Johnny Eck, "pół człowiek", w dorosłym życiu mierzył zaledwie 46 cm. Oto historia tego utalentowanego człowieka (9 obrazków)

John Eckhardt Jr, czy też po prostu Johnny Eck, urodził się 27 sierpnia 1911 roku w Baltimore. Był jednym z bliźniaków jednojajowych, jednak w przeciwieństwie do brata cieszył się ogromną sławą z powodu nietypowego wyglądu.

Johnny Eck urodził się z agenezją sakralną, czyli wrodzonym zaburzeniem, które powoduje nieprawidłowy rozwój płodu w dolnym odcinku kręgosłupa. Eck często opisywał się jako „odłamanego w pasie”, ale w rzeczywistości miał słabo rozwinięte i niezdatne do użytku nogi, które ukrywał pod ubraniem szytym na zamówienie

Johnny Eck miał zaledwie rok, gdy chodził na rękach, na długo przed tym, zanim jego brat w ogóle nauczył się stać.

Młody Eck miał liczne zainteresowania i talenty. Doskonalił swoje umiejętności jako artysta, fotograf, iluzjonista i modelarz. Choć matka miała nadzieję, że syn zostanie duchownym, plany skończyły się, gdy 12-letni Johnny zaczął skakać po scenie Johna McAslana

Zafascynowany chłopcem John McAslan przekonał go, by przyłączył się do cyrku. Rodzice zgodzili się, by Robert opiekował się bratem i tak chłopcy podpisali roczny kontrakt demonstrując przed publicznością swoje talenty.

Po 12 miesiącach chłopcy rozpoczęli karierę u Johna Sheesleya, gdzie Eck często występował u boku brata, by podkreślić swoją nietypową budowę ciała. Johhny stał się utalentowanym akrobatą, a występy w smokingu stały się jego znakiem rozpoznawczym

W 1931 roku przypadek sprowadził „pół-człowieka” na Canadian Expo w Montrealu, gdzie został zauważony przez łowcę talentów MGM. Wytwórnia zaproponowała mu rolę w produkcji „Dziwolągi” Toda Browninga.

Johnny Eck z radością przyjął rolę i szybko stał się przyjacielem reżysera. Jako wschodząca gwiazda kina nie lubił towarzystwa innych celebrytów, których nazywał „hałaśliwym i dziecinnym tłumem, któremu Hollywood uderzyło do głowy, bo wszyscy nosili okulary przeciwsłoneczne i zachowywali się śmiesznie”.

Kariera filmowa Ecka nabrała tempa i „pół-człowiek” pojawił się w kilku innych produkcjach filmowych, jak choćby „Tarzan”. W 1933 roku zrobił wszystko, by uratować rodzinny dom, który rodzina mogła stracić z powodu wielkiego kryzysu.

W 1937 roku bliźniacy rozpoczęli pracę dla iluzjonisty i hipnotyzera Rajah Raboida, z którym stworzyli jedno z najsłynniejszych przedstawień. Robert grał „ochotnika” dającego przeciąć się na pół, a później zastępował go Johnny Eck, który biegał po scenie krzycząc „Chcę moje nogi z powrotem”

Oprócz życia w show biznesie, Eck realizował swoje pasje i zainteresowania. Bracia byli zapalonymi muzykami i razem stworzyli dwuosobową orkiestrę. Johnny był dyrygentem, a Robert grał na fortepianie.

Johnny Eck uwielbiał także malarstwo i rysunek, a w wolnym czasie szlifował również te talenty. Nie czuł, że wada w jakikolwiek sposób go ogranicza, więc w 1938 roku na rękach wspiął się na pomnik Waszyngtona

Bracia w końcu przestali występować w pokazach. Odremontowali rodzinny dom i zainwestowali w park rozrywki, który prowadzili do 1950 roku, kiedy to podatek od działalności gospodarczej zmusił ich do zamknięcia.

Później bliźniacy kupili pociąg dla dzieci w lokalnym parku, a Johnny Eck stał się lokalną gwiazdą uwielbianą przez mieszkańców. Często można go było spotkać na schodach z pieskiem chihuahua o imieniu Major, gdzie opowiadał historię o swoim barwnym życiu i przygodach