Polska - najlepsze miejsce na Ziemi – Siadaj byku, opowiem ci jak zajebiście być Polakiem. O kurwa, wspaniała rzecz, mówię ci. Nie jesteś ani z Zachodu, ani ze Wschodu. Siedzisz po środku i wybierasz sobie najlepsze cechy obu cywilizacji, jednocześnie gardząc nimi dogłębnie. Jesteś witalnym, potężnym Słowianinem, ale katolikiem (nawet jeżeli nie wierzysz, to kulturowym), dziedzicem Zachodniego Cesarstwa Rzymskiego, po tym jak germańskie małpy postanowiły je zniszczyć. Język? Jeden z najtrudniejszych na świecie, a co? Nie tak łatwo zostać Polakiem, o nie. Anglicy stworzyli swój śmieszny język, żeby nawet największy retard był w stanie coś wydukać i mógł przyjechać niewolniczo pracować w ich fabrykach, zresztą gdybyś miał kraj pełen Bobów i innych Samów to pewnie też byś tak zrobił. A w Polsce? W Polsce żeby zostać Polakiem musisz najpierw nabyć polską duszę i dopiero ona, wypełniając twoje ciało, wypełni Twój umysł językiem polskim. Myśleć po polsku, to być szaleńcem w oczach świata współczesnego. Wiele osób tu urodzonych zresztą nie dorosło do bycia Polakiem - gardzą tym krajem, gardzą naszą kulturą, nie chcą mieć z nami nic wspólnego. Dla nich został właśnie stworzony język angielski. Historia? Mordo, nawet nie zaczynaj. Mamy tak zajebistą historię, że jako jedyny naród na świecie celebrujemy nie tylko nasze zwycięstwa, ale i porażki. Tak pewnym siebie narodem jesteśmy, nie to co te płatki śniegu z Rosji, co najważniejszym świętem państwowym uczyniły dzień, w którym w końcu przestaliśmy im spuszczać łomot. Masz tak gdzieś? No masz? Zbudowanie na 300 lat lokalnej potęgi? Polacy. Pierwsza konstytucja w Europie? No jasne, że my. Wściekła walka nie tylko o własną państwowość, ale i o państwowość dla innych uciemiężonych narodów? Byku, jeszcze pytasz. Kuchnia? Chryste, jakie to jest wszystko pyszne. Najobrzydliwsza potrawa w polskiej kuchni (sernik z rodzynkami) ostatnio wygrała konkurs na najlepsze ciasto świata. Tak dobrze tu jest. Unikalne na skalę światową potrawy, pełna gama smaków, nieoczywiste połączenia - masz tu wszystko. A sama Polska, zapytasz. Piękny kraj, mówię ci. Masz tu wszystko: góry, morze, jeziora, nawet pustynię mamy i naszych własnych, polskich Niemców - Ślązaków. Kraj jak długi i szeroki wypełniony pięknymi zabytkami, miastami będącymi tętniącymi centrami kultury i technologii oraz wsiami gdzie pielęgnuje się tradycję i wytwarza przepyszne jedzenie. Kraj bezpieczny, wolny od zamachów terrorystycznych i ogromnych konfliktów społecznych rozrywających Zachód. Kraj, który od ponad 30 lat rozwija się w niesamowitym tempie. Kraj bez trzęsień ziemi, tornad, aktywnych wulkanów, tsunami, z czterema porami roku i idealnym klimatem. Kraj w którym chce się żyć i za który chce się umierać. Polska - najlepsze miejsce na Ziemi
Żadnej broni nuklearnej w Polsce! Dopóki ten człowiek-mem jest prezydentem – Żadnej broni nuklearnej w Polsce! Dopóki ten człowiek-mem jest prezydentem
Kierowca czekający cierpliwie aż słonki przejdą przez drogę – Kierowca czekający cierpliwie aż słonki przejdą przez drogę
To tak się da rozmawiać w polityce? Powinno to służyć za przykład – Prezydent Torunia Michał Zaleski 1 dzień . Gratuluję Pawle! Wiem, że kochasz Toruń i będziesz o niego dbał. Trzymam kciuki! ✓ Lubię to! ☐ Skomentuj ✓ Wyślij Udostępnij 1,4 tys. 8 udostępnień Najtrafniejsze Paweł Gulewski - oficjalnie. Obserwuj Dziękuję bardzo, Michale. Za dobrą kampanię, rozmowę o Toruniu oraz Twoje zasługi na rzecz miasta. Moja praca na stanowisku prezydenta będzie zawsze uwzględniać poszanowanie dotychczasowego dorobku toruńskiego samorządu. To tak się da rozmawiać w polityce? Powinno to służyć za przykład
Szczeniak przytula swojego młodszego brata, który przeżywa senny koszmar – Szczeniak przytula swojego młodszego brata, który przeżywa senny koszmar
Niektórzy bohaterowie noszą smycze – 06/12/2023 01:04:15:15 PM 2025 01041515 Niektórzy bohaterowie noszą smycze
"Pieniądze nic dla mnie nie znaczą. Zarobiłem dużo pieniędzy, ale chcę cieszyć się życiem, a nie stresować się zwiększając konto bankowe Wiele oddaję i żyję prostym życiem, tylko to co mieści się w walizce. Wszyscy wiemy, że zdrowie jest znacznie ważniejsze" – - Keanu Reeves "Pieniądze nic dla mnie nie znaczą. Zarobiłem dużo pieniędzy, ale chcę cieszyć się ży…
Piesek dostał pozwolenie na zachowywanie się jak normalny pies przez 30 sekund podczas pełnienia obowiązków – Piesek dostał pozwolenie na zachowywanie się jak normalny pies przez 30 sekund podczas pe…
Momencik, trwa przetwarzanie danych   Ładowanie…

List osoby homoseksualnej skierowany do prezydenta Andrzeja Dudy:

– Daniel Lis13 godz. · Napisałem list do Prezydenta RP Andrzeja Dudy.Udostępniajcie, proszę. Może go przeczyta.Szanowny Panie Prezydencie,nie było mi łatwo napisać ten list. Nie jestem osobą publiczną, nie jestem aktywistą, w życiu nie byłem na żadnym marszu równości, nie jestem wyznawcą żadnej ideologii. Tak naprawdę, gdy widzę w jednym miejscu dużo tęczowych flag, czuję się trochę nieswojo. Nie mam też w zwyczaju dzielić się ze światem swoim życiem prywatnym. Ale Pan najwyraźniej nie wie, co to znaczy być gejem w naszym kraju, więc zrobię dla Pana wyjątek.Wychowałem się w małym miasteczku w województwie zachodniopomorskim. Dwadzieścia tysięcy mieszkańców, jedno duże gimnazjum, wszyscy się znają. Byłem radosnym dzieckiem, takim – wie Pan – wygadanym, niczego się nie bałem, inne dzieci w klasie mnie lubiły. Bardzo dobrze się uczyłem. Gdy po latach rozmawiałem o tym z rodzicami, mama stwierdziła, że moja wesołość zniknęła bardzo nagle. Rzeczywiście, to widać nawet na różnych rodzinnych nagraniach wideo. Byłem radosnym dzieckiem. A potem przestałem.Pierwsze myśli samobójcze miałem w wieku mniej więcej trzynastu lat. To był czas, kiedy zrozumiałem, że nie jestem taki, jak większość kolegów z klasy. Pięknie byłoby powiedzieć, że pomogli mi przyjaciele albo najbliższa rodzina, ale to nie byłaby prawda. Nie dałem im nawet szansy. Byłem zbyt przerażony, żeby z kimkolwiek o tym porozmawiać czy prosić o pomoc. Przez wiele lat nie powiedziałem na ten temat rodzicom ani słowa. Gdy jesteśmy dziećmi, boimy się różnych rzeczy, a potem z tego lęku wyrastamy. Tutaj mamy sytuację odwrotną: do tego lęku się dorasta. Proszę sobie wyobrazić, że pewnego dnia wszyscy przyjaciele się od Pana odwracają, że rodzina wyrzuca Pana z domu, że ksiądz w kościele, do którego chodzi pan od zawsze, zaczyna straszyć swoich wiernych takimi jak Pan. Ten lęk każdego dnia towarzyszy tysiącom młodych ludzi w naszym kraju. Nie mija po dniu, tygodniu czy miesiącu. Trwa latami. Nigdy do końca nie znika.Gdy miałem siedemnaście lat, byłem już pewny, że samobójstwo to jedyne rozwiązanie. Byłem wtedy uczniem szczecińskiego liceum. O tym, że wszystko ze mną w porządku i że tak naprawdę niczym szczególnym nie różnię się od wszystkich innych ludzi, dowiedziałem się z amerykańskich filmów i książek. To dzięki nim odkładałem to nieuniknione, aż okazało się możliwe do uniknięcia. Na myślach się skończyło, nie miałem prób samobójczych. Na studia wyjechałem do Krakowa. Dojście ze sobą do ładu, otworzenie się przed przyjaciółmi i rodzicami, zajęło mi około dziesięciu lat, a i tak uważam się za szczęściarza.Pan się pewnie dziwi, co to za przyjaciele, rodzice i nauczyciele, jeśli niczego się nie domyślają przez tyle lat? Powiem Panu: najlepsi na świecie, o jakich każdy młody człowiek może marzyć. Nastolatkowie są jednak mistrzami kamuflażu. My – geje, lesbijki, osoby biseksualne i transseksualne – bardzo wcześnie uczymy się ukrywać nasze lęki i problemy przed światem, obudowywać się pancerzami, w każdych warunkach udawać, że nic nas nie dotyka, reagować śmiechem lub kpiną. Jeśli ktoś słyszy o samobójstwie czy jakichkolwiek innych problemach młodego człowieka, zamiast zastanawiać się, gdzie byli jego najbliżsi, powinien dokładnie przyjrzeć się swojemu otoczeniu. Bo uczymy się też unikać ludzi, którzy nam zagrażają. Nieustannie zachowujemy czujność, badamy grunt, po którym stąpamy. Słuchamy uważnie komentarzy, żartów, uwag kolegów, koleżanek, cioci czy dziadka przy wielkanocnym stole, nauczycieli, księży. Jeden komentarz potrafi zepsuć najlepszą rodzinną imprezę. To nie muszą być radykalne wypowiedzi. Wystarczy, że któraś matka powie: „O, ten Duda ma rację, to ideologia” i świat jej syna czy córki właśnie rozpada się na kawałki.Większość z nas, gdy przychodzimy do pierwszej pracy, jest już obudowana solidnym pancerzem. Głupawe żarty i odzywki kolegów i przełożonych, rzucone na zebraniu czy przy ekspresie do kawy, nie robią na nas specjalnego wrażenia. Wiemy, że nie robią tego celowo, bo gdyby wiedzieli, że żartują z nas, nigdy by sobie na to nie pozwolili. Bo nas lubią. Ale my ich już wtedy nie lubimy tak bardzo, bo przypominają nam o najgorszych chwilach w życiu.Ostatni rok pokazał mi, że te nasze pancerze nie są bardzo wytrzymałe. Wystarczyło obejrzeć relację telewizyjną z marszu równości w Białymstoku, usłyszeć porównanie nas przez hierarchę kościelnego do „czerwonej zarazy” i latami budowany pancerz kruszy się w oczach. Ideologia nie cierpi ze strachu na bezsenność, my – tak. Dla tych z nas, którzy uważają się za patriotów i patriotki i jeszcze z tego kraju nie wyjechali, Pańskie słowa o „ideologii LGBT”, o „nie ludziach”, o „neobolszewizmie” to seria kopnięć w brzuch.O mnie niech się Pan nie martwi, poradzę sobie. Mam kochających rodziców, partnera, wspaniałych przyjaciół i współpracowników. My wszyscy – dorośli geje, lesbijki, osoby biseksualne i transseksualne – sobie poradzimy. Jesteśmy silni, musieliśmy wypracować sobie poczucie godności i własnej wartości. Bez nich nie moglibyśmy przetrwać w naszym kraju. Proszę jednak pamiętać, że nastolatków nie chroni jeszcze żaden pancerz. Są przerażeni. Uważnie nasłuchują, w panice przyglądają się wszystkim wokół, szukają pomocy i wsparcia. Ich życie zależy teraz tylko od tego, czy znajdą przy sobie kogoś, kto im powie: „Nie martw się, kocham Cię bez względu na wszystko. Jakoś się ułoży. Nie jesteś sam / nie jesteś sama. Wytrzymaj jeszcze trochę. Będzie lepiej”. Jeśli nie znajdą nikogo, kto chciałby albo umiałby udzielić im wsparcia lub pomocy, będą chwytali się ostatniej nadziei: że ludzie im najbliżsi będą przynajmniej uważali na słowa, że nie przyklasną Panu, że nie powtórzą kolejnego głupiego żartu. To naprawdę może ocalić komuś życie.Nie przywróci Pan życia ani zdrowia młodych ludzi i ich bliskich oświadczeniem, że Pana wypowiedź wyjęto z kontekstu. Te rany się nie goją. Zrozumiałby to Pan, gdyby choć przez chwilę, tak po ludzku, spojrzał na Polskę z naszego punktu widzenia.Z wyrazami szacunku,Daniel Lis
Źródło: https://www.facebook.com/d.m.lis/posts/102232…

Komentarze Ukryj komentarze

z adresu www
Komentarze są aktualnie ukryte.
Momencik, trwa ładowanie komentarzy…