Warto być dobrym człowiekiem. Tak po prostu – Maciek Wooden @wooden13 Obserwuj Nie taki zły ten nasz naród. I ludzie też nie takie k*rwy. Dzisiaj nagle, w ciągu dnia, który układał mi się aż niepokojąco dobrze, dostałem telefon: "Maciek, gdzie jesteś, Twoja córka miała właśnie wypadek na hulajnodze, jest dużo krwi, buzia całkiem rozbita, chyba będzie potrzebny szpital." Sytuacja o tyle niekomfortowa, że właśnie stałem w byczym warszawskim korku, na początku, potencjalnie bardzo długiej, drogi do klienta. Ale wiadomo, córeczka tatusia w potrzebie, klient zrozumie, więc: "Wyślij mi pinezkę, zaraz będę". Krok pierwszy: zawracam w miejscu, nie do końca legalnym. A za mną radiowóz. I w trakcie manewru, oczywiście otwiera się okno, ja już cały się napinam, że trzeba będzie się kłócić z psami, w głowie piosenki Hemp Gru, tam gdzieś moja córka cierpi, a mi rośnie agresor na widok tej powoli opadającej szyby. Tymczasem, z radiowozu wystawia głowę łysy Pan Policjant i zamiast "Proszę zjechać", "Trafia Pan do aresztu, bo tak", "To będzie 10 punktów i 1000 zł" czy każdego innego rozpoczęcia gadki, które sobie wyobrażam i już sprawia, że zaocznie nienawidzę funkcjonariusza policji, słyszę: -"Panie, co się stało?" -"Córa miała wypadek i muszę jechać do szpitala." -"Mogę Panu pomóc, jechać przed Panem?" -"Nie, dziękuję, mam blisko" -"Niech Pan bezpiecznie jedzie, powodzenia!" Nagła życzliwość obcego człowieka, który widząc, co robię, od razu znalazł w sobie empatię zamiast agresji, mnie rozbraja. A własna agresja, pojawiająca się w głowie już na widok opuszczanej policyjnej szyby, atakuje wyrzutami sumienia, przez kolejne 10 minut, kiedy jadę do krwawiącego dziecka. Jak dojeżdżam na miejsce i wyjmuję płaczącą córeczkę z rąk jej mamy, a w koło naprawdę sporo krwi, na ubraniach i chodniku zatrzymuje się obok nas samochód. Jakiś obcy człowiek mówi, że widząc co się dzieje wziął auto i pyta gdzie nas zawieźć. -"Dziękuję, właśnie po nie przyjechałem, to fantastyczne z Pana strony" -"Niech Pan nie dziękuje, to po prostu ludzkie". Matka moich dzieci patrząc jak odjeżdża, mówi, że to chyba z piętnasta taka osoba w trakcie ostatnich 10 minut, która przybiegła do niej z propozycją pomocy. Potem dalej to samo: na przyjęciu w Medicoverze z płaczącym dzieckiem na rękach: Bez kolejki, "proszę iść pod gabinet, ja powiem Pani Doktor, że to bardzo pilne". Pani Doktor bez żadnych ceregieli, "Proszę iść do gabinetu obok od razu zszyjemy". Między gabinetami dogania nas Pani z recepcji, daje córce dwie naklejki ze słowami "Jesteś taka dzielniutka, że specjalnie dla Ciebie znalazłam dwie naklejki, patrz, są specjalne z brokatem"... córa na moment zapomina, że pluje krwią i nawet pamięta, żeby serdecznie podziękować obcej Pani. Na koniec wychodzi na to, że nie stało się nic wielkiego. Ot, pokrwawiona buzia, wybity ząb, 6 szwów łącznie na ustach 6- latki. Do urodzin się zagoi, mimo, że urodziny już za tydzień. Ale ja z dzisiaj nie tyle zapamiętam tę moją dzielną pokiereszowaną córkę, nie jej mamę, która fantastycznie się nią zajęła i dała jej morze miłości i wreszcie nie swoje nerwy, które uszły ze mnie dopiero jak odwiozłem je do domu. Zapamiętam tych wszystkich ludzi, którzy chcieli pomóc mojej córce, kiedy siedziała na chodniku krwawiąc w ramionach swojej mamy. Zapamiętam człowieka, który na wszelki wypadek poszedł po samochód, gotów je zawieźć gdzie tylko potrzeba. Zapamiętam policjanta-człowieka, który widząc, że robię coś głupiego, ale celowego jako kierowca, od razu zrozumiał, że coś się dzieje. Zapamiętam ludzi w szpitalu Medicoveru, którzy wychodzili ze skóry, żeby ta nieoczekiwana wizyta córki, przebiegła w jak najlepszej atmosferze. Zapamiętam ludzką dobroć, bo ludzie w tym kraju, potrafią sobie pomagać w potrzebie. Dawno nie spotkałem się z taką ilością ludzkiej bezinteresownej życzliwości w tak krótkim czasie. Fajnie się tu u nas mieszka, dobrze się żyje ze świadomością, że mimo tych polskich kamiennych uśmiechów na ulicy, które łatwo można pomylić z grymasem nienawiści, czai się za nimi życzliwość i chęć bezinteresownej pomocy. Lubię ten kraj. I dziękuję wszystkim tym, którzy widząc płaczącą dziewczynkę na warszawskich Kabatach, zboczyli dzisiaj ze swojej ścieżki, żeby nieść dobro i pomoc. 7:42 PM ⚫ 6 wrz 2024 354,2 tys. Wyświetlenia Warto być dobrym człowiekiem. Tak po prostu
Taką rozmowę przeprowadziłem ostatnio na Messengerze z moją córką – Kiedy była mała, cały czas zabierałem ją do siebie, ale odkąd skończyła naście lat, odcięła się ode mnie. Oczywiście z pomocą swojej matki. Teraz ma 19. Co miesiąc wysyłam jej całkiem przyzwoite alimenty. Do 10 roku życia odbierała ode mnie telefony, a potem albo odrzucała połączenia, albo je po prostu ignorowała. Początkowo przekazywałem jej prezenty urodzinowe przez jej matkę. Raz nawet poszedłem do jej szkoły. Ale czułem się bardzo niezręcznie, jak jakiś alkoholik, który przyszedł prosić o wybaczenie, chociaż nie piję. Później, gdy zobaczyłem jej aroganckie zachowanie w stosunku do moich rodziców, wszystko się skończyło. Zaczepki zaczęły się tego lata, kiedy córka pochwaliła się swoimi wynikami z matury. Pogratulowałem i zaprosiłem ją do siebie, wiedząc, że i tak nie przyjedzie. A to nasza wczorajsza rozmowa. Czuję się tak, jakby mnie za debila mieli. Tylko „daj pieniądze" (chociaż sam skromnie żyję, niedawno kredyt spłaciłem), a gdzie utrzymywanie kontaktu z ojcem? Mam wrażenie, że nie jestem godzien jej uwagi i jedyne na czym jej zależy ode mnie to pieniądze... Kiedy była mała, cały czas zabierałem ją do siebie, ale odkąd skończyła naście lat, odcięła się ode mnie. Oczywiście z pomocą swojej matki. Teraz ma 19. Co miesiąc wysyłam jej całkiem przyzwoite alimenty. Do 10 roku życia odbierała ode mnie telefony, a potem albo odrzucała połączenia, albo je po prostu ignorowała. Początkowo przekazywałem jej prezenty urodzinowe przez jej matkę. Raz nawet poszedłem do jej szkoły. Ale czułem się bardzo niezręcznie, jak jakiś alkoholik, który przyszedł prosić o wybaczenie, chociaż nie piję. Później, gdy zobaczyłem jej aroganckie zachowanie w stosunku do moich rodziców, wszystko się skończyło. Zaczepki zaczęły się tego lata, kiedy córka pochwaliła się swoimi wynikami z matury. Pogratulowałem i zaprosiłem ją do siebie, wiedząc, że i tak nie przyjedzie. A to nasza wczorajsza rozmowa. Czuję się tak, jakby mnie za debila mieli. Tylko „daj pieniądze" (chociaż sam skromnie żyję, niedawno kredyt spłaciłem), a gdzie utrzymywanie kontaktu z ojcem? Mam wrażenie, że nie jestem godzien jej uwagi i jedyne na czym jej zależy ode mnie to pieniądze... Cześć tato, dostałam się na studia medyczne! Możesz mi pogratulować. Będzie mi również bardzo miło, jeśli wesprzesz mnie finansowo. Gratuluję. Nie wiem czy zauważyłaś, ale co miesiąc wspieram Cię finansowo. No wiem, ale przydałaby mi się dodatkowa pomoc. Żeby coś dostać, trzeba dać coś w zamian. Powinnaś w końcu zacząć traktować swojego ojca i dziadków, tak jak robią to córki - czyli z szacunkiem. Dopóki Twoje relacje ze mną i z moją rodziną były normalne, miałaś wszystko co chciałaś. A teraz, przykro mi to mówić, ale traktujesz nas jak obcych ludzi, którzy zrobili Ci krzywdę. Kiedy ostatnio raz byłaś w odwiedzinach u mnie albo u swoich dziadków? Kiedy ostatnio życzyłaś komuś wszystkiego najlepszego z okazji urodzin lub innych świąt? Okej, rozumiem Co rozumiesz? Powinnaś traktować ludzi tak, jak sama chcesz być traktowana. Co ja Ci takiego zrobiłem, że mnie tak traktujesz? Przez całe 10 lat unikałaś ze mną kontaktu. Bardzo chciałbym, żeby nasze relacje się poprawiły. Żebyśmy ze sobą częściej rozmawiali i sobie pomagali. Ale jest mi bardzo przykro, że moja własna córka zerwała ze mną kontakt. Mimo, że ja naprawdę się starałem i dbałem o Ciebie. Jeśli chcesz, żeby wszystko wróciło do normy, zrób pierwszy krok. Wpadnij do mnie w odwiedziny, nawet jutro. Taką rozmowę przeprowadziłem ostatnio na Messengerze z moją córką Kiedy była mała, cały cz…
Wiecie co, ja tam po prostu niezależnie od tego czy wygrywa czy przegrywa strasznie lubię tę typiarę z Raszyna – Wiecie co, ja tam po prostu niezależnie od tego czy wygrywa czy przegrywa strasznie lubię…
Bezlitośni urzędnicy. Starsze małżeństwo prowadzi kiosk z warzywami w Łodzi, który istnieje już 60 lat. Teraz każą im się wynieść stamtąd, by wstawić mały pas zieleni Pani Basia wystosowała już pismo, gdzie wręcz błaga o cofnięcie decyzji, ale jak wiadomo - dopiero nagłośnienie sprawy w internecie może coś pomóc, więc udostępniajcie to gdzie się da – Łódź zwana pożądaniem - przewodnik nie tylko po Łodzi ❤ 4 godz. ⚫ zły(a). Krótka historia tego jak bezduszność urzędników niszczy życie Pani Basi, kioskarki która wraz z mężem od 45 lat prowadzą warzywniak przy ul. Narutowicza 58, a samo miejsce istnieje 60 lat, bo małżeństwo przejęło je od teścia. 60 lat pracy! Bardzo ważne miejsce dla okolicznych mieszkańców, którzy codziennie kupują od Pani Basi świeże owoce i warzywa. 60 lat pracy przekreśliła decyzja urzędników, która nie zezwala na dalsze prowadzenie działalności w tym miejscu, gdyż... ma powstać tutaj pas zieleni. Całe 12 metrów kwadratowych trawnika. W głowie się to nie mieści. Stajemy w obronie Pani Basi i jej męża, ludzi w podeszłym wieku, którzy zaczęli ten kiosk prowadzić gdy mieli po dwadzieścia kilka lat. Zobaczcie ich odwołanie od decyzji urzędu. To w zasadzie rozpaczliwe błaganie o litość Bezlitośni urzędnicy. Starsze małżeństwo prowadzi kiosk z warzywami w Łodzi, który istniej…
Jeżeli rowerzysta jedzie ulicą a obok jest ścieżka rowerowa powinien mu być konfiskowany rower – Jeżeli rowerzysta jedzie ulicą a obok jest ścieżka rowerowa powinien mu być konfiskowany r…
Smutne realia igrzysk... Aktualizacja: są już 23 medale – ZEnon Wasilewski 8 godz. → Z LOTNISKA CHOPINA. Trochę mi smutno. Wracają z Paryża medaliści Igrzysk Paraolimpijskich Nie witają ich tłumy. Skromnie. Rodziny, Przyjaciele i najwierniejsi kibice. Nie widać ekip dziennikarskich telewizji. Poza Polsatem. A przecież to oni tak naprawdę osiągnęli sukcesy o których mogliśmy sobie pomarzyć. Na ten czas już 18 medali w tym 7 złotych. Smutne realia igrzysk... Aktualizacja: są już 23 medale
8 września obchodzimy Dzień Ratownika Medycznego – Dziękujemy Wam, że jesteście. Dziękujemy Wam za Waszą pracę. Życzymy Wam wszystkiego dobrego w Waszym dniu! 23 8 września obchodzimy Dzień Ratownika Medycznego Dziękujemy Wam, że jesteście. Dziękujem…
I w tym przypadku przekleństwo jest jak najbardziej uzasadnione – Spierdalać, znaczy dokładnie to samo co "uciekać", jednak jego znaczenie jest bardziej dobitne. Na hasło - Uciekać! wszyscy rozglądają się i zastanawiają - co się stało? Natomiast na hasło - Spierdalamy! wszyscy zaczynają... Spierdalać I w tym przypadku przekleństwo jest jak najbardziej uzasadnione
Momencik, trwa przetwarzanie danych   Ładowanie…
93-letni, niewidomy staruszek, od ponad 60 lat regularnie zdobywa Ślężę - najwyższy szczyt Przedgórza Sudeckiego 717,5 m n.p.m – Pan Jan to 93-latek, który jest osobą niewidomą. Senior, od 1955 roku, regularnie zdobywa Ślężę. Emeryt z Wrocławia w ciągu roku wchodzi na szczyt kilkanaście razy. Spotkany na szlaku, mimo sędziwego wieku, nie narzeka i nie wspomina o ułomności, choć widać, że nie jest mu łatwo maszerować 2 godziny w upalny dzień. Ten bardzo skromny staruszek nie robi tego, by komukolwiek zaimponować, on robi to, bo "chodzenie to życie" i są jeszcze takie osoby na świecie, dla których musi żyć.To kolejna historia osoby w sędziwym wieku w Polsce, która pokazuje wygodnickim turystom, że chcieć to móc. Niesamowity człowiek, wzór do naśladowania!
Źródło: www.facebook.com

Komentarze Ukryj komentarze

z adresu www
Komentarze są aktualnie ukryte.
Momencik, trwa ładowanie komentarzy…