Komu strzeliło do łba ukrzyżować kogoś, kto zamienia wodę w wino?! – Komu strzeliło do łba ukrzyżować kogoś, kto zamienia wodę w wino?!
Gustav Häkansson, nazywany „Stalowym Dziadkiem”, był szwedzkim kolarzem, który stał się legendą dzięki swojej determinacji – W 1951 roku, w wieku 66 lat, odmówiono mu udziału w Sverige-Loppet, trudnym wyścigu kolarski ponieważ ukończył 40 rok życia. Wyścig ten odbywał się na dystansie 1000 mil z Haparanda do Ystad. Niezrażony, mimo wszystko pojechał na wyścig na swoim starym rowerze, mając na sobie domowej roboty numer startowy z czerwonym zerem. Startując minutę po ostatnim oficjalnym kolarzu, jechał bez wsparcia, czasami nie śpiąc przez trzy dni.Dojechał pierwszy po 6 dniach, 14 godzinach i 20 minutach — 24 godziny przed oficjalnymi kolarzami. Häkansson dożył 101 lat, zmarł w 1987 roku. Gustav Häkansson, nazywany „Stalowym Dziadkiem”, był szwedzkim kolarzem, który stał się le…
Powinni wprowadzić 800 plus w postaci bonów na zakup odzieży przyborów do szkoły czy żywności bo w tej chwili te świadczenie wspomaga salony piękności wypełnianie ust kwasem i inne fanaberie mamusiek! A dzieci jak chodziły zaniedbane tak chodzą nadal Kto za? – 2.808 DO+ ODZINA RODZINA 800+ ZINA 10+ RODZINA 800+ Powinni wprowadzić 800 plus w postaci bonów na zakup odzieży przyborów do szkoły czy żywno…
Nie wiadomo dlaczego, ale koty często są bardzo delikatne w stosunku do noworodków – Nie wiadomo dlaczego, ale koty często są bardzo delikatne w stosunku do noworodków
"Ona: Ludzie z reguły marzą o wielu rzeczach... A pan? Ma pan marzenia? - Mam, mam jedno... – Ona: Jedno?? Tylko jedno? - Tak... Chciałbym w wieku 75 lat usiąść na plaży z jakąś starszą panią, otulić ją kocem i z czystym serduchem powiedzieć: Wygraliśmy wszystko" "Ona: Ludzie z reguły marzą o wielu rzeczach... A pan? Ma pan marzenia? - Mam, mam…
I żeby mi to było ostatni raz ty wstrętny weterynarzu! – I żeby mi to było ostatni raz ty wstrętny weterynarzu!
Zawsze się znajdzie taka jedna – Zawsze się znajdzie taka jedna
Słowo na niedzielę... – Profesor Magdalena Środa. Magdalena Środa 10 godz. Śledzę historię lekarki z Oleśnicy, która dokonała uzasadnionej eutanazji płodowi, właściwie dziecku, które gdyby się narodziło, miałoby połamane wszystkie kości (taki letalny defekt) i niemiłosiernie cierpiało aż do wyjątkowo okrutnej - śmierci. (Cierpienie Jezusa przy tym było naprawdę niewielkie, poza tym było ceną za zmartwychwstanie...) Eutanazja była w przypadku tego dziecka - zbawieniem. Dlaczego taka późna aborcja? Ano ponoć - przez oszołomów katolików w kitlu, którzy ze strachu (przed biskupami?? bo przecież nie przed Bogiem) o niczym pacjentki nie informowali. Dzielna, prawa i profesjonalna ginekolożka Gizela Jagielska musi znosić gremialne ataki wywołane przez oszołoma (brutalnego cynika?) Brauna. Jak w czasach palenia na stosach "czarownic", gdy różne dziady chciały pokazać, że mają pełnię władzy nad kobietami. Dlaczego właściwie Braun nie siedzi jeszcze w jakimś zakładzie korekcyjnym? Jego szkodliwość jest wprost proporcjonalna do umiejętności wzbudzania nienawiści u prostej gawiedzi. A nienawiść może zabijać (choć nie jej sprawców). Słowo na niedzielę... Profesor Magdalena Środa.
Momencik, trwa przetwarzanie danych   Ładowanie…

Jesteśmy dziećmi, które nie wyrosły

Jesteśmy dziećmi, które nie wyrosły – "Boimy się kochać, ale chcemy być kochani.Boimy się odpowiedzi wprost, ale lubimy zadawać pytania.Boimy się szczerości, ale zawsze żądamy jej w stosunku do siebie.Boimy się zrobić pierwszy krok, ale czekamy, by ktoś zrobił go w naszą stronę.Boimy się otwartości, ale nie mamy zahamowań, by zranić bliźniego.Boimy się zaufać, ale obrażamy się, gdy ktoś nam nie wierzy.Boimy się być niepotrzebni, ale lekceważymy ukochane osoby.Boimy się podejmować decyzje, ale zrzucamy wszystko na los.Boimy się odpowiedzialności i oskarżamy innych o swoje niepowodzenia.Boimy się opinii tłumu, ale sami łatwo oceniamy innych.Mówimy „nie kochasz mnie”, aby ktoś zapewnił nas, że to nieprawda.Mówimy „zimno mi”, kiedy chcemy, by ktoś nas przytulił.Mówimy „ja ciebie też” w odpowiedzi na słowa o miłości, jakbyśmy odpowiadali na czyjeś uczucie i nie brali odpowiedzialności za swoje własne.Mówimy „wszystko mi jedno”, podczas gdy coś nas dotyka i rani.Mówimy „zostańmy przyjaciółmi”, ale nie mamy zamiaru się przyjaźnić.Mówimy „mamo, tato, nie wtrącajcie się w moje życie!", ale zrzucamy na nich swoje problemy.Mówimy „niczego już od ciebie nie potrzebuję”, gdy chcemy dostać to, na czym nam zależy.Mówimy „kiedyś nie byłeś taki”, podczas gdy sami też byliśmy inni.Mówimy „nie chcę żyć”, gdy chcemy, aby ktoś nas pocieszył.Mówimy „dam sobie radę”, gdy potrzebujemy pomocy.Mówimy „to nie jest najważniejsze”, gdy chcemy przekonać siebie do pogodzenia się.Mówimy „jest mi dobrze bez ciebie”, podczas gdy na siłę szukamy kogoś, kto wypełni nasze życie.Mówimy „ufam ci”, gdy jesteśmy targani brakiem zaufania.Mówimy „robisz to specjalnie!”, podczas gdy sami robimy to samo.Mówimy „już o tobie zapomniałem”, podczas gdy stale myślimy o tym człowieku.Mówimy „to koniec”, kiedy chcemy, by to trwało, ale na naszych warunkach.Mówimy „nie odebrałem telefonu, bo byłem zajęty”, podczas gdy po prostu baliśmy się rozmawiać.Mówimy „zawsze”, „nigdy”, nie mając świadomości, co to oznacza, gdy chcemy nadać przekonującą siłę swoim słowom i nie jesteśmy w stanie dowieść tego czynami.Tak wiele mówimy różnych wyrazów, ale kiedy potrzebne jest otwarte spojrzenie i zaledwie kilka ważnych słów – zaciskamy usta, połykamy słowa i milkniemy. Potem znów mówimy wszystkie te kosmiczne bzdury. Dopiero później, „w myślach” , układamy błyskotliwy monolog we własnej głowie ze wszystkimi istotnymi słowami, poglądami, jak w filmie, a następnie odpowiadamy sami sobie właściwymi zdaniami i właściwymi odpowiedziami… Nienaganny teatr jednego samotnego aktora.Kpimy ze śmierci, ale boimy się latać samolotami.Chcemy, by zostawiono nas w spokoju, ale stale sprawdzamy nieodebrane telefony i smsy.Twierdzimy, że życie jest piękne, ale sami niszczymy je w sobie i wokół siebie.Nie pijemy wody z kranu, bo to szkodzi, ale alkohol, papierosy i fastfoody wchłaniamy bez problemu.Nie cierpimy chamstwa, ale sami łatwo wpadamy w złość i niezadowolenie w stosunku do świata i innych.Mówimy o radości, ale własny uśmiech trzymamy pod kluczem.Denerwują nas cudze wady, ale własne nazywamy „oryginalnością”.Nie przywiązujemy wagi do opinii publicznej, ale stale pytamy „co ludzie powiedzą?”, „co pomyślą inni?”Denerwuje nas cudze bogactwo, ale nie mamy nic przeciwko temu, by je dostać.Zamykamy drzwi na trzy spusty, ale czekamy na cud.Wiemy, jak zmienić świat, ale nie chcemy zmieniać siebie.Denerwują nas cudze zalety, ponieważ czujemy się z nimi nieswojo.Potrzebujemy stabilizacji, ale sami potrafimy niebezpiecznie rozbujać łódź przy najmniejszym podmuchu wiatru.Jesteśmy uprzejmi wobec obcych, ale obcesowi wobec bliskich.Widzimy w innych własne odbicie i to nas drażni.Pragniemy zrozumienia, ale nigdy nie myślimy o motywach innych ludzi.Obrażamy się, gdy ktoś sprawia nam przykrość, ale zapominamy o elementarnym dziękowaniu.Ktoś bez przerwy jest nam coś winien, ale zapominamy o własnych długach.Nie lubimy plotek, ale bez pytania ingerujemy w czyjeś życie.Odchodzimy, by nas zawracano.Prowadzimy dysputy o cierpliwości, ale nie potrafimy nawet słuchać bez przerywania.Przechowujemy grube tomy cudzych grzechów, ale nigdy nie zaglądamy do notesu dobrych uczynków.Panicznie boimy się śmierci, ale żyjemy tak, jakbyśmy byli nieśmiertelni.Po prostu… jesteśmy dziećmi, które nie wyrosły…"
Źródło: Tatyana Varukha

Komentarze

z adresu www
Komentarze są aktualnie ukryte. Jeśli chcesz je widzieć cały czas, zaloguj się,

Pokaż komentarze
Momencik, trwa ładowanie komentarzy…
 
Color format