Momencik, trwa przetwarzanie danych   Ładowanie…

Szukaj



Znalazłem 520 takich demotywatorów

Takie jest ryzyko życia na krawędzi. Ciekawe, ile żyć jeszcze mu zostało –
0:22
Słodziak wygląda jak zrobionyz biszkoptu –
Powstrzymać się przed zabawą z kotami - tylko mnich to potrafi –
–
Zrobiłam sobie rano kawę, a tam objawił się kotek, który jest przerażony wybuchem atomowym –
Życzę miłego dnia –
Śpijcie moje bąbelki –
Kitku magik –
Kiedy idziesz do ubikacji –
Pamiętacie jak paskudnie smakował wam pierwszy łyk piwa? –
Nikogo nie zostawiaj w tyle. Wzruszające nagranie, na którym trójka kotów pomaga jednemu maluchowi wdrapać się na ścianę –
0:10

Kotek złodziej

Pokaż cały obrazek…
–
Trzeba wysoko stawiać sobie poprzeczkę –
0:05

Bajka na dobranoc

Pokaż cały obrazek…
– dawno temu, za górami zalasami, w pewnymkrólestwie, był sobie koteki ten kotek miał tyleszeleszczących foliowychtorebek ile tylko chciałi pudełek?NEWIOAi pudełek
Pomóż mi, dobry człowieku –

30 niezwykle uroczych zdjęć zwierzaków, od których bije sama słodycz (30 obrazków)

30 niezwykle uroczych zdjęć zwierzaków, od których bije sama słodycz –
Tu jestem, no głaskaj, miziaj! –
0:08
Kiedy pedofil pisze do Ciebie na czacie "Pokaż swój tyłeczek, kotku" –
Źródło: imgur.com

Pani Janina od 30 lat pielęgnuje kapliczkę Matki Boskiej w Warszawie, lecz teraz potrzebuje pomocy. Pomożecie?

Pokaż cały obrazek…
– Rafał Betlejewski1 dzień · To jest pani Janina. Ma 82 lata i od 30tu lat samotnie pielęgnuje kapliczkę Matki Boskiej Królowej Pokoju w parku Malickiego na warszawskiej Ochocie.Podszedłem do niej zaintrygowany tym skrawkiem przestrzeni cudownie zadbanym, gdy zobaczyłem zgiętą w pół staruszkę rwącą z ziemi uparte chwasty. Maryjka na porządnej podmurówce, zasłonięta szkłem, otoczona krzewami, cała w kwiatach pilnuje pokoju na świecie, co może nie idzie jej najlepiej w skali globalnej, ale jakże udaje się w tym mikro lokalnym wydaniu, opromienionym sercem tej starszej pani. Zagadnąłem grzecznie, zapytałem, kto tak dba, a staruszka troszkę zlękniona mówi, że to ona, że już nie ma siły i że chyba porzuci to staranie, bo nikt nie pomoże, nikt nie podleje, a ona już siły nie ma, a wszystko schnie na potęgę, a wystarczy kropla wody i to i tamto pięknie rozkwita. Pytam, skąd tę wodę taszczy, a ona, że z pobliskiego stawku, gdzie ze schodków można zaczerpnąć i że miała tu konewkę, ale chyba ktoś zabrał. Powiedziałem, że chętnie naniosę, na co starsza pani prawie podskoczyła z radości i wynalazła gdzieś pod gałęzią wiaderko i plastikowy baniaczek. Zrobiłem kilka kursów, a to nie jest jednak pięć metrów, tylko trzeba przejść ze 150 i na kolana paść przed stawem, sięgnąć w dół do lustra i w takiej pozycji nabrać, co dla mnie ciągle nie jest problemem, choć zaczyna mi strzykać, ale dla niej! Z przerażeniem sobie wyobraziłem, jak tam pada na bruk, jak się płaszczy przed taflą i jak taszczy te wiadera wodaszczy, by przypielęgnować podczas suszy, a że susza jest, to nie muszę tłumaczyć. No i kiedy już podlaliśmy uczciwie to i tamto, co zaraz ma zacząć kwitnąć, to zaczęliśmy gaworzyć i wkrótce język pani Janiny poleciał jak szydełko, łącząc misternym ściegiem wszystkie zdarzenia ostatnich kilkudziesięciu lat jej życia, od pracy w szkole, a nawet czterech szkołach powszechnych, po przypalone nieszczęśliwie powidła papierówkowe... - bo wie pan, nie mogę patrzeć, jak się marnują, to wolę zrobić, i nawet sąsiadom rozdać, a takich mam cudownych ludzi w bloku i wszyscy mi pomagają, czasem ze aż się wzruszę i płaczę, jak na przykład widzę, jak dziewczyna w autobusie leci aż od drugich drzwi, żeby mi ustąpić miejsce, albo mnie ktoś od tramwaju z Grójeckiej pod dom aż doprowadzi. I dodaje, że to wszystko dobro, co ona ofiarowała ludziom i tej Maryjce wraca teraz do niej w postaci serdeczności otoczenia, które jej odpłaca miłością za miłość, i nawet kiedyś jej ukochany proboszcz z parafii przy Dickensa się dziwił, jak pięknie zakomponowała ornamenty na świętą uroczystość, nawet on! a potem ona odwiedzała go w szpitalu jak umierał i z koleżankami sprawiły mu piękny grób w parku obok kościoła, gdzie leży pod eleganckim marmurem, i grób ma co tydzień myty, aż kotek z sąsiedztwa sobie to miejsce ukochał i wydeptuje ścieżki, tak tam lubi przebywać, że aż w końcu pani Janina nie wie, czy to nie dusza tego pięknego człowieka zmieniła się w tego kotka... kto to wie, kto to wie...No więc ja mam pytanie... kto pójdzie czasem podlać kwiatki pani Janinie, tej ziemskiej inkarnacji delikatnej i wrażliwej duszy kobiecej, której misją jest dbałość, oddanie i poświęcenie? Może się spotkamy pod Maryjką kiedyś? Amen.
Źródło: www.facebook.com
Pani golfistka i kitku bramkarz –
0:30
 
Color format