[demot]
Szczury i myszy nie roznoszą żadnych chorób - jest to mit, który panował w średniowieczu, ale z czasem nauka znalazła winnego - pchły. Więc winę ponoszą WSZYSTKIE dzikie zwierzęta.
Dodatkowo należy pamiętać, że koty są jednym z nielicznych gatunków, który zabija dla przyjemności.
[demot]
Adoptowałem szczura.
Szczury mają to do siebie, że kiedy nie są oswojone zwykle traktują człowieka jako napastnika i atakują (no chyba, że mają gdzie uciec). Są dwa sposoby na oswojenie zwierzaka:
1. polega na spokojnym i cierpliwym podchodzeniu do zwierzaka tak, by się przyzwyczaił do człowieka, aby go zaakceptował jako członka swojego stada
2. sposób polega na mocnym chwyceniu i unieruchomieniu zwierzaka tak, by okazać mu dominację, wtedy taki osobnik po krótkiej walce poddaje się i jest posłuszny
Obie metody mają swoje wady i zalety, co ciekawe dane mi było przetestować obie i ich mieszankę dzięki temu, że ojciec który nie chciał mieć większych relacji straszył szczura kiedy ten go zaczepiał, zaś moja mama bała się go wziąć i "zmusić" do posłuszeństwa, więc tylko go karmiła. ja obrałem metodę pośrednią, karmiłem go i dawałem mu sporo wolności, ale jednocześnie postawiłem wyraźnie granice których przekroczenie kończyło się karą. I teraz wnioski:
1 - pierwsza metoda w efekcie okazała się być porażką, ponieważ, nawet kiedy szanowna ma rodzicielka odważyła się sam wziąć szczurka na ręce, to ten ją olał i postanowił uciec z klatki.
Tak więc metoda bezstresowa kończy się brakiem szacunku i nieposłuszeństwem.
2 - druga metoda okazała się skuteczna, ale zależy co chce się osiągnąć. Szczur unika ojca jak tylko może, boi się postawić łapę na nim i na jego terenie.
Metoda "przemocy" o ile daje spokojnych wychowanków, o tyle są oni sterroryzowani i boją się pokazać prawdziwych siebie.
3 - metoda mieszana okazała się najskuteczniejsza, szczur zna zasady postępowania ze mną, wie, że jestem silniejszy i mogę go zdominować, ale wie też, że to ja go karmie. Po otwarciu klatki przybiega do mnie i oczekuje atencji.
Słowem ani bicie, ani pobłażanie nie jest dobre, najlepsza metoda to wyraźne zasady, kary za nieposłuszeństwo i nagrody za oczekiwane zachowania.
[demot]
@rafik54321 Wiesz to, że w wszystkich powieściach z jakiegoś powodu nieśmiertelność oznacza zatrzymanie starzenia się w cudownym wieku 24 lat jest raczej kwestią marketingu niż kwestii genów. Równie dobrze mógłby być to wiek 15, 30, 45, 90 lat.
W jednym z komisów uncanny X-men (nie pamiętam tytułu, główną rolę grała tam ShadowCat) w nie tak odległej przyszłości Wolverine jest pokazany jako starzec. Koleś się starzeje, a to to samo co dorastanie.
Możesz mi powiedzieć jaką wersję widziałeś? Lektora, napisy czy oryginalny angielski dubbing, być może rozbieżność w opiniach jest kwestią różnic tłumaczenia.
Tak swoją drogą, urodził się w latach 20 XIX w, co w chwili obecnej daje mu prawie 200 lat.
No i w sumie masz rację w pierwszym komentarzu, aktor młodszy się nie robi :)
[demot]
@rafik54321 Gdyby się nie starzał, to wciąż byłby nastolatkiem.
Dawno nie oglądałem tych filmów, ale Wolverine ma spowolnione starzenie się, dodatkowo nie wiemy, czy alkoholizm nie powoduje regresu jego mocy.
[demot]
@rafik54321 Żaden z was chyba nie czytał komiksów. Uwaga na SPOJLERY!
- Wolverine nie bierze ucznia, ale spotyka/odnajduje swojego klona - X23 - nastolatkę z parą szponów w każdej ręce (dziwnie to brzmi)
- Wolverine nie jest nieśmiertelny, w komiksach zdążył umrzeć na śmierć, X23 go zastąpiła (razem ze swoim klonem bez mocy), jednak pojawia się Old Wolverine - koleś z innego wymiaru
- Wolverine nie bez powodu już nie używa swojego pseudonimu, odwiesił szpony na hak i przeszedł na emertyturę wracając do swojego nazwiska - Logan
[demot] Jesteś taki oryginalny, czytasz książki i nie dajesz się ogłupić technologi. Weźcie już z tym skończcie, błagam.
[demot] Poczekałbym się, jaki się okaże w praktyce, wczesna ocena może być błędna.
[demot] Drugi obrazek, Kapitanie?
[demot] Szczury i myszy nie roznoszą żadnych chorób - jest to mit, który panował w średniowieczu, ale z czasem nauka znalazła winnego - pchły. Więc winę ponoszą WSZYSTKIE dzikie zwierzęta. Dodatkowo należy pamiętać, że koty są jednym z nielicznych gatunków, który zabija dla przyjemności.
[demot] Jesteś taki twardy i tak bardzo masz na wszystkich wyrąbane.
[demot] Adoptowałem szczura. Szczury mają to do siebie, że kiedy nie są oswojone zwykle traktują człowieka jako napastnika i atakują (no chyba, że mają gdzie uciec). Są dwa sposoby na oswojenie zwierzaka: 1. polega na spokojnym i cierpliwym podchodzeniu do zwierzaka tak, by się przyzwyczaił do człowieka, aby go zaakceptował jako członka swojego stada 2. sposób polega na mocnym chwyceniu i unieruchomieniu zwierzaka tak, by okazać mu dominację, wtedy taki osobnik po krótkiej walce poddaje się i jest posłuszny Obie metody mają swoje wady i zalety, co ciekawe dane mi było przetestować obie i ich mieszankę dzięki temu, że ojciec który nie chciał mieć większych relacji straszył szczura kiedy ten go zaczepiał, zaś moja mama bała się go wziąć i "zmusić" do posłuszeństwa, więc tylko go karmiła. ja obrałem metodę pośrednią, karmiłem go i dawałem mu sporo wolności, ale jednocześnie postawiłem wyraźnie granice których przekroczenie kończyło się karą. I teraz wnioski: 1 - pierwsza metoda w efekcie okazała się być porażką, ponieważ, nawet kiedy szanowna ma rodzicielka odważyła się sam wziąć szczurka na ręce, to ten ją olał i postanowił uciec z klatki. Tak więc metoda bezstresowa kończy się brakiem szacunku i nieposłuszeństwem. 2 - druga metoda okazała się skuteczna, ale zależy co chce się osiągnąć. Szczur unika ojca jak tylko może, boi się postawić łapę na nim i na jego terenie. Metoda "przemocy" o ile daje spokojnych wychowanków, o tyle są oni sterroryzowani i boją się pokazać prawdziwych siebie. 3 - metoda mieszana okazała się najskuteczniejsza, szczur zna zasady postępowania ze mną, wie, że jestem silniejszy i mogę go zdominować, ale wie też, że to ja go karmie. Po otwarciu klatki przybiega do mnie i oczekuje atencji. Słowem ani bicie, ani pobłażanie nie jest dobre, najlepsza metoda to wyraźne zasady, kary za nieposłuszeństwo i nagrody za oczekiwane zachowania.
[demot] @rafik54321 Wiesz to, że w wszystkich powieściach z jakiegoś powodu nieśmiertelność oznacza zatrzymanie starzenia się w cudownym wieku 24 lat jest raczej kwestią marketingu niż kwestii genów. Równie dobrze mógłby być to wiek 15, 30, 45, 90 lat. W jednym z komisów uncanny X-men (nie pamiętam tytułu, główną rolę grała tam ShadowCat) w nie tak odległej przyszłości Wolverine jest pokazany jako starzec. Koleś się starzeje, a to to samo co dorastanie. Możesz mi powiedzieć jaką wersję widziałeś? Lektora, napisy czy oryginalny angielski dubbing, być może rozbieżność w opiniach jest kwestią różnic tłumaczenia. Tak swoją drogą, urodził się w latach 20 XIX w, co w chwili obecnej daje mu prawie 200 lat. No i w sumie masz rację w pierwszym komentarzu, aktor młodszy się nie robi :)
[demot] @rafik54321 Gdyby się nie starzał, to wciąż byłby nastolatkiem. Dawno nie oglądałem tych filmów, ale Wolverine ma spowolnione starzenie się, dodatkowo nie wiemy, czy alkoholizm nie powoduje regresu jego mocy.
[demot] @rafik54321 Żaden z was chyba nie czytał komiksów. Uwaga na SPOJLERY! - Wolverine nie bierze ucznia, ale spotyka/odnajduje swojego klona - X23 - nastolatkę z parą szponów w każdej ręce (dziwnie to brzmi) - Wolverine nie jest nieśmiertelny, w komiksach zdążył umrzeć na śmierć, X23 go zastąpiła (razem ze swoim klonem bez mocy), jednak pojawia się Old Wolverine - koleś z innego wymiaru - Wolverine nie bez powodu już nie używa swojego pseudonimu, odwiesił szpony na hak i przeszedł na emertyturę wracając do swojego nazwiska - Logan