Momencik, trwa przetwarzanie danych   Ładowanie…
 –  Świat się zatrzymał i stoi zdumionyUlice puste, sklepy, salony...Nagle żyjemy bez zgiełku wokółA mi się kręci ciepła łza w okuI myślę sobie, patrząc na świat z lasuŻe doczekałam ciekawych czasów...Straszą zza szyby ci na ekranieŻe coś strasznego się z nami stanieŻe nie oddychać, że nie wychodzićŻe nam już wszystko może zaszkodzićA ja uważam, że wreszcie wyrósłDla tego świata nadziei wirusNagle ten pęd i to rykowiskoUcichło, jakby umarło na chwilę wszystkoJuż nie pędzimy, już tak nie gnamyA przecież życie to samo mamy...Nagle to wszystko, cośmy musieliOt tak po prostu pstryk, diabli wzięliMoże nam skurczy się nieco dostatekMoże na spodnie szyć przyjdzie łatęKto wie co jeszcze się na nas stoczyAle popatrzmy tej prawdzie w oczy:Malutki wirus chorobotwórczyStaje się dla nas człekoodtwórczy

Komentarze Ukryj komentarze

z adresu www
Komentarze są aktualnie ukryte.
Momencik, trwa ładowanie komentarzy…