Momencik, trwa przetwarzanie danych   Ładowanie…

Szukaj



Znalazłem 54 takie demotywatory

Poranki takie są –
– "List ten jest podsumowaniem mojego žycia. Mam82 lata, 4 dzieci, 11 wnuków, 2 prawnuków i...pokój o wielkości 12 metrów kwadratowych. Niemam już swojego domu ani ulubionych rzeczy, alektoś sprząta mój pokój, przygotowuje dla mniejedzenie i tóżko, waży mnie i mierzy mi ciśnienie.Nie ma wokót mnie śmiechu moich wnucząt, niemogę zobaczyć, jak dorastają ani przytulają się,bawią, kłócą. Niektórzy z mojej rodziny przychodządo mnie co 15 dni, inni co trzy lub cztery miesiące,jeszcze inni wcale. Nie gotuje już krokietów czyjajek nadziewanych, nie robię na drutach, ani naszydełku. Mam jeszcze szarady i sudoku dlarozrywki. Nie wiem, ile jeszcze czasu mi zostało,ale musze sie przyzwyczaić do tej samotności...Chodze na terapie zajęciową i pomagam jak tylkomoge tym, którzy są w gorszym stanie niżja. Jednak już nie chce zżyć się z nikim zbyt blisko,ludzie zbyt szybko odchodzą. Powiadają, żeżyjemy coraz dłużej... Tylko po co? Kiedy jestemsama, moge patrzeć na zdjęcia mojej rodziny iniektóre pamiątki z domu, które mi tu przynieśli. Ito wszystko. Mam nadzieję, że nastepne pokoleniazrozumieją, że po to jest rodzina, aby spędzaćporanki razem i odpłacić naszym rodzicom za to,že poświęcili swój czas. aby nas wychować!"
– Jak inni zaczynają dzieńZARAZ KOŃCZĘ GIMNASTYKĘ I PORA NA ŚNIADANIEJak ja zaczynam dzieńKURWA JUŻ DZIEWIĘTNASTA
Z radością informujemy, że klima w naszych autobusach już działa – Póki co tylko w mroźne poranki, ale do grudnia będzie funkcjonować w pełni
– jeśli, tak jak ja, wychowałeś się w bloku to wiesz jakie panują tu zasady i jak zdobyć tu szacunekmusisz przytrzymywać windędzięki sąsiedzieprzyciszyć muzykę po 22nie wiercić w sobotnie poranki

Kobiece poranki w praktyce:

Pokaż cały obrazek…
–
– "List ten jest podsumowaniem mojego życia. Mam82 lata, 4 dzieci, 11 wnuków, 2 prawnuków i...pokój o wielkości 12 metrów kwadratowych. Niemam juz swojego domu ani ulubionych rzeczy, alektoś sprząta mój pokój, przygotowuje dla mniejedzenie i łóżko, waży mnie i mierzy mi ciśnienie.Nie ma wokół mnie śmiechu moich wnucząt, niemoge zobaczyć, jak dorastają ani przytulają się,bawią, kłócą. Niektórzy z mojej rodziny przychodządo mnie co 15 dni, inni co trzy lub cztery miesiące,jeszcze inni wcale. Nie gotuje już krokietów czyjajek nadziewanych, nie robię na drutach, ani naszydełku. Mam jeszcze szarady i sudoku dlarozrywki. Nie wiem, ile jeszcze czasu mi zostało,ale musze się przyzwyczaić do tej samotności...Chodzę na terapię zajęciową i pomagam jak tylkomoge tym, którzy są w gorszym stanie niżja. Jednak już nie chcę zżyć się z nikim zbyt blisko,ludzie zbyt szybko odchodzą. Powiadają, żeźyjemy coraz dłużej.. Tylko po co? Kiedy jestemsama, moge patrzeć na zdjecia mojej rodziny iniektóre pamiątki z domu, które mi tu przynieśli. Ito wszystko. Mam nadzieję, że następne pokoleniazrozumieją, że po to jest rodzina, aby spedzaćporanki razem i odpłacić naszym rodzicom za to,że poświecili swój czas, aby nas wychować!"
– 10:30Miałem na 8 zajęcia
– Jak to możliwe że jest jeszcze ciemno? Jeszcze tylko 5 minutek
Coraz cięższe te poranki –
–
Poranki już takie są... –
Ja też nie –
–
Wkurza cię rano śpiew ptaków? – Wyobraź sobie jak wyglądałyby poranki, gdyby istniały takie istoty
Rezolutne porankinajlepiej budzą do życia – Mamo?Maaamoooo??CO?!Już nie śpisz?
Niedzielne poranki – Nigdy nie wiesz, gdzie się obudzisz
Źródło: wp.pl
Poranki już takie są... –

Kto z was ma jeszcze taką alergię?
Kto z was ma jeszcze taką alergię? –
Tak obecnie wyglądają moje poranki –