Gustav Häkansson, nazywany „Stalowym Dziadkiem”, był szwedzkim kolarzem, który stał się legendą dzięki swojej determinacji – W 1951 roku, w wieku 66 lat, odmówiono mu udziału w Sverige-Loppet, trudnym wyścigu kolarski ponieważ ukończył 40 rok życia. Wyścig ten odbywał się na dystansie 1000 mil z Haparanda do Ystad. Niezrażony, mimo wszystko pojechał na wyścig na swoim starym rowerze, mając na sobie domowej roboty numer startowy z czerwonym zerem. Startując minutę po ostatnim oficjalnym kolarzu, jechał bez wsparcia, czasami nie śpiąc przez trzy dni.Dojechał pierwszy po 6 dniach, 14 godzinach i 20 minutach — 24 godziny przed oficjalnymi kolarzami. Häkansson dożył 101 lat, zmarł w 1987 roku. Gustav Häkansson, nazywany „Stalowym Dziadkiem”, był szwedzkim kolarzem, który stał się le…
We Francji, Belgii czy Czechach możesz natknąć się na przepiękne przystanki autobusowe w stylu Art Nouveau – We Francji, Belgii czy Czechach możesz natknąć się na przepiękne przystanki autobusowe w s…
To tylko małe króliczki. Przewijaj dalej – To tylko małe króliczki. Przewijaj dalej
Dlaczego nie chcę mieć dzieci? Spójrzmy prawdzie w oczy - jest ciężko – Moja pensja ledwo wystarcza na własne potrzeby, a co dopiero na utrzymanie dziecka. Mieszkanie kosztuje fortunę, żłobki są drogie, a ceny wszystkiego tylko rosną. W pracy boję się, że macierzyństwo zniszczy mi karierę. Widziałam, jak szefowie traktują młode matki - jakby były mniej wartościowe. A w domu? Bądźmy szczerzy, większość obowiązków i tak spadnie na mnie, nie na partnera. Jestem wykończona samą myślą o tym wszystkim. Widzę swoje koleżanki z dziećmi - są wiecznie zmęczone, nie mają czasu dla siebie, biegają między pracą a domem. Do tego dochodzi niepewność o przyszłość. Ten świat nie wygląda zbyt obiecująco, po co sprowadzać na niego dziecko? Nie jestem egoistką. Po prostu patrzę realnie na życie. Gdybym miała pewność, że będzie mnie stać, że partner naprawdę pomoże i że państwo nas wesprze, może bym się zdecydowała. Na razie wolę poczekać, choć wiem, że mój czas na decyzję się kurczy Dlaczego nie chcę mieć dzieci? Spójrzmy prawdzie w oczy - jest ciężko Moja pensja ledwo wy…
Ej, ja też chcę wyjrzeć na zewnątrz! – e harumania Ej, ja też chcę wyjrzeć na zewnątrz!
Jak mnie to wkurza, że w Polsce nie może być ładnie, bo znajdzie się nawalony patus, który uzna, że trzeba się napie*dalać z kwiatami, bo mu przeszkadzają – ل Tik Tok @kc.ldz Vis Jak mnie to wkurza, że w Polsce nie może być ładnie, bo znajdzie się nawalony patus, któr…
Poczekaj cierpliwie, zaraz ci wydłubię smakołyka – Poczekaj cierpliwie, zaraz ci wydłubię smakołyka
Jeśli mieszkasz w Teksasie i twierdzisz, że Rosja ma prawo do Ukrainy, ponieważ kiedyś należała do nich... Meksyk też chciałby o czymś pogadać – If you live in Texas and are arguing that Russia has a right to Ukraine because it was once theirs... Mexico would like a word. Jeśli mieszkasz w Teksasie i twierdzisz, że Rosja ma prawo do Ukrainy, ponieważ kiedyś nal…
Momencik, trwa przetwarzanie danych   Ładowanie…
Zasnąłem podczas porannego dojazdudo pracy i prawie przegapiłem swój przystanek – Wszyscy w autobusie ekspresowym są sobie technicznie obcy, ale zdążyliśmy się poznać na podstawie nieoficjalnie przydzielonych miejsc.W końcu jeden z pasażerów zbudził mnie, a inny poprosił kierowcę, żeby poczekał. Kierowca tylko spojrzał i zapytał:„Czy ktoś z was nie wysiada?”Kiedy w pośpiechu prawie zapomniałem o swoim płaszczu, jeden z pasażerów wręczył mi go. To było niezwykle miłe i troskliwe z ich strony. Następnego dnia postanowiłem im podziękować i przyniosłem ciastka. To przypomniało mi, że nawet w anonimowej miejskiej rzeczywistości można znaleźć prawdziwą wspólnotę- nawet jeśli na co dzień o tym zapominamy Wszyscy w autobusie ekspresowym są sobie technicznie obcy, ale zdążyliśmy się poznać na podstawie nieoficjalnie przydzielonych miejsc. W końcu jeden z pasażerów zbudził mnie, a inny poprosił kierowcę, żeby poczekał. Kierowca tylko spojrzał i zapytał: „Czy ktoś z was nie wysiada?”. Kiedy w pośpiechu prawie zapomniałem o swoim płaszczu, jeden z pasażerów wręczył mi go. To było niezwykle miłe i troskliwe z ich strony. Następnego dnia postanowiłem im podziękować i przyniosłem ciastka. To przypomniało mi, że nawet w anonimowej miejskiej rzeczywistości można znaleźć prawdziwą wspólnotę- nawet jeśli na co dzień o tym zapominamy

Komentarze

z adresu www
Komentarze są aktualnie ukryte. Jeśli chcesz je widzieć cały czas, zaloguj się,

Pokaż komentarze
Momencik, trwa ładowanie komentarzy…
 
Color format