Mam 30 lat i też chcę już na emeryturę... – @lyuselyuse5981. : Jak przeszłam na emeryturę, skończył się stres- przestałam się spieszyć, wreszcie się wysypiam, spaceruję, robię to, co lubię, jem, na co mam ochotę. W ciągu roku schudłam 10 kg. Ale najważniejsze, że pozbyłam sie stresu. 262 @ir-312. Ja jak przeszłam na emeryturę, zrzuciłam prawie 20 kg. A dlaczego? Bo przestałam siedzieć po 10-12 godzin przy komputerze, często byłam tak zmęczona, że nie miałam ochoty wychodzić z domu. Diety w moim przypadku były niemożliwe, bo czułam się zamulona i bez energii, a w pracy trzeba było jasno myśleć. Zaczęłam dużo spacerować - 7-10 km dziennie, pływać po 2 km. Mam 30 lat i też chcę już na emeryturę...
Słoń przeżywa żałobę nad ciałem partnerki, z którą przeżył 25 lat – Słoń przeżywa żałobę nad ciałem partnerki, z którą przeżył 25 lat
Wiertarka bezprzewodowa – Kto z was pracował na takim sprzęcie? Wiertarka bezprzewodowa Kto z was pracował na takim sprzęcie?
Wspaniałe jest to, że Kłapouchy, mimo iż miał depresję, wciąż był zapraszany na spotkania i wycieczki ze swoimi przyjaciółmi – Oni nigdy nie oczekiwali, że będzie udawał szczęśliwego, oni po prostu go kochali, akceptowali i nie kazali mu się zmieniać Wspaniałe jest to, że Kłapouchy, mimo iż miał depresję, wciąż był zapraszany na spotkania…
Chłop stoi przed kontrolą policyjną w koszulce na której widnieje napis UWAGA RADAR i ostrzega ludzi przed "suszarkami" Prawdziwy bohater – J Nie każdy bohater nosi pelerynę TikTok wroni 50 Chłop stoi przed kontrolą policyjną w koszulce na której widnieje napis UWAGA RADAR i ostr…
Nauczycielka dodaje naklejki do ocen, w zależności jak dobrze uczniowi poszło – THERE YOU ILL BE THERE FOR YOU ILL BE THERE FOR YOU ILL BE THERE FOR YOU Jöhetnek a dolgozatok? TLL BE THERE FOR YOU I'LL BE THERE FOR YOU 1199 7 V BM 2 Comple Example. 1 Em Chine My You 2 Theyre Ha ILL BE THERE LL BE TH FOR YOU Nauczycielka dodaje naklejki do ocen, w zależności jak dobrze uczniowi poszło
Internauta opowiedział historię o swoim bohaterskim psie Zoe: – "Wczoraj po południu grałem na komputerze, gdy mój golden retriever (który nigdy nie szczeka) nagle wpadł w panikę i zaczął szczekać jak szalony, patrząc przez przednie okno. Wtedy zobaczyłem chłopca, który miał najwyżej 3 lata, jak szedł podjazdem mojego sąsiada i wszedł na jego podwórko. W tym domu nikogo nie było, więc zapytałem innego sąsiada, który ma małe dzieci, czy zna tego chłopca, ale nie miał pojęcia, kim on jest. Razem próbowaliśmy porozmawiać z dzieckiem, ale ono nic nie mówiło i tylko wzruszało ramionami. Spytaliśmy kolejnego sąsiada, czy coś wie lub widział tego chłopca, ale on również nic nie wiedział. Dwaj sąsiedzi zabrali dziecko i zaczęli chodzić po okolicy, pytając ludzi, czy go rozpoznają, a ja w tym czasie poszedłem po telefon i zadzwoniłem na numer alarmowy 911. Kiedy podałem swoją lokalizację i powiedziałem, że znalazłem dziecko, operator natychmiast zapytał, w co było ubrane. Gdy potwierdziłem, usłyszałem, jak krzyknął do kogoś: „Znaleźliśmy go!” Dwóch policjantów było na miejscu w mniej niż 60 sekund. Okazało się, że chłopiec zaginął około 30 minut wcześniej przy dość ruchliwej drodze, około pół mili stąd. Według policjantów jego rodzina była ogromnie przejęta. Około 15 minut później do mojego domu przyszły dwie policjantki, aby dokończyć raport. Opowiedziałem im o niesamowitej reakcji mojego psa, więc poprosiły, aby wyszedł na ganek. Obsypały go głaskami i drapaniem, mówiąc, jaki jest wspaniały. Gdyby nie to, że mój pies zaczął szczekać, jakby piekło się otworzyło, kto wie, czy ten chłopiec zostałby odnaleziony. Jestem tak wdzięczny za mojego niesamowitego psa – jest absolutnie wyjątkowy i kocham go całym sercem." Internauta opowiedział historię o swoim bohaterskim psie Zoe: "Wczoraj po południu g…
Jedyny sąsiad na osiedlu, którego każdy lubi: – TU MIESZKA JEZ Jedyny sąsiad na osiedlu, którego każdy lubi:
Momencik, trwa przetwarzanie danych   Ładowanie…

Są lekarze i lekarze:

– Maksymilian Dy@MaksDyskoObserwujChciałbym się dzisiaj z Wami podzielićpewną historią, ponieważ pewna częśćmnie dziś po prostu umarła... Proszędoczytajcie do końca.W 2004 roku będąc na wakacjach wGrecji złamałem rękę: w stawiełokciowym i kości ramiennej. Na Krecieod razu przeprowadzono operację,natomiast nie założono gipsu i niezastosowano śrub, z powodu powrotudo Polski i podróży samolotem.Miałem potrzaskane kości, arekomendacja prywatnego szpitala wGrecji była taka - po powrocie rękętrzeba złożyć, stosując śruby, bo inaczejte kości się nie utrzymają. W Polscenastąpiła walka z czasem. W przychodniszpitala przy ulicy Krysiewicza panidoktor S. nie zastosowała się do zaleceńgreckiego szpitala, twierdząc, że jest toproste złamanie i wystarczy włożyć rękęw gips. Tak też się stało. Po czterechtygodniach mi go zdjęto i ręka byłazdeformowana.I tu zaczyna sie cały koszmar. Ręka siękrzywo zrosła, ból był niewyobrażalny isiły w niej nie było żadnej. Potrzebnabyła operacja i kolejne zabiegi - doszłodo takiej sytuacji, w której groziła miamputacja. Koniec końców operacjipodjął się profesor R.Niestety, nie udało mu się doprowadzićdo wyprostu ręki. Kolejny gips,rehabilitacja - wszystko na nic.Z każdym rokiem kąt wyprostu ręki się uzmniejsza... Ręka jest słabsza, mięśni wniej nie ma żadnych. Zaczęło mi tomocno przeszkadzać w wiekugimnazjalnym, licealnym. Inni chodzili nasiłownię, mogli dbać w sposóbrównomierny i pełny o sylwetkę.. a ja?Nie mogłem nawet zrobić pompek, anisię podciągać. Gdy trzeba było przenieśćmeble, czy nawet siatki z zakupów lewaręka drętwieje i jej nie czuję.W końcu zdecydowałem się na to, żetrzeba przeprowadzić operację, któraprzyniesie efekt - pozwoli mi mieć dwieproste ręce, nawet jeśli ta druga będziecały czas słabsza.Udałem się do Profesora R dwa latatemu z wykonanym zdjęciem ztomografu i RTG. Wyszło, że mam artozępourazową, torbiele, asymetrycznezwężenie szpary stawowej, licznedeformacje i zniekształceniapowierzchni stawowych. Ponadto, odkilkunastu lat mam ot tak, zwichniętystaw łokciowo-ramienny.Na rozmowie usłyszałem, że jest małaszansa na to, że ręka będzie jeszcze wpełni prosta, ale możemy spróbować ipodejmie się operacji. Że większe szansesą na to, że wyjdzie i lepiej to zrobićteraz, bo za kilka lat będzie za późno.Otrzymałem od profesora skierowaniedo Ortopedyczno-RehabilitacyjnegoSzpitala Klinicznego im W. Degi na 2029rok. Usłyszałem, aby napisać specjalnepismo do Dyrektora szpitala iprzypieszymy termin. Udało się. Podkoniec 2023 roku napisałem wniosek iprzyszła odpowiedź - lipiec 2024. Da się.Byłem zadowolony i pełen nadziei, że po20 latach zakończy się mój małykoszmar.W piątek (5.07) stawiłem się w Szpitalu.Wykonano badania krwi, ponownie RTGi miałem krótką rozmowę z lekarzem.Powiedziałem na niej, że wszystko wieProfesor R., który ma mnie operować. Wodpowiedzi usłyszałem, że jest naurlopie i nie wie kiedy wraca. Zdziwiłemsię i zaniepokoiłem.Piątek, sobotę, niedzielę spędziłem wszpitalu. Bez konkretnych rozmów, dat.Nie wiedziałem co mnie czeka.Dziś w poniedziałek rano miał miejsceobchód, na którym jeden z lekarzypowiedział, że mam pełnąfunkcjonalność. Mocno się wtedyzagotowałem w środku, bo o pełnejfunkcjonalności mówić nie możemy.Po godzinie zostałem wezwany do...Profesora R. Okazało się, że jest i pracuje- ucieszyłem się. Na krótko. Narozmowie w obecności kilku lekarzyusłyszałem, że nie będę miał operacji.Zapytałem czemu. Usłyszałem, że mojaręka jest nieoperacyjna, że można tozepsuć i jest teraz dobrze. I również to,że nie będzie prosta już nigdy. Że możebyć tak, że za 20 lat będzie to ból nie dowytrzymania, albo tak jak teraz - "ładniezachowana".Wykonano mi jeszcze badania USG, abyzobaczyć jak wyglądają nerwy. Wyszłona nich to, co wiedziałem już wcześniej -są w innych miejscach, mają położenienieanatomiczne. A poza protokołem to,że gdybym był młodą dziewczyną tomiałoby to sens, aby mieć dwie prosteręce. Bo: "na mężczyzn też lecą takie,które mają jakieś deformacje". Po tychbadaniach zostałem odesłany jeszczeraz na RTG. Chodziło o wykonaniezdjęcia całej prawej i lewej ręki.Godzinkę później otrzymałem wypis zeszpitala. Przy nim okazało się, że jednoze zdjęć RTG zostało źle zrobione i sięnie zapisało. Otrzymałem równieżegzemplarz "zasad zdrowegoodżywiania" i to tyle. Mam się nieobciążać i w razie niepokojącychdolegliwości się skontaktować.Bardzo długo szykowałem się naoperację, która miała dać mi pewnośćsiebie, powrót do normalności isprawności. Dziś odebrano mi nadziejęna lepsze jutro. Totalna bezsilność,zawód i lęk... przed tym co przyniesieprzyszłość. Bóle w tej ręce sąodczuwalne przy najmniejszym wysiłku.Wiele rzeczy w życiu odpuściłem, przezwzgląd na swoje zdrowie i brakmożliwości. Kilkaset godzin wporadniach, szpitalach, zaangażowanierodziny i znajomych - na nic. Ostatniedni w szpitalu? Bez sensu.Jeśli ktoś z Was zna wybitnychortopedów, chirurgów to poproszę okontakt/RT. Będę bardzo wdzięczny.Ostatnia zmiana: 4:11 PM - 8 lip 2024 ·721 8 tue Wyświetlenie

Komentarze

z adresu www
Komentarze są aktualnie ukryte. Jeśli chcesz je widzieć cały czas, zaloguj się,

Pokaż komentarze
Momencik, trwa ładowanie komentarzy…
 
Color format