Momencik, trwa przetwarzanie danych   Ładowanie…
 –  MonikaWiele lat temu, w poprzedniej pracy, siedziałam zabiurkiem i byłam tzw. sekretarką przez krótki czasna zastępstwie. Do szefa przyszedł dość znany wGdańsku ksiądz (poznałam od razu, bo tylko onchodził w białym garniturze z koloratką). Wszedł istoi. Patrzę na niego i czekam, aż się odezwie, a onnic. Ani dzień dobry, ani pocałuj mnie w dupę. Noto po około minucie w końcu pytam "Pan dokogo?". Jego twarz zrobiła się purpurowa, co jasnygarnitur tylko podkreślił i wymamrotał "Do szefa".Zadzwoniłam i głośno mówię przez telefon "Szefie,jakiś Pan tu czeka, nie wiem czy był umówiony, bosię nie przedstawił". Szef wyszedł, przywitał się zgościem, zaprosił do biura, podszedł do mnie iwymamrotał "Musiałaś co?" y Jaki to był wtedyudany dzień...

Komentarze Ukryj komentarze

z adresu www
Komentarze są aktualnie ukryte.
Momencik, trwa ładowanie komentarzy…