Zgadzam się, totalny absurd - kara powinna być o wiele wyższa – Łukasz Warzecha @lkwarzecha Follow X Kolejny absurdalny wyrok w imię prozwierzęcej poprawności politycznej. 1,5 roku pozbawienia wolności dla nie karanego człowieka za wyrzucenie psa z 8. piętra. Kara - tak. Ale nie taka. tvn24.pl/bialystok/bial Zgadzam się, totalny absurd - kara powinna być o wiele wyższa
Policja w Seattle strzela i zabija 67-letniego pedofila, który pojawił się w hotelu, aby spotkać się z dwiema dziewczynami w wieku 7 i 11 lat Gdy mężczyzna przybył na miejsce, funkcjonariusze z Seattle czekali w pokoju hotelowym. Kiedy policjanci otworzyli drzwi, mężczyzna próbował wyciągnąć broń. Natychmiast został zastrzelony – Jeden z funkcjonariuszy został draśnięty przez kulę, ale z niewielkimi obrażeniami opatrzono go na miejscu. Funkcjonariusze pracowali pod przykrywką w grupie zadaniowej ds. przestępstw internetowych przeciwko dzieciom stanu Waszyngton. Dobra robota, panowie! SEATTLE POLICE 12 2024-04-17 22:13:27 +0000 AXON BODY 4 D01A0064F POL SEATTLE Officer #19 Policja w Seattle strzela i zabija 67-letniego pedofila, który pojawił się w hotelu, aby…
Na właściciela pubu St Albans w UK spadła fala krytyki, gdyż zezwala na wchodzenie z psami, ale z dziećmi już nie Popieracie takie decyzje? – OKT suc DOG FRIENDLY CHILD FREE Na właściciela pubu St Albans w UK spadła fala krytyki, gdyż zezwala na wchodzenie z psami…
Ambasador Palestyny uczestniczył w pogrzebie polskiego wolontariusza zamordowanego przez Izrael Wcześniej ambasador mówił, że chce wesprzeć rodzinę i podziękować całemu narodowi polskiemu – Ambasador Izraela się nie pojawił Ambasador Palestyny uczestniczył w pogrzebie polskiego wolontariusza zamordowanego przez I…
Ten jeden pyskaty dzieciak w klasie... – Nasza nauczycielka od chemii była strasznie wredna. Jeśli ktoś nie potrafił odpowiedzieć na pytanie, od razu zaczynała się z niego naśmiewać, że nic z niego nie wyrośnie skoro nie wie takich podstawowych rzeczy. Do naszej klasy chodził taki jeden idiota, który w ogóle nie był zainteresowany nauką i naturalnie był obiektem jej ciągłych drwin. Pewnego dnia na początku lekcji zaczęła nas odpytywać i nagle ten typ zaczął odpowiadać poprawnie na wszystkie pytania. Nauczycielka zamiast go pochwalić, postanowiła go wykpić mówiąc: „A ty co, utknąłeś w windzie z podręcznikiem do chemii?". Gość, zachowując absolutny spokój, spojrzał na nią i odpowiedział: „Nie, z pani matką". Cała klasa ochujała. Oczywiście nauczycielka wyrzuciła go z klasy w akompaniamencie dzikich wrzasków i kazała mu stawić się z rodzicami u dyrektora. Następnego dnia okazało się, że ten gość mieszka w tym samym bloku co matka nauczycielki, która również jest chemiczką, ale uczy na uniwersytecie i faktycznie utknął z nią w windzie, gdzie zaczęli rozmawiać i ona wytłumaczyła mu materiał, którego się uczyliśmy. Ten jeden pyskaty dzieciak w klasie...
"W obliczu ogromu zła na świecie byłoby bluźnierstwem posądzać Boga o istnienie" - Tadeusz Kotarbiński – PEM "W obliczu ogromu zła na świecie byłoby bluźnierstwem posądzać Boga o istnienie"…
Kto w dzieciństwie rozwalił takie drzwi? – Kto w dzieciństwie rozwalił takie drzwi?
Ten 4-letni koń rozumie emocje swojej właścicielki i dodaje jej otuchy – Ten 4-letni koń rozumie emocje swojej właścicielki i dodaje jej otuchy
Momencik, trwa przetwarzanie danych   Ładowanie…

Kilka pięknych historii z życia wziętych, które napawają optymizmem i wiarą w ludzi:

Kilka pięknych historii z życia wziętych, które napawają optymizmem i wiarą w ludzi: – „Idę rano do domu. Na klatce ogłoszenie: «Drodzy sąsiedzi! Dzisiaj o 9:20 zgubiłam pod klatką 100 rubli. Jeżeli ktoś znalazł, zanieście, proszę, do mieszkania 76, Antonina Pietrowna. Emerytura 3640 rubli». Wyjmuję 100 rubli, idę na górę, dzwonię. Otwiera babcia w fartuchu. Tylko zobaczyła mnie, przeciągający pieniądze, od razu się wzrusza, płacze – łzy szczęścia. I opowiedziała: «Poszłam po mąkę, wróciwszy, wyjmowała klucze pod klatką — i gdzieś mi pieniądze pewnie wypadły». ALE! Pieniędzy ode mnie nie chciała wziąć! Okazało się, że w ciągu paru godzin ja jako szósty (!!!) «znalazłem» babcine pieniądze! Ludzie, kocham was za to, że tacy jesteście!”*************************************************„Pracuję w kawiarni. Dzisiaj rano mężczyzna podszedł do kasy i powiedział: «Za mną w kolejce stoi dziewczyna, ja jej nie znam. Lecz chciałbym zapłacić za jej kawę. Przekażcie jej «Dobrego dnia». Ta dziewczyna najpierw mocno się zdziwiła… a następnie zrobiła to samo dla następnego stojącego w kolejce człowieka. I tak kilka razy z rzędu!”****************************************************„Ciężko chorowałam na anginę. W domu byłam sama, nie mogłam nawet wstać z łóżka i płakałam z bezradności. Mój pies siedział obok łóżka i patrzył na mnie z niepokojem. Potem odszedł i wrócił z wielką, śmierdzącą, zepsutą kością: ona, widocznie, była schowana na „czarną godzinę”. Pies położył kość na poduszkę i popychał nosem w moim kierunku: «Masz, pogryź!»”******************************************„Znalazłam dzisiaj komórkę zmarłego męża. Włączyłam. Okazało się, że są na niej nowe SMSy. Córeczka wysyła je mu bez końca: opowiada wszystkie ważne nowiny, co u nas słychać…”********************************************„Zobaczyłem na ulicy babcię, miała na sprzedaż jeden pokojowy kwiatek, fiołek. Zrobiło mi się jej żal, zapłaciłem za niego 10 razy drożej, niż prosiła. Ona ze łzami: «pójdę do sklepu, kupię dziadkowi kiełbasy!». Przyniosłem kwiat do domu, następnego ranka rozkwitł.”***************************************„Dawno nie było takiej burzy, jak dzisiaj. W pracy powiedzieli, że ktoś łazi koło mojego samochodu. Wybiegłem na ulicę. Wszystko było jak wcześniej, oprócz składanego dachu: ktoś zasunął go do końca, by deszcz nie napadał do środka”*****************************************„W sklepie podeszła do mnie mała dziewczynka i poprosiła: «Weź mnie na ręce». Zrobiłam to, myśląc, że się zgubiła. Ona się przytuliła, a potem zeskoczyła. Spojrzałam na nią, a ona wyjaśniła:– Chciałam, by Pani się uśmiechnęła.No i roześmiałam się”**********************************************„Niedawno wracałam z uczelni i obok stacji metra zobaczyłam kombatanta. Siedział obok z płachtą, na której były medale i ordery… Jego odznaczenia, które zdobył na wojnie. Sprzedawał je, by kupić sobie jedzenie. Podeszłam, wyjęłam całą zawartość portfela i oddałam mu ze słowami: «Weźmie Pan wszystkie pieniądze, tylko niech Pan nie sprzedaje swojego honoru i odwagi za bezcen ludziom, który są tego niegodni…». On rozpłakał się, wziął pieniądze, zebrał ordery w dłoni i ucałował je, a potem cicho przez łzy wymówił: «Dziękuję, córeczko». W takie momenty mam wrażenie, że mogę zmienić świat. One dają mi nadzieję.”
Źródło: https://www.facebook.com/DzwoniaceCedry/ Mateusz Aponiewicz

Komentarze Ukryj komentarze

z adresu www
Komentarze są aktualnie ukryte.
Momencik, trwa ładowanie komentarzy…