Lepiej bym tego nie podsumował – Anna Magdalena ❤ @IIAnnaMagdalena Obserwuj Nic mnie tak nie wkurwia jak myśl, że PiSowskie złodzieiska rżnęły nas na miliardy i nawet jak pójdą do pierdla, tych miliardów nie będziemy w stanie odzyskać. Ustawili swoje dzieci i wnuki do końca życia, a nasze do końca życia będą ich spłacać. 1 30% imbecyli się z tego cieszy. 13:49 • 12 kwi 24.51,9K Wyświetlenia Lepiej bym tego nie podsumował
W Tennessee wprowadzono prawo, według którego pijani kierowcy, którzy spowodowali śmiertelny wypadek muszą utrzymywać dzieci ofiary Poparlibyście takie rozwiązanie w Polsce? – W Tennessee wprowadzono prawo, według którego pijani kierowcy, którzy spowodowali śmiertel…
Została porzucona za śmietnikiem w mojej pracy. Znalazłem ją dziś rano, zapłakaną i związaną. Mój szef zawiózł mnie do sklepu po karmę dla szczeniąt, nakarmiliśmy ją, napoiliśmy i trafiła pod moją opiekę Poznaj Xenę – Została porzucona za śmietnikiem w mojej pracy. Znalazłem ją dziś rano, zapłakaną i związa…
To śmieszne, jak ktoś może być zapalonym wierzącym tylko w niedzielę, a przez resztę tygodnia nienawistnym prostakiem – To śmieszne, jak ktoś może być zapalonym wierzącym tylko w niedzielę, a przez resztę tygod…
Jest zawiadomienie o popełnieniu przestępstwa Przestępstwa, gdyż wartość ukradzionego wieńca przez Jarosława Kaczyńskiego była większa niż 800 zł – Jest zawiadomienie o popełnieniu przestępstwa Przestępstwa, gdyż wartość ukradzionego wień…
Szacunek dla takiej teściowej – Kiedy mój chłopak (obecnie mąż) przedstawił mnie swoim rodzicom, moja przyszła teściowa zapytała mnie, czy mam jakieś alergie pokarmowe, czy są potrawy i dania, których nie mogę i nie chcę jeść (dostaję wysypki po cytrusach i po prostu nienawidzę białych ryb.) Zapisywała wszystko, co usłyszała, w puchatym zeszycie. Widząc moje pytające spojrzenie, wyjaśniła, że ma męża, 4 synów, 3 synowe, 6 wnuków w wieku od roku do 10 lat i wszyscy albo czegoś nie jedzą, albo są uczuleni. Każdy ma inny zestaw, którego nie chce/ nie może jeść, więc zapisuje wszystko, żeby podczas przygotowywania świątecznego menu o niczym nie zapomnieć i żeby każdy mógł zjeść co najmniej dwa posiłki bez rzeczy, których nie je. Kilka miesięcy później, gdy już byłam zaręczona z moim obecnym mężem, zostaliśmy zaproszeni na rocznicę ślubu moich teściów. Stół pękał w szwach: kilka rodzajów dań na ciepło, sałatki, mnóstwo przystawek. Ale to co zaskoczyło mnie najbardziej to małe stojaczki obok każdego dania z etykietami ze składem. Nawet jeśli coś było zrobione z dwóch składników! Okazało się, że moja teściowa ma nawet specjalną mini drukarkę, która drukuje takie etykiety. Od razu przypomniałam sobie, jak moja mama i babcia próbowały wcisnąć we mnie znienawidzoną białą rybę - rozdrobnioną w sałatkach i kanapkach... Moja mama przygotowała kiedyś na Sylwestra stół pełen ryb, a ja przywitałam 2015 rok z plasterkami jabłka. Nikt mi nie wierzył (w sumie do tej pory nie wierzą), że mi od nich niedobrze. I nagle spotykam się z wrażliwym i pełnym szacunku podejściem do preferencji żywieniowych innych ludzi. Prawie się tam przy wszystkich rozpłakałam. Moja teściowa zawsze powtarza, że należy szanować preferencje i przyzwyczajenia ludzi, bo każdy jest inny. Szacunek dla takiej teściowej
Czasami ludzie po prostu potrzebują kogoś, kto da im szansę! – 12 lat temu prowadziłem rozmowę kwalifikacyjną z pracownikiem działu pomocy technicznej pierwszego poziomu. Facet spóźnił się kilka minut, nic wielkiego. Miał prawie wszystkie certyfikaty pod słońcem i przyniósł dowód. Był niesamowicie inteligentny. Ale nie miał samochodu i jeździł autobusem, jednak praca wymagała posiadania samochodu, ponieważ mieliśmy wiele lokalizacji. Po rozmowie kwalifikacyjnej rozmawiałem z szefową, która nie chciała go zatrudnić, ale ostatecznie decyzja należała do mnie. Przemyślałem to i zatrudniłem faceta, najlepszego pracownika, jakiego kiedykolwiek miałem. Odbierałem go i odwoziłem i pozwalałem mu korzystać z mojego samochodu, aby jeździł poza firmę przez około miesiąc, a potem kupił tani samochód. Miał 20 lat, był biedny i potrzebował kogoś, kto da mu szansę, więc to zrobiłem. Teraz jest świetnym technikiem trzeciego poziomu, ma własny dom i jest żonaty 12 lat temu prowadziłem rozmowę kwalifikacyjną z pracownikiem działu pomocy technicznej pierwszego poziomu. Facet spóźnił się kilka minut, nic wielkiego. Miał prawie wszystkie certyfikaty pod słońcem i przyniósł dowód. Był niesamowicie inteligentny. Ale nie miał samochodu i jeździł autobusem, jednak praca wymagała posiadania samochodu, ponieważ mieliśmy wiele lokalizacji. Po rozmowie kwalifikacyjnej rozmawiałam z szefową, która nie chciała go zatrudnić, ale ostatecznie decyzja należała do mnie. Przemyślałem to i zatrudniłem faceta, najlepszego pracownika, jakiego kiedykolwiek miałem. Odbierałem go i odwoziłem i pozwalałem mu korzystać z mojego samochodu, aby jeździł poza firmę przez około miesiąc, a potem kupił tani samochód. Miał 20 lat, był biedny i potrzebował kogoś, kto da mu szansę, więc to zrobiłem. Teraz jest świetnym technikiem trzeciego poziomu, ma własny dom i jest żonaty Czasami ludzie po prostu potrzebują kogoś, kto da im szansę! 12 lat temu prowadziłem rozmo…
Adoptowaliśmy dzisiaj Klausa! Ma jedno oko, połowę ucha i częściowo amputowany ogon, ale uważamy, że jest idealnym, przystojnym dzieckiem – Adoptowaliśmy dzisiaj Klausa! Ma jedno oko, połowę ucha i częściowo amputowany ogon, ale u…
Momencik, trwa przetwarzanie danych   Ładowanie…

Facet powiedział żonie, że chce się rozwieść po 10 latach małżeństwa. Rano w kuchni znalazł list od niej...

Facet powiedział żonie, że chce się rozwieść po 10 latach małżeństwa. Rano w kuchni znalazł list od niej... – Gdy żona usłyszała, że jej mąż w kimś się zakochał i chce ją zostawić, była załamana. Nie rozmawiali ze sobą całą noc. Następnego dnia zostawiła dla niego w kuchni list z warunkami rozwodu. Nie chciała na razie niczego mówić ich synkowi, a oprócz tego miała jeden warunek. Chciała, żeby jej mąż codziennie rano przenosił ją na rękach od drzwi sypialni do drzwi wejściowych ich wspólnego domu. Mężczyźnie wydało się to dziwne, ale zgodził się bez szemrania. Oto, jak się czuł w czasie tego miesiąca:"Pierwszego dnia było niezręcznie. Nie wiedziałem jak się do tego wszystkiego zabrać. Ale nasz synek był bardzo ucieszony i szedł za nami przez całą drogę. Następnego dnia było mi już łatwiej. Ona objęła mnie ręką za kark i choć na początku nie wiedziałem, co zrobić, po chwili przyjąłem to z zadowoleniem.Każdego dnia przychodziło mi to coraz łatwiej. A ona codziennie jakby była lżejsza. Zorientowałem się też, że dawno nie patrzyłem na swoja żonę jak na kobietę. Kiedy się do mnie pewnego razu lekko przytuliła, poczułem zapach jej perfum. Wtedy też zobaczyłem jak wielkie piętno odcisnęło na niej ostatnich 10 lat naszego wspólnego życia. Na jej twarzy widać było zmęczenie i delikatne zmarszczki. W dodatku włosy jej lekko posiwiały. Zacząłem się zastanawiać, ile w tym czasie dołożyłem jej zmartwień i ile z tych siwych włosów ma przeze mnie.Po kilku dniach poczułem, że zaczynam czuć do żony to, co przed laty, a czego nie czułem już tak długo.Po 2 tygodniach zrozumiałem, jak wiele bólu przysporzyłem mojej żonie i nawet się nie zastanawiając się co robię, pogłaskałem ją po głowie. Wtedy do sypialni wbiegł nasz syn i przypomniał, że to pora, żeby znieść mamę po schodach do drzwi. Uwielbiał ten nasz codzienny rytuał i za każdym razem nam towarzyszył. Żona mocno go przytuliła, a ja poczułem się tak samo zakochany jak byłem w dniu naszego ślubu. Ale nic jej jeszcze nie mówiłem.Uświadomiłem sobie, że byłem głupi myśląc, że kocham inną kobietę. Że to właśnie moja żona jest miłością mojego życia. Doskonale wiedziałem, że pragnę nosić ją na rękach do końca naszego życia. Postanowiłem to zrobić ostatniego dnia naszej umowy. Kiedy ten dzień nadszedł, rano dalej nic nie mówiłem, chciałem zrobić jej niespodziankę wieczorem po powrocie do domu. Kupiłem jej wielki bukiet róż i napisałem list, w którym wyznałem swoje uczucia.Jednak kiedy wróciłem do domu, czekał na mnie lekarz z tragiczną wiadomością. Moja żona zmarła we śnie, kiedy ja byłem w pracy. Nie miałem najmniejszego pojęcia, że od kilku miesięcy umierała na raka. Nie zauważyłem tego, tak bardzo byłem zajęty sobą. Ale ona postanowiła zrobić mi piękny prezent pożegnalny - nie chciała, żeby nasz syn miał do mnie żal, że porzuciłem umierającą matkę. Chciała, żeby żył w przekonaniu, że byliśmy kochającą się rodzina, a ja dobrym mężem.Nie potrafię sobie wybaczyć, że umarła nie wiedząc, że ją kocham!"

Komentarze Ukryj komentarze

z adresu www
Komentarze są aktualnie ukryte.
Momencik, trwa ładowanie komentarzy…