Momencik, trwa przetwarzanie danych   Ładowanie…

Szukaj



Znalazłem 84 takie demotywatory

Powiedziano Maxowi, że ma czuwać przy małej.I tak leży już trzecią godzinę... –

Ta 15-latka pokazała, że wkłada wiele serca w swoją pracę: Gdy dowiedziała się, że 3-letnia dziewczynka, której jest opiekunką, uwielbia "Małą Syrenkę", nie czekała ani chwili i też przebrała się za syrenę. Wielka radość dziewczynki mówi sama za siebie

Pokaż cały obrazek…
Gdy dowiedziała się, że 3-letnia dziewczynka, której jest opiekunką, uwielbia "Małą Syrenkę", nie czekała ani chwili i też przebrała się za syrenę. Wielka radość dziewczynki mówi sama za siebie –
Bezbronny pies otrzymał 50 strzałów w głowę z bliskiej odległościCudem przeżył… – Został okaleczony przez swojego właściciela. Ponad 50 granulek ołowiu zostało znalezione pod skórą niewinnego zwierzęcia, a niektóre z nich przywarły do kości."Jego życie musiało być przerażające. To cud, że nie umarł w skutek zakażenia i na myśl o tym, co przeszedł Eric, kraje mi się serce. Jednak staram się myśleć pozytywnie, bo wreszcie trafił w bezpieczne miejsce" - powiedziała opiekunka Erica.Choć psiak prawie nie widzi, jego koszmar w końcu dobiegł końca, a rany na ciele i duszy powoli zaczynają się goić."Jest to prawda święta, że im bardziej poznajemy ludzi, tym bardziej kochamy zwierzęta"
Żona zapragnęła zmian w naszym życiu seksualnym – Od jutra mamy nowego ogrodnika i nową opiekunkę do dziecka

Ach, to były czasy!

Pokaż cały obrazek…
Ach, to były czasy! – My, urodzeni w latach 50-60-70-80-90 tych, wszyscy byliśmy wychowywani przez rodziców patologicznych.Na szczęście nasi starzy nie wiedzieli, że są patologicznymi rodzicami. My nie wiedzieliśmy, że jesteśmy patologicznymi dziećmi. W tej słodkiej niewiedzy przyszło nam spędzić nasz wiek dziecięcy. Wszyscy należeliśmy do bandy osiedlowej i mogliśmy bawić się na licznych budowach. Gdy w stopę wbił się gwóźdź, matka go wyciągnęła i odkażała ranę fioletem. Następnego dnia znowu szliśmy się bawić na budowę. Matka nie drżała ze strachu, że się pozabijamy. Nie chodziliśmy do prywatnego przedszkola. Rodzice nie martwili się, że będziemy opóźnieni w rozwoju. Uznawali, że wystarczy, jeśli zaczniemy się uczyć od zerówki.Nikt nie latał za nami z czapką, szalikiem i nie sprawdzał czy się spociliśmy. Z chorobami sezonowymi walczyła babcia. Do walki z grypą służył czosnek, miód, spirytus i pierzyna. Dzięki temu nie stwierdzano u nas zapalenia płuc czy anginy. Zresztą lekarz u nas nie bywał, zatem nie miał szans nic stwierdzić. Stwierdzała zawsze babcia. Dodam, że nikt nie wsadził babci do wariatkowa za smarowanie dzieci spirytusem. Do lasu szliśmy, gdy mieliśmy na to ochotę. Jedliśmy jagody, na które wcześniej nasikały lisy i sarny. Mama nie bała się ze zje nas wilk, zarazimy się wścieklizną albo zginiemy. Skoro zaś tam doszliśmy, to i wrócimy.Latem jeździliśmy rowerami nad rzekę, nie pilnowali nas dorośli. Nikt nie utonął.Zimą któryś ojciec urządzał nam kulig starym fiatem, zawsze przyspieszał na zakrętach. Czasami sanki zahaczyły o drzewo lub płot. Wtedy spadaliśmy. Nikt nie płakał, chociaż wszyscy trochę się baliśmy. Dorośli nie wiedzieli, do czego służą kaski i ochraniacze. Siniaki i zadrapania były normalnym zjawiskiem. Szkolny pedagog nie wysyłał nas z tego powodu do psychologa rodzinnego.W sobotę wieczorem zostawaliśmy sami w domu, rodzice szli do kina. Nie potrzebowano opiekunki. Po całym dniu spędzonym na dworze i tak szliśmy grzecznie spać. Pies łaził z nami – bez smyczy i kagańca. Srał gdzie chciał, nikt nie zwracał nam uwagi. Raz uwiązaliśmy psa na sznurku i poszliśmy z nim na spacer, udając szanowne państwo z pudelkiem. Ojciec powiązał nas później na sznurkach i też wyprowadził na spacer. Zwróciliśmy wolność psu, na zawsze. Mogliśmy dotykać inne zwierzęta. Nikt nie wiedział, co to są choroby odzwierzęce.Sikaliśmy na dworze. Zimą trzeba było sikać tyłem do wiatru, żeby się nie obsikać lub „tam” nie zaziębić. Każdy dzieciak to wiedział. Oczywiście nikt nie mył po tej czynności rąk. Stara sąsiadka, którą nazywaliśmy wiedźmą, goniła nas z laską. Ciągle chodziła na nas skarżyć. Rodzice nadal kazali się jej kłaniać, mówić Dzień Dobry i nosić za nią zakupy. Wszystkim starym wiedźmom musieliśmy mówić Dzień Dobry. A każdy dorosły miał prawo na nas to Dzień Dobry wymusić. Dziadek pozwalał nam zaciągnąć się swoją fajką. Potem się głośno śmiał, gdy powykrzywiały się nam gęby.Skakaliśmy z balkonu na odległość. Musieliśmy znać tabliczkę mnożenia, pisać bezbłędnie. Nikt nie znał pojęcia dysleksji, dysgrafii, dyskalkulii i kto wie jakiej tam jeszcze dys… Nikt nas nie odprowadzał do szkoły. Każdy wiedział, że należy iść lewą stroną ulicy i nie wpaść pod samochód, bo będzie łomot.Gotowaliśmy sobie obiady z deszczówki, piasku, trawy i sarnich bobków. Czasami próbowaliśmy to jeść. Jedliśmy też koks, szare mydło, Akron z apteki, gumy Donaldy, chleb masłem i solą, chleb ze śmietaną i cukrem, oranżadę do rozpuszczania oczywiście bez rozpuszczania, kredę, trawę, dziki rabarbar, mlecze, mszyce, gotowany bob, smażone kanie z lasu i pieczarki z łąki, podpłomyki, kartofle z parnika, surowe jajka, plastry słoniny, kwasiory/szczaw, kogel-mogel, lizaliśmy kwiatki od środka. Jak kogoś użarła przy tym pszczoła to pił 2 szklanki mleka i przykładał sobie zimną patelnię.Ojciec za pomocą gwoździa pokazał, co to jest prąd w gniazdku. To nam wystarczyło na całe życie. Czasami mogliśmy jeździć w bagażniku starego fiata, zwłaszcza gdy byliśmy zbyt umorusani, by siedzieć wewnątrz. Jak się ktoś skaleczył, to ranę polizał i przykładał liść babki. Jedliśmy niemyte owoce prosto z drzewa i piliśmy wodę ze strugi, ciepłe mleko prosto od krowy, kranówkę, czasami syropy na alkoholu za śmietnikiem żeby mama nie widziała, lizaliśmy zaparowane szyby w autobusie. Nikt się nie brzydził, nikt się nie rozchorował, nikt nie umarł. Żarliśmy placek drożdżowy babci do nieprzytomności. Nikt nam nie liczył kalorii.Nikt nam nie mówił, że jesteśmy ślicznymi aniołkami. Dorośli wiedzieli, że dla nas, to wstyd. Nikt się nie bawił z opiekunką.Od zabawy mieliśmy siebie nawzajem. Bawiliśmy się w klasy, podchody, chowanego, w dwa ognie, graliśmy w wojnę, w noża (oj krew się lała ), skakaliśmy z balkonu na kupę piachu, graliśmy w nogę, dziewczyny skakały w gumę, chłopaki też jak nikt nie widział. Oparzenia po opalaniu smarowaliśmy kefirem. Jak się głęboko skaleczyło to mama odkażała jodyną albo wodą utlenioną, szorowała ranę szczoteczką do zębów i przyklejała plaster. I tyle. Nikt nie umarł.W wannie kąpało się całe rodzeństwo na raz, później tata w tej samej wodzie. Też nikt nie umarł. Podręczniki szanowaliśmy i wpisywaliśmy na ostatniej stronie imię, nazwisko i rocznik. Im starsza książka tym lepiej. Jedyny czas przed telewizorem to dobranocka. Mieliśmy tylko kilka zasad do zapamiętania. Wszyscy takie same. Poza nimi, wolność była naszą własnością.Nasze mamy rodziły nasze rodzeństwo normalnie, a po powrocie ze szpitala nie przeżywały szoku poporodowego – codzienne obowiązki im na to nie pozwalały. Wszyscy przeżyliśmy, nikt nie trafił do więzienia. Nie wszyscy skończyli studia, ale każdy z nas zdobył zawód. Niektórzy pozakładali rodziny i wychowują swoje dzieci według zaleceń psychologów. Nie odważyli się zostać patologicznymi rodzicami.Dziś jesteśmy o wiele bardziej ucywilizowani. My, dzieci z naszego podwórka, kochamy rodziców za to, że wtedy jeszcze nie wiedzieli jak nas należy „dobrze” wychować. To dzięki nim spędziliśmy dzieciństwo bez ADHD, bakterii, psychologów, znudzonych opiekunek, żłobków, zamkniętych placów zabaw.A nam się wydawało, że wszystkiego nam zabraniają!
Typ siedzi - opłacamy go. Nie płaci alimentów - my płacimy. Patologia rozmnaża się w najlepsze - wypłacamy za to nagrody – Wspaniale się tu żyje Pokłóciły się o 500+. Kłótnia w domu 16-letniej matkiSzesnastoletnia Dżesika, najmłodsza matka w Polsce, walczy ze swoją matką Katarzyną (36 l.) o pieniądze z programu 500 plus. Chce sama dysponować pieniędzmi, które przysługują jej i dwójce jej dzieci. Na razie górą jest babcia, prawna opiekunka całej gromadki. Tymczasem rodzinna wojna absorbuje już policję, prokuraturę i sąd rodzinny.- No, mamy wojnę - drapie się po głowie Marek Klimkiewicz, wójt gminy Boniewo pod Włocławkiem (woj. kujawsko-pomorskie). O tym, że istnieje taka gmina, Polacy dowiedzieli się w marcu 2014 r., kiedy 13-letnia Dżesika urodziła córeczkę Maję. Wtedy Marek Klimkiewicz uważał, że dziewczynka i jej dziecko powinny trafić do ośrodka dla samotnej matki. Bał się, że jak Dżesika pozostanie w swoim środowisku, to zejdzie na złą drogę. Ale ani ona, ani jej matka Katarzyna nie chciały o tym słyszeć. Za to chętnie wyciągały rękę o pomoc. Pani Katarzyna z konkubentem, szóstką własnych dzieci i córeczką Dżesiki dostała od wójta przyzwoite lokum.Pół roku później Dżesika znów zaszła w ciążę i urodziła synka. Jej partner za współżycie z nieletnią dostał wyrok w zawieszeniu, ale i tak trafił za kratki za kradzieże i włamania. Tymczasem rodzina doczekała programu 500 plus.- W sprawie dzieci Dżesiki został złożony wniosek o wypłatę 1000 złotych. Jej matka złożyła też wnioski na pięcioro swoich dzieci, z wyjątkiem Dżesiki - mówi wójt Boniewa. - Pieniądze w kwocie 3500 już zostały wypłacone - dodaje.
Źródło: http://www.se.pl/wiadomosci/polska/poklocily-…
21 letnia opiekunka uniknie kary za zgwałcenie 11 latka, bo jest niedojrzała emocjonalnie, a ofiara dojrzalsza niż na to wskazywałby wiek – Co na to rodzice? Tata jest dumny z syna...
Źródło: http://www.telegraph.co.uk/news/uknews/crime/…
Wybierając opiekunkę do dziecka – najpierw spytaj kota, czy wyraża na nią swoją zgodę Wybierając opiekunkę do dziecka – najpierw spytaj kota, czy wyraża na nią swoją zgodę
Kobieta śpiewa kołysankę śwince, która straciła wzrok - ten film wzruszy do łez nawet największego twardziela – Bentley to wietnamska świnka, u której zdiagnozowano zapalenie opon mózgowych. Knurek wygrał trudną walkę o życie, ale w wyniku powikłań stracił wzrok. Opiekunka Corinne DiLorenzo, zaśpiewała mu kołysankę, aby go uspokoić
Źródło: https://www.facebook.com/corinne.dilorenzobre…
Ok, możesz się opiekować naszym synkiem, – ale żona nie pozwala mi odwozić Cie do domu
Geniusze trollizmu – nigdy się nie nudzą
Reakcja czarnej pantery – Na ulubioną opiekunkę Reakcja czarnej pantery – Na ulubioną opiekunkę
Kiedy wynajmiesz metala – do opieki nad dzieckiem Kiedy wynajmiesz metala – do opieki nad dzieckiem
Pracuję jako opiekunka na placu zabaw w centrum handlowym – Dziś odwiedził nas 8-letni chłopczyk.Musiałam uwiecznić to co stworzył

Pobazgrana gęba
Pobazgrana gęba –
Iść wężykiem,to nie znaczy zawsze to samo – Metoda "idziemy gęsiego" zeszła do lamusa, bo jak zapewnia pani opiekunka ta metoda jest bezpieczniejsza i ma się pewność że żadne dziecko nagle nie odfrunie
Dian Dian - pies, którychodzi jak człowiek – Chinka, Cen Lan przygarnęła niepełnosprawnego malucha sześć lat temu, kiedy suczka jej sąsiada urodziła sześć szczeniąt: pięć zupełnie zdrowych i jednego bez przednich łapek. Rodzeństwo szybko znalazło nowe domy, a kaleki psiak został zupełnie sam. Na początku poruszał się jak foka, odpychając tylnymi łapkami. Jego opiekunka, widząc jego ogromną chęć życia, postanowiła mu pomóc w przezwyciężeniu kalectwa i nauczyć go chodzenia na dwóch łapach. Najpierw używała jedzenia na zachętę, aby choć przez chwilę stanął. Udało się i z czasem potrafił coraz dłużej utrzymywać się w pozycji pionowej. W końcu zrobił swój pierwszy krok. W tej chwili maluch potrafi już swobodnie chodzić nie tylko wokół własnego domu, ale i na spacery do miasta, wzbudzając ogromne zainteresowanie. Gdy jest zmęczony, wskakuje do torebki swojej ukochanej pani
Źródło: http://pies.pl/dian-dian----pies-ktory-chodzi… n3592.html
Opiekunka do dziecka – Cena: 2 Whiskasy dziennie Opiekunka do dziecka – Cena: 2 Whiskasy dziennie
Nie masz dzieci? Zrób dowcip – Zadzwoń po opiekunkę. Gdy przyjdzie powiedz jej, że dzieci śpią u siebie w drugim pokoju i ma ich nie budzić. Gdy wrócisz zapytaj się gdzie są dzieci
Katarzyna W. – Szuka pracy jako opiekunka do dzieci
Źródło: wlasne