• Luty, najkrótszy miesiąc roku, charakteryzował się w kulturze dawnych Słowian szczególnymi rytuałami zamawiania ciepła, które zachowały się w folklorze jako obchody Matki Boskiej Gromnicznej.
• Nazwa "luty" pochodzi od słowa pierwotnie oznaczającego "srogi, okrutny, nieprzyjemny" i odnosi się do zimowej aury tego okresu. Nazewnictwo nawiązuje do ljutъ z języka prasłowiańskiego.
• W innych językach słowiańskich, takich jak ukraiński (лютий) i białoruski (люты), nazwa miesiąca zachowała podobne znaczenie.
• Archaiczne polskie określenia lutego to "strąpacz" i "sieczeń", związane z mroźnymi właściwościami miesiąca, podczas gdy nazwy "gromnicznik" i "mięsopustnik" nawiązują do rytuałów gromnicznych i zakończenia karnawału.
• W wielu słowiańskich tradycjach luty symbolizuje miesiąc oczyszczania przed nadejściem nowej wiosny, co nawiązuje do rzymskich obrzędów związanych z Februarius.

Powód: Luty był dla dawnych Słowian czasem rytuałów zimowych związanych z oczyszczeniem i zamawianiem ciepła, co przetrwało w przesądach ludowych i nazwach związanych z surowością zimowej pogody.

Miejsca, daty i nazwiska:

• Matka Boska Gromniczna święto obchodzone na początku lutego, wywodzące się z dawnych rytuałów zamawiania ciepła.
• Weles - starosłowiański bóg, do którego nawiązują pewne nazwy lutego.
• Februarius - nazwa łacińska kojarzona z rytuałami oczyszczania.

Kolejne kroki: Pomimo mroźnej aury lutego, jego tradycje i rytuały wskazują na nadchodzące ocieplenie i powrót wiosny.