Momencik, trwa przetwarzanie danych   Ładowanie…

Szukaj



Znalazłem 28 takich demotywatorów

- A teraz udowodnij, że Bóg nie istnieje! – - Bóg nie istnieje, ponieważ został zjedzony przez bogożernego kota. Teraz udowodnij, że bogożernykot nie istnieje!

Umiesz jeden z najtrudniejszych języków na świecie, więc bądź z siebie dumny!

Pokaż cały obrazek…
Umiesz jeden z najtrudniejszych języków na świecie, więc bądź z siebie dumny! – World of Statistics@stats_feedSubskrybujENGLISH: Eat, eats, ate, eaten, eatingPOLISH: Jeść, zjeść, jadać, zjadać,jem, zjem, jadam, zjadam, jesz, zjesz,jadasz, zjadasz, je, zje, jada, zjada, jemy,zjemy, jadamy, zjadamy, jecie, zjecie,jadacie, zjadacie, jedzą, zjedzą, jadają,zjadają, jadłem, jadłaś, zjadłem, zjadłaś,jadalem, jadałaś, zjadałem, zjadałaś,jadi, jadła, jadło, zjadi, zjadła, zjadło,jadałem, jadalam, jadało, zjadalem,zjadalam, zjadało, jedliśmy, jadłyśmy,jadaliśmy, jadałyśmy, zjadaliśmy,zjadałyśmy, jedliście, jadłyście,jadaliście, jadałyście, zjadaliście,zjadałyście, jedli, jadły, jadali, jadały,zjedli, zjadły, zjadali, zjadały, jedzono,zjedzono, jadano, zjadano, jedz,zjedz, jadaj, zjadaj, jedzmy, zjedzmy,jadajmy, zjadajmy, jedzcie, zjedzcie,jadajcie, zjadajcie, jadłbym, jadłabym,jadałbym, zjadałbym, jadłbyś, jadłabyś,jadałabyś, zjadałabyś, jadłby, zjadłby,jadałby, zjadałby, jadłaby, zjadłaby,jadałaby, zjadałaby, jadłoby, zjadłoby,jadałoby, zjadałoby, jedlibyśmy,zjedlibyśmy, jadalibyśmy, zjadalibyśmy,jadłybyśmy, zjadłybyśmy, jadałybyśmy,zjadałybyśmy, jedlibyście, zjedlibyście,jadalibyście, zjadalibyście, jedliby,zjedliby, jadaliby, zjadaliby, jadłyby,zjadłyby, jadałyby, zjadałyby, jedzony,jedzona, jedzone, zjedzony, zjedzona,zjedzone, jadany, jadana, jadane,zjadany, zjadana, zjadane, jedzonego,jedzonej, zjedzonego, zjedzonej,jadanego, jadanej, zjadanego, zjadanej,jedzonemu, zjedzonemu, jadanemu,zjadanemu, jedzoną, zjedzoną, jadaną,zjadaną, jedzonym, zjedzonym,jadanym, zjadanym, jedzeni, zjedzeni,jadani, zjadani, jedzonych, zjedzonych,jadanych, zjadanych, jedzonymi,zjedzonymi, jadanymi, zjadanymi,jedzący, jedząca, jedzące, jadający,jadająca, jadające, zjadający, zjadająca,zjadające, jedzącego, jedzącej,jadającego, jadającej, jadającego,jadającej, zjadającego, zjadającą,zjadającej, jedzącemu, jadającemu,zjadającemu, jedzącym, jadającym,zjadającym, jedzących, jadających,zjadających, jedzącymi, jadającymi,zjadającymi, jedząc, jadając, zjadając,zjadłszy...17:22 01 sty 25.1,2M Wyświetlenia
Przegrany zginieWygrany zostanie zjedzony –
0:19
Zagłosuj

Przed nami drugi eliminacyjny mecz do Mistrzostw Świata! Jak zakończy się mecz Polska vs. Malta?

Liczba głosów: 301
– Drogi złodzieju,Wiem, że problem głodu dotyka każdego i mamy ograniczony dostęp do sklepówlub jedzenia.Zmartwiony ostatnim znikaniem jedzenia z lodówki postanowiłem przynieść cośzrobionego w firmowej,,męskiej" kuchni.Mam nadzieję, że nie było za słone. Chociaż widzę, że serek został zjedzony dokońca.Żebyś codziennie nie jadł tego samego następnym razem przygotuję coś innego.PozdrawiamKucharz:
–
–
0:13
Zwycięzcą z ponad 94% głosów został na wpół zjedzony kawałek podgrzanego chleba –
Podczas wizyty w Polsce Joe Biden spotkał się z amerykańskimi żołnierzami i zjadł z nimi polską pizzę. Właściciel lokalu z Głogowa Małopolskiego zapewnił, że zjedzony przez niego rodzaj pizzy nazwą jego nazwiskiem –
Źródło: natemat.pl
Właściciel farmy krokodyli Ross Katanga (którego ojciec został zjedzony przez krokodyla) wykonał tę akrobację na planie filmu James Bond (1973) Udało mu się to przy 5 próbie –
– Farquad vs GodekLORD FARQUAAD KAJA GODEKNIE LUBIKOBIET• NIE LUBI KOBIETDUżo GADA DUŻO GADAFRYZURA NA ·FRYZURA NAKOPERNIKAKOPERNIKA"ZJEDZONY •ZOBACZYMYPRZEZ SMOCZYCĘDEMOTYWATORY.PL
Rekin biznesu po roku płacenia podatków w Polsce –

Niesmaczna sytuacja w sklepie:

Pokaż cały obrazek…
– Niesmaczna sytuacja w sklepie:7 min ·Okropna niesprawiedliwość mnie dzisiajspotkała. Byłem w supermarkecie kupić sobiecoś na kolację. 10 minut do zamknięcia, więctylko jedna kasa czynna. Już tylko jeden facetprzede mną, więc zaraz pik-pik-pik-pik i dodomu jeść. Nagle wpada wyraźnierozgorączkowany typ i podchodzi prosto dokasy od przodu sklepu (czyli tam, gdzie sięnormalnie od kasy odchodzi) i wyskakuje dokasjera>PAMIĘTA MNIE PAN?>NIE>PAN SIĘ PRZYJRZY>NIE>DOBRZE SIĘ PAN PRZYJRZY! JA TUDZISIAJ BYŁEM, TAK PO 13:00, FLACZKIKUPOWAŁEM>TU SIĘ MILIONY POLAKÓW CODZIENNIEPRZEZ TĘ KASĘ PRZEWIJAJĄ. JAK JAMAM WSZYSTKICH PAMIĘTAĆ?>NIE UDAWAJ PAN TERAZ GŁUPIEGOTYLKO PATRZI wyciąga z reklamówki słoik z flakami, tak dopołowy zjedzony.>NO I PO CO MI TO?>NO POWĄCHA PAN! ZEPSUTE!Otwiera ten słoik, zajebało trupem na półsklepu, ale nie wiem, czy to kwestia upływuterminu przydatności do spożycia, czy teflaczki tak pachną fabrycznie.>JAK TAKIE ZEPSUTE, TO PO COŚ PANPOŁOWĘ ZEŻARŁ?>NIC NIE ZJADŁEM, MI JESZCZE ŻYCIEMIŁE! W GARNKU MAM, BO PRZELAŁEMŻEBY PODGRZAĆ I WTEDY POCZUŁEM>A SKĄD JA MAM WIEDZIEĆ, ŻE PAN NIEZJADŁEŚ, A TERAZ REKLAMUJESZ?>SPOKOJNIE SPOKOJNIE, ŻONA JUŻ TUZA MNĄ IDZIE, TYLKO POWOLI, BOGORĄCE, ŻEBY SIĘ NIE OBLAĆMyślę sobie, nie no kurwa, aż czegoś takiegoto chyba nie będzie xDPo chwili się okazało, że jednak będzie, bo dosklepu włazi kobieta trzymająca przezściereczkę kuchenną garnek z flakami –rzeczywiście gorącymi, bo aż para leciała.Podchodzi do tej naszej kasy, kładzie garnek,wyciąga z niego taką drewnianą łyżkę i jąpodsuwa kasjerowi pod nos.>NO SAM PAN SPRÓBUJ I POWIEDZ:ZEPSUTE CZY NIE?Teraz już tym flaczkami zaczęło klepać wcałym sklepie tak, aż facet co przede mnąstał, a miał pulpety tej samej firmy, to je wziął idyskretnie odłożył na tę półeczkę, gdzie sągumy do żucia, kondony i baterie alkaliczne wrozmiarach małe paluszki i duże paluszki.Kasjer mówi, że on nie jest jakimśdegustatorem jak Gessler, tylko trzebanormalnie datę ważności sprawdzićumieszczoną na opakowaniu. Chciał temutypowi zabrać słoik żeby zobaczyć, ale onchyba nie zczaił, bo go zapomniał puścić i wefekcie jeden ciągnął w jedną, a drugi w drugąi słoik się wyślizgnął i potłukł.Właściciel flaczków się rozjuszył i krzyczy, żeto jest zacieranie dowodów zbrodni, kryminałpo prostu, i teraz on się będzie sądził iprywatnie z nim o zniszczenie połowy słoikaflaków i cywilnie ze sklepem o oszustwo naprzeterminowanym produkcie. No jednymsłowem, żeby mu dwa razy płacili.Wtedy się niespodziewanie włącza ten klientco stał przede mną i odłożył pulpety, i mówido kasjera, żeby się nie dał zaszczuć, że onjest z rodziny prawniczej, bo ma wujkakomornika i się zna na prawie, i ogólnie już odstarożytnego Rzymu jest taki przepis, że niemożna karać dwa razy za to samo. A Polskajest demokratycznym państwem prawa i chuj.Gość od flaczków już był wkurwiony iwidocznie coś źle zrozumiał, bo mówi do tegokuzyna komornika, że jak ty się bydlaku tomojej żony odzywasz? A ten mówi, że dobrzesłyszał, że chuj. No to flaczkarz już do niegoleci z łapami, już ma być awantura, a tu naglekasjer wstaje, ściąga czapkę, mówi, że on topierdoli, że on już dłużej w tej robocie niemoże, że on odchodzi. Jebnął czapkę we flakina podłodze aż plasnęło, popłakał się iwychodzi ze sklepu.Żona – ta, co garnek przyniosła – mówi dotego swojego mężaWIDZISZ MARIAN CO ZNOWUNAROBIŁEŚ? LEĆ SIĘ Z PANEMPRZEPROŚ!I widać było, że się wszystkim zamieszanymzrobiło głupio, nerwy opadły momentalnie, aMarian poszedł za sprzedawcą i mu mówi, żew gruncie rzeczy to się nic nie stało, to tylkojakieś tam głupie flaki za 10 złotych i jakoś sięna pewno dogadają. Sprzedawca otarły łzy ipyta TAK?To Marian mu mówi, że tak, że jasne. To sięjeszcze włączył ten gość z rodziny prawniczeji powiedział, że on służy pomocą jakomediator i w tradycji prawnej istnieje cośtakiego jak sądy pokoju, a żona Marianamówi, że to jest bardzo piękne i wzruszająceokreślenie i jeżeli mają w sklepie jakiś czajnikto może ona by herbaty zaparzyła i by sobiewszyscy na spokojnie porozmawiali, amogliby i flaków zjeść, bo w gruncie rzeczy tonie są takie złe. No i poszli wszyscy z tymgarnkiem na zaplecze do pokoju socjalnego,pełniącego chwilowo funkcję pokojusądowego, a właściwie sądu pokoju.Ja czekam jak głupi przy tej kasie, że możesię jakoś szybko pogodzą, albo jakiśsprzedawca przyjdzie na zamianę, bo inaczejto mi do jedzenia pozostają tylko czipsy zesklepu monopolowego 24h. Niestety zamiastkasjera przyszedł gdzieś z tyłu sklepuochroniarz. Popatrzył na mnie, na terozjebane po całej podłodze flaczki ipowiedział, że po pierwsze to od 5 minut jużjest zamknięte, a po drugie, to kto niby moimzdaniem będzie po mnie ten burdel sprzątał...DEMOTYWATORY.PL
Mężczyzna w Rwandzie, który złamał zasady kwarantanny i wybrał się na ryby, został zabity i zjedzony przez krokodyla –
Źródło: www.dorzeczy.pl?
Rolnik został zjedzony przez świnie, które hodował – Fragmenty szkieletu 71-letniego mężczyzny zostały znalezione na jednej z posesji w miejscowości Osiek na Dolnym Śląsku. Przeprowadzona sekcja zwłok wykazała, że mężczyzna został zjedzony przez świnie, które hodował, a które były krzyżówkami świni hodowlanej i dzika
Źródło: regiony.tvp.pl
Polacy nie gęsi... – ENGLISHEat, eats, ate, eaten, eatingPOLISHJeść, zjeść, jadać, zjadać, jem, zjem, jadam, zjadam, jesz, zjesz, jadasz, zjadasz; je, zje,jada, zjada, jemy, zjemy, jadamy, zjadamy, jecie, zjecie, jadacie, zjadacie, jedzą, zjedzą,jadają, zjadają, jadłem, jadłaś, zjadłem, zjadłaś, jadałem, jadałaś, zjadałem, zjadałaś, jadlrjadła, jadło; zjadłe zjadła, zjadło, jadałem, jadałam, jadało, zjadałem, zjadaram, zjadało.jedliśmy. jadłyśmy, jadaliśmy, jadałyśmy, zjadaliśmy. zjadałyśmy, jediiście, jadłyście,jadaliście, jadałyście, zjadaliście, zjadałyście, jediiŕ jadły, jadali, jadały, zjedli, zjadły,zjadali, zjadały, jedzono, zjedzono, jadano, zjadano, jedz, zjedz, jadaj, zjadaj, jedzmy,zjedzmy, jadajmy, zjadajmy, jedzcie, zjedzcie, jadajcie, zjadajcie, jadłbym jadłabym,jadałbym, gjadałbym. jadłbyś, jadłabyś, jadałabyś. zjadałabyśŕ jadłby, zjadłby, jadałby,zjadałby, jadłaby, zjadłaby, jadałaby zjadałaby, jadłoby, zjadłoby, jadałoby, zjadałoby.jedlibyśmy, zjedlibyśmy, jadalibyśmy, zjadalibyśmy, jadłybyśmy, zjadhybyśmy,jadałybyśmy, zjadałybyśmy, jedlibyście, zjedlibyście,jadałibyšcie, zjadalibyście, jedliby,zjedliby, jadaliby, zjadaliby. jadłyby, zjadłyby, jadałyby, zjadałyby, jedzony, jedzona,jedzone, zjedzony, zjedzona, zjedzone, jadany, jadana, jadane, zjadany, zjadana, zjadane,jedzonego, jedzonej. zjedzonego, zjedzonej, jadanego. jadanej, zjadanego, zjadanej,jedzonemu, zjedzonemu, jadanemu, zjadanemu. jedzoną, zjedzoną, jadaną. zjadaną,jedzonym, żjedzonym, jadanym, zjadanym, jedzeni. zjedzeni, jadani, zjadani, jedzonych,zjedzonych, jadanych, zjadanych, jedzonymi, zjedzonymi, jadanymi, zjadanymi, jedzący,jedząca, jedzące, jadający, jadająca, jadające, zjadający. zjadająca, zjadająceŕ jedzącego,jedzącej, jadającego, jadającej, jadającego, jadającej. zjadającego. zjadającą, zjadającej,jedzącemu, jadającemu, zjadającemu, jedzącym, jadającym, zjadającym, jedzących,jadających, zjadających, jedzącymi, jadającymi, zjadającymi, jedząc, jadając, zjadając,zjadłszy.
– ENGLISHEat, eats, ate, eaten, eatingPOLISHJeść, zjeść, jadać, zjadać, jem, zjem, jadam, zjadam, jesz, zjesz, jadasz, zjadasz, je, zje,jada, zjada, jemy, zjemy, jadamy, zjadamy, jecie, zjecie, jadacie, zjadacie, jedzą, zjedzą,jadają, zjadają, jadlem, jadlaś, zjadłlem, zjadłaś, jadałem, jadałaś, zjadałem, zjadałaś, jadl,jadła, jadło, zjadl, zjadła, zjadło, jadatem, jadałam, jadało, zjadałem, zjadałam, zjadało,jedliśmy, jadlyśmy, jadaliśmy, jadalyśmy, zjadaliśmy, zjadalyśmy, jedliście, jadlyście,jadaliście, jadałyście, zjadaliście, zjadałyście, jedli, jadły, jadali, jadały, zjedli, zjadły,zjadali, zjadały, jedzono, zjedzono, jadano, zjadano, jedz, zjedz, jadaj, zjadaj, jedzmy,zjedzmy, jadajmy, zjadajmy, jedzcie, zjedzcie, jadajcie, zjadajcie, jadlbym, jadłabym,jadatbym, zjadałbym, jadłbys, jadłabyś, jadałabyś, zjadałabys, jadłby, zjadłby, jadalby,zjadałby, jadłaby, zjadłaby, jadałaby, zjadałaby, jadioby, zjadioby, jadałoby, zjadałobyjedlibyśmy, zjedlibyśmy, jadalibyśmy, zjadalibyśmy, jadłybyśmy, zjadłybyśmyjadałybyśmy, zjadałybyśmy, jedlibyście, zjedlibyście, jadalibyście, zjadalibyście, jedliby,zjedliby, jadaliby, zjadaliby, jadlyby, zjadlyby, jadałyby, zjadałyby, jedzony, jedzona,jedzone, zjedzony, zjedzona, zjedzone, jadany, jadana, jadane, zjadany, zjadana, zjadane,jedzonego, jedzonej, zjedzonego, zjedzonej, jadanego, jadanej, zjadanego, zjadanej.jedzonemu, zjedzonemu, jadanemu, zjadanemu, jedzoną, zjedzoną, jadaną, zjadaną,jedzonym, zjedzonym, jadanym, zjadanym, jedzeni, zjedzeni, jadani, zjadani, jedzonych,zjedzonych, jadanych, zjadanych, jedzonymi, zjedzonymi, jadanymi, zjadanymi, jedzący,jedząca, jedzące, jadający, jadająca, jadające, zjadający, zjadająca, zjadające, jedzącego,jedzącej, jadającego, jadającej, jadającego, jadającej, zjadającego, zjadającą, zjadającej,jedzącemu, jadającemu, zjadającemu, jedzącym, jadającym, zjadającym, jedzących,jadających, zjadających, jedzącymi, jadającymi, zjadającymi, jedząc, jadając, zjadając,zjadlszy...
Mężczyzna wybrał się na łowypo rogi nosorożca – Mężczyzna podejrzany o kłusownictwo zginął w Parku Narodowym Krugera w RPA. Najpierw stratował go słoń, a później został zjedzony przez stado lwów. Po kłusowniku pozostała czaszka i strzępy ubrań.Tak mści się przyroda...
– Dworzec autobusowy w Lublinie, późny ranek albo wczesne przedpoludnie, ptaszki śpiewają, a ja patriotycznie objuczony (niczym zesłańcy na Syberię) dźwigam książki, kotlety i słoiki, którymi rodzicielka obdarza mnie na daleką podróż do Krakowa. Być może kilka zapakowanych mi konfitur i batonik ukoją zbolałe rozstaniem matczyne serce. Wyglądem niewiele różniąc się od zamulonego muła lub objuczonego jaka zostaję zatrzymany przez czamoqłowę pochodzenia romskieqo narodowości polskiej., Rzeczona niewiasta zwraca się do mnie słowami: "Eeee! Kawalerze eee!" Zatrzymuję się i pytam w czym problem (wiem brzmi dziwnie ale nawet w marzeniach sennych nie jestem ani dresem ani psychoterapeutą). "Ja znam przyszłość, przeszłość i teraźniejszość" - mówi Cyganka - "Powróżę Ci z ręki." Grzecznie odmawiam, jednak medium nie daje za wygraną i staje się jeszcze bardziej natarczywe. Kiedy wreszcie udaje mi się wytłumaczyć tej pani, że nie wierzę w czary zostaje na mnie rzucona klątwa: oto mam umrzeć bezpotomnie zjedzony przez własnego psa. Następnie wymieniony zostaje pośmiertny los moich resztek rozwłóczonych przez zwierzęta, moją duszę zaś ma porwać do ostatnich kręgów piekła sam diabeł na "czarnym koniu pierdzącym ogniem i siarką z chrapów." Uradowany odpowiadam romskiej wróżbitce, że przynajmniej rodzina zaoszczędzi na pogrzebie skoro nie będzie ciała i pytam ją jak dużego psa powinienem sobie kupić, żeby tych rozwleczonych pozostałości zostało jak najmniej. Cyganka odpowiada: "za taką wiedzę i też za zdjęcie klątwy trzeba zapłacić." I wiecie co? Wytargowałem za dwa złote wiedzę nie tylko o rozmiarze, lecz także o kolorze psa, klątwa zostaje bo mi się szczerze spodobała. A psem tym będzie "jamnik albinos z czerwonymi oczami i brązową łatką na końcu". Kapitalizm jest zły, ale zakupu nie żałuję. PS. Gdyby ktoś z was widział takiego jamnika na sprzedaż jestem zainteresowany.
–

Przetrwałem straszliwą apokalipsę pierwszej niedzieli z zamkniętymi sklepami

Pokaż cały obrazek…
Przetrwałem straszliwą apokalipsę pierwszej niedzieli z zamkniętymi sklepami – W moim przypadku kluczowa okazała się sobota rano. Ledwie kilka godzin wcześniej gruchnęła wiadomość, że sklepy mają być zamknięte w całą drugą niedzielę marca aż do poniedziałku. Kilkadziesiąt godzin skondensowanego piekła. Wstałem jak co rano, jak co rano się ubrałem i jak co sobotę ruszyłem do Lidla. Parking pod sklepem, zazwyczaj senny o tej porze, przypominał zaatakowany przez szerszenie ul.Tłoczące się wszędzie samochody wypełniały – niemałą przecież – przestrzeń do ostatniego miejsca. Ludzie przemykali pomiędzy nimi pośpiesznie, chcąc czym prędzej zrobić zapasy. Niektórzy omijali auta ostrożnie, ale inni – ci, którzy nie potrafili zachować zimnej krwi – nie mieli tyle szczęścia i ginęli pod kołami rozpędzonych do 20 kilometrów na godzinę samochodów. Widząc upiorne zagęszczenie, właściciele aut rezygnowali nawet z podjeżdżania pod same drzwi sklepu, nie tarasowali wejścia swoimi budzącymi zachwyt maszynami, tylko zatrzymywali się w najdalszych zakamarkach parkingu, w miejscach, z których wyrastały dwumetrowe chaszcze. Dalej za to stawali na trawnikach. Wybiegający ze sklepu ludzie, czekający na otwarcie od wczesnych godzin porannych, usiłowali wskrzesić w sobie choć wspomnienie człowieczeństwa na tym wybiegu ludzkich pragnień i ostrzegali, by nie wchodzić do środka, bo tam rozgrywa się dramat, który będzie śnił się nam po nocach. Nie chciałem wierzyć, ale oni nie cofali się nawet po wypadające z siatek ziemniaki. Uwierzyłem. Nikomu jednak nie przyszło nawet do głowy odejść, przeczekać, przyjść później. Przecież już wstali, już się ubrali, może nawet nagrzali samochód w ten chłodny poranek. Wszyscy wiedzieli, że to najpoważniejsza gra – gra, która toczy się o ich życie i życie ich bliskich. Zamknięty w potrzasku zbiorowy umysł, który będzie parł dopóki nie osiągnie swojego celu. Wszyscy wiedzieliśmy, że pisowski reżim nie zatrzyma się, więc i my nie mogliśmy się zatrzymać. Łudziliśmy się, że opór coś zmieni. Choć sytuacja wyglądała potwornie, ruszyłem i jakimś cudem udało mi się wejść do sklepu.Nawet będąc pomnym sytuacji na parkingu, tliła się we mnie nadzieja, że nie jest tak źle. Nie może być. Przecież jesteśmy ludźmi. LUDŹMI, DO DIABŁA. Ale ci od wypadających ziemniaków nie kłamali – w „moim” Lidlu rozgrywały się dantejskie sceny. Od wejścia uderzył mnie odór ciepłej krwi. W tym momencie utraciłem wszelką nadzieję. W myślach pożegnałem się z żoną i dziećmi, ale wiedziałem, że dla nich muszę podjąć tę, być może ostatnią w życiu, walkę. Tu nie szło o jakiegoś tam karpia czy Crocsy. Chciałem, żeby byli ze mnie dumni. Tylko jak długo przetrwają, gdy mnie zabraknie? Myśli zaczęły wędrować z złym kierunku, traciłem czas, więc czym prędzej ruszyłem po bułki. Próbowałem nie patrzeć na półki z herbatą i dżemem, pod którymi leżały zwłoki kilku kobiet w średnim wieku. Najwidoczniej walczyły o ostatnie opakowanie earl greya. „Jezu, to krew czy powidła śliwkowe?” – natychmiast odsunąłem od siebie makabryczną myśl, bo na horyzoncie pojawiło się stoisko z pieczywem. Są jeszcze nasze ulubione bułki gryczane! Tylko co tam robi ten facet? Chryste, gryzie rękę kobiety, która dokłada pieczywo! Błagam, niech mnie tylko nie zauważy, bym mógł zapakować kilka bułek i ruszyć dalej. Gdzie są torby papierowe?! Nie ma papierowych – są tylko foliówki. Czy to już ostateczna granica upodlenia? Przecież dopiero tu wszedłem. Oczami wyobraźni widzę wszystkie żółwie z Pacyfiku, które połkną tę foliówkę. Przepraszam, ale albo wy, albo ja i moja rodzina. Obyście trafiły w lepsze miejsce. Nie mam czasu na dłuższy rachunek sumienia. Ominąwszy ukradkiem żarłacza białego w ludzkiej skórze, przechodzę obok uderzającego miarowo w ścianę wózka elektrycznego prowadzonego wcześniej przez młodego chłopaka, który teraz zwisał przez kierownicę martwy, z porem w oku, i zdaję sobie sprawę z tego, że zbliżam się do stoiska z warzywami. Wokoło słychać krzyki ludzi, trzask łamanych kości i brzęk tłuczonych butelek, ale staram się nie zwracać uwagi na rozgrywające się wokoło dramaty. Uwaga, lecące jabłko. Niewiele brakowało. W końcu dotarłem do warzyw i owoców. Jakieś nogi wystające spod skrzynek z bananami trzęsą się w rytm zapewne ostatniego tchnienia właściciela kończyn. Może ulżę mu choć trochę – odciążam skrzynie i ładuję kiść bananów do koszyka. W międzyczasie strząsam dłoń, która chwyta mnie za nogę nie wiadomo skąd. Idę po awokado. Kurwa, znowu twarde. Jakiś dzieciak zaczyna szarpać mnie za rękaw. Oczy ma zapłakane, nie potrafi wydusić z siebie słowa, wskazuje tylko na coś palcem. Podnoszę wzrok i widzę całkiem młodą kobietę, która pyta drugą, czy ta nie mogłaby oddać jej mrożonego pstrąga, którego ma w koszyku, bo ojciec tej pierwszej „uciekł z jakąś bezdzietną lambadziarą, a czasy dla młodych matek są trudne, a synek by się ucieszył, bo tak lubi pstrąga”, na co ta z pstrągiem odpowiada, że nie bardzo, bo też lubi pstrąga, a poza tym była pierwsza, na co pytająca reaguje słowami: „To się pierdol, po co się obnosisz tak z tym pstrągiem?!”. Patrzę z powrotem na dzieciaka. Oddaję mu awokado, ja i tak nie będę miał czasu czekać, aż dojrzeje. Przed oczami widzę obraz własnych dzieci. Muszę ruszać dalej.Czekała mnie trudna decyzja: wybrać krótszą, ale bardziej ryzykowną drogę pomiędzy warzywami a zamrażarkami, czy dłuższą, ale bezpieczniejszą drogę wzdłuż ściany z przyprawami? Wąska droga przez szlak warzywno-zamrażarniczy to doskonałe miejsce na zasadzkę. Droga Cynamonowa wzdłuż półki daje z kolei lepszą widoczność, ale tam tłum ludzi kotłuje się o ostatnią butelkę przyprawy do zup w płynie. Czas ucieka, podejmuj decyzję. Niech będzie Przewężenie Bakłażana. Ruszam ostrożnie, za pas zatykam pora niczym wielki wojownik swój miecz. Procentuje doświadczenie zebrane przy wózku elektrycznym chwilę wcześniej. Podchodzę, zbliżam się do przewężenia, ostrożnie wychylam się zza stoiska za papryką. SZAST! Przed oczami przelatuje mi podstarzały ochroniarz. Chyba próbował uspokoić sytuację na stoisku z produktami „deluxe”, gdzie właściciel terenowego volvo, którego minąłem na parkingu, ładował już trzeci wózek chałwy. Pozostawione przez wózek ślady krwi dały mi jasno do zrozumienia, że ten człowiek bardzo lubi chałwę. Odwróciłem szybko wzrok. Nie chciałbym lubić chałwy aż tak mocno. Na szczęście udało mi się przedostać na wędliny bez większych problemów. Tam szybko biorę opakowanie Żywieckiej i filetu z kurczaka i mknę na nabiał. „Po co ci glebogryzarka o 8 rano, człowieku?!” – myślę sobie na widok nieszczęśnika w średnim wieku omamionego „promocją z gazetki”. Po drodze chwytam duże opakowanie goudy. Jednak los się do mnie dzisiaj uśmiecha. Za wcześnie! Skup się, masz rodzinę, która na ciebie liczy. Ale fakt, już niedaleko. Przede mną najtrudniejsza część przeprawy: dział z alkoholem.Zdyszany docieram do Kanionu Wysokich i Niskich Oktanów. Gdybym nie znajdował się w Lidlu, to przysiągłbym, że jakimś cudem dotarłem na plan filmowy „Hooligans”. Ludzie pakują do wózków wszystko. Przy półce z winem dostrzegam sąsiadkę, która zazwyczaj gardzi winami poniżej pięciu dych za butelkę, ale teraz pakuje każdą ocalałą Kadarkę. Na podłodze szkło, okaleczeni ludzie wiją się z bólu. Ktoś próbował wyjechać z paletą Argusa na wózku widłowym, ale został zatrzymany i zjedzony na miejscu. Przeskakuję między ciałami i – na tyle, na ile to możliwe – ostrożnie zbliżam się do kas. Kątem oka dostrzegam jeszcze butelkę piwa rzemieślniczego. Czy to możliwe? Czy promień słońca naprawdę rozświetlił to mroczne miejsce? Udaje mi się, chwytam butelkę. Jestem już przy kasach. Jezu, jak dobrze, że nie działają, 6 złotych za pilsa – kto to widział? Zrównuje się ze mną mężczyzna, na oko w moim wieku. Patrzymy na siebie, potem na swoje zakupy. Gość uśmiecha się z politowaniem, ja jestem pod wrażeniem kilkudziesięciu opakowań mięsa mielonego, czterech zgrzewek niegazowanej wody Saguaro, worka ziemniaków, kartonu kasz, trzech litrów oleju rzepakowego, dziesięciu bochenków chleba i opakowania mentosa, które miał w swoim wózku. Mentosy! Chwytam jeszcze jakieś słodycze znajdujące się przy kasach i kieruję się do wyjścia. Koleś od wózka zaklinował się przy przejściu między kasami i desperacko próbuje się uwolnić. Zauważam biegnących w jego kierunku ludzi o wygłodniałych spojrzeniach. Nie czuję triumfu. Na wszelki wypadek chwytam leżący przy kasie egzemplarz nowej książki Okrasy i im go rzucam. Wybiegam na parking, a zza pasa wylatuje mi por, o którym zdążyłem dawno zapomnieć. Niewiele się tu zmieniło – może poza rosnącą liczbą ciał. Krzyczę do przebiegających obok ludzi, żeby nie wchodzili, ale oni nie słuchają. Teraz wszystko rozumiem. Biorę oddech świeżego powietrza i wracam do domu.Udało mi się wrócić do rodziny. Zabarykadowaliśmy się w mieszkaniu i resztę dnia spędziliśmy na wspominaniu lepszych czasów. W niedzielę nie wyszliśmy z domu, bo się baliśmy. Podobno po to właśnie wprowadzono nowe prawo – by ludzie mogli cieszyć się wspólnie spędzonym czasem. Jestem pewien – chciałbym być – że prawodawcy nie przewidzieli jednak rozmiaru skutków ubocznych swoich własnych działań. Zasunęliśmy rolety w mieszkaniu, żeby nie widzieć kłębów dymu. Z radia dowiedzieliśmy się o zamieszkach, o policji, która używa ostrej amunicji wobec demonstrantów i szabrowników. Niektórzy nie zdążyli zrobić zakupów i usiłowali plądrować sklepy. Wiele osób umarło z głodu. Odgłosy wystrzałów i syren zagłuszaliśmy radiem. Modliliśmy się o to, by nikt nie zapukał do naszych drzwi.Niepokój rośnie. Nikt nie wie, co będzie dalej. Pierdol się, pisowski reżimie
Źródło: joemonster.org

 
Color format