10 szczegółów, dzięki którym zdemaskujesz kłamcę (11 obrazków)
Kontakt wzrokowy
Kiedy ktoś kłamie, unika kontaktu wzrokowego z rozmówcą, albo wręcz przeciwnie, uporczywie wpatruje się drugiej osobie w oczy. Kłamca czuje się winny, więc wydaje mu się, że dokładnie go obserwujemy i poddajemy szczegółowej analizie każdy jego gest. W związku z tym instynktownie odwraca wzrok i zazwyczaj wbija spojrzenie w podłogę. Druga, bardziej perfidna grupa oszustów nie odrywa oczu od twarzy słuchacza, próbując w ten sposób uwiarygodnić swoje nieszczere słowa.
Mowa ciała
Kłamcy zazwyczaj nie potrafią usiedzieć spokojnie w miejscu, wiercą się, unikają spojrzenia rozmówcy, częściej mrugają powiekami, rzadziej się uśmiechają i co chwila zmieniają ton głosu. Czasami krzyżują ramiona i przyjmują postawę “zamkniętą”, jakby nie chcieli ujawniać zbyt wielu informacji. Niekiedy nerwowo poruszają jakąś częścią ciała (np. stopą lub kolanem) dotykają ręką twarzy, ucha lub nosa, albo bawią się kluczami lub innym trzymanym w dłoni przedmiotem.
Gra na zwłokę i starannie dobieranie słów.
Kłamca zazwyczaj wymyśla swoje historyjki na poczekaniu, a ponieważ potrzebuje nieco czasu na zastanowienie, często gra na zwłokę. Próbuje sprowadzić rozmowę na inne tory, albo przerzucić jej ciężar na rozmówcę. W tym celu zadaje pytania w rodzaju: „Skąd to wiesz?” albo „Kto ci o tym powiedział?”. Nierzadko używa także wyszukanego języka i mówi znacznie wolniej niż zwykle, jakby namyślał się nad każdym słowem.
Postawa obronna
Kłamca przyjmuje postawę obronną. Zrobi wszystko, byle tylko odwrócić od siebie uwagę rozmówcy. Wścieknie się, kiedy zaczniesz wątpić w jego szczerość. Ludzie, którzy mówią prawdę zachowują się przeważnie zupełnie inaczej, znacznie mniej asekuracyjnie, a kiedy trzeba przechodzą do ofensywy. Postawę obronną kłamcy najłatwiej rozpoznać, gdy ten próbuje lawirować i zmieniać temat rozmowy.
Oczy
Obserwuj uważnie ruchy gałek ocznych rozmówcy. Jeśli osoba praworęczna mówi “z pamięci”, zwykle patrzy w górę i w lewo. Kiedy zmyśla, patrzy w górę i w prawo. U leworęcznych jest odwrotnie (odpowiednio: góra/prawo i góra/lewo). Poza tym, kłamcy często i gwałtownie mrugają, mogą też przecierać oczy rękami. Kiedy ktoś widzi lub słyszy coś, czego (również podświadomie) nie aprobuje (np. własne kłamstwo), zwykle przymyka powieki na nieco dłużej niż przy normalnym mruganiu. Ruchy ręki w kierunku oczu to kolejny symptom “maskowania” prawdy.
Nagromadzenie szczegółów
Kłamca wzbogaca swoją historyjkę wieloma detalami, nawet jeśli rozmówca wcale o nie nie pyta. Sądzi, że dzięki temu jego wyssana z palca opowiastka będzie bardziej wiarygodna. Efekt jest często odwrotny do zamierzonego. Opowieść staje się zbyt skomplikowana i trudniej w nią uwierzyć. Im więcej szczegółów, tym większe prawdopodobieństwo, że to, co słyszysz to kłamstwo.
Ubarwianie
Kiedy ktoś kłamie, zwykle ubarwia mało ważne szczegóły, a jednocześnie stara się pomijać te istotne. Kłamca czuje się wówczas pewniej, za to jego rozmówca zaczyna wtedy wyczuwać, że coś jest nie tak. Takie “koloryzowanie” może ci pomóc przyłapać kogoś na łgarstwie. Wystarczy, że zanotujesz, czy zapamiętasz kilka detali, o których mówił kłamca, a nieco pózniej zapytasz o nie i sprawdzisz, czy wszystko się zgadza.
Komentarze Ukryj komentarze