Czasem warto odpuścić i nic nie zrobić – Mój siostrzeniec ukradł nam dużą sumę pieniędzy. Zadzwoniłam do siostry, żeby jej o tym powiedzieć, a ona ze śmiechem stwierdziła, że przecież i tak mu wybaczę i na pewno nic z tym nie zrobię. I faktycznie nic z tym nie zrobiłam. Nic nie zrobiłam, gdy mąż poszedł zgłosić sprawę na policję. Nic nie zrobiłam, gdy spanikowana siostra zadzwoniła powiedzieć, że przyszła do nich policja i przeszukała im dom. Nic nie zrobiłam, gdy mój siostrzeniec trafił do więzienia. Nic nie zrobiłam, gdy matka z siostrą przybiegły błagać mnie, żeby wybaczyła siostrzeńcowi, bo to jeszcze dziecko (dodam tylko, że to dziecko niedługo skończy 18 lat). I też nic nie zrobiłam, gdy mój mąż, nie patrząc na to, że zwrócili nam całą ukradzioną kwotę, nie wycofał zgłoszenia na policji, bo stwierdził, że to będzie dobra lekcja dla mojego siostrzeńca. Czasem warto odpuścić i nic nie zrobić
Ostatnie słowa Nikola Tesli w wiadomości do swojej matki: "Wszystkie lata, które przeznaczyłem na służbę ludzkości nie przyniosły mi nic oprócz obelg i poniżenia" – Ostatnie słowa Nikola Tesli w wiadomości do swojej matki: "Wszystkie lata, które prze…
Pamiętacie jak te gumki cudnie pachniały? – Pamiętacie jak te gumki cudnie pachniały?
Zawsze możesz liczyć na pomoc przyjaciela – Zawsze możesz liczyć na pomoc przyjaciela
Prawdziwych przyjaciół poznaje się w biedzie – Prawdziwych przyjaciół poznaje się w biedzie
W Argentynie jest takie prawo, że politycy i ich bliska rodzina nie mogą leczyć się za granicą. Pewnie dlatego mają bardzo dobrze rozwiniętą medycynę w kraju Jest to dobry pomysł, który można wprowadzić u nas. Nasi politycy byliby wtedy zmuszeni polepszyć jakość usług medycznych w naszym kraju – W Argentynie jest takie prawo, że politycy i ich bliska rodzina nie mogą leczyć się za gra…
Lis pustynny zachwycony spotkaniem kota, z którym dorastał – Lis pustynny zachwycony spotkaniem kota, z którym dorastał
I kto tu jest świnią, panie Kamiński? – STRAŻ GRANICZNA 71258 br. 20. 21. 2fecia pochodrace zuzadenia ob andese ne zabu I kto tu jest świnią, panie Kamiński?
Momencik, trwa przetwarzanie danych   Ładowanie…
archiwum
"O sprawach, na których kiedyś tak bardzo nam zależało, nagle, któregoś dnia, zaczynamy mówić coraz mniej, przychodzi nam to z coraz większym trudem, kiedy już się do tego zabierzemy. – Mamy już dość słuchania samych siebie... Trzeba skracać... Odpuszczamy sobie... Trzydzieści lat trwa cała ta gadanina... Przestaje nam zależeć na tym, żeby przyznano nam rację. Opuszcza nas ochota, żeby zatrzymać dla siebie nawet ten malutki kącik, który mieliśmy dla naszych przyjemności... Coraz większe obrzydzenie... I wystarczy już tylko coś zjeść, żeby było ciepło, no i spać ile tylko się da na tej drodze, która prowadzi donikąd. Żeby znowu się czymś zainteresować, trzeba by najpierw wymyślić jakieś nowe miny, które prezentowalibyśmy innym... Ale nie mamy już siły, żeby zmieniać nasz repertuar. Bredzimy. Szukamy jeszcze jakichś sztuczek, takich czy innych pretekstów, żeby zostać z nimi jeszcze, z kumplami, ale śmierć jest także i tam, cuchnąca, obok nas, teraz już przez cały czas, coraz mniej tajemnicza. Cenne pozostają dla nas jedynie drobne żale, jak ten na przykład, że nie zdążyło się pojechać do starego wujka w Bois-Colombe, kiedy jeszcze żył, a którego piosenka zgasła na zawsze razem z nim w pewien lutowy wieczór. Tyle udaje nam się zachować z życia. Ten malutki i bolesny żal, bo resztę i tak bardziej lub mniej skutecznie zdążyliśmy już wyrzygać na tej naszej drodze, z trudem i z dużym wysiłkiem".
Źródło: Louis-Ferdinand Céline "Podróż do kresu nocy"

Komentarze Ukryj komentarze

z adresu www
Komentarze są aktualnie ukryte.
Momencik, trwa ładowanie komentarzy…