Lepiej bym tego nie podsumował – Anna Magdalena ❤ @IIAnnaMagdalena Obserwuj Nic mnie tak nie wkurwia jak myśl, że PiSowskie złodzieiska rżnęły nas na miliardy i nawet jak pójdą do pierdla, tych miliardów nie będziemy w stanie odzyskać. Ustawili swoje dzieci i wnuki do końca życia, a nasze do końca życia będą ich spłacać. 1 30% imbecyli się z tego cieszy. 13:49 • 12 kwi 24.51,9K Wyświetlenia Lepiej bym tego nie podsumował
W Tennessee wprowadzono prawo, według którego pijani kierowcy, którzy spowodowali śmiertelny wypadek muszą utrzymywać dzieci ofiary Poparlibyście takie rozwiązanie w Polsce? – W Tennessee wprowadzono prawo, według którego pijani kierowcy, którzy spowodowali śmiertel…
Została porzucona za śmietnikiem w mojej pracy. Znalazłem ją dziś rano, zapłakaną i związaną. Mój szef zawiózł mnie do sklepu po karmę dla szczeniąt, nakarmiliśmy ją, napoiliśmy i trafiła pod moją opiekę Poznaj Xenę – Została porzucona za śmietnikiem w mojej pracy. Znalazłem ją dziś rano, zapłakaną i związa…
To śmieszne, jak ktoś może być zapalonym wierzącym tylko w niedzielę, a przez resztę tygodnia nienawistnym prostakiem – To śmieszne, jak ktoś może być zapalonym wierzącym tylko w niedzielę, a przez resztę tygod…
Jest zawiadomienie o popełnieniu przestępstwa Przestępstwa, gdyż wartość ukradzionego wieńca przez Jarosława Kaczyńskiego była większa niż 800 zł – Jest zawiadomienie o popełnieniu przestępstwa Przestępstwa, gdyż wartość ukradzionego wień…
Szacunek dla takiej teściowej – Kiedy mój chłopak (obecnie mąż) przedstawił mnie swoim rodzicom, moja przyszła teściowa zapytała mnie, czy mam jakieś alergie pokarmowe, czy są potrawy i dania, których nie mogę i nie chcę jeść (dostaję wysypki po cytrusach i po prostu nienawidzę białych ryb.) Zapisywała wszystko, co usłyszała, w puchatym zeszycie. Widząc moje pytające spojrzenie, wyjaśniła, że ma męża, 4 synów, 3 synowe, 6 wnuków w wieku od roku do 10 lat i wszyscy albo czegoś nie jedzą, albo są uczuleni. Każdy ma inny zestaw, którego nie chce/ nie może jeść, więc zapisuje wszystko, żeby podczas przygotowywania świątecznego menu o niczym nie zapomnieć i żeby każdy mógł zjeść co najmniej dwa posiłki bez rzeczy, których nie je. Kilka miesięcy później, gdy już byłam zaręczona z moim obecnym mężem, zostaliśmy zaproszeni na rocznicę ślubu moich teściów. Stół pękał w szwach: kilka rodzajów dań na ciepło, sałatki, mnóstwo przystawek. Ale to co zaskoczyło mnie najbardziej to małe stojaczki obok każdego dania z etykietami ze składem. Nawet jeśli coś było zrobione z dwóch składników! Okazało się, że moja teściowa ma nawet specjalną mini drukarkę, która drukuje takie etykiety. Od razu przypomniałam sobie, jak moja mama i babcia próbowały wcisnąć we mnie znienawidzoną białą rybę - rozdrobnioną w sałatkach i kanapkach... Moja mama przygotowała kiedyś na Sylwestra stół pełen ryb, a ja przywitałam 2015 rok z plasterkami jabłka. Nikt mi nie wierzył (w sumie do tej pory nie wierzą), że mi od nich niedobrze. I nagle spotykam się z wrażliwym i pełnym szacunku podejściem do preferencji żywieniowych innych ludzi. Prawie się tam przy wszystkich rozpłakałam. Moja teściowa zawsze powtarza, że należy szanować preferencje i przyzwyczajenia ludzi, bo każdy jest inny. Szacunek dla takiej teściowej
Czasami ludzie po prostu potrzebują kogoś, kto da im szansę! – 12 lat temu prowadziłem rozmowę kwalifikacyjną z pracownikiem działu pomocy technicznej pierwszego poziomu. Facet spóźnił się kilka minut, nic wielkiego. Miał prawie wszystkie certyfikaty pod słońcem i przyniósł dowód. Był niesamowicie inteligentny. Ale nie miał samochodu i jeździł autobusem, jednak praca wymagała posiadania samochodu, ponieważ mieliśmy wiele lokalizacji. Po rozmowie kwalifikacyjnej rozmawiałem z szefową, która nie chciała go zatrudnić, ale ostatecznie decyzja należała do mnie. Przemyślałem to i zatrudniłem faceta, najlepszego pracownika, jakiego kiedykolwiek miałem. Odbierałem go i odwoziłem i pozwalałem mu korzystać z mojego samochodu, aby jeździł poza firmę przez około miesiąc, a potem kupił tani samochód. Miał 20 lat, był biedny i potrzebował kogoś, kto da mu szansę, więc to zrobiłem. Teraz jest świetnym technikiem trzeciego poziomu, ma własny dom i jest żonaty 12 lat temu prowadziłem rozmowę kwalifikacyjną z pracownikiem działu pomocy technicznej pierwszego poziomu. Facet spóźnił się kilka minut, nic wielkiego. Miał prawie wszystkie certyfikaty pod słońcem i przyniósł dowód. Był niesamowicie inteligentny. Ale nie miał samochodu i jeździł autobusem, jednak praca wymagała posiadania samochodu, ponieważ mieliśmy wiele lokalizacji. Po rozmowie kwalifikacyjnej rozmawiałam z szefową, która nie chciała go zatrudnić, ale ostatecznie decyzja należała do mnie. Przemyślałem to i zatrudniłem faceta, najlepszego pracownika, jakiego kiedykolwiek miałem. Odbierałem go i odwoziłem i pozwalałem mu korzystać z mojego samochodu, aby jeździł poza firmę przez około miesiąc, a potem kupił tani samochód. Miał 20 lat, był biedny i potrzebował kogoś, kto da mu szansę, więc to zrobiłem. Teraz jest świetnym technikiem trzeciego poziomu, ma własny dom i jest żonaty Czasami ludzie po prostu potrzebują kogoś, kto da im szansę! 12 lat temu prowadziłem rozmo…
Ten nauczyciel troszczy się o to, by jego uczeń, który jest niepełnosprawny, cieszył się przerwą jak wszyscy inni Co za fantastyczny człowiek! – This teacher makes sure his student, who has a disability, enjoys break time like everyone else Ten nauczyciel troszczy się o to, by jego uczeń, który jest niepełnosprawny, cieszył się p…
Momencik, trwa przetwarzanie danych   Ładowanie…
– Na dworcu kolejowym zdarzył się zabawny incydent. W przejściach są dość ciężkie drzwi, a jeśli działa wentylacja, te drzwi się zasysają i ciężko je otworzyć. Tak więc, otworzyłem takie jedne drzwi z wysiłkiem, a mam około 2 m wzrostu. Postanowiłem przytrzymać je dla delikatnej dziewczyny, która szła za mną. Ale ta spojrzała na mnie spod byka, odepchnęła moją rękę i powiedziała, że nie potrzebuje niańki. Drzwi były szklane, więc patrzyłem z zainteresowaniem na jej zmagania. Za nią stało dwóch facetów, którzy widzieli całą sytuację, więc nie spieszyli jej z pomocą. Wyraźnie brakowało jej masy i siły, by otworzyć te drzwi, ale nie poddawała się. W końcu oparła się nogą o ścianę i szarpnęła drzwi, które ustąpiły, ale jej triumf nie trwał długo, bo pierdnęła z wysiłku, a że akcja rozgrywała się w podziemnym przejściu o doskonałej akustyce, to pierd był dość głośny... W jej oczach było takie upokorzenie, że nie było mi do śmiechu, ale tamci faceci mieli ubaw po pachy. Skończyło się na tym, że uciekła, nie otwierając ostatecznie drzwi.No i ja się teraz pytam, po co ta zuchwałość? Dlaczego, gdy inny mężczyzna przytrzymuje mi drzwi, nie traktuję tego jako upokorzenie, tylko doceniam jego uprzejmość wobec innych? To chyba prawda, co mówią: jeśli ktoś chce zostać obrażony, zawsze znajdzie ku temu powód

Komentarze Ukryj komentarze

z adresu www
Komentarze są aktualnie ukryte.
Momencik, trwa ładowanie komentarzy…