Momencik, trwa przetwarzanie danych   Ładowanie…

Szukaj



Znalazłem 16 takich demotywatorów

– Kiedyś dawno dawno temu kiedyżem młoda była i świat widziała inaczej nastąpiła oto tahistoryja.Będąc na randce z chłopakiem mym lubym, po uszyzakochanym focha walnęłam o rzeczy nieistniejące.By luby czuł że wymykam mu się z rąk niczym ulotna chwilapostanowiłam podkręcić atmosferę i odwrócić się na pięciezarzucają włosami.W pełni wyprostowana kroczyłam dumnie czując jak on biegnieza mną krzycząc "nie odchodź luba!! Moja miłości!!nie ranserca mego!!" Widzę oczami wyobraźni jak pada na kolana ioczami pełnymi łez całuje moje ręce bym już się nie gniewała idała się przeprosić.Czuje narastającą dumę z siebie i ze swojego kobiecego focha- taki był idealny, kobiecy i bez sensu.Odwracam się, by rzec "nie idź za mną! Nie idź! To już koniectejże miłości! Nie, zatrzymuj mnie !".Cudownie ...O taki chuj!Myślałyście, że tam stal ???Nie stał. Poszedł w pizdu. Miał mnie dość.To była moja największa i najdroższa lekcja.I życzę każdej sfoszonej księżniczce takiej lekcji
– Krzysztof Stanowski@K_StanowskiTEKST PODSUMOWUJĄCY:Cieszę się, że finałowy odcinek o Natalii Janoszek został jużwyemitowany, bo rzygałem już tym tematem, obejrzałem tyle wywiadówz tą dziewczyną, że sam jej głos przyprawiał mnie o mdłości. Wbrew temuco niektórzy próbują mi wmówić, nie mam obsesji związanej z naszą„gwiazdą”. Po prostu wykonałem pracę, do której ona mniezmobilizowała lub wręcz zmusiła. Owszem, mogłem wykonać tę pracęgorzej, mniej się zaangażować, zrobić coś krótszego, bez podróży do Indiiitd. Ale poza wszystkim im bardziej w temacie grzebałem, tym bardziejczułem, że to jest po prostu interesujące - nie tylko dla mnie, ale dlawszystkich. I popularność filmu szybko to potwierdziła. Jestemdziennikarzem, w tym wypadku pozwanym dziennikarzem, ale też twórcąinternetowym, który ma swój nos i swoje wyczucie.Co jakiś czas natrafiam na komentarz w stylu: „Kto ją w ogóle zna? Po cotracić czas na takiego anonima?". Takiej osobie odpowiadam tutaj: to, żety jej nie znasz, nie znaczy, że nikt jej nie zna. Ale jest też odpowiedźlepsza: nikt nie znał Simona Levieva, ale cały się poznał „Oszusta zTindera". Bo czasami główny bohater jest tylko przyczynkiem do czegośszerszego.To jest historia o niej, ale także o naszych czasach.Żyjemy w kulturze fejku. Filtry zmieniające twarz nie robią na nikimwrażenia, już większe wow jest przy ,,odważnym" pokazaniu się bezmake upu - to jest dzisiaj wyczyn, pokazać jak wyglądasz naprawdę!Ludzie w internecie podkręcają swoje życie, by wyglądać napiękniejszych, szczęśliwszych, bogatszych. Kłamstewka są wpisane wcodzienność. Media społecznościowe służą do eksponowania wyłącznietych dobrych momentów w naszych życiach, nawet jeśli te momentyprzydarzają się smutnie rzadko. Tacy się staliśmy. Robimy zdjęcia wcudzych furach, przy nie naszych samolotach, na tle nie należących donas jachtów, albo chociaż przy jednej jedynej palmie w okolicy, która nieuschła i pod którą nie leżą śmieci. Jesteśmy jednak zmuszeni (takczujemy) pokazać zajebistość miejsca i chwili.Żyjemy też w kulturze sprytu. Gloryfikujemy sprytnych, a nie mądrych.Podziwiamy cwanych, a nie inteligentnych. Spryt i cwaniactwoprzekładamy ponad kompetencje. Internet zalany jest poradami osób,które niczego nie potrafią, ale chcą się swoim niczym podzielić z resztąświata. Ktoś to wejdzie na bal wejściem dla służby w przebraniukucharza jest bardziej podziwiany niż ktoś, kto grzecznie stoi w kolejcena schodach, z prawdziwym zaproszeniem w ręku. Stąd tyle głosów: ej,ona przecież nikomu krzywdy nie zrobiła! Bo my - nie wszyscy, ale wielu znas - się z nią identyfikujemy. Wiedząc, że pewne drzwi są dla naszamknięte, podziwiamy kogoś, kto potrafi to obejść. Oszukać system.Żyjemy w kulturze podziwu. Stąd cały wysyp celebrytów, influencerów...Kiedyś zajmowały nas przygody Tomka Sawyera, a dzisiaj zajmują nasprzygody Amadeusza Ferrariego. YouTube zastąpił książki, streamerzezastąpili pisarzy. Zaczęliśmy żyć życiem innych, a nie swoim. Staliśmy siępodglądaczami. Dobrze podejrzane zaczęło nas kręcić prawie tak samojak... posiadane. Dlatego chłoniemy opowieści o księżniczce z Indii.Oglądamy jej bajkowe życie.Żyjemy w kulturze szybkiej konsumpcji informacji. Nie mamy czasu sięwgryzać. Dziennikarze wiedzą, że nie mamy czasu, więc oni też nie majączasu. Temat goni temat, wszystko jest powierzchowne. Prawdy albo sięnie docieka albo schodzi ona na drugi plan, bo zawadza. Najważniejszajest dobra historia, nawet jeśli zmyślona (no, tu gorzej) albo maksymalniepodkręcona (spoko) - to niewolnictwo klików i odtworzeń. Media dzisiajnie są już informacyjne, są wyłącznie rozrywkowe. Informacja stała sięnajlepszą rozrywką. Zawód dziennikarza rozwarstwił się na hipergwiazdyi mrówki. Hipergwiazdom już się nie chce, a mrówkom jeszcze się niechce. Hipergwiazdy dziwią się, że miałyby weryfikować cokolwiek, bo jużnie pamiętają, że kiedyś to właśnie robiły. To też lekcja dla mnie: lekcja,dopóki jeszcze na grubo nie wpadłem. Zdarzyło się przecież, że doporankowego pasma w Kanale Sportowym przyszedł ktoś, o kim ja -szczerze - nic nie wiedziałem. Dowiadywałem się minutę przed wejściemna antenę. Nie chcę więc tutaj pisać, że się czymkolwiek różnię od tych,którzy wyłożyli się na Janoszek. Po prostu miałem więcej szczęścia.Natalia Janoszek z tego filmu musi wyciągnąć wnioski i znaleźć sposóbna funkcjonowanie w społeczeństwie, ale wnioski może też wyciągnąćkażdy z nas.
– Kiedyś dawno dawno temu kiedyżem młoda była i świat widziała inaczej nastąpiła oto tahistoryja.Będąc na randce z chłopakiem mym lubym, po uszyzakochanym focha walnęłam o rzeczy nieistniejące.By luby czuł że wymykam mu się z rąk niczym ulotna chwilapostanowiłam podkręcić atmosferę i odwrócić się na pięciezarzucają włosami.W pełni wyprostowana kroczyłam dumnie czując jak on biegnieza mną krzycząc "nie odchodź luba!! Moja miłości!!nie rańserca mego!!" Widzę oczami wyobraźni jak pada na kolana ioczami pełnymi łez całuje moje ręce bym już się nie gniewała idała się przeprosić.Czuje narastającą dumę z siebie i ze swojego kobiecego focha- taki był idealny, kobiecy i bez sensu.Odwracam się, by rzec "nie idź za mną ! Nie idź ! To już koniectejże miłości! Nie, zatrzymuj mnie!".Cudownie...O taki chuj !Myślałyście, że tam stal ???Nie stał. Poszedł w pizdu. Miał mnie dość.To była moja największa i najdroższa lekcja.I życzę każdej sfoszonej księżniczce takiej lekcji
Moc jest silna w tej małej słodkiej dziewczynce! –
Mistrz ciętej riposty – Dzień dobry księżniczko, jakCi się dzisiaj spało? Tu jej chłopak. Czego chcesz?! Cześć, chłopaku. Jak sięspało naszej księżniczce?
Księżniczka Anna – Córka królowej Elżbiety mimo ogromnego majątku nie lubi wyrzucać ubrań. Jej kreacje często są w użyciu przez całe dekady, większość tego czasu czekając w garderobie. Co jakiś czas przy okazji różnych uroczystości znowu błyszczą na salonach, czasem w oryginale, czasem po drobnych przeróbkach lub z innymi dodatkami. Księżniczce trzeba pogratulować też doskonałej figury
– Kiedyś dawno dawno temu kiedyżem młoda była i świat widziała inaczej nastąpiła oto tahistoryja.Będąc na randce z chłopakiem mym lubym, po uszyzakochanym focha walnęłam o rzeczy nieistniejące.By luby czuł że wymykam mu się z rąk niczym ulotna chwilapostanowiłam podkręcić atmosferę i odwrócić się na pięciezarzucają włosami.W pełni wyprostowana kroczyłam dumnie czując jak on biegnieza mną krzycząc "nie odchodź lubal! Moja miłościllnie rańserca mego!" Widzę oczami wyobraźni jak pada na kolana ioczami pełnymi tez całuje moje ręce bym już się nie gniewała idała się przeprosić.Czuje narastającą dumę z siebie i ze swojego kobiecego focha- taki był idealny, kobiecy i bez sensu.Odwracam się, by rzec "nie idź za mną ! Nie idź ! To już koniectejže miłości! Nie , zatrzymuj mnie ! ".Cudownie .O taki chuj !Myślałyście, że tam stal ???Nie stał. Poszedł w pizdu. Miał mnie dość.To była moja największa i najdroższa lekcja.I życzę każdej sfoszonej księżniczce takiej lekcji
91 lat kończy dziś Patricia Routledge, niezapomniana i niemożliwa do podrobienia Hiacynta z "Co ludzie powiedzą?" – Ale czy wiedzieliście, że aktorka nagrała kilka partii z oper Sullivana i Gilberta dla BBC (w tym m.in. Złej Małgorzaty w "Klątwie czarownicy", tytułową "Iolanthe" czy Melissę w "Księżniczce Idzie")? Jak ja ją uwielbiam!
–
Cała prawda o związkach – Najważniejsza w życiu każdego człowieka jest równowaga między wiarą w siebie i przekonaniu o swojej wartości, a rozumieniem swoich słabości i wad. Tylko takie osoby wspólnie mogą stworzyć udany związek.Kobiety powinny rozumieć, że są dla mężczyzn źródłem inspiracji i siły. Kochający facet, który dostaje od kobiety uwagę, zaufanie i dobry seks, z reguły odwdzięcza się tym samym. Efekt tego jest taki, że szczęśliwy facet jest silny, dba o kobietę i stara się finansowo, jest bardziej pozbierany, zaradny, bo czuje się po prostu bezpiecznie.Bezpieczeństwo jest ważne dla obydwu stron, a bez szczerości, uczuć, wspólnego intymnego świata i odwagi by dawać siebie, zawsze któraś ze stron, słusznie będzie czuć się poszkodowana.Dlatego postawa kobiety "księżniczki" jest po prostu nieopłacalna. Milczenie, trzymanie się na dystans, traktowanie faceta jak wroga a nie sprzymierzeńca, zawsze sprawi w dłuższym czasie problemy, które obrócą się nie tylko przeciwko facetowi, ale również przeciwko takiej kobiecie.Dlatego jeśli ktoś nie czuje się na siłach, żeby uświadomić swojej księżniczce jakiego rodzaju ma problem, albo jeśli mimo prób otwartej rozmowy, ona stawia mur i się broni, lepiej taką osobę zostawić, bo być może dzięki temu w przyszłości się opamięta i zrozumie że tak naprawdę krzywdzi samą siebie.
– Krótka bajka o współczesnej księżniczce: Za górami, za lasami żyła sobie piękna, niezależna, pewna siebie księżniczka. Pewnego razu natrafiła na żabę jedzącą na kamieniu i przyglądającą się brzegom •nieskazitelnie czystego stawu w pobliżu jej zamku. Żaba :uskoczyła księżniczce na kolana i powiedziała: - Piękna Pani, bylem przystojnym księciem, aż pewnego razu zła wiedźma rzuciła na mnie urok. jednakże jeden Twój pocałunek wystarczy abym znów stał się młodym, zwanym księciem, jakim byłem przedtem. Wtedy, moja -.ulotka, weźmiemy ślub i będziemy razem z moją matką gospodarować w tym zamku. Tam będziesz przygotowywać mi posiłki, prać moje ubranie, rodzić mi dzieci, i będziemy żyli długo i szczęśliwie... Tego wieczoru, przygotowując kolację, przyprawiając ją białym winem i sosem śmietanowe-cebulowym, księżniczka chichocząc cichutko pomyślała: - No k..wa, nie sądzę... I dalej przewracała skwierczące na patelni żabie udka w panierce.
Nie każdy marzy o księżniczce –
Bajka o księżniczce – Wersja realistyczna

Cała prawda

Pokaż cały obrazek…
Cała prawda – o Księżniczce zamkniętej w wieży
+18
Ten demotywator może zawierać treści nieodpowienie dla niepełnoletnich.
Zobacz
O księżniczce Pi.... – Na polskim nie dowiesz się o wszystkich utworach Aleksandra Fredro

Bajka o księżniczce i księciu

Pokaż cały obrazek…
Bajka o księżniczce i księciu – męska wersja

1