"To zdjęcie mówi więcej niż tysiąc słów. Tak wygląda sala po dramatycznej walce o ludzkie życie – Chaos, krew, zużyte materiały medyczne - a jednak dzięki pracy lekarzy i pielęgniarek ktoś mógł dostać drugą szansę. Ale jest ktoś jeszcze, kto zasługuje na uwagę - ekipa sprzątająca ! To oni przywracają porządek, sterylność i bezpieczeństwo, by kolejny pacjent mógł być leczony bez ryzyka. Ich praca to ciche bohaterstwo, bez którego szpital nie mógłby funkcjonować. Szanujmy ich trud - to nie tylko sprzątanie, to część systemu ratującego życie" Źródło: SOR-townia "To zdjęcie mówi więcej niż tysiąc słów. Tak wygląda sala po dramatycznej walce o lud…
Niepełnosprawny pan Jerzy, którym Nawrocki wraz z żoną mieli się dożywotnio opiekować w zamian za przejęte przez nich mieszkanie, odnalazł się – Dziennikarze Onetu ustalili, że samotny staruszek, którego Nawrocki rzekomo "zgubił" w ubiegłym roku, został porzucony w Domu Pomocy Społecznej w Gdańsku Mimo przejęcia mieszkania schorowanego staruszka i umowy dożywocia, Nawrocki panem Jerzym się nie opiekuje ani mu nie pomaga, bo rzekomo od zeszłego roku nie wie gdzie jest MIESZKANIE ALE DPS TEŻ JEST W PORZĄDKU A COUNT TO Niepełnosprawny pan Jerzy, którym Nawrocki wraz z żoną mieli się dożywotnio opiekować w za…
Drodzy katolicy, widzieliście już co Trump wrzuca na swoje oficjalne social media? – Byłoby to śmieszne, gdyby Trump był amerykańskim komikiem. Byłoby to zabawne, gdyby był gwiazdą rocka. Byłby to pyszny żart, gdyby jego autor był gwiazdą telewizji śniadaniowych i uczył ludzi jak przyrządzać owsiankę. Może dałoby się te kpiny z wierzących i bogobojnych katolików zrozumieć, gdyby Trump był popularnym ateistą i lewicowym aktywistą, albo tancerzem w nocnym klubie dla społeczności LGBT. To jednak jest niestety aktualny prezydent USA. Zwykły głupek o mentalności urwisa z podstawówki. Przepowiednie futurologów i pisarzy się spełniły. Świat jest w rękach wariata. Mamy prze**bane. ~ Krzysztof Skiba Drodzy katolicy, widzieliście już co Trump wrzuca na swoje oficjalne social media? Byłoby…
Pan Jerzy wykupił za ułamek jego wartości komunalne mieszkanie, przekazał je Nawrockiemu, a sam pomaszerował do domu starców – I wszystko gra i buczy Bardzo ładne mieszkanie. Skąd masz? Pan Jerzy mi dał. Pan Jerzy wykupił za ułamek jego wartości komunalne mieszkanie, przekazał je Nawrockiemu,…
„Dobrzy ludzie nie potrzebują praw, które nakazują im działać odpowiedzialnie, podczas gdy źli ludzie znajdą sposób na obejście prawa” – Good people do not need laws to tell them to act responsibly, while bad people will find a way around the laws. ~Plato 423 BC-348 BC „Dobrzy ludzie nie potrzebują praw, które nakazują im działać odpowiedzialnie, podczas gdy…
Kiedyś tak wyglądały walki po lekcjach – Kiedyś tak wyglądały walki po lekcjach
Pewien Brytyjczyk został sparaliżowany po wypadku na rowerze – Spędził cztery lata na zbiórce 26 tys. dolarów, aby zapłacić za leczenie komórkami macierzystymi, które mogłyby mu pomóc odzyskać zdolność chodzenia. Jednak kiedy usłyszał o niepełnosprawnym chłopcu wymagającym operacji (który miał większe szanse na sukces), zamiast tego przekazał mu wszystkie pieniądze Spędził cztery lata na zbiórce 26 tys. dolarów, aby zapłacić za leczenie komórkami macierzystymi, które mogłyby mu pomóc odzyskać zdolność chodzenia. Jednak kiedy usłyszał o niepełnosprawnym chłopcu wymagającym operacji (który miał większe szanse na sukces), zamiast tego przekazał mu wszystkie pieniądze Image Credit Pewien Brytyjczyk został sparaliżowany po wypadku na rowerze Spędził cztery lata na zbiórc…
Ciekawe jaka jest liczba cierpiących zwierząt na Ziemi z powodu działalności człowieka – Ciekawe jaka jest liczba cierpiących zwierząt na Ziemi z powodu działalności człowieka
Momencik, trwa przetwarzanie danych   Ładowanie…

Jak czytam tego typu posty to szlag mnie trafia, w jakim ja ku*wa kraju żyję...

– Dariusz Misiuna28 marca o 21:28 · DŁUGI TYDZIEŃ W PIEKLE CZYLI W POLSCEPiątek: Rano przywożę matkę z warszawskiego szpitala-widmo na ul. Banacha, gdzie miała „prosty zabieg” bronchoskopii w związku z komplikacjami choroby nowotworowej. W szpitalu wybuchła epidemia, lekarze jednak nie używali maseczek. Dowiaduję się za to, że pomimo jej zerowej odporności kazano jej długo czekać w Izbie Przyjęć oraz przechodzić przez salę z brudną pościelą. Po powrocie do domu dostaje wysokiej gorączki. Myślimy, że to może być reakcja organizmu po zabiegu, choć wzbudza to w nas niepokój.Sobota: Matka rano ma 40 stopni. Dochodzi uporczywy kaszel. Próbuję dodzwonić się do przychodni, nikt nie odbiera. Pojawia się we mnie myśl, że należałoby sprawdzić, czy nie zarażono jej koronawirusem. Wydzwaniam też do Wojewódzkiej Stacji Epidemiologicznej, również bez skutku. Telefoniczny konsultant Narodowego Funduszu Zdrowia twierdzi, że należy uderzać do WSE lub do szpitala zakaźnego. Dzwonię więc na Wolską, nikt nie odbiera. Próbujemy zbić temperaturę paracetamolem. Obniża się o kilka stopni by po kilku godzinach rosnąć do 40. Kaszel się nasila.Niedziela: Matka rano ma 40,5 stopni. Dzwonimy na pogotowie. Dowiadujemy się byśmy „nie blokowali linii”, ponieważ „jak ktoś ma białaczkę i chłoniaka, to nie jest powód dla wzywania pogotowia, zajmujemy się tylko koronawirusem”. Przychodnia milczy. Instytut Hematologii, w którym przechodziła chemioterapię, również milczy. Lekarz kontaktowy z Banacha jako jedyny odbiera telefon. Mówi, że bardzo mu przykro, ale system jest niewydolny i dopóki u matki nie wykluczą koronawirusa, nie przyjmą jej do Instytutu Hematologii. Sugeruje jak najszybsze wezwanie karetki do zakaźnego, ponieważ przejazd samochodem wiąże się z dłuższą ścieżką oczekiwania, której może nie przeżyć. Ponieważ na Wolskiej ani Wołoskiej nikt nie odbiera, piszę mail do Wojewódzkiej Stacji Epidemiologicznej. Matka kaszle i ledwie łapie oddech.Poniedziałek: Matka niknie w oczach. Raz jeszcze dzwonię na pogotowie i mówię o dusznościach. Bardzo niechętnie, ale przyjmują zlecenie. Przyjeżdża wóz pancerny. Ratownicy ubrani w potrójne mundury najpierw rozmawiają ze mną przez megafon, potem opieprzają za to, że mój 95-letni ojciec i zatrudniona opiekunka nie noszą maseczek, w końcu zaś po bardzo niemiłej rozmowie zabierają matkę do szpitala na Szaserów, gdzie robią jej test na koronawirusa. Po półtoragodzinnym oczekiwaniu na powrotny transport medyczny, wraca do domu. Temperatura rośnie do 41 stopni, a mnie gotuje się krew i pęka serce.Wtorek: Czekamy na wyniki testu, które obiecano nam przedstawić w ciągu jednego lub dwóch dni. W międzyczasie dodzwaniam się do lekarza rodzinnego i proszę o jakąkolwiek pomoc, ponieważ matka tak koszmarnie się czuje, że może nie doczekać wyników badań. Słyszę, że nie może narażać swojego zdrowia oraz innych pacjentów, a poza tym to, wbrew temu co mówią w telewizji, nie jest zobowiązana do całodobowego dyżuru pod telefonem, tylko pracuje do 14. W radiu słyszę głos kogoś z rządu o wielkich sukcesach w walce z epidemią oraz o tym, że warto być cierpliwym, ponieważ „cierpliwość to dobro”. Jestem zły, jestem wściekły, jestem wkurwiony. Patrzę na zegar, jak klik, klik, minuta po minucie ucieka życie, nie dzwoni nikt z wynikami testu. Nie mam już serca rozmawiać ze „służbą” zdrowia. Telefon chwyta Samuela. Dzwoni od instytucji do instytucji, od lekarza do lekarza. Słyszymy dziesiątki pustych słów o procedurach, niemocy, wyższej konieczności. Zapisujemy kolejne numery telefoniczne. Nie sposób dociec, gdzie można otrzymać wyniki testu.Środa: Nad ranem dzwoni pani z WSE. Trzy dni od zgłoszenia. Prosi o nasze dane i mówi, że zostaniemy objęci kwarantanną. Pytam, czy mogą nam dostarczyć jakąś pomoc? Słyszę, że oni nie są od tego. Dziękuję pięknie za rozmowę. Kolejne telefony. Kolejne puste słowa. Zbywanie, ignorowanie, zabawa w gorący kartofel. Opiekunka rodziców ucieka na Ukrainę. Matka już niemal kona.Czwartek: Ostatecznie udaje się nam dodzwonić na Oddział Dermatologii szpitala na Szaserów przerobiony na punkt badań zakaźnych. Słyszymy, że matka nie ma wirusa. Możemy więc działać dalej. Tylko że nikt nie odbiera telefonów. A matka niknie. W końcu dodzwaniamy się do Instytutu Hematologii. Jeśli otrzymamy potwierdzenie na piśmie, że matka nie ma wirusa, przyjmą ją do siebie… w poniedziałek. Czy was do reszty porąbało, przecież moja matka może nie dożyć poniedziałku? Nasze argumenty zostają wysłuchane. Po dość trudnej rozmowie ze szpitalem na Szaserów i tekstach o procedurach, wyższej konieczności i niemocy, okazuje się, że jednak można wydrukować dany dokument i ktoś może go podpisać. W szpitalu nie ma skanera, więc jedziemy i odbieramy go sami.Piątek: Matka na w pół przytomna trafia do Instytutu Hematologii. Muszę zawieźć ją sam, gdyż karetka mogłaby ją zawieźć tylko do najbliższego szpitala. W drodze, co kilka minut, spoglądam na nią, czy jeszcze oddycha. Przetaczają jej krew. Podłączają pod aparat tlenowy. Trzymają na pustym oddziale. Robią kolejny test na obecność wirusa.
Źródło: www.facebook.com

Komentarze

z adresu www
Komentarze są aktualnie ukryte. Jeśli chcesz je widzieć cały czas, zaloguj się,

Pokaż komentarze
Momencik, trwa ładowanie komentarzy…
 
Color format