Momencik, trwa przetwarzanie danych   Ładowanie…

Szukaj



Znalazłem 122 takie demotywatory

Zazwyczaj w takich przypadkach należy podrapać po brzuszku – 2030SAPOS
To Benny. Dobrze reagujena drapanie – Kiedy oprze głowę na twojej ręce, już niewolno ci przestać. Nigdy.12/10 żaden problem
Czasem irytujemy się na te drobnostki - sierść na ubraniach, kłaczki na dywanie, drapanie w drzwi o poranku. Złości nas to, że musimy znowu odkurzać, czyścić, prać – Ale te małe "niedogodności" to tak naprawdę ślady miłości, jaką wnoszą nasze zwierzęta w nasze życie. Kiedyś te ślady znikną. Kiedyś nie usłyszysz już stukotu łap na podłodze ani nie poczujesz ciepła ich ciała wtulonego w Twoje. Zostanie cisza i tęsknota za czasami, kiedy te małe rzeczy, które teraz Cię denerwują, były codziennością.Zwierzęta są z nami tylko przez chwilę, ale ich miłość zostaje z nami na zawsze. Dlatego warto spojrzeć na ten kłębek sierści w kącie inaczej - jak na mały dowód ich obecności. Na przypomnienie, że tu są, kochają nas bezwarunkowo i uczą, jak cieszyć się z drobiazgów. Kiedyś to właśnie te drobiazgi będą najpiękniejszymi wspomnieniami zapomniałeśswojej piłeczki...
Człowieku, daj mi tę drapaczkę – OHMAGIF.COM
0:06
– love
–
0:14
–
0:12
–
0:23
– Storyful/ Cassie Costin
–
0:09
– Mogę ciędziabnąć?Tak ciut-ciut
–
0:25
–
0:16
Potrzeba matką wynalazków –
Rzeźba interaktywna "Drapperia" (kierunek kotoizm) –
Na jednej ze ścian prysznica powinna być wielka gąbka, o którą mógłbym się oprzeć i drapać po plecach jak niedźwiedź –
Piękna historia małego, dzielnego żołnierza: – Wszystko zaczęło się w mroźny styczniowy poranek 1940 roku, kiedy Bozdech i francuski pilot Pierre Duval zostali zestrzeleni za liniami wroga. Szukając schronienia, natknęli się na dom, który wydawał się opuszczony. Ale to, co odkryli w środku, zmieniło ich życie na zawsze.Wśród rozbitych szyb i stosów kłód usłyszeli słabe drapanie i skomlenie małego stworzenia. Bozdech, gotowy na potencjalne zagrożenie, ostrożnie zbliżył się do źródła hałasu, tylko po to, by znaleźć słabego i głodnego szczeniaka. Był to owczarek niemiecki z czarną pręgą wzdłuż kręgosłupa - jak wierzyli, czystej krwi i wojownik. Nazwali go Ant, na cześć ich ulubionego bombowca ANT.Antis szybko stał się ukochanym towarzyszem w bazie, towarzysząc Bozdechowi wszędzie, nawet przy posiłkach i w łóżku. Ale to jego niesamowita zdolność przewidywania ataków wroga uczyniła go legendą wśród eskadry. Antis był dokładniejszy i szybszy niż jakikolwiek radar, ostrzegając żołnierzy o zbliżającym się niebezpieczeństwie.Podczas wojny były chwile rozdzierającej serce rozłąki. Antis został wysadzony w powietrze podczas nalotu bombowego, ale cudem dotarł z powrotem do swojego pana, pokryty krwią i gruzem. Innym razem Antis zniknął tuż przed misją, by zostać odnalezionym w brzuchu samolotu Bozdech. Ich nierozerwalna więź i wspólna odwaga sprawiły, że obaj zostali powitani jak bohaterowie.Po zakończeniu wojny Bozdech i Antis wrócili do Czechosłowacji, ale wzrost komunizmu zmusił ich do ponownej ucieczki. Antis odegrał kluczową rolę w prowadzeniu swojego pana w bezpieczne miejsce podczas zdradzieckich przejść granicznych, zawsze czujny na obecność wroga. Ostatecznie osiedlając się w Anglii, Antis został odznaczony Medalem Dickina za wyjątkową odwagę i lojalność.Antis żył długo i satysfakcjonująco, zmarł w wieku 13 lat w 1953 roku. Bozdech, na zawsze wdzięczny za ich niezwykłe partnerstwo, nigdy nie posiadał innego psa, pielęgnując pamięć o swoim lojalnym towarzyszu.
– 1
0:08
Jak szybko rozczesać futerko –
0:13
To jest to miejsce! –
0:14