Czasem warto odpuścić i nic nie zrobić – Mój siostrzeniec ukradł nam dużą sumę pieniędzy. Zadzwoniłam do siostry, żeby jej o tym powiedzieć, a ona ze śmiechem stwierdziła, że przecież i tak mu wybaczę i na pewno nic z tym nie zrobię. I faktycznie nic z tym nie zrobiłam. Nic nie zrobiłam, gdy mąż poszedł zgłosić sprawę na policję. Nic nie zrobiłam, gdy spanikowana siostra zadzwoniła powiedzieć, że przyszła do nich policja i przeszukała im dom. Nic nie zrobiłam, gdy mój siostrzeniec trafił do więzienia. Nic nie zrobiłam, gdy matka z siostrą przybiegły błagać mnie, żeby wybaczyła siostrzeńcowi, bo to jeszcze dziecko (dodam tylko, że to dziecko niedługo skończy 18 lat). I też nic nie zrobiłam, gdy mój mąż, nie patrząc na to, że zwrócili nam całą ukradzioną kwotę, nie wycofał zgłoszenia na policji, bo stwierdził, że to będzie dobra lekcja dla mojego siostrzeńca. Czasem warto odpuścić i nic nie zrobić
Ostatnie słowa Nikola Tesli w wiadomości do swojej matki: "Wszystkie lata, które przeznaczyłem na służbę ludzkości nie przyniosły mi nic oprócz obelg i poniżenia" – Ostatnie słowa Nikola Tesli w wiadomości do swojej matki: "Wszystkie lata, które prze…
Pamiętacie jak te gumki cudnie pachniały? – Pamiętacie jak te gumki cudnie pachniały?
Zawsze możesz liczyć na pomoc przyjaciela – Zawsze możesz liczyć na pomoc przyjaciela
Prawdziwych przyjaciół poznaje się w biedzie – Prawdziwych przyjaciół poznaje się w biedzie
W Argentynie jest takie prawo, że politycy i ich bliska rodzina nie mogą leczyć się za granicą. Pewnie dlatego mają bardzo dobrze rozwiniętą medycynę w kraju Jest to dobry pomysł, który można wprowadzić u nas. Nasi politycy byliby wtedy zmuszeni polepszyć jakość usług medycznych w naszym kraju – W Argentynie jest takie prawo, że politycy i ich bliska rodzina nie mogą leczyć się za gra…
Lis pustynny zachwycony spotkaniem kota, z którym dorastał – Lis pustynny zachwycony spotkaniem kota, z którym dorastał
I kto tu jest świnią, panie Kamiński? – STRAŻ GRANICZNA 71258 br. 20. 21. 2fecia pochodrace zuzadenia ob andese ne zabu I kto tu jest świnią, panie Kamiński?
Momencik, trwa przetwarzanie danych   Ładowanie…

Kobieta zamieściła w internecie historię swojej miłości, która jest bardzo budująca (uwaga: dużo czytania)

– Anonimowy członek grupy25 lutA ja dla odmiany podzielę się tu czymś DOBRYM.Poznałam mojego męża ponad 10 lat temu. On wtedyjeździł rozklekotanym Fordem, ja studiowałam dwakierunki i dorabiałam sprzątaniem biur itp. Ot, dwabidoczki zakochały się i postanowiły, że będą razembudowały przyszłość. Po ok dwóch latach związkuwyszło na jaw, że On ma długi łącznie na ponad 200tys zł. Ukrywał to przede mną bo się wstydził i myślał,że jakoś to spłaci. Zarabiał mało i zaczął braćchwilówki by spłacać długi długami. Sytuacja była jużbardzo zaogniona bo nie miał skąd brać środków nabieżące spłaty. "Pożyczył" sobie z kasy pracowniczej ichciał oddać po wypłacie ale wydało się i zwolnili godyscyplinarnie. A ja wciąż nic nie wiedziałam.Któregoś dnia wróciłam z pracy a jego nie było,zostawił mi tylko list, w którym wszystko wyznał. Byłprzekonany, że go zostawię. Szukałam go cały dzień iznalazłam pod mostem. Wiem, że miał wtedynajgorsze myśli. Opowiedział mi wtedy wszystko.M.in. to, że poprosił o pomoc znajomego księdza,potrzebował wsparcia duchowego a jedyną dobrąradę jaką usłyszał było to, że powinien mi owszystkim powiedzieć. Poza tym ksiądz obarczyłwiną mnie bo gdybym go nie namówiła na wspólnemieszkanie to on nadal mieszkałby z rodzicami, niemiałby takich wydatków i na bieżąco spłacałby tezobowiązania...Wszyscy wiedzieli o jego problemach bo on zwracałsię o pożyczkę niemalże do każdego. Wiem, że ludzienas obgadywali i wyśmiewali za plecami. Głównieśmiali się ze mnie, że go nie zostawiłam. To byłwspaniały człowiek i miał tylko długi. Chciałam daćmu szansę choć miałam żal, czułam się zranionakłamstwami, bałam się o przyszłość, bałam się, że mizmarnuje życie, moje zaufanie było nadszarpnięte itd.Mnóstwo obaw a jednocześnie nadzieja i wiara wtego człowieka. To był bardzo trudny czas z wieluwzględów. Wychodziły w trakcie różne sprawy.Żyliśmy bardzo skromnie. Bieżące zaległości pomoglispłacić jego rodzice- przy okazji wyszły ich trudnerelacje z moim mężem. Wieczne porównywanie go zrówieśnikami, którym wiodło się lepiej itp. Janabawiłam się w tym czasie traumy, którą późniejprzepracowywałam z psychologiem. Przez cały tenczas zastanawiałam się czy dobrze robię dając muszansę, czy nie powinnam go zostawić i myśleć osobie. Dziś mam odpowiedź: warto było. Naszzwiązek pokazuje, że odpowiednie wsparcie i wiara wczłowieka może wszystko odmienić. Oczywiście, jeśliobie strony tego chcą. Wspierałam go na każdymkroku. Nie oceniałam. Słuchałam. Podnosiłam naduchu bo były lepsze i gorsze momenty. Znalazłlepszą pracę i choć zarabiał dobrze to nie starczałonam do następnej wypłaty. Przetrwaliśmy to.Niesamowicie nas to umocniło. Stoimy za sobąmurem i pomagamy sobie w każdej sytuacji. Przedewszystkim wszystko sobie mówimy. Obojeodkryliśmy magię rozmawiania o problemach bo wdomu nas tego nie nauczono. Gdyby mąż potrafiłmówić o problemach od początku, nie byłoby tejhistorii.Jak dziś wygląda nasze życie? Mąż ma świetnąpracę, ja otworzyłam firmę. Mamy wymarzony dom.Oprócz tego mąż kocha sport i poza pracą spełnia sięw tej pasji. Wczoraj otrzymał kolejną statuetkę zazajęcie podium. Mamy ich w domu kilkanaście.Zawsze mówi, że to są moje statuetki bo gdyby nie jato nie byłoby tego wszystkiego.Związki naszych znajomych rozpadają się (także tych,którzy nas wyśmiewali) a my trwamy razem.Wszystko osiągnęliśmy razem i mamy takie poczucie,że na start dostaliśmy lekcję przetrwania i skoro todźwignęliśmy to ze wszystkim damy sobie radę. Pozatym, po prostu się kochamy i mamy mnóstwowspólnych tematów, zainteresowań. Dziś spędzimyrazem ten piękny, słoneczny dzień.Dziękuję za dotrwanie do końca. Bardzo chciałam siętym podzielić.

Komentarze Ukryj komentarze

z adresu www
Komentarze są aktualnie ukryte.
Momencik, trwa ładowanie komentarzy…