Gustav Häkansson, nazywany „Stalowym Dziadkiem”, był szwedzkim kolarzem, który stał się legendą dzięki swojej determinacji – W 1951 roku, w wieku 66 lat, odmówiono mu udziału w Sverige-Loppet, trudnym wyścigu kolarski ponieważ ukończył 40 rok życia. Wyścig ten odbywał się na dystansie 1000 mil z Haparanda do Ystad. Niezrażony, mimo wszystko pojechał na wyścig na swoim starym rowerze, mając na sobie domowej roboty numer startowy z czerwonym zerem. Startując minutę po ostatnim oficjalnym kolarzu, jechał bez wsparcia, czasami nie śpiąc przez trzy dni.Dojechał pierwszy po 6 dniach, 14 godzinach i 20 minutach — 24 godziny przed oficjalnymi kolarzami. Häkansson dożył 101 lat, zmarł w 1987 roku. Gustav Häkansson, nazywany „Stalowym Dziadkiem”, był szwedzkim kolarzem, który stał się le…
Komu strzeliło do łba ukrzyżować kogoś, kto zamienia wodę w wino?! – Komu strzeliło do łba ukrzyżować kogoś, kto zamienia wodę w wino?!
We Francji, Belgii czy Czechach możesz natknąć się na przepiękne przystanki autobusowe w stylu Art Nouveau – We Francji, Belgii czy Czechach możesz natknąć się na przepiękne przystanki autobusowe w s…
Słowo na niedzielę... – Profesor Magdalena Środa. Magdalena Środa 10 godz. Śledzę historię lekarki z Oleśnicy, która dokonała uzasadnionej eutanazji płodowi, właściwie dziecku, które gdyby się narodziło, miałoby połamane wszystkie kości (taki letalny defekt) i niemiłosiernie cierpiało aż do wyjątkowo okrutnej - śmierci. (Cierpienie Jezusa przy tym było naprawdę niewielkie, poza tym było ceną za zmartwychwstanie...) Eutanazja była w przypadku tego dziecka - zbawieniem. Dlaczego taka późna aborcja? Ano ponoć - przez oszołomów katolików w kitlu, którzy ze strachu (przed biskupami?? bo przecież nie przed Bogiem) o niczym pacjentki nie informowali. Dzielna, prawa i profesjonalna ginekolożka Gizela Jagielska musi znosić gremialne ataki wywołane przez oszołoma (brutalnego cynika?) Brauna. Jak w czasach palenia na stosach "czarownic", gdy różne dziady chciały pokazać, że mają pełnię władzy nad kobietami. Dlaczego właściwie Braun nie siedzi jeszcze w jakimś zakładzie korekcyjnym? Jego szkodliwość jest wprost proporcjonalna do umiejętności wzbudzania nienawiści u prostej gawiedzi. A nienawiść może zabijać (choć nie jej sprawców). Słowo na niedzielę... Profesor Magdalena Środa.
Jacyś chętni? – Zapraszam serdecznie Ewa @EwaZamojska Iwona Grochowska, mama niepełnosprawnego dzieckal umieściła ogloszenie:" Szukam działacza pro-life, dla którego życie jest święte od poczęcia, który zasponsoruje Bartkowi kardiologa za 450 zł i miesiąc terapii logopedycznej za 900 zł". Nikt się nie zgłosił. Nawet Kaja Godek. Jacyś chętni? Zapraszam serdecznie
To tylko małe króliczki. Przewijaj dalej – To tylko małe króliczki. Przewijaj dalej
Ej, ja też chcę wyjrzeć na zewnątrz! – e harumania Ej, ja też chcę wyjrzeć na zewnątrz!
Poczekaj cierpliwie, zaraz ci wydłubię smakołyka – Poczekaj cierpliwie, zaraz ci wydłubię smakołyka
Momencik, trwa przetwarzanie danych   Ładowanie…
– Od 4 nad ranem słychać było szczekanie psa. Nasilało się ono z każdą minutą, denerwując przy tym wszystkich ludzi, którzy akurat wstawali do pracy. Jakiś mężczyzna z kobietą wyszli zobaczyć, co się dzieje.Kiedy podeszli w stronę garażów, zobaczyli, że obok szczekającego psa leży na ziemi mężczyzna. Od razu ruszyli na pomoc, ale im bliżej byli, tym szczekanie owczarka było bardziej agresywne. Kobieta zaproponowała, że zadzwoni po karetkę.Karetka przyjechała szybko. Z samochodu wysiadło dwóch sanitariuszy Para uprzedziła ich, że obok mężczyzny stoi groźny pies, ale ten akurat przestał szczekać, gdy tylko zobaczył karetkę.Jeden z medyków zaczął ostrożnie zbliżać się do mężczyzny, a drugi stał niedaleko i w razie zagrożenia miał prysnąć psa gazem.Mężczyzna, dość młody, około 35 lat, stracił dużo krwi, ale na szczęście żył. Jeden z medyków otworzył apteczkę, opatrzył go, a drugi wziął dwie strzykawki i zrobił mu zastrzyki. Pies cały czas przyglądał się uważnie.Jeden z sanitariuszy przyszedł z noszami i delikatnie położyli na nie mężczyznę, po czym razem wnieśli go do karetki. Psa nie można było zabrać, wiadomo, zasady... Dla niego akurat nie stanowiło to dużej przeszkody, bo przez całą drogę do szpitala biegł obok karetki.Ambulans zatrzymał się przed wjazdem do szpitala. Strażnicy podnieśli szlaban, karetka wjechała, a pies musiał zostać. Jeden ze strażników krzyknął do psa: „Siad! Zostań tu!" Pies był trochę zdezorientowany, ale posłuchał poleceń, siadł obok szlabanu i patrzył jak karetka z jego właścicielem odjeżdża.Po jakiejś godzinie czekania pies położył się blisko krawędzi ogrodzenia, żeby nie przeszkadzały mu samochody.Nastał kolejny dzień, a pies nadal leżał tam, gdzie wczoraj. Jeden facet, z nowej zmiany, zaproponował, że pójdzie zobaczyć, co się dzieje z właścicielem psa i przyniesie coś owczarkowi do jedzenia. Okazało się, że mężczyzna był operowany, jest na intensywnej terapii i powoli dochodzi do siebie.Minął tydzień i właściciel psa powoli wracał do zdrowia, ale nie było nikogo, kogo mógłby zapytać o swojego pupila i to go bardzo smuciło.Mieszkali razem odkąd trafił do rezerwy z powodu kontuzji po postrzale. Razem służyli, razem poszli na emeryturę. Miał nadzieję, że taki mądry pies nie przepadnie.Owczarek tymczasem przeniósł się spod płotu pod drzewa. Stamtąd równie wygodnie mógł obserwować wjazd. Strażnicy ciągle przynosili mu jedzenie. W końcu jeden z nich poszedł do właściciela powiedzieć mu, że jego pies czeka na niego pod szpitalem. Opowiedział mężczyźnie o tym, co się działo z psem podczas jego rekonwalescencji. Pacjent bardzo się ucieszył i wykrzyknął: „To moja psina!!! Moja kochana Alma... Służyliśmy razem. Jest dobrze wyszkolona. To bardzo mądry pies!"Właściciel owczarka poprosił również o pewną przysługę. Wziął serwetkę, przetarł nią twarz i ręce, a później dał ją strażnikowi ze słowami: „Włóż serwetkę do tego woreczka i daj ją Almie, proszę, ona zrozumie!"Ochroniarz wyszedł z terenu szpitala i podszedł pod drzewa, przy których siedziała Alma. Położył woreczek na ziemi, otworzył i odsunął się na bok. Alma podeszła i długo wąchała materiał. Potem wyciągnęła ostrożnie serwetkę, poszła pod swoje drzewo, położyła ją na łapach i przycisnęła do niej swój łepek.W końcu mężczyzna wyszedł ze szpitala, a Alma cały ten czas czekała na niego. Radości było tak wiele, że nie sposób tego opisać. Już nie raz ratowali się nawzajem i wiedziała, że trzeba cierpliwe czekać. I czekała.

Komentarze

z adresu www
Komentarze są aktualnie ukryte. Jeśli chcesz je widzieć cały czas, zaloguj się,

Pokaż komentarze
Momencik, trwa ładowanie komentarzy…
 
Color format