Momencik, trwa przetwarzanie danych   Ładowanie…

Szukaj



Znalazłem 249 takich demotywatorów

Lepiej nie drażnić pieska... –
0:14
Pies w żałobie nie przestaje przytulać poduszki z nadrukowanym wizerunkiem swojego brata, który umarł –
Kiedy przyjeżdżasz do serwisu i tłumaczysz, że chyba poduszka silnika padła, bo coś skacze, drga i wibruje na wolnych obrotach –
0:44
Tak chronię kota przed odkurzaczem –
Lubię leżeć na prawym boku, ale nie całkiem na boku a trochę na brzuchu, żeby jedna noga była zgięta pod kątem 65 stopni, a druga wyprostowana. Jedna ręka powinna leżeć pod poduszką, ale tak, żeby nie dotykała włosów, a druga na poduszce, ale tak, żeby nie dotykała twarzy –
Właśnie się dowiedzieliśmy, że nasz 6-latek przeprowadził na nas eksperyment. Przez 3 dni nikomu nie powiedział, że wypadł mu ząb i trzymał go pod poduszką. Nie dostał pieniędzy. Później powiedział nam i następnego ranka znalazł pieniądze. Wtedy stanął przed nami, pokazał naukowe dowody i zażądał przyznania, że Wróżka Zębuszka nie istnieje –
"Wszystko jest poduszką,dopóki się na tym zmieszczę" - pies –
0:09
Poduszka powietrzna wystrzeliwuje z prędkością 320 km/h. Trzymając nogi na desce rozdzielczej jak debil możesz sobie tym sposobem wbić kolana w czaszkę jak jeszcze większy debil –
– Rogue Dad, M.D. Właśnie się dowiedzieliśmy, że nasz 9-latek przeprowadził na nas eksperyment. Przez 3 dni nikomu nie powiedział, że wypadł mu ząb i trzymał go pod poduszką. Nie dostał pieniędzy. Później powiedział nam i następnego ranka znalazł pieniądze. Wtedy stanął przed nami, pokazał naukowe dowody i zażądał przyznania, że Wróżka Zębuszka nie istnieje.
Kiedy szczeniak włazi tam, gdzie nie jego miejsce –
0:37
A teraz dodajcie do tego wybuch poduszki powietrznej – Dlatego należy zapinać pasy i nie siedzieć z nogami na desce
0:29
–
Samochód wpadł w poślizg i uderzył w ścianę. Wybuchająca poduszka wbiła jej kolana w twarz, łamiąc wszystkie kości twarzy, czaszkę i doprowadzając do obrażeń mózgu – Po dwóch latach rehabilitacji usunięty fragment czaszki został zastąpiony ceramicznym implantem. Grainne nadal nie doszła do zdrowia, cierpi na bóle. Nic nie pamięta z 3 miesięcy przed wypadkiem, samego wypadku i miesiąca po nim
Źródło: https://9gag.com/gag/aGZ2Rx0
Tylko prawdziwa legenda to zrozumie –
–
Twoja poduszka na pewno... –
Nie napaliłeś w piecu, więc zbudowałem iglo –
– SPRZEDAM KOBIETERocznik 1950, używana, brak hamulców, szczęki do wymianylekka w prowadzeniu, podgrzewane siedzenie, obnizonezawieszenie, automatyczne ssanie, dwie poduszki powietrzne,pelen lifting, lekko zarysowana maskn, nie bita, malo pailiekonomiczna w użyciu, odpala na zawolanie, po rozgrzaninmożliwe wycieki i samozaplon.Cena do uzgodnienialub zamiana na młodszy rocznik (minimum 1975) !!!darmowa jazda próbnaDodatkowo komplet kosmetyków do pielegnacji nadwozia i podwożia !!SPRZEDAM FACETAData pierwszej rejestracji listopad 1964.Egzemplarz okazowy, duže gabaryty, tył lekkozgarbiony, poduszka powietrzna z przodu, ropniak,możliwość jazdy na gazie, wrażliwy na pedalydrażek ergonomiczny położony centrainie -prawieniewidoczny. Najlepiej posuwa na obwodnicach,na trasie bierze wszystko jak leci. UWAGAporzadnic stuknięty, dužo pali, problemy zo wtryskiem. Niemilosiemie smrodzi z tylnej rury
Przy takiej służbie zdrowia lepiej pomyśleć o wszystkim – Syn przywiozí ojca do Szpitala. Na izbie przyjęćgo wypytujaKapcie ma?- Szlafrok ma?Pościel ma?- Materac, koc, poduszka?Doskonale. A kim jest ten gość w bialym kitlu,który stoi obok pana ojca?- Lekarza też własnego przywieźliśmy - a nuż u wasnie ma?

"Wezmę każde dziecko, jakie mi pani zaproponuje". Setki ludzi dzieli się tym wpisem dotyczącym adopcji. Warto przeczytać do końca

Pokaż cały obrazek…
"Wezmę każde dziecko, jakie mi pani zaproponuje". Setki ludzi dzieli się tym wpisem dotyczącym adopcji. Warto przeczytać do końca – - Halo, czy to Biuro Rzeczy Znalezionych? – zapytał dziecięcy głos.- Tak, skarbie. Zgubiłeś coś?- Zgubiłem mamę. Jest może u was?- A możesz ją opisać?- Jest piękna i dobra. I bardzo kocha koty.- No właśnie wczoraj znaleźliśmy jedną mamę, może to twoja. Skąd dzwonisz?- Z domu dziecka nr 3.- Dobrze, wysyłamy mamę. Czekaj.Weszła do jego pokoju, najpiękniejsza i najlepsza, tuląc do piersi prawdziwego, żywego kota.- Mama! – krzyknął maluch i rzucił się do niej. Objął ją z taka siłą, że aż zbielały mu paluszki. – Mamusiu! Moja mamusiu!!!…Chłopca obudził jego własny krzyk. Takie sny miał praktycznie co noc. Wsadził rękę pod poduszkę i wyciągnął zdjęcie dziewczyny, które znalazł rok temu na podwórku domu dziecka. Od tamtej pory trzymał zdjęcie pod poduszką i wierzył, że to jego mama. Wpatrywał się teraz w ładną twarz dziewczyny, aż wreszcie zasnął.Rano dyrektorka domu dziecka, o wielce obiecującym imieniu Aniela, jak zwykle zaglądała do każdego pokoju, żeby przywitać się z wychowankami i pogłaskać każdego malucha po głowie. Na podłodze, przy łóżku chłopca, zauważyła zdjęcie, które mały w nocy upuścił.- Skąd masz to zdjęcie? – zapytała.- Znalazłem na podwórku. To jest moja mama, – uśmiechnął się chłopiec. – Jest bardzo piękna i dobra i kocha koty.Dyrektorka poznała tę dziewczynę. Po raz pierwszy przyszła do domu dziecka w zeszłym roku wraz z innymi wolontariuszami. Pewnie wtedy zgubiła zdjęcie. Od tamtej pory dziewczyna chodzi od jednego urzędnika do drugiego, próbując zdobyć pozwolenie na adopcję dziecka. Ale, zdaniem lokalnych biurokratów, nie ma na to szans, ponieważ nie posiada męża.- Cóż, – powiedziała dyrektorka. – Skoro to twoja mama, to wszystko zmienia.Po powrocie do swojego gabinetu, pani dyrektor usiadła i czekała. Po jakimś czasie rozległo się pukanie do drzwi i do gabinetu weszła dziewczyna ze zdjęcia.- Proszę, – powiedziała dziewczyna, kładąc na biurku grubą teczkę. – Wszystkie dokumenty, opinie, zaświadczenia.- Dziękuję. Muszę jeszcze zadać ci kilka pytań. Kiedy chcesz zobaczyć dzieci?- Nie mam zamiaru ich oglądać. Wezmę każde dziecko, jakie mi pani zaproponuje. Przecież prawdziwi rodzice nie wybierają sobie dziecka… nie wiedzą, jakie się urodzi – ładne czy nieładne, zdrowe czy chore… Kochają je takie, jakie jest. Ja też chcę być taką prawdziwą mamą.- Po raz pierwszy mam taki przypadek, – uśmiechnęła się dyrektorka. – Zaraz przyprowadzę pani syna. Ma 5 lat, jego matka zrzekła się go zaraz po urodzeniu. Jest pani gotowa?- Tak, jestem.Mały chłopiec rzucił się do niej z całych sił.- Mama! Mamusiu!Dziewczyna głaskała go po malutkich pleckach, przytulała, szeptała słowa, których nikt poza nimi nie mógł usłyszeć.- Kiedy mogę zabrać syna? – zapytała.- Z reguły rodzice i dzieci stopniowo przyzwyczajają się do siebie, najpierw są odwiedziny w domu dziecka, potem rodzice zabierają dziecko na weekendy, a potem na zawsze, jeśli wszystko jest w porządku.- Zabieram syna od razu, – stanowczo oznajmiła dziewczyna.- Dobrze, – machnęła ręką dyrektorka. – Jutro i tak zaczyna się weekend, a w poniedziałek przyjdzie pani i dokończymy formalności.Chłopiec był szczęśliwy. Trzymał mamę za rękę, bojąc się, że znowu ją zgubi. Wychowawczyni pakowała jego rzeczy, wokół stał personel, niektórzy dorośli ukradkiem wycierali łzy. Kiedy chłopiec wraz z dziewczyną wyszli już z domu dziecka na słoneczną ulicę, chłopiec zdecydował się zadać najważniejsze pytanie:- Mamo… a lubisz koty…?- Uwielbiam! W domu czekają na nas dwa! – roześmiała się dziewczyna, czule ściskając rączkę malucha.Chłopiec uśmiechnął się i pewnym krokiem ruszył z mamą w stronę swojego domu.Pani dyrektor Aniela spoglądała przez okno na oddalające się sylwetki dziewczyny i chłopczyka. Potem usiadła i wykonała jeden telefon.Halo, Kancelaria Aniołów? Proszę przyjąć zamówienie. Imię klientki wysłałam mailem, żebyście nie pomylili. Najwyższa kategoria: podarowała dziecku szczęście… proszę o standardową wysyłkę – moc sukcesów, miłości, radości itp. I dodatkowo: mężczyznę wyślijcie, niezamężna jest. Tak, wiem, że macie deficyt, ale to wyjątkowy przypadek. Owszem, finanse też się przydadzą, chłopiec musi się dobrze odżywiać… Już wszystko poszło? Dziękuję.Podwórze domu dziecka wypełniało ciepłe słoneczne światło i bawiące się dzieciaki. Odłożyła słuchawkę i podeszła do okna. Lubiła patrzeć na te maluchy, prostując za plecami ogromne, białe jak śnieg skrzydła…Być może nie wierzycie w anioły, ale anioły wierzą w was”.Autor nieznany