Wy też mieliście takie zdjęcie klasowe? – VIT ARA Wy też mieliście takie zdjęcie klasowe?
Cichy ciężar ojca – „Tato, skończyło się paliwo.” „Tato, nie ma jedzenia.” „Tato, trzeba opłacić rachunki.” „Tato, mogę dostać kieszonkowe?” „Tato, boli mnie ząb.” „Tato, zabierzesz nas na spacer?” Wiele rodzin opiera się na sile ojca – jego pracy, wyrzeczeniach, cichej walce o lepsze jutro. W tych trudnych czasach to on często dźwiga ciężar utrzymania bliskich, choć nie prosi o uznanie. Szanujmy tych, którzy dzień po dniu walczą o rodzinę Cichy ciężar ojca „Tato, skończyło się paliwo.” „Tato, nie ma jedzenia.” „Tato, trzeba opł…
Koniec koszmaru właścicieli mieszkań w Hiszpanii! – 3 kwietnia władze zniosły taryfę ulgową dla nielegalnych lokatorów, tzw. "ocupas", którzy dotąd byli chronieni jak w żadnym innym kraju. Dzikim lokatorom pozwalano zajmować mieszkania, hotele, a nawet zmuszać właścicieli do pokrywania ich rachunków. W miejscowościach turystycznych, jak Teneryfa, turyści rezygnowali z pobytów z powodu zajętych pokoi i hałasów. Nowe prawo uznaje nielegalne zajmowanie nieruchomości za przestępstwo i nakłada na lokatorów odpowiedzialność za szkody. To koniec chaosu trwającego od 2008 roku. W Polsce problem dzikich lokatorów również wymaga rozwiązania - konieczne jest przywrócenie pełnej kontroli właścicieli nad swoją własnością +41% de OKUPACIÓN CON SANCHEZ SEGURIDAD EN NUESTRAS CALLES OKUPAS NO SEGURO UAE STOP OKUPACIÓN ΠΡ ACION REGURO SEGURIDAD EN NUESTRAS CALLES OKUPAS NO SEGURO O MARIO SEGURO 41% de OKUPACIÓN CON SÁNCHEZ OKUPAS NO SEGURIDAD EN NUESTRAS CALLES OKUPAS NO SEGURO Koniec koszmaru właścicieli mieszkań w Hiszpanii! 3 kwietnia władze zniosły taryfę ulgową…
Kurde, znów się przewrócił i jeszcze ktoś sobie krzywdę zrobi – 0:08 Michael Mauro Kurde, znów się przewrócił i jeszcze ktoś sobie krzywdę zrobi
John Kerry ma 6 domów, 12 samochodów, 2 jachty, prywatny odrzutowiec i uważa, że powinniśmy jeździć autobusami i budować panele słoneczne – Okej... John Kerry ma 6 domów, 12 samochodów, 2 jachty, prywatny odrzutowiec i uważa, że powinniśm…
Ponad 30 tysięcy osób podpisało się pod internetową petycją w sprawie zapewnienia dzieciom przebywającym w oddziałach intensywnej terapii całodobowego towarzyszenia rodzica – Opiekunowie walczą o możliwość bycia ze swoimi dziećmi 650-22.9 Ponad 30 tysięcy osób podpisało się pod internetową petycją w sprawie zapewnienia dzieciom…
Moonraker – Kompletnie idiotyczna, odklejona od jakiejkolwiek rzeczywistości historia miliardera, który buduje rakiety kosmiczne i przedstawia się jako dobroczyńca ludzkości, a tak naprawdę to megaloman i szalony geniusz z obsesją na punkcie własnej wizji, który ma diaboliczny plan – chce unicestwić całą ludzkość, aby stworzyć nową, „doskonałą” rasę ludzi w przestrzeni kosmicznej. Ależ ten Fleming pisał nieprawdopodobne bzdury! Moonraker Kompletnie idiotyczna, odklejona od jakiejkolwiek rzeczywistości historia miliar…
Pies terapeutyczny pomagający ofiarom gwałtu w Afganistanie – TAPETUS.PL Pies terapeutyczny pomagający ofiarom gwałtu w Afganistanie
Momencik, trwa przetwarzanie danych   Ładowanie…
Szkoda, że w tym chorym świecie nie zauważamy tych, od których los się odwrócił – Miałam iść na zakupy. W głowie miałam plan: Tiger, H&M, a potem jedzenie w knajpie. iPod włączony na full volume. Nie wiem czemu, włączyła się Marika, ale byłam zbyt leniwa, żeby zmienić kawałek. Przy spożywczaku stoi starsza pani z dwoma bukietami. Mały - z nasturcji, większy - z polnych kwiatów. W tym piwonie, które zawsze kojarzyły mi się z moją babcią. Pani spojrzała na mnie: - A stoję tak, może kto kupi... - uśmiechając się niepewnie, wyraźnie zawstydzona. Tak, jak by te kwiatki to było coś, czego trzeba się wstydzić.- Ile kosztują? - spytałam, nie chcąc jej urazić. - Ojej, no nie wiem... Najmniej to chyba złotówkę. Najwięcej to chyba trzy złote. Wiesz córeczko, ja nie wiem, ile kosztują takie kwiatki. To z działki takie byle co. Trzy złote za te dwa razem może? Albo dwa? Dwa złote?DWA ZŁOTE.Mokrą szmatą w pysk. Witamy w prawdziwym świecie, pustaku. Myślisz, że masz gorszy dzień, że ci smutno, że nikt cię nie kocha, jesteś gruba, nie masz iPhone'a 6, ani buldożka francuskiego, a przecież byłabyś taką dobrą matką. Wieczorem wrócisz do dwupokojowego mieszkania na strzeżonym osiedlu i opowiesz komuś przez Skype'a, jak przez pół dnia odkopywałaś się z maili, potem zjadłaś burgera na lunch, ale sama musiałaś go sobie zrobić i w dodatku był mrożony. Potem napijesz się kilka łyków wina, które rano będziesz musiała wylać do zlewu, bo żywot zakończy w nim cała rodzina muszek-owocówek i położysz się spać w świeżo wymienionej pościeli z Zara Home. Wstaniesz rano, poćwiczysz jogę albo inny pilates, na YT obejrzysz nowy haul zakupowy na kanale laski, której nie znasz i w sumie gówno Cię obchodzi, co wklepuje w ryj, ale patrzysz, bo wydaje ci się, że yerba z internetowego sklepu ze zdrową żywnością jest wtedy mniej gorzka i pasuje do twojego chleba-tekturki, posmarowanego pastą z tuńczyka, przywiezionej z ostatniej wycieczki zagranicznej. Postoisz chwilę przed szafą, marszcząc brwi, wkurzając się, że nie masz się w co ubrać, bo wszystko jest na ciebie za duże, dlatego że mniej żresz i zapominasz, że jeszcze dwa lata temu, siedząc w samej bieliźnie, przypominałaś ludzika Michelin. Znowu za późno wyjdziesz z domu, więc zaklniesz szpetnie pod nosem, czekając na windę, na co obruszy się sąsiadka stojąca obok z psem, który ostatnio przestał trzymać mocz i leje między 2 a 3 piętrem. Wciskasz guzik kilka razy, myśląc, że to coś da. Drugą ręką starasz się rozplątać słuchawki. Przypadkowo wrzucasz klucze do głównej kieszeni w przepastnej torbie i po chwili orientujesz się, że przecież musisz sobie nimi jeszcze bramkę otworzyć, więc grzebiesz w tym syfie, macasz dno, które wciąż pamięta plażę w Sopocie i piach włazi ci pod wypielęgnowane paznokcie. Znajdujesz, otwierasz, wychodzisz do ludzi. Widzisz tramwaj i próbujesz dojrzeć numer, ale słońce świeci ci prosto w oczy. Biegniesz więc na wszelki wypadek i wsiadasz do tego ze skróconą trasą. Wściekasz się. Wysiadasz na kolejnym przystanku i łapiesz kolejny, jadący w dobrym kierunku. Jest miejsce siedzące. Dwa miejsca. Obok ciebie siada żulian, a jego torba w kratę muska twoją napiętą łydkę w nowych spodniach, kupionych na wyprzedaży w sieciówce. Docierasz do pracy, robisz sobie kawę, otwierasz maila i odpalasz fejsa. Scrollujesz przez kolejnych kilka godzin. Od stukania w klawiaturę drętwieje ci prawy nadgarstek, a w lewej dłoni łapie cię skurcz kciuka. Pośmiejesz się z suchych żartów koleżanek z pracy, wyślesz grafikom kilka poprawek od Klienta, przypalisz sobie croissanta na drugie śniadanie i zjesz z przesadnie drogim dżemem z wiśni, w którym więcej jest cukru niż owoców. Zrobisz jeszcze kilka ważnych rzeczy, bez których bieguny ziemskie zamienią się miejscami, a z instagrama znikną wszyscy twoi followersi. Wyjdziesz z zamiarem wydania milionów monet na szmaty szyte w Bangladeszu i kolejny zszywacz w kształcie żaby z wystawionym językiem. Spotykasz starszą panią z dwoma bukiecikami i przekrwionymi oczami, która wykręca z ciebie śrubki krótką wymianą zdań, bo przecież spieszysz się na zajęcia z tańca.W portfelu miałam tylko dychę. Wręczam ją staruszce. Cofa chudą dłoń, którą wcześniej wyciągnęła w moim kierunku i zaczyna tłumaczyć, że to za dużo i że ona nie chce, bo będzie miała wyrzuty sumienia. W końcu udaje mi się ją przekonać. Łamiącym się głosem dziękuje mi, oczy zachodzą jej łzami, pyta o moje imię. Obiecuje, że będzie się za mnie modlić do końca życia, nawet jeśli niewiele jej go zostało.Rozryczałam się kilka kroków dalej.‪#‎MieszkankaWarszawy‬
Źródło: www.facebook.com

Komentarze

z adresu www
Komentarze są aktualnie ukryte. Jeśli chcesz je widzieć cały czas, zaloguj się,

Pokaż komentarze
Momencik, trwa ładowanie komentarzy…
 
Color format