksiądz. Robinson wygrał przez nokaut. Po walce Doyle trafił do szpitala, zmarł kilka godzin później –
Betty Robinson, biegaczka olimpijska, brała udział w katastrofie lotniczej w 1931 roku i została niesłusznie uznana za zmarłą – Spędziła siedem miesięcy w śpiączce, a dwa lata zajęło jej ponowne nauczenie się normalnego chodzenia. W 1936 roku wróciła do sztafety olimpijskiej USA i zdobyła złoty medal.
Netflix się o tym dowiedział i podarował mężczyźnie rok abonamentu za darmo –

Historia rodem z "Zielonej mili", która wydarzyła się naprawdę

Pokaż cały obrazek…
Historia rodem z "Zielonej mili", która wydarzyła się naprawdę – Ten 14-letni chłopiec, tuż przed egzekucją, w ramach ostatniego życzenia poprosił o słodki batonik. Był za mały, żeby dosięgnąć pasów do zapięcia głowy na krześle elektrycznym, więc posadzono go na książce telefonicznej. Zginął niesłusznie.Historia rozpoczyna się w momencie, gdy dowiedziano się o zgwałceniu i zabiciu dwóch dziewczynek - jedenastoletniej Betty June Binnicker i ośmioletniej Mary Emmy Thames na terenie hrabstwa Clarendon w Karolinie Południowej. Betty i Mary zostały zgwałcone, następnie zabite poprzez uderzenie dużą, metalową belką. George Junius Stinney, czarnoskóry chłopak z sąsiedztwa, w dniu poprzedzającym zabójstwo spotkał się z obiema dziewczynkami. To wystarczyło, żeby padł na niego cień podejrzeń. Rodzina Stinneya musiała wyemigrować, żeby uniknąć linczu, jaki spadł na całą rodzinę.Proces chłopca rozpoczął się 24 kwietnia 1944 roku. Ława przysięgłych złożona była z dwunastu białych ludzi, istnieje jednak szereg kontrowersji dotyczących rzetelnego doboru składu ławy. Adwokat chłopca, zamiast realizować swoje zadanie i bronić klienta, wysłał George'a jedynie na badania psychiatryczne. Wyrok zapadł po niecałych trzech godzinach, co było dla opinii publicznej wręcz szokujące. Chłopak został skazany na karę śmierci.Podobno George przyznał się do winy, istnieją jednak wiarygodne przesłanki, że podczas przesłuchania był torturowany. Co do samej winy już od początku były wątpliwości - George ważył 40 kilogramów i miał jedynie 155 centymetrów wzrostu, wobec czego trudno byłoby mu choćby utrzymać belkę, która była narzędziem zbrodni - nie mówiąc o zabiciu obu dziewczynek. Adwokat chłopca nie poinformował go nawet o możliwości odwołania się od wyroku, bo, jak sam powiedział, "nie było po co, skoro rodzina i tak nie miała pieniędzy na adwokata".Sama egzekucja była makabryczna i groteskowo nieludzka. Chłopiec był za mały, żeby spętać go pasami, dodatkowo natężenie prądu na krześle elektrycznym było tak duże, że po włączeniu go, z twarzy chłopca spadła maska mająca uchronić gapiów od "makabrycznego widoku twarzy". George był najmłodszym człowiekiem skazanym na karę śmierci w USA w XX wieku.Po latach, lecz dopiero w 2014 roku, przyjrzano się sprawie ponownie. O pośmiertne ułaskawienie postarała się siostra chłopca, Catherine Robinson. 18 grudnia 2014 roku ustalono, że został skazany niesłusznie, na podstawie wymuszonych zeznań, bez żadnego konkretnego dowodu i bez zapewnienia chłopcu podstawowych praw konstytucyjnych.Mówi się, że cała sytuacja miała podłoże rasistowskie - w latach 40. rasizm na terenie USA szerzył się dość mocno i z racji tego, że obie ofiary były białe - nie wydaje się to być "naciąganą" wersją wydarzeń biorąc pod uwagę cały proces i jego oburzająco niedbały przebieg
Źródło: Ciekawe czasy
– Holenderska telewizja w swoim reality show Expeditie Robinson zrobiłaeksperyment, który przypadkiem dowiódł wyższości systemu patriarchalnego.Założenia eksperymentu były takie, że na dwóch wyspach umieścili osobnogrupę mężczyzn i grupę kobiet. Grupy dostały trochę jedzenia na start, a owszystko inne uczestnicy musieli zabdać sami.Na samym początku w obu grupach dochodziło do sprzeczek jak mawyglądać hierarchia, kto ma rządzić, itd. W grupie mężczyzn problem tenzostał szybko zażegnany ■ każdy robił to, co trzeba było zrobić i do czegonajlepiej się nadawał. Nie było lidera, który wydawałby rozkazy. Ci, którzychcieli polować - polowali. Inni zbierali jedzenie, łowili ryby, ktoś zrobił ławkido siedzenia, ktoś przyrządzał posiłki. Kilku facetów zbudowało szałas, którynastępnie sukcesywnie rozbudowywali i ulepszali. "Cywilizacja" ta rozkwitałai z dnia na dzień prosperowała coraz lepiej.
Źródło: http://www.returnofkings.com/32053/this-accid…
– Calder Robinson @CalderRobinson a Epidemia dżumy zniknęła bez żadnych szczepionek, tak tylko mówię... #antivax Dana Schwartz @DanaSchwartzzz Ta, ale najpierw wybiła 1/3 Europy
Robinson Crusoe w XXI wieku –
Kto równouprawnieniem wojuje... – Szwedzki festiwal muzyczny z zakazem wstępu mężczyzn został uznany za winny dyskryminacji By Julian Robinson for Mail Online
– 셔 WIELBICIEL HORRORÓW POCWIARTOWAl Zrobił z ojca stolik pod telewizort ZWŁOKI PIŁATen Brytyjczyk zabił włas- piłą, a następnie ułożyłnego ojca, bo nie miał na w plastikowym pudel-czym postawić telewizo- ku. Potem ustawił na pa-ral Szokujące sceny roze- kunku telewizori włączyhgrały się w Bournemouth. go. Wpadł, bo używał te-Nathan Robinson (271.), lefonu komórkowegofan horroru ,,Piła", zaata- taty, którego początkowokował Williama Spille- uznawano za zaginione-ra (t48 1.) nożem. Zwło- go. Został właśnie skaza-ki ojca pokroił oczywiście ny na dożywocie. zwNathaRobinson (nianie artyluowWszelkie prawa, wtym Autora i Wydawcy, zastrzeżone. Jakiekolwiek dalsze rozpowsrechnianie ata
Robinson Crusoe miał własną wyspę ze źródłem świeżej wody, lasem, roślinnością, ciepłym morzem i piaszczystą plażą. Jadł naturalne produkty. Praktycznie nikt nie wkroczył na jego teren. Miał broń. Nie płacił podatków i alimentów. Nikt nie zatruwał jego mózgu. Żadnych problemów z pieniędzmi. Prawa, w zgodzie z którymi żył, sam ustanowił – Normalny człowiek może o tym co najwyżej pomarzyć, a temu i tak było jeszcze źle
Źródło: Kadr z filmu "Cast Away"
Ani ułamka sekundy! Albowiem wyspa przestała być bezludna, gdy postawiłem stopę na jej brzegu" – Robinson Kruzoe, czyli lekko autystyczny mistrz logicznego argumentowania
Był milionerem, od 20 lat żyjena bezludnej wyspie – Był jak Rockefeller, a postanowił żyć jak Robinson Crusoe. Australijczyk 20 lat temu porzucił swoje bogate życie i wyjechał na bezludną wyspę.Był właścicielem kopalni złota w Papui Nowej Gwinei. Jego majątek przed laty wyliczano na 28 milionów dolarów. Fortunę stracił jednak w 1987 roku, w wyniku krachu na giełdzie. Wówczas zostawiła go także żona. Po latach poznał inną kobietę, która namówiła go na wyjazd „gdzieś z dala od cywilizacji”.Tak trafił na bezludną wyspę, znajdującą się nieopodal Australii.Nowa partnerka nie polubiła jednak mieszkania na wyspie i odeszła. On postanowił jednak zostać. Dziś jedynym towarzyszem 73-latka jest pies Polly. Czasami też odwiedzają go turyści, raz spotkał się z nim znany aktor Russell Crowe.Pomimo braku wielu dogodności współczesnej technologii, były milioner nie tęskni za cywilizacją. Chcę tutaj umrzeć. To moje niebo na ziemi – mówi 73-latek. Nie ma żadnej rutyny, każdy dzień jest inny. Robię to, co chcę, a nie to co muszę robić – dodaje.I ma rację...
Zdesperowana, samotna matka 6-ciorga dzieci myślała, że trafi za kratki, po tym jak nieudolnie próbowała ukraść pieluchy i ubrania dla swoich najmłodszych pociech. Została schwytana. Wezwany na miejsce policjant zaskoczył wszystkich tym, co zrobił. Kobiet – Gdy skończyły się pieluchy, kobieta przez chwilę rozważała używanie wielorazowych. Jednak nie miała gdzie ich prać. Zdecydowała się więc na desperacki krok. – „Poszłam do Walmartu, wzięłam ciuchy, buty, pieluchy, chusteczki dla dzieci i po prostu wyszłam. Ale złapali mnie” – opowiada pani Robinson.Na miejsce zdarzenia przyjechał wezwany przez sklep policjant, Mark Engravalle. Zauważył, że niektóre z dzieci towarzyszących kobiecie są bose i mają brudne stopy. Potem spojrzał na to, co ukradła. Zapytał samotną matkę, jak wygląda jej sytuacja.Mark dowiedział się, że Sarah i jej dzieci żyją w głodzie i biedzie odkąd umarł ich mąż i ojciec. Od tamtej pory kobieta nie jest w stanie samodzielnie wychować dzieci. Rodzina ledwo wiązała koniec z końcem. Mieszkała w samochodzie campingowym. Dodatkowo ktoś okradł go z wszystkiego, co mogło mieć jakąkolwiek wartość.Kobieta po prostu się rozpłakała. – „Nie wiedziałam, co mam powiedzieć czy zrobić. To było okropne. Myślałam, że pójdę do więzienia” – opowiadała pani Robinson.Policjant zrobił jednak coś, czego się nie spodziewała. Nie tylko nie aresztował jej za kradzież, ale poszedł z dziećmi do sklepu i kupił wszystko, co było potrzebne. Łącznie z butami, które mogły same wybrać. – „Sam ma dwójkę dzieci. Pewnie dlatego bieda tej rodziny tak bardzo go poruszyła” – mówił John Demoss, rzecznik policji.Na tym jednak się nie skończyło. Następnego dnia zadzwonił i powiedział, że nadal chce im pomagać. Również w znalezieniu mieszkania. Od tego czasu komenda, na której pracuje policjant o wielkim sercu, jest zasypywana telefonami. Ludzie przychodzą nawet osobiście, by zapytać, jak mogą pomóc. Mundurowi planują zrobić zbiórkę na rzecz rodziny i wpłacić pieniądze na specjalnie założone konto w banku.
Jack Robinson miał tylko cztery lata, gdy guz mózgu zakończył jego życie w kwietniu 2014 roku. W trzecią rocznicę jego śmierci, mama Marie odwiedziła jego grób niedaleko ich domu w Hampshire, w Wielkiej Brytanii. Usiadła obok nagrobka i wyszeptała: – – Jack, proszę, daj mamie znak, że tu jesteś.Jej prośba została natychmiast spełniona i cały świat zdziwił się tym, co się wydarzyło. Ze łzami w oczach Marie wyjęła komórkę i uchwyciła magiczną chwilę.Siedzący niedaleko nagrobka rudzik podleciał do niej.– Spojrzał prosto na mnie. Potem usiadł na mojej ręce i delikatnie skubał dziobem, mówi Marie: wzruszył mnie do łez i widzę w tym znak od Jacka.Mały ptaszek przypomniał matce o synu, którego już nigdy już nie spotka. Ale niezależnie od wszystkiego, on zawsze będzie w jej sercu. Udało jej się nagrać magiczną chwilę i teraz będzie mogła oglądać nagranie w chwilach, gdy najbardziej tęskni za synem