Momencik, trwa przetwarzanie danych   Ładowanie…

Z nami od: 10 grudnia 2013 o 17:37
Ostatnio: 31 sierpnia 2023 o 12:51
Wiek: 37
Płeć: kobieta
Exp: 2304
Jest obserwowana przez: 105 osób
  • Demotywatorów na głównej: 1781 z 2196 (396 w archiwum)
  • Punktów za demoty: 522332
  • Komentarzy: 14
  • Punktów za komentarze: 47
  • Obserwuje: 0 osób
 
wszystkie na głównej w poczekalni archiwum komentarze ulubione obserwuje
Natura potrafi tworzyćniesamowite scenerie –
Odśnieżać trzeba umieć –
Znajdź niepasujący element –
Grupa naukowców odkryła go na północnych terenach Madagaskaru – Rozmiar ciała dorosłego samca wynosi zaledwie 13,5 milimetra, co czyni go najmniejszym znanym samcem wśród gadów
Źródło: https://dzienniknaukowy.pl/planeta/nowo-odkry…

Sebastian Kucharski zamienia zwykły złom w niesamowite rzeźby - tak piękne, że ciężko oderwać od nich wzrok! (45 obrazków)

Sebastian Kucharski zamienia zwykły złom w niesamowite rzeźby - tak piękne, że ciężko oderwać od nich wzrok! –

Przykre, ale prawdziwe:

Pokaż cały obrazek…
– Kilka słów o sąsiedzkich relacjach w dzisiejszych czasach.Wychowałam się w bloku, gdzie sąsiad = przyjaciel.Odwiedzaliśmy się kilka razy w tygodniu, robiliśmy sąsiedzkie imprezy, jako dziecko często bawiłam się z innymi dzieciakami w piaskownicy lub w naszych mieszkaniach. Do tej pory mam paczkę przyjaciółek z klatki, z którymi zawsze spotykam się, gdy jestem w rodzinnym mieście.Moi rodzice często pilnowali dzieci innych sąsiadów, a w zamian za to my mieliśmy zapewnioną opiekę dla naszego kota, kiedy wyjeżdżaliśmy na wakacje. Gdy trzeba było zrobić gdzieś remont, nie wynajmowało się do tego ekipy, tylko prosiło się sąsiadów o pomoc. Zdarzało się, że moi rodzice pracowali do późna, więc niektórzy sąsiedzi z własnej woli zapraszali mnie i mojego brata na obiad.Czysta, sąsiedzka życzliwość.Uważałam, że takie relacje to coś normalnego. Przez całe studia w mieszkałam w akademiku, gdzie panowała podobna atmosfera - wiadomo, jak to w mieszkaniach studenckich bywa.Po studiach znalazłam pracę i przeprowadziłam się do mieszkania na nowo wybudowanym osiedlu. Dobrze pamiętam ten dzień - była sobota, południe. Gdy tylko się rozpakowałam, postanowiłam przywitać się z sąsiadami.Połowa nie otworzyła mi w ogóle drzwi, chociaż wewnątrz mieszkania słyszałam dialogi w stylu "Kto to? Nie wiem, jakaś typiara, nie znam. To nie otwieraj". Kilka osób przez drzwi spytało "kto tam?", a gdy odpowiadałam, że jestem nową sąsiadką i przyszłam się przywitać, słyszałam tylko "proszę stąd odejść, nie mam czasu".Byli też tacy, którzy otwierali drzwi, ale słysząc, kim jestem, machnęli dłonią, mówiąc, żebym nie zawracała im głowy. Jeden starszy pan spytał "Aa, to pani się tak łomotała na klatce? Mam nadzieję, że to już koniec, zagłuszała mi pani serial". Jakaś kobieta nakrzyczała na mnie, bo dzwonek do drzwi obudził jej dziecko.Tylko w jednym mieszkaniu trafiłam na miłą parę studentów, z którymi od razu umówiłam się na piwo i przy okazji dowiedziałam się, że podziwiają mnie za chęć zapoznawania się z innymi sąsiadami, bo w tym bloku mieszkają, cytuję "dziwni ludzie".Byłam, delikatnie mówiąc, zszokowana, ale oczywiście, zaczęłam szukać winy w sobie - była sobota, tłumaczyłam sobie, że sąsiedzi pewnie odpoczywają po ciężkim tygodniu, a tu przychodzi obca baba i zawraca im głowę. Pomyślałam, że na razie dam im trochę czasu i na zacieśnianie sąsiedzkich więzi przyjdzie jeszcze pora.W ciągu kolejnego tygodnia przekonałam się, że moi sąsiedzi nie znają słowa "dzień dobry". Parę razy zamknięto mi drzwi na klatkę przed nosem. Kiedy w windzie pies jednego z sąsiadów zaczął mnie zaczepiać i wyciągnęłam do niego rękę (może nie powinnam, bo niektóre psy tego nie lubią, ale ten wydawał się wyjątkowo towarzyski), jego opiekun burknął do mnie coś w stylu "niech trzyma pani ręce przy sobie".Raz nie było mnie w domu, a akurat nadkręcił się kurier i chciał zostawić paczkę u sąsiadki - po rozmowie na infolinii dowiedziałam się, że sąsiadka powiedziała, że może przesyłkę przyjąć, ale wyrzuci ją do śmieci. Szczęśliwie kurier przyjechał kolejnego dnia, kiedy byłam w domu.Z głębokim rozczarowaniem uznałam, że nie ma co robić drugiego podejścia do lepszego zapoznania się z moimi sąsiadami. Ale kiedy chciałam zrobić parapetówkę, pomyślałam, że rozsądnie byłoby ich chociaż o tym poinformować. Tym, którzy mieszkają najbliżej mnie, zostawiłam w skrzynce na listy słodką przekąskę i karteczkę z informacją, że tego dnia i o tej godzinie zapraszam ich na małą imprezę, a jeśli jednak wolą zostać u siebie, to, oczywiście rozumiem i postaram się, by było w miarę cicho.Na parapetówce pojawili się jedynie wspomniani wcześniej studenci oraz piątka moich znajomych. Była godzina dwudziesta, muzyka grała głośno, ale nie na tyle głośno, by komuś przeszkadzać (nawet na klatce nie było jej słychać). Zdążyliśmy może wypić po łyku piwa, kiedy do mieszkania zapukała... policja.Co się okazało? Sąsiedzi donieśli, że jest hałas, a na prośbę o ściszenie muzyki, ja i moi znajomi zaczęliśmy grozić im przemocą. Do tego para studentów, która mieszka w tym bloku to dilerzy narkotyków i na pewno wszyscy jesteśmy naćpani.Sądziłam przez chwilę, że jestem w ukrytej kamerze.Policjanci, na szczęście, okazali się dość wyrozumiali i skończyło się na pouczeniu. Kontynuowaliśmy imprezę, ale już w zepsutym humorze.W ciągu kolejnych miesięcy bałam się wyjść w ogóle z domu lub do niego wracać w obawie, że trafię na klatce lub w windzie na któregoś z sąsiadów. Częściej niż "dzień dobry" słyszałam jakieś niemiłe uwagi, niepotrzebne zaczepki.Dwa dni po parapetówce, gdy niosłam w przezroczystej reklamówce zakupy, w tym butelkę wina, jedna sąsiadka spytała "Co, znowu imprezka? Znowu będzie trzeba po policję dzwonić?" Nie odpowiedziałam.Zdaję sobie sprawę z tego, że czasy się zmieniły i dzisiaj każdy jest skupiony bardziej na sobie, ma swoich znajomych i nie szuka przyjaźni wśród sąsiadów. Być może uznacie, że narzucałam się swoim sąsiadom, ale naprawdę nie rozumiem, skąd w nich tyle jadu i pogardy dla drugiego człowieka.Blok, w którym się wychowałam, a ten, w którym mieszkam obecnie to dwa zupełnie różne światy i muszę wam powiedzieć, że jestem mocno przygnębiona, kiedy po pobycie w moich rodzinnych stronach wracam to szarej rzeczywistości.Naprawdę, tu już nie chodzi o to, że ktoś mi nie odpowie na "dzień dobry" czy zbeszta za głaskanie jego psa - chodzi o zwyczajny szacunek do drugiej osoby i nie uprzykrzanie sobie życia.
Źródło: https://piekielni.pl/87656
Pewnych rzeczy nie przewidzisz – Nie przyjadę,przepraszamNiech pan innego uberazamówiDlaczegoSiadłem na kiblu,wyciągnąłem telefon iniechcący przyjąłemzamówienieDEMOTYWATORY.PLPewnych rzeczy nie przewidzisz
Praca zdalna ma swoje zasady – LEPIEJ 100 RAZYBYĆ NA "MUTE" IMYŚLEĆ, ŻE SIĘ NIE JESTNIZ RAZ NIE BYĆ,A MYSLEĆ, ŻE SIEJJESTimgflip.comDEMOTYWATORY.PLPraca zdalna ma swoje zasady
Jedna z najwspanialszychkamerowych sztuczek w historii kina.Film "Kontakt" z 1997 r. –
0:17
Kiedy do cholery przyjedzieten pieprzony pociąg?! –
Co ty wiesz o trudnym poranku –
Długo mam na ciebiejeszcze czekać? –
Nieoficjalnie: Jadwiga Emilewicz podczas treningow na skoczniw Oberstdorfie –
archiwum – powód

25 najlepszych gifów, jakie ostatnio pojawiły się w sieci (26 obrazków)

25 najlepszych gifów, jakieostatnio pojawiły się w sieci –
Masz coś do nas kolego? –

Zdjęcia, które są idealną definicją złego dnia (39 obrazków)

Zdjęcia, które są idealnądefinicją złego dnia –

35 najlepszych gifów, jakie ostatnio pojawiły się w sieci (36 obrazków)

35 najlepszych gifów, jakieostatnio pojawiły się w sieci –
Chcieć to móc –
Wszystko jest możliwe – Tato, kurwa, kiedy będziesz się Synek kurwa, jeśli utrzymają to tempo, to ja będę szczepiony nie, jako nauczyciel, tylko jako 70+
"Koronawirus" zostałwybrany Słowem Roku 2020 – Zwycięskie słowo zdobyło 1753 głosy. Na drugim miejscu znalazła się "kobieta" (1516 głosów), a na trzecim "apostazja" (1444 głosy).Wybrano też słowo dekady i zostało nim wyrażenie "500+". Drugie miejsce zajął akronim "LGBT", a trzecie "Konstytucja"
Źródło: https://wydarzenia.interia.pl/polska/news-kor…