Momencik, trwa przetwarzanie danych   Ładowanie…

Szukaj



Znalazłem 26 takich demotywatorów

Nie zachwycasz sięamerykańskim filmem? – To oznacza, że jesteś rasistą! #PolandSoWhite. Dlaczego polskie media lekceważą oscarowy „Moonlight”?Światowa prasa nie ustaje w zachwytach nad afroamerykańskim dramatem „Moonlight” Barry’ego Jenkinsa, poetycką opowieścią o młodym mężczyźnie z getta Miami zmagającym się z własną tożsamością. Film zdobył Złoty Glob i ponad sto innych nagród, i pozostaje jednym z faworytów do tegorocznych Oscarów. W Polsce tymczasem panuje osobliwa zmowa milczenia wokół przełomowego dzieła. Czy przyczyną mogą być narastające w naszym kraju nastroje rasistowskie?
Źródło: http://film.wp.pl/polandsowhite-dlaczego-pols…
Axl Rose, lider Guns N' Roses dysponuje rzadkim, pięciooktawowym głosem. Ma też niższy baryton niż Barry White i potrafi uzyskać wyższe dźwięki niż Tina Turner czy Beyonce – Dzisiaj ciężko o taki talent wokalny, idący w parze z dobrą muzyką
Nie każdy byłby w stanie tozrobić. Żołnierz ubrał na siebiemega obciachową sukienkę i wtakim stroju przyszedł na pogrzeb! – Trzy lata wcześniej, Barry Delaney i jego przyjaciel Kevin Elliot przyrzekli sobie, że jeśli któryś z nich zginie na misji, to drugi na pogrzeb założy krzykliwą sukienkę, która będzie wyglądać absurdalnie. Niestety Kevin zginął 31 sierpnia 2009 roku w czasie patrolowania dzielnicy Babaji. Barry postanowił uhonorować swojego najlepszego przyjaciela, dotrzymując szalonej obietnicy

Kilka zajebistych obrazów autorstwa Barry'ego Kite, artysty który robi sobie jaja z klasycznych obrazów (10 obrazków)

Kilka zajebistych obrazów autorstwa Barry'ego Kite, artysty który robi sobie jaja z klasycznych obrazów –
Źródło: https://www.facebook.com/niezlasztuka.net/?rc…

Zostaniesz zapamiętany za to, co zrobiłeś, a nie co powiedziałeś

Pokaż cały obrazek…
Zostaniesz zapamiętany za to, co zrobiłeś, a nie co powiedziałeś – Lekcja, którą każdy powinien znać Pewnego razu robiłam zakupy w sklepie spożywczym. Kiedy stałam przy stoisku z warzywami i pakowałam do siatki ziemniaki, zobaczyłam kilkuletniego chłopca. Spojrzałam na niego, a on cały czas wpatrywał się w świeży, zielony groszek. Był bardzo szczupły i drobnej budowy. Widać, że niezbyt bogaty, trochę zaniedbany, ale czysty i schludny. Miałam już wyjść ze sklepu, ale też nabrałam ochoty na groszek. Podeszłam bliżej i wtedy usłyszałam rozmowę chłopca ze sprzedawcą, Panem Millerem. Pan Miller zaczął rozmowę z dzieckiem: -„Cześć Barry, jak się dzisiaj masz?" -„Dobrze, proszę pana". -„A jak twoja mama?" -„Dziękuję, z dnia na dzień coraz lepiej". -„A mogę w czymś ci pomóc?" -„Nie, dziękuję. Tylko podziwiam groszek". -„Chciałbyś trochę?" -„Nie, nie mam czym zapłacić". -„A może byśmy czymś pohandlowali?" -„Wszystko co mam, to mój cenny marmur". -„A możesz mi go pokazać?" Chłopiec wyjął jakiś niebieskawo zabarwiony kamień. Pokazał go Panu Millerowi. Ten pokiwał głową i powiedział, że akurat teraz potrzebuje czerwonych. Barry odpowiedział: -„O, mam czerwony w domu:" -„W takim razie, weź trochę groszku do domu, a jak wrócisz, przyniesiesz mi ten czerwony". Potem, kiedy chłopiec już wyszedł, Pani Miller, żona właściciela sklepu, podeszła do mnie i powiedziała, że Barry to jeden z trzech takich biednych chłopców z okolicy. Pan Miller handluje z nimi za malutkie kawałki marmuru, kamieni i daje im trochę owoców lub warzyw. Wychodziłam ze sklepu uśmiechając się. Byłam pod wrażeniem, jak wielkim i dobrodusznym człowiekiem jest Pan Miller. Kilka lat później, kiedy powróciłam do rodzinnego miasta, dowiedziałam się, że Pan Miller zmarł. Akurat tego dnia odbywał się jego pogrzeb, na który wybrałam się z przyjaciółmi z okolicy. W pierwszej linii, obok pani Miller, stało trzech młodych mężczyzn. Każdy uśmiechał się do Pani Miller, wspierał ją, podtrzymywał na duchu. Widać było, że są ze sobą związani. Potem i ja podeszłam do Pani Miller, która rozpoznała mnie i z którą zamieniłam kilka słów. Pani Miller powiedziała, że towarzyszący jej mężczyźni to ci trzej chłopcy ze sklepu, którzy handlowali z jej mężem. -„Teraz spłacają swój dług - pomagają mi, opiekują się mną, nie zostałam sama po śmierci męża. Zawsze mogę na nich liczyć". Po rozmowie z Panią Miller przemyślałam sobie wiele. Zostajemy zapamiętani nie za słowa, ale za czyn. Pan Miller był cudownym człowiekiem i właśnie dlatego będzie na długo gościł w sercach wielu osób, a zwłaszcza tych trzech chłopców. Dzisiaj chciałabym Ci życzyć małych cudów każdego dnia: - świeżego kubka kawy, który ktoś ci zrobi - niespodziewanego telefonu od przyjaciela - zielonych świateł w drodze do pracy - najszybszej kolejki w sklepie spożywczym - twojej ulubionej piosenki w radio. Wszystkiego dobrego
ONZ ocenia skutki suszy w Kenii –
Źródło: JoeMonster.org