Zgadzam się, totalny absurd - kara powinna być o wiele wyższa – Łukasz Warzecha @lkwarzecha Follow X Kolejny absurdalny wyrok w imię prozwierzęcej poprawności politycznej. 1,5 roku pozbawienia wolności dla nie karanego człowieka za wyrzucenie psa z 8. piętra. Kara - tak. Ale nie taka. tvn24.pl/bialystok/bial Zgadzam się, totalny absurd - kara powinna być o wiele wyższa
Policja w Seattle strzela i zabija 67-letniego pedofila, który pojawił się w hotelu, aby spotkać się z dwiema dziewczynami w wieku 7 i 11 lat Gdy mężczyzna przybył na miejsce, funkcjonariusze z Seattle czekali w pokoju hotelowym. Kiedy policjanci otworzyli drzwi, mężczyzna próbował wyciągnąć broń. Natychmiast został zastrzelony – Jeden z funkcjonariuszy został draśnięty przez kulę, ale z niewielkimi obrażeniami opatrzono go na miejscu. Funkcjonariusze pracowali pod przykrywką w grupie zadaniowej ds. przestępstw internetowych przeciwko dzieciom stanu Waszyngton. Dobra robota, panowie! SEATTLE POLICE 12 2024-04-17 22:13:27 +0000 AXON BODY 4 D01A0064F POL SEATTLE Officer #19 Policja w Seattle strzela i zabija 67-letniego pedofila, który pojawił się w hotelu, aby…
Polska - najlepsze miejsce na Ziemi – Siadaj byku, opowiem ci jak zajebiście być Polakiem. O kurwa, wspaniała rzecz, mówię ci. Nie jesteś ani z Zachodu, ani ze Wschodu. Siedzisz po środku i wybierasz sobie najlepsze cechy obu cywilizacji, jednocześnie gardząc nimi dogłębnie. Jesteś witalnym, potężnym Słowianinem, ale katolikiem (nawet jeżeli nie wierzysz, to kulturowym), dziedzicem Zachodniego Cesarstwa Rzymskiego, po tym jak germańskie małpy postanowiły je zniszczyć. Język? Jeden z najtrudniejszych na świecie, a co? Nie tak łatwo zostać Polakiem, o nie. Anglicy stworzyli swój śmieszny język, żeby nawet największy retard był w stanie coś wydukać i mógł przyjechać niewolniczo pracować w ich fabrykach, zresztą gdybyś miał kraj pełen Bobów i innych Samów to pewnie też byś tak zrobił. A w Polsce? W Polsce żeby zostać Polakiem musisz najpierw nabyć polską duszę i dopiero ona, wypełniając twoje ciało, wypełni Twój umysł językiem polskim. Myśleć po polsku, to być szaleńcem w oczach świata współczesnego. Wiele osób tu urodzonych zresztą nie dorosło do bycia Polakiem - gardzą tym krajem, gardzą naszą kulturą, nie chcą mieć z nami nic wspólnego. Dla nich został właśnie stworzony język angielski. Historia? Mordo, nawet nie zaczynaj. Mamy tak zajebistą historię, że jako jedyny naród na świecie celebrujemy nie tylko nasze zwycięstwa, ale i porażki. Tak pewnym siebie narodem jesteśmy, nie to co te płatki śniegu z Rosji, co najważniejszym świętem państwowym uczyniły dzień, w którym w końcu przestaliśmy im spuszczać łomot. Masz tak gdzieś? No masz? Zbudowanie na 300 lat lokalnej potęgi? Polacy. Pierwsza konstytucja w Europie? No jasne, że my. Wściekła walka nie tylko o własną państwowość, ale i o państwowość dla innych uciemiężonych narodów? Byku, jeszcze pytasz. Kuchnia? Chryste, jakie to jest wszystko pyszne. Najobrzydliwsza potrawa w polskiej kuchni (sernik z rodzynkami) ostatnio wygrała konkurs na najlepsze ciasto świata. Tak dobrze tu jest. Unikalne na skalę światową potrawy, pełna gama smaków, nieoczywiste połączenia - masz tu wszystko. A sama Polska, zapytasz. Piękny kraj, mówię ci. Masz tu wszystko: góry, morze, jeziora, nawet pustynię mamy i naszych własnych, polskich Niemców - Ślązaków. Kraj jak długi i szeroki wypełniony pięknymi zabytkami, miastami będącymi tętniącymi centrami kultury i technologii oraz wsiami gdzie pielęgnuje się tradycję i wytwarza przepyszne jedzenie. Kraj bezpieczny, wolny od zamachów terrorystycznych i ogromnych konfliktów społecznych rozrywających Zachód. Kraj, który od ponad 30 lat rozwija się w niesamowitym tempie. Kraj bez trzęsień ziemi, tornad, aktywnych wulkanów, tsunami, z czterema porami roku i idealnym klimatem. Kraj w którym chce się żyć i za który chce się umierać. Polska - najlepsze miejsce na Ziemi
Na właściciela pubu St Albans w UK spadła fala krytyki, gdyż zezwala na wchodzenie z psami, ale z dziećmi już nie Popieracie takie decyzje? – OKT suc DOG FRIENDLY CHILD FREE Na właściciela pubu St Albans w UK spadła fala krytyki, gdyż zezwala na wchodzenie z psami…
Ambasador Palestyny uczestniczył w pogrzebie polskiego wolontariusza zamordowanego przez Izrael Wcześniej ambasador mówił, że chce wesprzeć rodzinę i podziękować całemu narodowi polskiemu – Ambasador Izraela się nie pojawił Ambasador Palestyny uczestniczył w pogrzebie polskiego wolontariusza zamordowanego przez I…
Ten jeden pyskaty dzieciak w klasie... – Nasza nauczycielka od chemii była strasznie wredna. Jeśli ktoś nie potrafił odpowiedzieć na pytanie, od razu zaczynała się z niego naśmiewać, że nic z niego nie wyrośnie skoro nie wie takich podstawowych rzeczy. Do naszej klasy chodził taki jeden idiota, który w ogóle nie był zainteresowany nauką i naturalnie był obiektem jej ciągłych drwin. Pewnego dnia na początku lekcji zaczęła nas odpytywać i nagle ten typ zaczął odpowiadać poprawnie na wszystkie pytania. Nauczycielka zamiast go pochwalić, postanowiła go wykpić mówiąc: „A ty co, utknąłeś w windzie z podręcznikiem do chemii?". Gość, zachowując absolutny spokój, spojrzał na nią i odpowiedział: „Nie, z pani matką". Cała klasa ochujała. Oczywiście nauczycielka wyrzuciła go z klasy w akompaniamencie dzikich wrzasków i kazała mu stawić się z rodzicami u dyrektora. Następnego dnia okazało się, że ten gość mieszka w tym samym bloku co matka nauczycielki, która również jest chemiczką, ale uczy na uniwersytecie i faktycznie utknął z nią w windzie, gdzie zaczęli rozmawiać i ona wytłumaczyła mu materiał, którego się uczyliśmy. Ten jeden pyskaty dzieciak w klasie...
Żadnej broni nuklearnej w Polsce! Dopóki ten człowiek-mem jest prezydentem – Żadnej broni nuklearnej w Polsce! Dopóki ten człowiek-mem jest prezydentem
Momencik, trwa przetwarzanie danych   Ładowanie…

"Czasem wystarczy czyjś jeden uśmiech, by móc doskonale się zrozumieć" - chwytająca za serce prawdziwa historia pani Marii

"Czasem wystarczy czyjś jeden uśmiech, by móc doskonale się zrozumieć" - chwytająca za serce prawdziwahistoria pani Marii – „Był marynarzem, z pochodzenia Grekiem. Poznaliśmy się w 1957 r. w jednym z gdyńskich klubów do którego poszłam razem z kuzynką. Wpadliśmy sobie w oko. Zatańczyliśmy raz, drugi i trzeci. Mogliśmy tak tańczyć całą noc. Najpiękniejsze w tym wszystkim było to, że Elias mówił tylko po angielsku, a ja tylko po polsku. Nie przeszkodziło nam to jednak we wzajemnym zrozumieniu. Czasem wystarczył jeden czyjś uśmiech, by móc doskonale się zrozumieć.Zaczęliśmy się spotykać.Odprowadzałam go do portu, gdy wypływał w daleki rejs i przychodziłam, kiedy tylko statek jego wpływał do Gdyni. Pisał do mnie listy z których większość wypełniona była rysunkami serc, kwiatów i uśmiechów. Dużo było tam słów „Love”, które z czasem śniły mi się po nocy. Choć nie znałam angielskiego, doskonale wiedziałam, co chcę mi przekazać. Pomyślałam, że to jest ten mężczyzna z którym być może spędzę resztę życia...Wyjechałam do Warszawy, gdzie była moja mama, rodzina. Chciałam być blisko nich.Był rok 1959.Pewnego dnia po prawie rocznej rozłące, on przyszedł do mieszkania mojej kuzynki w Gdyni. Szukał mnie, tęsknił. Dużo mniej listów pisaliśmy.On w drzwiach, spytał mojej kuzynki -Gdzie jest Marysia?- Marysia wyszła za mąż, nie ma jej w Gdyni.Najsmutniejsze w tym wszystkim było to, że wcale nie wyszłam za mąż, a czekałam na niego i tęskniłam z całych sił. Listów już nie pisał, jak gdyby zapadł się pod ziemię. Zapomniał, wyjechał, nie wrócił. Nigdy nie zrozumiem, dlaczego kuzynka to powiedziała, bo nigdy nawet nie odważyłam się o to spytać. Najgorsze w tym wszystkim było to, że o tym całym zajściu dowiedziałam się rok później, gdy był rok 1960. Serce mi pękło, dowiadując się, że przez rok żyłam w tej niewiedzy, tęsknocie. Martwiłam się i pisałam listy na które nie otrzymywałam żadnej odpowiedzi. Pisałam sama ze sobą.Po tej sytuacji, przez kolejne 60 lat nie przyjechałam do Gdyni.Rok temu wsiadłam do pociągu i przyjechałam do Gdyni. Poszłam na spacer do portu, gdzie zawsze się widzieliśmy. Byłam na ulicy, przy której był klub w którym się poznaliśmy. Przeczytałam kilka jego listów i kilka łez znów uroniłam. Zaczęłam znów tęsknić i zadawać sobie pytanie, gdzie jesteś Elias? Ile bym dała by móc Cię spotkać i powiedzieć Ci całą prawdę. Nawet jeżeli byś jej w moim języku nie zrozumiał to i tak bym Ci powiedziała.Ile bym dała bym mogła Cię znów zobaczyć, jak wpływasz do gdyńskiego portu…Ile bym dała, bym mogła znów przeczytać Twój list, wypełniony rysunkami serc i napisami „Love”.Gdzie teraz jesteś, jak Ci się żyje? Czy Ty jeszcze o mnie pamiętasz Elias?"
Źródło: https://www.facebook.com/Ludzkie.historie.lud…

Komentarze Ukryj komentarze

z adresu www
Komentarze są aktualnie ukryte.
Momencik, trwa ładowanie komentarzy…