Momencik, trwa przetwarzanie danych   Ładowanie…

Szukaj



Znalazłem 7 takich demotywatorów

– Modlitwy leśników w różnych intencjach .. 163Modlitwa leśnika163Modlitwa za DyrektorówLasów PaństwowychModlitwa za NadleśniczegoModlitwa leśnika o wierność w służbieleśnejModlitwa o udatność uprawy leśnejModlitwa o dobrą pogodę i zachowanielasów w bezpieczeństwieModlitwa o deszczModlitwa o dobrą pogodęModlitwa leśnika zapracowanegoModlitwa leśnika w zmęczeniui w niepowodzeniachModlitwa o łaskę trwania w powołaniudo pracy dla lasu ojczystegoModlitwa małżonków leśnikówModlitwa za rodzinę leśnikaModlitwa leśnika pod wieczór życiaModlitwa wieczorna leśniczegoModlitwy w szkole leśnejwyższego modly swe wznosi i dla umiwiołow lesnych o pomoc prosi. Wczmrok zapada, wszystkie swoje dzczy z pracą ukochanych żywiołów lew ofierze Najwyższemu Panu, z serca wochCię nawet sen nasz chwali!"Przewodnik gajowego", Dowództwo Ohrs KarpGrodno 1937.Modlitwa za DyrektorówLasów Państwowych165....... 165Boże, Ty w niewidzialny sposób rządzisz światemwejrzyj łaskawie na naszego przełożonego-Nadleniczego- i wspieraj Go swoim164164164166167167167Modlitwa leśnikao wierność w służbie leśnej168168169wodzi całej Zalodze, zapewnia powierzonymadaladnym dobre warunki do wypełnianiaor shatby, niechroztropnością rozwiązujeir konflikty i podtrzymuje w trudnościach;ch będzie oparciem i wychowawcą, gdy trzeba;Lieruje właściwie działaniami mającymi na celutowanie trwałości, ochrony i ciągłości użytkowa-a powierzonych mu lasów, dla dobra ojczystej przymy i chwaly Boga. Amen.ich kid170171wzikaWszechmogący Boże, od Ciebie zależydza ludzka, wspieraj swoje sługi, których postavina czele Lasów Państwowych, spraw, aby speswoje obowiązki, kierowali się poznawaniemO Pani nasza, Ty zachowywałaś w sercu zapał i radość,woli, roztropnością w podejmowanych decyzjach, sokice wyspiewałaś w Magnifikat", a jednak byłaś przeznowczością w obronie lasów - naszego dobra tancale życie służebnicą Pańską, skromną gospodyniądowego i dbałością o zapewnienie dobrych wansNazaretu. Chciałaś nas nauczyć, że każda, najzwyklej-ków życia i pracy leśników. Amen.sza praca, byle dobrze wykonana, uszlachetnia.Spraw, abym według Twego wzoru był gotów do służ-by. Spraw, aby moim idealem było wierne wypełnia-nia obowiązków dnia każdego. Amen.Modlitwa za Nadleśniczego171172Modlitwa o udatność uprawy leśnejBoże Wszechmogący, Dawco wszystkich rzeczy, roz-każ ziemi Twojej leśnej, aby płodną była. Niech jąions, Twe deszcze i pogody, i cała Twoja
"Brak moich ramion nie przeszkadza mi w robieniu czegokolwiek. Chcę, aby wszyscy niepełnosprawni myśleli w ten sposób i trzymali się życia – Urodziłam się w 2003 roku bez obu rąk. Ale nie czułam nigdy, żeby brakowało mi rąk, ponieważ umiałam wszystko zrobić stopami. Nie uważam, żebym była wyjątkowa nawet jak tak myślą inni ludzie. Robię to, co inne osoby. Chodzę do szkoły, sama robiąc notatki, gotuje, robię zakupy, a czasami projektuję i szyję własne ubrania.Zaczęłam pływać, gdy miałam 5 lat, dzięki zachętom mojej Mamy. Wiele osób mówiło, że porzucę pływanie, że jestem za słaba, to motywowało mnie jeszcze bardziej do treningu. Po zdobyciu pierwszych medali trafiłam do kadry narodowej.Zaczęłam malować stopami w wieku czterech lat. Wówczas narysowałam swoją pierwszą różę. Moja mama musiała uwierzyć, że to ja, ponieważ nie było nikogo innego w domu. Mama żartowała: ‘Gdyby w domu był ktoś inny, nie uwierzyłabym, że to zrobiłaś’. Potem poprawiłam swoje umiejętności malarskie." - mówi Sumeyye Boyaci. Pomimo braku rąk została mistrzynią Europy oraz wicemistrzynią świata w para pływaniu (rywalizując z zawodniczkami mającymi ręce), a jej obrazy były wystawiane na kilku prestiżowych wystawach w kraju i zagranicą
– Gdy w latach 80-tych z szarych bloków wybiegali jako młode chłopaki naboisko, każdy chciał być jak Marco van Basten. Diego Maradona, MichelPlatini. Bo oni mieli wyniki. Oni wygrywali- A na bramce zawsze stał gruby.Gdy chodzili na siłownię ze skrzypiącymi maszynami i czarno-białymizdjęciami Schwarzennegera na ścianach, porównywali, kto wyciśniewięcej na klatę albo zrobi cięższy przysiad. Rywalizowali i tak wyłanialilidera.Gdy nadchodziły wakacje, nosili butelki do skupu albo zbierali w upaletruskawki na polach. Było wiadomo, że ma się tyle, ile się zarobi. Nikt nicnie dostawał za darmo.Gdy kłócili się z pijącymi czy krzyczącymi na matki ojcami, to stawali wobronie kobiet. Przysięgali sobie wtedy, że nigdy nie będą tacy, jak ichoni. Szybko wyprowadzali się z domów. Jeśli nie boisz się własnego ojca,to naprawdę jesteś już dorosły.Gdy chodzili na inne podwórka, zwykle wracali z limem pod okiem.Uśmiechnięci, bo dumni, że nie stchórzyli. Że się odważyli. Gdy szli poulicy i jakiś idiota uderzał ich ramieniem, zatrzymywali się i leciały bluzgi.Honor był ważniejszy niż złamany nos.Gdy w szkołach w pierwszych ławkach kujony podlizywały sięnauczycielom, przypatrywali się i uczyli szacunku do siebie samych.Nigdy nie można było się sprzedawać. To zawsze kończyło się tonieodpowiednim zachowaniem.Minęły lata. Wiele lat.Gdy zakochiwali się w kobietach, byli bezbronni wobec uczuć, które nimizawiadywały - miłością, wrażliwością, bliskością. Uczyli się czuć, boodebrano im to w dzieciństwie. Nauczyli się.Gdy dostawali pracę, harowali w niej zawsze więcej, niż trzeba było. Etospracy, sprawczości, zaradności był tak głęboko zakorzeniony, że nikomunie przyszło do głowy by narzekać czy wybrzydzać. Wszystko byłoszansą, bo jak się kiedyś nie miało nic, to potem z wszystkiego można sięcieszyć.Gdy rodziło się dziecko, zaczynali dbać o siebie. Po raz pierwszy w życiuczuli, że powinni. Bo stali się ważni, ale nie dla siebie... Oni nigdy nieumieli być ważni dla siebie. Wyzywani w szkołach od idiotów zapopełnione błędy, wściekli na ojców, zdradzeni przez system,zakompleksieni po wyjechaniu na Zachód po otwarciu granic, oni nieumieli nigdy być ważni dla siebie samych, bo uważali się za nic. Ale gdypojawiało się dziecko... Zaczynali być ważni. Ale nie dla siebie - dla niego.Wtedy rzucało się palenie, inaczej wydawało pieniądze. Brało tę całą żółćspołeczną, poniżanie, odrzucanie i krytykowanie i trzymając to dziecko wrękach obracało to wszystko o 180 stopni i dawało mu miłość, akceptację,życzliwość i ciepło, którego się samemu nie dostało. Syf, który oniprzeżyli, miał jednak sens.Gdy przyjaciel miał tarapaty, to mu pomagali. Było ich niewielu, ale gdywisiał na skraju przepaści to chwytało się go za rękę i nigdy, nigdy, nigdynie puszczało. Wyrażenie "liczyć na kogoś" miało szczególne znaczenie -oni wiedzieli, co to znaczy, bo sami mogli liczyć tylko na siebie. Tegonauczyło ich życie. I choć było trudne, momentami koszmarnie trudne, to itak się do tego nie przyznawali. Chcieli... Musieli być silni.Minęły lata. Wiele lat.I coś się zmieniło. Poznali kobiety, za które są w stanie oddać życie.Urodziły się im dzieci, dla których zrobią wszystko. Poznali ludzi, którychmożna zobaczyć po wielu latach rozłąki i mimo tego czuć tak, jakbywidziało się ich wczoraj. Porobili kariery, osiągnęli sukcesy i zwojowaliświat materialny. Jak się startuje z samego dna, nigdy nie boi się do niegowrócić, ale zrobi się wszystko, by już go nigdy nie dotknąć.Z gówniarzy ganiającymi za kobietami stali się przewodnikami, a przeżytyzawód i wściekłość przekuli na pracę. By być, zaczęli robić. By robić,zaczęli walczyć. Walczyć by ich żony, dzieci, pracownicy nie musieliprzechodzić przez to, co oni. Przez syf.Tęsknię za tymi Mężczyznami. Imponują mi. Są odpowiedzialni. Gotowido poświęceń. Słowo "honor" nie jest dla nich puste. Stawiają rozwójwyżej niż laury. Podejmują nowe wyzwania. Przecierają ścieżki. Są gotowibronić słabszych. Osiągają rzeczy w życiu. Nie boją się mówić, co myślą iczują. Można na nich liczyć. Dotrzymują słowa. Wysiłek jest dla nichsposobem życia. Noszą krzyż większy od siebie. I nie swój, ale wielu.Tęsknię za nimi, bo takich mężczyzn jest coraz mniej. Coraz rzadziej sięich spotyka. Dobrobyt nie wymusza ciężkiej pracy, egocentryzm nakazujemyśleć o sobie i unika poświęceń, a internet stawia prawdziwe autorytetyna równi z cyfrowymi awatarami mającymi do zaoferowania historię bezfaktów. Zmieniły się wartości, stało się łatwiej i przez to płycej. Ma byćprzyjemnie i szybko.Ci mężczyźni są szczególnym gatunkiem. Jak dadzą słowo, to godotrzymają, a nie zmienią bo "coś wypadło". Jak przegrają z kimślepszym, to okażą mu szacunek, a nie obrobią dupę w internecie. Niekręci ich władza, choć ją dostają. Nie imponują im pieniądze, choć jemają. Nie potrzebują podziwu, choć go dostają. Tam chodzi o cośzupełnie innego, co zrozumie tylko garstka nielicznych.Im chodzi o bycie wzorem.Wybrali cel, któremu nigdy nie sprostają.Ale znając ich, to umrą próbując. Dlatego gdy kiedyś ich spotkacie, to ichpozdrówcie. Potrzebują tego, choć nigdy Wam tego nie powiedzą.MDr Mateusz Grzesiak25 września o 21:02
Jesteśmy istotami duchowymimającymi doświadczenie ludzkie – - Pierre Teilhard de Chardin
Źródło: https://smallactofkindness.wordpress.com/2015…
– Być moze moj dzisiejszy post wywola poruszenie, które skutkować będzie konsekwencjami dotyczącymi mojego zatrudnienia, szpitalnego kontraktu i kariery zawodowej ale mam dość. O sprawie pacjentow naduzuwajacych alkoholu a hospitalizowanych we Wloclawskim oddziale ratunkowym rozmawialem z zarządzającymi szpitalem, z politykami zarządzającymi miastem i z przedstawicielami władz zasiadającymi we władzach wojewódzkich. Efekt wciąż pozostaje niezauważony. Nie wiem kto był pomysłodawcą likwidacji izby wytrzeźwień w moim rodzinnym mieście. Decyzja ta od wielu lat niesie za sobą konsekwencje dla zaoaptrywanych przeze mnie pacjentów podczas dyżurów w SOR i myślę, że nie dotyczy wyłącznie moich godzin pracy. Sytuacja kiedy lekarz, ratownik medyczny albo pani pielęgniarka pławią sie w ekstrementach, kiedy nasze ciuchy, buty i dłonie mają bezpośredni kontakt z kalem, moczem, wymiocinami a czasem białymi robakami pasozytujacymi w pachwinach przebywających na oddziale SOR alkoholikow, zeby po chwili badać albo pobierać krew kilkuletniego dziecka w XXI wieku jest sytuacją niedopuszczalną. Pijackie awatury, przekleństwa, wyrwane z futryną drzwi nie mogą być codzienboscią w pracy szpitala. Złota godzina diagnostyki i ukierunkowanej terapii przeplatana burdami z niesubordynowanymi, pijanymi osobnikami wydłuża się w czasie stanowiąc ryzyko dla zdrowia pozostałych pacjentów. Odpowiedzialnosc lekarza za sprawne koordynowanie pracy zespołu niebezpiecznie przesuwa się w stronę obszarów, w których odpowiedzialność karna za opieszałość i spóźnione decyzje za chwilę stanie sie faktem dla któregoś z nas.Atmosfera Izby Przyjęć przesycona zapachem uryny i przypominająca squad kloszardów nie sprzyja budowaniu dobrego wizerunku niezaleznie od kompetencji zespołu. Problemy są po to zeby je rozwiązywać. Brak pomysłu bądź woli w uporządkowanie spraw dla pacjentów w stanach ostrych jest zaniechaniem, ktorego konsekwencje dotyczyć mogą i bedą nas wszystkich. Wyszedlem dziś po 24 godzinnym dyżurze kompletnie rozbity i przygnebiony perypetiami obyczajowymi nie mającymi z leczeniem nic wspólnego. :(Jeśli mój poranny przydlugi post stanie się kanwą jakiejkolwiek powaznej dyskusji i zmiany polityki w obszarze szpitalnego oddziału ratunkowego uznam to za osobisty wkład w podnoszenie poziomu jakości świadczeń wobec chorych. Jeśli zapadnie decyzja, ze Nowakowskiego za niewyparzony język należy spalić na stosie ostatnią moją myślą będzie. Bylo warto...Bądźcie świadomi!
Źródło: https://www.facebook.com/bartosz.nowakowski.l…
Jeżeli już wkrótce zaczną nas zamykać za ściąganie muzyki z sieci, – mam nadzieję, że rozdzielą nas do cel z osobnikami mającymi podobny gust muzyczny.
Mam tendencję do uporczywego przejmowania się pierdołami – ...i jednocześnie do braku zainteresowania sprawamimającymi decydować o mojej przyszłości

1