Momencik, trwa przetwarzanie danych   Ładowanie…

Szukaj



Znalazłem 78 takich demotywatorów

 –  ŻYJ TAK, ŻEBYTWOICH POMNIKÓWNIE MUSIAŁAPILNOWAĆ POLICJA

Wymowny list Adama Michnika do gen. Czesława Kiszczaka, wysłany z aresztu śledczego w 1983 r.

 –  Kinga Kamińska14 grudnia 2016 · Warszawa, województwo mazowieckie ·Wobec opluskwiania inaczej myślących przez pisowskie miernoty przyszło mi na myśl, że dobrze będzie przypomnieć:Trzydzieści trzy lata temu Adam Michnik wysłał z aresztu śledczego ten list do do ministra spraw wewnętrznych gen. Czesława Kiszczaka. Opublikowany w podziemnym Tygodniku Mazowsze stał się dla mnie drogowskazem.Warszawa 11 grudnia 1983 r.Adam Michnik, s. OzjaszaWarszawa, ul. Rakowiecka 37; areszt śledczyOb. minister spraw wewnętrznychgen. Czesław KiszczakMotto: Odebrałem pismo Waćpana, Mości Panie Rzewuski, nad którym długo myślałem, co ono ma znaczyć, i czyli mam na nie odpowiedzieć. Człowiek poczciwy nie skrywa swych myśli, wzgarda dla podłych jest jego prawidłem; tak i ja dziś z Waćpanem postąpię... Jako obywatel nie mogę usłuchać rady Waćpana, która pod pozorem wolności, upstrzonej licznymi błędami, wsparta jest obcą przemocą. Ci, którzy śmieli dla ich dumy i własnej miłości zaprzedać krew współziomków swoich, są ohydą narodu i zdrajcami ojczyzny. Takie są moje sentymenta...(Z listu księcia Józefa Poniatowskiego do hetmana Seweryna Rzewuskiego, targowiczanina)I. Na początku listopada, pełen obrzydzenia dla postępków funkcjonariuszy Pańskiego resortu, wysłałem do Pana skargę. W swym liście zwróciłem uwagę na niski charakter takich poczynań: zabranie z celi książek, które posiadałem za zgodą prokuratora, pozbawienie mnie dodatkowego spaceru zaleconego przez lekarza czy pogróżki inspirowane jakimiś audycjami w zachodnich radiostacjach. Dla nikogo z więźniów Pawilonu III Śledczego nie jest sekretem, że akcjami represyjnymi kierują tu funkcjonariusze Służby Bezpieczeństwa. Ich nazwiska też nie są żadną tajemnicą, tak jak i nazwisko ich tutejszego szefa, płk. Tamborskiego z MSW. Odwołałem się w swoim piśmie do obowiązującego ludzi cywilizowanych nakazu honoru, który zabrania znęcać się nad uwięzionym i bezbronnym przeciwnikiem politycznym.Poprosiłem następnie odwiedzającą mnie osobę, by sprawdziła u Pana, czy mój list doszedł. Ku memu zdziwieniu zakomunikował jej Pan o swej niemożności ukrócenia poczynań podległych sobie funkcjonariuszy. W przedmiocie zwrócenia mi do celi książek okazał się Pan niekompetentny. Starczyło natomiast Panu kompetencji, by złożyć mi dość osobliwą propozycję. Brzmiała ona: albo najbliższe święta spędzę na Lazurowym Wybrzeżu, albo też czeka mnie proces i wiele lat więzienia. Zapewnił Pan zarazem, że po procesie, gdy "władza przełknie tę żabę", o wyjeździe nie będzie mogło być już mowy. W ten sposób dowiedziałem się, że ministrowi spraw wewnętrznych w PRL trudniej pohamować nadgorliwych w dokuczliwości funkcjonariuszy SB, niż odgadnąć wyrok sądu wojskowego i szeroką dłonią ofiarować wczasy na Lazurowym Wybrzeżu.Ma Pan duszę jak step ukraiński, Panie Generale! Tytułem rewanżu ofiaruję Panu przeto, śladem pana Zagłoby podążając, tron w Niderlandach! "Monarcha Niderlandów, król Kiszczak I" - czy nie znajduje Pan urody w tym sformułowaniu?II. Kiedy z początkiem listopada przeczytałem w "Trybunie Ludu" wypowiedź Jerzego Urbana o tym, że mogę uzyskać wolność kosztem opuszczenia Polski, potraktowałem to jako kolejny żart tego skądinąd utalentowanego felietonisty, któremu wyrządzono tak ogromną krzywdę nominacją na stanowisko rzecznika rządu PRL. Rządowi gen. Wojciecha Jaruzelskiego minister Urban wielkich szkód może i nie przysporzył, bowiem temu rządowi trudno jeszcze bardziej popsuć opinię w kraju i za granicą. Jednak wyrządził ich niemało samemu sobie, kiedy to dowcipy ze "Szpilek" zaczął przedstawiać jako opinie zasługujące na poważne traktowanie.Nie dalej jak miesiąc wcześniej, początkiem października, Jerzy Urban zapewnił opinię publiczną, że więźniowie polityczni "odbywają karę w wydzielonych pomieszczeniach i nie przebywają razem z kryminalistami". Proszę sobie wyobrazić, że potraktowałem - o święta naiwności! - tę wypowiedź poważnie i zażądałem umieszczenia mnie we wspólnej celi z więźniem politycznym, bowiem przebywałem z więźniami kryminalnymi. Wszelako naczelnik aresztu mjr Andrzej Nowacki, a potem szef sądu Warszawskiego Okręgu Wojskowego płk Władysław Monarcha uświadomili mnie, że Urban plecie jak Piekarski na mękach i nie zna obowiązujących przepisów.Od tego czasu czytam oświadczenia rzecznika rządu gen. Jaruzelskiego wyłącznie w konwencji satyrycznych humoresek i nieraz się dobrze nimi bawię (polecam Pańskiej uwadze - jako szczególnie śmieszne - wypowiedzi rzecznika na temat Lecha Wałęsy). W tej też konwencji odczytałem jego wypowiedź o możliwości kupienia sobie wolności przez wyjazd za granicę. Pańska oferta spędzenia świąt na Lazurowym Wybrzeżu kazała mi jednak ponownie przemyśleć, co oznaczają te dziwaczne wypowiedzi.III. Piszę ten list wyłącznie we własnym imieniu, ale mam podstawy, by sądzić, że podobnie rozumują tysiące ludzi w Polsce.Doszedłem do przekonania, że składając mi propozycję opuszczenia Polski:1) przyznaje Pan, że nie uczyniłem nic takiego, co by upoważniało praworządny urząd prokuratorski do formułowania zarzutów o "przygotowaniu do obalenia ustroju siłą" lub "osłabiania mocy obronnej państwa", zaś praworządny sąd do orzekania wyroku skazującego. Podzielam ten pogląd;2) przyznaje Pan, że wyrok jest już ustalony na długo przed rozpoczęciem procesu. Podzielam ten pogląd;3) przyznaje Pan, że akt oskarżenia sformułowany przez dyspozycyjnego prokuratora i wyrok skazujący, orzeczony przez dyspozycyjnych sędziów, będą na tyle nonsensowne, że nikogo w błąd nie wprowadzą, skazanym przyniosą chwałę, a skazującym i ich dysponentom - hańbę. Podzielam ten pogląd;4) przyznaje Pan, że celem toczącego się postępowania karnego nie jest zadośćuczynienie prawu, lecz pozbycie się przez elitę władzy kłopotliwych oponentów. Podzielam ten pogląd.Na tym wszakże kończy się zgodność naszych opinii. Uważam bowiem, że:1) aby tak jawnie przyznać się do deptania prawa, trzeba być durniem;2) aby będąc więziennym nadzorcą, proponować człowiekowi więzionemu od dwóch lat Lazurowe Wybrzeże w zamian za moralne samobójstwo, trzeba być świnią;3) aby wierzyć, że ja mógłbym taką propozycję przyjąć, trzeba wyobrażać sobie każdego człowieka na podobieństwo policyjnego szpicla.IV. Wiem dobrze, Panie Generale, do czego wam nasz wyjazd jest potrzebny. Do tego, by nas ze zdwojoną siłą opluskwiać w swoich gazetach jako ludzi, którzy ujawnili wreszcie swe prawdziwe oblicze; którzy przedtem wykonywali cudze dyrektywy, a teraz połasili się na kapitalistyczne luksusy. Do tego, by zademonstrować światu, że wy jesteście szlachetnymi liberałami, a my szmatami bez charakteru. Do tego, by móc Polakom powiedzieć: "Patrzcie, nawet oni skapitulowali, nawet oni stracili wiarę w demokratyczną i wolną Polskę". Do tego - przede wszystkim - by poprawić swój wizerunek we własnych oczach; by móc z ulgą odetchnąć: "Oni wcale nie są lepsi ode mnie".Bo was niepokoi sam fakt istnienia ludzi, którym myśl o Polsce nie kojarzy się z ministerialnym stołkiem, a z więzienną celą; ludzi, którzy przedkładają święta w areszcie śledczym nad ferie na Lazurowym Wybrzeżu. Wy nie wierzycie w istnienie takich ludzi. Dlatego w swym ostatnim sejmowym przemówieniu osiągnął Pan w obelżywości oskarżeń poziom polskiego klasyka tego gatunku - Stanisława Radkiewicza. Dlatego mówicie nawet między sobą, że my albo jesteśmy wielkimi spryciarzami (bo otrzymujemy instrukcje i pieniądze od wywiadu amerykańskiego), albo też wielkimi głupcami - "fanatykami" (bo wolimy siedzieć w więzieniu, niż spacerować po paryskich bulwarach). Przecież nikt z was nie wahałby się ani przez chwilę, mając taki wybór!Wy nie umiecie o nas myśleć inaczej, bowiem myśląc inaczej, musielibyście - choćby w jednym błysku chwili - odgadnąć prawdę o sobie samych. Tę prawdę, że jesteście mściwymi i pozbawionymi honoru świntuchami. Tę prawdę, że jeśli nawet kiedyś było w waszych sercach troszkę przyzwoitości, to dawno pogrzebaliście te uczucia w brutalnej i brudnej grze o władzę, jaką toczycie między sobą. Dlatego, sami złajdaczeni, chcecie nas ściągnąć do swego poziomu.Otóż nie! Tej przyjemności wam nie dostarczę. Nie znam przyszłości i wcale nie wiem, czy dane mi będzie dożyć zwycięstwa prawdy nad kłamstwem, a "Solidarności" nad obecną antyrobotniczą dyktaturą. Rzecz w tym wszakże, Panie Generale, że dla mnie wartość naszej walki tkwi nie w szansach jej zwycięstwa, ale w wartości sprawy, w imię której tę walkę podjęliśmy. Niech ten mój gest odmowy będzie maleńką cegiełką budującą honor i godność w tym co dzień unieszczęśliwianym przez was kraju. Niech będzie policzkiem dla was, handlarzy cudzą wolnością!V. Dla mnie, Panie Generale, więzienie nie jest żadną szczególnie dotkliwą karą. Tamtej grudniowej nocy to nie ja zostałem proskrybowany - to wolność. To nie ja dziś jestem więziony - to Polska.Dla mnie, Panie Generale, karą byłoby, gdybym musiał na Pańskie polecenie szpiclować, machać pałką, strzelać do robotników, przesłuchiwać uwięzionych i wydawać haniebne wyroki skazujące. Szczęśliwy jestem, że znalazłem się po właściwej stronie - wśród ofiar, a nie wśród oprawców. Ale gdyby Pan to rozumiał, nie składałby mi Pan propozycji tyleż niemądrych, co niegodziwych.W życiu każdego człowieka uczciwego, Panie Generale, przychodzi taki trudny moment, kiedy za proste stwierdzenie faktu: "to jest czarne, a to jest białe" trzeba drogo płacić. Może to być cena życia płacona na stokach Cytadeli, za drutami Sachsenhausen, za kratami Mokotowa. W takiej chwili, Panie Generale, dla uczciwego człowieka problemem naczelnym nie jest, by wiedzieć, jaką cenę przyjdzie mu zapłacić, lecz wiedzieć, czy białe jest białym, a czarne - czarnym.Aby to wiedzieć, trzeba chronić sumienie. Trawestując jednego z wielkich pisarzy naszego kontynentu, powiem tak: trzeba przede wszystkim, aby dowiedział się Pan, Panie Generale, co to jest sumienie ludzkie. Są dwie rzeczy na tym świecie - niechaj usłyszy Pan tę nowinę - z których jedna nazywa się Zło, druga Dobro. A oto objawienie dla Pana: kłamać i lżyć nie jest dobrze, dopuszczać się zdrady jest źle, więzić i mordować jest jeszcze gorzej. To nic, że to jest użyteczne. Tego nie wolno...Tak, Panie Generale, tego nie wolno. Kto się przeciwstawia? Kto zezwala? Kto zabrania? Panie Generale, można być potężnym ministrem spraw wewnętrznych, można mieć za sobą potężne mocarstwo rozciągające swą władzę od Łaby po Władywostok, a pod sobą całą policję kraju, miliony szpiclów i miliony złotych na pistolety, armaty wodne i urządzenia podsłuchowe, płaszczących się służalców, pełzających donosicieli i żurnalistów; a tu ktoś niewidzialny, w ciemności, przechodzień, nieznajomy wyrasta przed Panem i mówi: "Nie zrobisz tego!".Oto sumienie.VI. Zapewne list ten wyda się Panu kolejnym dowodem mojej głupoty. Jest Pan przyzwyczajony do uniżonych próśb, policyjnych raportów, szpiclowskich donosów. A tu człowiek, który jest w Pańskim ręku, któremu dokuczają Pańscy podwładni, oskarżają Pańscy prokuratorzy, a skazywać będą Pańscy sędziowie - mówi Panu o sumieniu.Bezczelny, nieprawdaż?Wszelako żadna Pańska reakcja nie jest w stanie mnie już zadziwić. Wiem, że za ten list zapłacę wysoką cenę, a Pańscy podwładni spróbują doprowadzić do mojej świadomości pełnię wiedzy o możliwościach więziennictwa w kraju budującym komunizm. Wiem wszakże i to, że obowiązuje mnie prawda.Dlatego o nic Pana nie proszę. Tylko o jedno: niech się Pan zastanowi. Nie nad moim losem - ja może jakoś wytrzymam kolejne pomysły Pańskich pułkowników i majorów. Niech Pan się zastanowi nad sobą. Niech Pan przy wigilijnym stole pomyśli przez chwilę o tym, że będzie Pan rozliczony ze swych uczynków. Będzie Pan musiał odpowiedzieć za łamanie prawa. Skrzywdzeni i poniżeni wystawią Panu rachunek. To będzie groźna chwila.Życzę Panu zachowania godności osobistej w takim momencie. I odwagi. Niech Pan nie tłumaczy się, jak Pańscy koledzy z poprzednich ekip, że Pan o niczym nie wiedział. Bo to nie wzbudza litości, tylko pogardę...Sobie zaś życzę, abym - tak jak zdołałem w Otwocku dopomóc w uratowaniu życia kilku Pańskim podwładnym - umiał być na miejscu w samą porę, gdy Pan będzie zagrożony i zdołał także Panu dopomóc. Abym umiał raz jeszcze być po stronie ofiar, a nie wśród oprawców. Choćby potem nadal miał mnie Pan zamykać w więzieniu i nadal zdumiewać się moją głupotą.
"Ja tu mieszkać nie będę" –
"Bądź sobą" - najgorsza rada – Jeżeli nic ci się w życiu nie udaje,to będąc dalej sobą, wciąż nic się nie uda
Tak działa ten świat –  Motto dnia: Wyznanie starego Zyda: Ja raz w roku ide do doktora. On mnie bada, on mnie wypisuje recept, ja biore recept, ja mu place, on tez chce zyc! Potem ja ide do aptekie, ja daje recept dla aptekarz, aptekarz daje mi medycyne, ja place aptekarz ... on tezchce zyc! Potem ja biore medycyne, ja ide ulice, ja wyrzucam to wszystko do rynsztoka... ja tez chce zyc
Bardzo życiowe koronamotto –  KORONAMOTTO: NIESTETY, PO ZDJĘCIU MASECZEKNIE WSZYSCY ODZYSKALI TWARZ
Czapki z głów! –  Komenda Powiatowa Policji w Stargardzie ••'Wczoraj o 10:45 - ©Policjanci uratowali kobietę z płonącego mieszkaniaPolicjanci z referatu patrolowo - interwencyjnego stargardzkiej komendyuratowali 77 -letnią kobietę, u której w mieszkaniu pojawił się ogień.Mundurowi bez wahania ruszyli na pomoc. Wyważyli drzwi od mieszkania inarażając własne życie, poruszając się w bardzo gęstym zadymieniu,odnaleźli leżącą na podłodze nieprzytomną lokatorkę. Wynieśli ją zmieszkania i przekazali pod opiekę lekarzy.Wczoraj tuż po godz. 22:00 dyżurny stargardzkiej komendy otrzymałzgłoszenie o pożarze w jednym z mieszkań na terenie Stargardu, w którymmiała znajdować ma się starsza kobieta. Przekazywaną informację usłyszałazałoga, któraw tym czasie znajdowała się bardzo blisko wskazanego adresu. Policjancinatychmiast pojechali na miejsce pożaru. Tam zastali gęste kłęby dymuwydobywające się spod drzwi mieszkania. Natychmiast bez wahania podjęlidecyzję0 wyważeniu drzwi i wejściu do środka. Zadymienie byłotak duże, że nawet podane przez sąsiada mokre ręcznikiw celu zasłonięcia dróg oddechowych na nic się nie przydały1 konieczne było użycie specjalistycznych masek.Policjanci na czworaka rozpoczęli przeszukanie mieszkaniai w jednym z pomieszczeń natrafili na leżącą na podłodze kobietę. Następniewynieśli ją na zewnątrz i udzielili pierwszej pomocy do czasu przyjazdu służbmedycznych. Przytomna seniorka została przetransportowana do szpitala.O tym jak bardzo policjanci narażali swoje życie i zdrowie świadczy to, że pozakończonej akcji jeden z interweniujących policjantów źle się poczuł. Namiejsce została wezwana druga karetka, której załoga podała mu tlen. Pokonsultacji medycznej lekarz zadecydował o zakończeniu służbyw tym dniu przez tego funkcjonariusza.Na chwilę obecną prowadzone są czynności z udziałem biegłego z zakresupożarnictwa po kątem ustalenia przyczyn pożaru.„Pomagamy i chronimy" to motto naszej służby! Każdego dnia jesteśmygotowi nieść pomoc ludziom w potrzebie. Jesteśmy dumni, że tacy policjancisą wśród nas.podkom. Krzysztof Wojsznarowicz
Moje motto oparte na doświadczeniach: Najgorzej jest się z ch*jami w daleką podróż wybrać –

Motto kociary

Motto kociary –  PRACUJEABY MÓJКОТMIAUGODNEZYCIE
"Lepiej jest stracić pieniądze niż zaufanie - te słowa Roberta Boscha wciąż stanowią motto marki Bosch" – Chyba już nieaktualne, Panie Robercie?
Ot i cała moja filozofia życiowa –  Jestem prostym człowiekiemWidze piwo piję piwo

Motto na dziś

Motto na dziś –
2014, Nowy Jork, Brooklyn, nauczycielka Madeline Scotto wciąż pomaga dzieciom z matematyką w tej samej szkole podstawowej św. Efrema, którą sama ukończyła w 1928 roku – Właśnie zbliżają się jej wyjątkowe urodziny: „W zeszłym roku pomyślałam: to niemożliwe, że skończę sto lat! Nie ufałam sobie, musiałam spisać to na kartce i wykonać kilka matematycznych działań, żeby się upewnić”. Nauczycielką została zupełnie przypadkowo, w wieku czterdziestu lat, już jako matka piątki dzieci, gdy lokalny pastor zapytał, kto mógłby zastąpić katechetki, hospitalizowane po wypadku autobusu. „Nieważne jakie dzieci osiągają rezultaty, ważne jeśli naprawdę mocno się starają” – wykłada swoje dydaktyczne motto pani Scotto, dodając, że nauczanie zawsze sprawiało jej radość i pozwoliło zachować młodość
 –  Sairam Gudiseva3t periodNever has a man influenced physics so profoundly as Niels Bohr in the early 1900'sGoing back to this time period, little was known about atomic structure Bohr set outto end the obscurity of physics. However.things didn't come easy for Bohr. He had togive up most of his life for physics and research of many hypothesis. But, this is whyyou and I have even heard of the quantum theory and atomic structures. Bohr camewith his quantum theory while studying at Cambridge Bohr was a skeptic and henever truly believed in Max Planck's old quantum theory, He put forth the idea thatgoing from one high-energy orbit o a lower one, an electron could, in fact, be tryingto emit a quantum of discrete energy. Bohr was criticized for this idea, but he didn'tlet up. Soon after, Bohr said his famed quote, " If quantum mechanics hasn't shockedyou you haven't understood it yet. This quote is extremely famous and has gonedown as the motto for quantum physicist around the world. Understandably, Bohrnever won a Nobel prize outside of physics (of which he only won one). Bohr's stillgoing strong with his theories on atomic structure: he allowed for 100's of scientiststo fully experiment with the cell and its many components. Bohr was largely on therun from the Nazi's when he came up with this discovery, which is amazing becausearound this time, Bohr's home country of Denmark was invaded by the Nazi's. Bohand Ernest Rutherford are given credit, but it is believed that Rutherford decided todesert Bohr in the middle of their work Rutherford once, quite famously said thatyou should never bet against the wonders of science. Niels Bohr's famous careernever really kicked off until he was forty years old. Most other major scientists weregoing all over the world with their ideas by their early twenties However, in orderto preserve the legacy of Niels Bohr, he has his own institution, whose goal is tomake many more great strides in the field of physics for years. How did Bohr affectyou and me? Without Niels Bohrs' more advanced atomic theory, we might as wellcry over how little we know of the atoms and their compounds. Physics would havenever been such a force in the todays society. However, to this day, research is stillgoing on to improve and update the atomic theory. Although scientists clearlyto improve on Bohr's theory, many famous physicists come out publicly and openlysay that Bohr's ideas will never be improved upon, todays society cannot saygoodbye to an opportunity to improve our understanding of the sciences. If Bohrnever had silenced his critics, we would still be following Planck's theories, andgoing on incomplete information, Bohr's later life was all occupied when he decidedto go back to Denmark and head the Royal Danish Academy. His main goal was totell the world of the of the greatness of the Danish Sciences and most likely educatea new crop of scientists for years to come. There is controversy surrounding Bohr'sie during his stint in the Manhattan project. Though he claimed to be anti-violenceand a peace-seeker, Bohr engineered on the Manhattan Project. Though he didn'thurt anyone directly, thousands of people died. Neils Bohr opened many doors foryou and I in the physics world, he will go down as one of the greatest physicists

26 osób, których motto brzmi "mam to gdzieś"! (27 obrazków)

Mały kociak przybywa na komisariat i, skutecznie, nie ma zamiaru być ignorowany! – Jeśli chcesz, aby coś zostało dobrze zrobione, to musisz zrobić to sam. Dosyć często się to słyszy. I prawdopodobnie było to motto kociaka z tej historii.Uznał, że bezpośrednie podejście do dobrych ludzi to jego najlepsza szansa na znalezienie kochającego domu.I nie mylił się! Według biura szeryfa Alameda w Kalifornii, w hrabstwie Alameda, kot pojawił się na jednym z komisariatów w Eden. Kot był malutki, ale miał duże ambicje, podaje The Dodo.Wyglądało na to, że kot chce zgłosić swoją kandydaturę to bycia członkiem działu K9, biuro napisało na swoim Facebooku. Kot odmówił odejścia, dopóki nie przeprowadzono z nim rozmowy o pracę.Gdy kociak został wpuszczony, szybko umościł się na jednej z drukarek. Miło i przyjemnie. Kot nie dostał się do K9, jednak okazało się, że jest jedna wolna pozycja – strażnika drukarki.Rzecz jasna, kociak chciał być przede wszystkim ukochanym pupilem. I miał tutaj więcej szczęścia. Odmówił bycia ignorowanym i wziął los we własne łapki."Z przyjemnością informujemy, że został zabrany do weterynarza przez zastępczynię szeryfa Scalise, która ma zamiar go adoptować,” ogłosiła policja
Słynny portret zamówił francuski ambasador w Londynie, Jean de Danteville, który za swe życiowe motto obrał łacińską maksymę „memento mori" – Mężczyzna chciał, by było ono w jakiś sposób uchwycone na jego podwójnym portrecie, ale malarz nie chciał, by dzieło było zbyt mroczne, dlatego postanowi się uciec do złudzenia optycznego.Renesansowy artysta namalował na pierwszym planie dziwny podłużny przedmiot, który w rzeczywistości okazał się być czaszką, lecz aby ją zobaczyć trzeba spojrzeć na płótno pod odpowiednim kątem
Przestań ciągle wyszukiwać wymówekPrzyznaj kiedy dałeś ciała i przyjmij to na klatę –

Bycie inteligentnym jest zobowiązujące

Bycie inteligentnym jest zobowiązujące –  bycie inteligentnym jestzobowiazujace.wszyscy oczekuja, ze palnieszcoś głupiego.jan jarmuż
Motto NFZ: – "Czas leczy rany" IDZIE RAKNIEBORAK