Czasem warto odpuścić i nic nie zrobić – Mój siostrzeniec ukradł nam dużą sumę pieniędzy. Zadzwoniłam do siostry, żeby jej o tym powiedzieć, a ona ze śmiechem stwierdziła, że przecież i tak mu wybaczę i na pewno nic z tym nie zrobię. I faktycznie nic z tym nie zrobiłam. Nic nie zrobiłam, gdy mąż poszedł zgłosić sprawę na policję. Nic nie zrobiłam, gdy spanikowana siostra zadzwoniła powiedzieć, że przyszła do nich policja i przeszukała im dom. Nic nie zrobiłam, gdy mój siostrzeniec trafił do więzienia. Nic nie zrobiłam, gdy matka z siostrą przybiegły błagać mnie, żeby wybaczyła siostrzeńcowi, bo to jeszcze dziecko (dodam tylko, że to dziecko niedługo skończy 18 lat). I też nic nie zrobiłam, gdy mój mąż, nie patrząc na to, że zwrócili nam całą ukradzioną kwotę, nie wycofał zgłoszenia na policji, bo stwierdził, że to będzie dobra lekcja dla mojego siostrzeńca. Czasem warto odpuścić i nic nie zrobić
Ostatnie słowa Nikola Tesli w wiadomości do swojej matki: "Wszystkie lata, które przeznaczyłem na służbę ludzkości nie przyniosły mi nic oprócz obelg i poniżenia" – Ostatnie słowa Nikola Tesli w wiadomości do swojej matki: "Wszystkie lata, które prze…
Zawsze możesz liczyć na pomoc przyjaciela – Zawsze możesz liczyć na pomoc przyjaciela
Pamiętacie jak te gumki cudnie pachniały? – Pamiętacie jak te gumki cudnie pachniały?
Prawdziwych przyjaciół poznaje się w biedzie – Prawdziwych przyjaciół poznaje się w biedzie
Czekałem na to od bardzo dawna, nie jest sexy, nie jest idealnie, ale cholernie mocno nad tym pracowałem Z ponad 200 kg do 90-paru. Jestem z siebie dumny – Czekałem na to od bardzo dawna, nie jest sexy, nie jest idealnie, ale cholernie mocno nad…
W Argentynie jest takie prawo, że politycy i ich bliska rodzina nie mogą leczyć się za granicą. Pewnie dlatego mają bardzo dobrze rozwiniętą medycynę w kraju Jest to dobry pomysł, który można wprowadzić u nas. Nasi politycy byliby wtedy zmuszeni polepszyć jakość usług medycznych w naszym kraju – W Argentynie jest takie prawo, że politycy i ich bliska rodzina nie mogą leczyć się za gra…
Czy ktoś mnie jeszcze pamięta? – Czy ktoś mnie jeszcze pamięta?
Momencik, trwa przetwarzanie danych   Ładowanie…

"Dziecko nie jest Twoim przyjacielem" - kontrowersyjny tekst, który daje do myślenia

"Dziecko nie jest Twoimprzyjacielem" - kontrowersyjny tekst, który daje do myślenia – Współczesny trend bycia „przyjacielem dziecka” uważam za niepokojący. Mimo że jestem blisko ze swoimi córkami, nie przyjaźnimy się.Geny i styl życia pomagają mi utrzymać dość młody wygląd, natomiast moja 15-letnia córka, jak typowa nastolatka, chce wyglądać na starszą niż jest w rzeczywistości, co doprowadza do tego, że niektórzy sądzą, że jesteśmy siostrami. Mimo, że dzieli nas jedynie 19 lat, nie ma wątpliwości, kto tu jest rodzicem i kto ustala zasady gry.Współczesny trend bycia przyjacielem dziecka uważam za niepokojący. Twoje dziecko nie jest Twoim przyjacielem, Twoje dziecko jest Twoim dzieckiem.Przyjaciel to ktoś, na kim można polegaćJestem ze swoją 15-letnią córką blisko, czasem wygłupiamy się, przekomarzamy, pozwalam jej wyrażać własne zdanie, wchodzić ze mną w polemikę, dyskutować, jednocześnie jednak nie ma wątpliwości, kto tu ustala reguły gry: ja.Chcę, żeby córka wiedziała, że może mi zaufać, że może zawsze na mnie liczyć, że może na mnie polegać, że lubię spędzać z nią czas. Chcę, żeby miała świadomość, że może do mnie przyjść z każdym problemem: sercowym, szkolnym, zdrowotnym, rozterką, porażką, nadzieją, lękiem. I ja jej pomogę, będę przy niej.Przyjaźń to relacja obustronna i wpisana jest w nią wzajemnośćJednak to nie działa w drugą stronę: staram się nie czynić córki powiernikiem moich życiowych spraw i trosk. Tak jak dziecko powinno liczyć na mnie, tak jak nie muszę wcale liczyć na nie. Nie chcę wzbudzać w nim poczucia, że powinno mi się odwdzięczyć. Więcej o tym pisałam w tekście Czy możemy żądać od dzieci wdzięczności za nasze poświęcenie?Przyjaciel to ktoś z podobnym bagażem doświadczeń, przemyśleńDziecko ma zdecydowanie mniejsze doświadczenie niż rodzic. Nie jest intelektualnie ani emocjonalnie gotowe na to by być z na tym samym poziomie co rodzic. Znajduje się w innym punkcie życia.Często słyszę, że fajnie że urodziłam córkę w tak młodym wieku, bo mogę mieć z nią bliższy kontakt. Uważam, że nie ma specjalnego znaczenia, czy między rodzicem a dzieckiem jest 20, 30 czy 40 lat różnicy. Rodzic jest rodzicem i niezależnie od tego o ile lat jest od dziecka starszy pochodzi z innego świata.Przyjaciel to ktoś, kto może podejmować równoprawne decyzje. Nie konsultujmy z dziećmi naszych życiowych dylematówMama znajomej, którą wychowywała samotnie, poprosiła kiedyś córkę o radę.— Oświadczył mi się, wiesz? Kocham go, nawet bardzo, ale chciałam spytać cię – czy odpowiada ci? Akceptujesz go? Godzisz się na to, żeby został moim mężem? Czy wolisz, żebyśmy nadal mieszkały sobie same we dwie?— Chcę, żebyśmy mieszkały same we dwie!Mama posłuchała głosu swojej małej przyjaciółki, nie przyjęła oświadczyn, rozstała się z mężczyzną i nigdy się już z nikim nie związała. Córka do dziś żałuje, że tak matce poradziła.Nie obciążajmy dzieci naszymi problemami. Nie wciągajmy dzieci w nasze dorosłe sprawyKiedy dziecko prosi cię o nowe ubranie, a ty nie masz pieniędzy lepiej powiedzieć:– Nie mogę sobie na to w tym miesiącu pozwolić.Niż przybitym tonem wprowadzać je w szczegóły twojej tragedii:– Nie mam nawet za co zapłacić rachunków. Wiesz, prawdę mówiąc nie mam pojęcia, co dalej zrobić, jestem załamana.Nie chodzi o to, żeby udawać przed dzieckiem, że wszystko gra. Nie, uczciwość zawsze w cenie. Jednak uważam, że od niektórych dorosłych problemów lepiej trzymać dzieci z daleka. Tak jak przyjaciółce mogę pożalić się i wypłakać, tak dziecko lepiej, żeby postrzegało mnie jako człowieka stabilnego emocjonalnie i dojrzałego.Ja: rodzic ustalam zasadyI ty, dziecko, musisz się do nich stosować. Nie mam na myśli ślepego posłuszeństwa i bezwzględnego poddania. Wprost przeciwnie: zawsze dopuszczałam dzieci do wyrażania swojego głosu i opinii, bo chciałam żeby wykształciły w sobie tę umiejętność. Jednak stawiam też pewne granice i oczekuję respektowania granic.W szkole zaś twoim szefem jest nauczycielCórka przynosi czasem ze szkoły różne historie o nauczycielach. Słucham jej uważnie i interweniuję, gdy coś mnie niepokoi, jednak zdecydowanie ucinam kpiące wyrażanie się o pedagogach.– Hola, hola, nie możesz w taki sposób wyrażać się o swojej pani.Chcę, żeby dzieci opowiadały mi o tym, co dzieje się w szkole. Chcę być na bieżąco. Chcę, by umiały krytycznym okiem spojrzeć na zachowanie nauczycielki, tak jak i na każde inne niepokojące zachowanie, jednak niech wiedzą, że w szkole szefem jest nauczyciel i należy mu się szacunek.– Jeżeli nie podoba ci się coś w zachowaniu nauczycielki, możesz jej to w uprzejmy sposób zakomunikować, bądź przyjść z tym do mnie, jednak pamiętaj: to nauczyciel rządzi i to ty musisz się dostosować do niego a nie on do ciebie.Nie wypowiadajmy się o innych dorosłych w sposób szyderczy, nie krytykujmy nauczycieli, nie obgadujmy sąsiadów, nie kpijmy z teściów i dziadków. Kiedy razem z dzieckiem odzieramy z szacunku autorytety nie dziwmy się jeżeli sami zostaniemy go pozostawieni.Dla moich dzieci chcę być przede wszystkim matką.Na koniec, żeby nie było aż tak pompatycznie, przytoczę dialog, który rozbrzmiał rok temu w naszym domu:– Jak twoja nowa wychowawczyni? – dopytuję.– Szczerze?– Szczerze.– Podobna do ciebie. Bywa wredna, często czepia się i ciągle robi dziwne miny. Poza tym nawet fajna.
Źródło: nishka.pl

Komentarze Ukryj komentarze

z adresu www
Komentarze są aktualnie ukryte.
Momencik, trwa ładowanie komentarzy…