Momencik, trwa przetwarzanie danych   Ładowanie…
I bardzo dobrze. Mogłaś jeszcze mężaw schronisku zostawić razem z teściową –  Dopóki nie urodziła się moja córka wiodłam cudowne życie u boku męża inaszego psa - niewielkiego kundelka Majstra. W ciąży mąż bardzo mniewspierał, nie mógł się też doczekać dziecka. Po powrocie ze szpitalazauważyłam, że w domu nie ma Majstra. Kiedy zapytałam męża, co sięstało, odpowiedział, że pies zerwał mu się ze smyczy i potrącił gosamochód. Niestety nie udało się go odratować, a mąż nie chciał mniemartwić. Przez kilka dni robiłam wszystko jak maszyna, płakałam po nocachi nie umiałam cieszyć się z córki. Któregoś poranka odwiedziła nas teściowa,oboje z mężem myśleli, że jeszcze śpię. Wtedy właśnie usłyszałam, jakteściowa mówi, że dobrze, że pies trafił do schroniska, bo przy dziecku totylko kłopot. Zrobiłam im awanturę, pojechała do schroniska i zabrałamMajsterka, po czym spakowałam mężowi walizkę. Powiedziałam, że możewrócić jak zmądrzeje. Każde dziecko zasługuje na psa, a pies to niezabawka, którą odstawia się w kąt.

Komentarze Ukryj komentarze

z adresu www
Komentarze są aktualnie ukryte.
Momencik, trwa ładowanie komentarzy…