Momencik, trwa przetwarzanie danych   Ładowanie…

Szukaj



Znalazłem 7 takich demotywatorów

Właśnie sobie przypomniałem moje pierwsze Tamagotchi. Jakaż była moja radość, kiedy go dostałem! Bawiłem się z nim, opiekowałem się nim, na serio go lubiłem – Pamiętam, że zawsze przed snem wykonywałem wszystkie pielęgnacyjne czynności. Zanim zasnąłem mój zwierzak miał zapełnione wszystkie paski. I pewnego dnia, a raczej nocy ten mały k*rwisyn zesrał się, rozchorował i umarł! Nosz k*rwa...!
Jakaż to szalona siła pcha ludzi nieznających się na czymś do kłótni na ten temat z ludźmi, którzy na tym się znają? –
Załamany facet znalazł kotkę i przyniósł ją do domu. Na drugi dzień przeżył istny szok! – Miał bardzo kiepski okres w życiu. Rozstał się z dziewczyną, sprawy zawodowe też kiepsko mu się układały. Czuł się przybity, samotny i pogubiony.Spacerował wieczorem, próbując ułożyć sobie w głowie myśli i jakiś plan na resztę życia, ale z każdą chwilą czuł narastającą frustrację i przygnębienie.Wtedy z ciemności wyłoniła się bezdomna, brudna i zaniedbana kotka, która ewidentnie potrzebowała pomocy.Nie należał do specjalnych miłośników i ratowników bezpańskich zwierząt, ale był wtedy tak przybity, a ona wyglądała na jeszcze bardziej bezradną i potrzebującą pomocy niż on sam, że poruszyła do głębi jego skołatane serce.„Wyglądała na bardzo przestraszoną. Miałem wrażenie, że pragnęła jedynie, abym wziął ją ze sobą. Wiedziałem, że nie mogę jej tak po prostu tam zostawić."Zabrał kotkę ze sobą, ale raczej po to tylko, by pomóc jej doraźnie, nie zamierzał jej zatrzymać.Sam rozpaczliwie potrzebował jakiejś pomocnej dłoni, ale nie umiał poprosić o pomoc i nie wiedział do kogo się zwrócić.Mimo to, kiedy następnego dnia nie znalazł kotki, która uciekła, znów poczuł się zdruzgotany. Znów ktoś go opuścił... Nawet bezdomna kotka nie chciała jego towarzystwa, co wprawiło go w jeszcze większe przygnębienie.Ale jakaż była jego radość, gdy kolejnego dnia obudziło go miauczenie.Ucieszył się i od razu poprawił mu się humor. Poczuł się za nią odpowiedzialny. Zabrał ją do weterynarza, kupił zabawki, posłanie i wyobrażał sobie, że będzie im ze sobą wspaniale"Cieszę się, że mogłem jej pomóc. Obserwowanie, jak zmienia się z bezdomnego, chorego kota w pięknego futrzaka, było bardzo satysfakcjonujące. I to bardzo pomogło mnie."Dwoje życiowych połamańców poradziło sobie z problemami. Razem można więcej! Miał bardzo kiepski okres w życiu. Rozstał się z dziewczyną, sprawy zawodowe też kiepsko mu się układały. Czuł się przybity, samotny i pogubiony.Spacerował wieczorem, próbując ułożyć sobie w głowie myśli i jakiś plan na resztę życia, ale z każdą chwilą czuł narastającą frustrację i przygnębienie. Wtedy z ciemności wyłoniła się bezdomna, brudna i zaniedbana kotka, która ewidentnie potrzebowała pomocy.Nie należał do specjalnych miłośników i ratowników bezpańskich zwierząt, ale był wtedy tak przybity, a ona wyglądała na jeszcze bardziej bezradną i potrzebującą pomocy niż on sam, że poruszyła do głębi jego skołatane serce.„Wyglądała na bardzo przestraszoną. Miałem wrażenie, że pragnęła jedynie, abym wziął ją ze sobą. Wiedziałem, że nie mogę jej tak po prostu tam zostawić."Zabrał się kotkę ze sobą, ale raczej po to tylko, by pomóc jej doraźnie, nie zamierzał jej zatrzymać.Sam rozpaczliwie potrzebował jakiejś pomocnej dłoni, ale nie umiał poprosić o pomoc i nie wiedział do kogo się zwrócić.Mimo to, kiedy następnego dnia nie znalazł kotki, która uciekła, znów poczuł się zdruzgotany. Znów ktoś go opuścił... Nawet bezdomna kotka nie chciała jego towarzystwa, co wprawiło go w jeszcze większe przygnębienieAle jakaż była jego radość, gdy kolejnego dnia obudziło go miauczenieUcieszył się i od razu poprawił mu się humor. Poczuł się za nią odpowiedzialny. Zabrał ją do weterynarza, kupił zabawki, posłanie i wyobrażał sobie, że będzie im ze sobą wspaniale„Cieszę się, że mogłem jej pomóc. Obserwowanie, jak zmienia się z bezdomnego, chorego kota w pięknego futrzaka, było bardzo satysfakcjonujące. I to bardzo pomogło mnie."Dwoje życiowych połamańców poradziło sobie z problemami. Razem można więcej!
– Dawaj każdemu proszącemu cię i nie dopom1- : „a; twoje. się o zwrot u tego, kto zabiera twoje 1 31 jak chcecie, aby ludzie wam czynili tak samo wy im czyńcie. 32 Jeśli miłujecie "tylko' tych, którzy was miłują, jakaż to dla was chwa-ła? Przecież i grzesznicy miłują tych, którzy ich miłują. 33 Jeżeli wyświadczacie dobrodziejstwa tym, którzy wam dobrodziejstwa wyświadczają, jakaż to dla was chwała? Również grzesznicy to czynią. 34 Jeżeli pożyczacie tym, od których spo-dziewacie się zwrotu, jakaż to dla was chwała? Również grzesznicy pożyczają grzesznikom, aby tyle samo otrzymać z powrotem. 35 Miłujcie swo-ich wrogów, wyświadczajcie im dobrodziejstwa i udzielajcie pożyczek, niczego się nie spodzie-wając, a wasza nagroda będzie wielka i będziecie synami Najwyższego, bo On jest dobry dla nie-wdzięcznych i dla zepsutych. as Stawajcie się miłosierni, jak wasz Ojciec jest miłosierny. 37 Nie osądzajcie, a nie będziecie osądzeni. Nie potępiajcie, a nie będziecie potę-pieni. Przebaczajcie, a będzie wam przebaczone. 4 Dawajcie, a wam będzie dane. Dadzą wam w wasz fartuch miarą dobrą, ubitą, potrząśniętą, Przelewającą się. Jaką miarą mierzycie, podob-Ole wam zostanie wymierzone"
Ta dziewczyna nazywa się Sabrina Gonzales Pasterski, nie ma jeszcze 30 lat, zaś jej dorobek naukowy mógłby zawstydzić niejednego uznanego profesora. Wielu mówi o niej wręcz, że jest najbliższym co mamy współcześnie do Alberta Einsteina – Na stronie Schabowy Po Lubelsku czytamy, że w wieku 14 lat zbudowała w garażu jednosilnikowy samolot dla swojego taty. Po przetestowaniu czy aby na pewno lata zgłosiła się z tym projektem do MIT gdzie zrobił takie wrażenie, że natychmiast ją przyjęli. Studia z fizyki teoretycznej skończyła z najwyższą możliwą notą (przypominamy, nie byle jakie studia - na MIT raczej miernoty nie dostają dobrych ocen). Po skończeniu MIT poszła, a jakże, na Harvard. Zajmuje się fizyką kwantową (ze szczególnym wskazaniem na grawitację kwantową), otrzymała liczne granty na badania od najbardziej prestiżowych fundacji naukowych, jej pracami interesował się ponoć sam Stephen Hawking, a na co dzień współpracuje z Andrew Stromingerem. Brała udział w badaniach prowadzonych w Wielkim Zderzaczu Hadronów i ma już ma na koncie kilka dość sporych odkryć w swojej dziedzinie. A teraz przyznać się bez bicia: kto o niej słyszał przed przeczytaniem tego demota? A kto słyszał o Kim Kardashian? Jak sądzicie, która z tych pań jest wartościowsza dla ludzkości?I potem zdziwienie, że nie ma wśród kobiet parcia na nauki ścisłe. Macie przed sobą idealną bohaterkę, którą zachwyca się cały (również męski) świat naukowy. Ale w Galach, Twoich Stylach i tym podobnych można przeczytać jakąż to kreację raczyła wdziać na siebie Edyta Herbuś czy inna Cielecka z okazji otwarcia zamiast zainteresować się ludźmi naprawdę wartościowymi
Źródło: https://www.facebook.com/polubelsku/photos/a.…

Załamany facet znalazł kotkę i przyniósł ją do domu. Na drugi dzień przeżył istny szok!

Pokaż cały obrazek…
Załamany facet znalazł kotkę i przyniósł ją do domu. Na drugi dzień przeżył istny szok! – Miał bardzo kiepski okres w życiu. Rozstał się z dziewczyną, sprawy zawodowe też kiepsko mu się układały. Czuł się przybity, samotny i pogubiony.Spacerował wieczorem, próbując ułożyć sobie w głowie myśli i jakiś plan na resztę życia, ale z każdą chwilą czuł narastającą frustrację i przygnębienie. Wtedy z ciemności wyłoniła się bezdomna, brudna i zaniedbana kotka, która ewidentnie potrzebowała pomocy.Nie należał do specjalnych miłośników i ratowników bezpańskich zwierząt, ale był wtedy tak przybity, a ona wyglądała na jeszcze bardziej bezradną i potrzebującą pomocy niż on sam, że poruszyła do głębi jego skołatane serce.„Wyglądała na bardzo przestraszoną. Miałem wrażenie, że pragnęła jedynie, abym wziął ją ze sobą. Wiedziałem, że nie mogę jej tak po prostu tam zostawić."Zabrał się kotkę ze sobą, ale raczej po to tylko, by pomóc jej doraźnie, nie zamierzał jej zatrzymać.Sam rozpaczliwie potrzebował jakiejś pomocnej dłoni, ale nie umiał poprosić o pomoc i nie wiedział do kogo się zwrócić.Mimo to, kiedy następnego dnia nie znalazł kotki, która uciekła, znów poczuł się zdruzgotany. Znów ktoś go opuścił… Nawet bezdomna kotka nie chciała jego towarzystwa, co wprawiło go w jeszcze większe przygnębienieAle jakaż była jego radość, gdy kolejnego dnia obudziło go miauczenieSiedziała przed drzwiami i czekała aż jej otworzy. Wróciła! Ucieszył się i od razu poprawił mu się humor. Poczuł się za nią odpowiedzialny. Zabrał ją do weterynarza, kupił zabawki, posłanie i wyobrażał sobie, że będzie im ze sobą wspaniale„Cieszę się, że mogłem jej pomóc. Obserwowanie, jak zmienia się z bezdomnego, chorego kota w pięknego futrzaka, było bardzo satysfakcjonujące. I to bardzo pomogło mnie.”Dwoje życiowych połamańców poradziło sobie z problemami. Razem można więcej!
Jakaż szkoda, żem się nie urodził w czasach... – ...gdy aby w poczet młodzieży patriotycznej zostać zaliczon starczyłoby jeno koszulinę lada jaką, a szkarłatnymi litery przyozdobioną przywdziać, a na niej sentencje mieć wypisane jako że "Gorze Szwedowi - ojczyzny nieprzyjacielowi" alboli "Bogusław konfident!"

1